Δεν «πάγωσε» το άσυλο του 2ου Τούρκου το Διοικητικό Εφετείο-Ελεύθερος με αυστηρούς όρους

Το δρόμο που χάραξε το Συμβούλιο της Επικρατείας ακολούθησε το Διοικητικό Εφετείο για τον δεύτερο Τούρκο, στον οποίο δόθηκε άσυλο στη χώρα μας.

Η πρόεδρος του ΣΤ’ Τμήματος δεν ανέστειλε με προσωρινή διαταγή της, τη χορήγηση του ασύλου στον πιλότο του ελικοπτέρου, με το οποίο οι 8 στρατιωτικοί εφτασαν στην Ελλάδα την επομένη του αποτυχημένου πραξικοπήματος στη γείτονα χώρα.

Με αυτή την απόφαση γίνεται εν μέρει δεκτό το αίτημα του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής καθώς η δικαστής επέβαλε αυστηρούς περιοριστικούς όρους στον Τούρκο.

Συγκεκριμένα:

Μέχρι να εκδοθεί η απόφαση της αίτησης αναστολης η διοίκηση οφείλει να μην χορηγήσει ταξιδιωτικά έγγραφα, να ορίσει ως τόπο διαμονής του συγκεκριμένη μη δημοσιοποιούμενη διεύθυνση και να επιβάλλει την υποχρέωση ο Τούρκος να εμφανίζεται καθημερινά στο ΑΤ διαμονής του.

Επιπλέον ζητά την προστασία του στρατιωτικού. Όπως αναφέρεται στην απόφαση: «Η διοίκηση οφείλει να λάβει κάθε αναγκαίο και πρόσφορο μετρό με σκοπό την αποτελεσματική επιτήρηση και προστασία του Τούρκου με την προϋπόθεση ότι τα μέτρα δεν θα ισοδυναμούν με κατα ουσία κράτηση αυτού.»

Η απόφαση και το σκεπτικό της αποτελούν πιστή αντιγραφή της πρόσφατης απόφασης του ΣτΕ, με την οποία είχε απορριφθεί το κυβερνητικό αίτημα να ανασταλεί η χορήγηση του ασύλου στον πρώτο Τούρκο στρατιωτικό.

Στην απόφαση του ΣτΕ επισημαίνεται μεταξύ άλλων ότι “η αναγνώριση ενός προσώπου ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας συνδέεται άρρηκτα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας η οποία οφείλει ως μέλος της διεθνούς κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να σέβεται και να εφαρμόζει τη Σύμβαση της Γενεύης η οποία αποτελεί “ακρογωνιαίο λίθο” του διεθνούς νομικού συστήματος για την προστασία των προσφύγων”.

Οι ανώτατοι δικαστές ανέφεραν ότι “αβασίμως προβάλλεται ότι η εκτέλεση της απόφασης ( χορήγησης ασύλου) θα επηρεάσει δυσμενώς τις σχέσεις της χώρας με την Τουρκία και συνεπώς συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος, σχετιζόμενοι με την προστασία της εθνικής ασφάλειας και της δημόσιας τάξης της χώρας οι οποίοι επιβάλλουν την χορήγηση της αιτούμενης αναστολής της εκτέλεσης της προσβαλλόμενης απόφασης”.

Επίσης οι ανώτατοι δικαστικοί επικαλούνται το γεγονός ότι η αναγνώριση ενός προσώπου ως αιτούντος διεθνούς προστασίας από αρχαιοτάτων χρόνων, θεωρείται πράξη ειρηνική και ανθρωπιστική και ως τέτοια δεν “δύναται να θεωρηθεί ως μη φιλική ενέργεια έναντι άλλου κράτους”.