Ο εθελοντής δασοπυροσβέστης Δημήτρης Καραμολέγκος
Περιεχόμενα
22 Ιουλίου 1998. Καισαριανή. Ήταν μεσημέρι. Ο Δημήτρης, μόλις είχε επιστρέψει από το μαγαζί της μητέρας του για να ξεκουραστεί. Η μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στον Υμηττό κοντά στο μοναστήρι του Καρέα ήταν πρώτη είδηση σε όλα τα κανάλια.
Μόνο και μόνο η ύπαρξη φωτιάς, αρκούσε για να κινητοποιήσει τον Δημήτρη, να αφήσει ό,τι κάνει και να κατευθυνθεί στο βουνό για να βοηθήσει στο έργο της κατάσβεσης, μαζί με τους υπόλοιπους εθελοντές της Ομάδας Δασοπροστασίας του Δήμου Καισαριανής και το Πυροσβεστικό Σώμα.
Την επόμενη ημέρα, η είδηση του τραγικού θανάτου του Αρχιπυροσβέστη Δημήτριου Μαλούκου (47 ετών), του Αρχιπυροσβέστη Θεμιστοκλή Μαυραειδή (41 ετών), του Πυροσβέστη Αλέξανδρου Διαβολή (26 ετών) και του Εθελοντή Πυροσβέστη Δημήτριου Καραμολέγκου (20 ετών), συγκλόνισε το πανελλήνιο.
Φέτος, συμπληρώνονται 25 χρόνια από την ημέρα, που συνέβη μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες για το Πυροσβεστικό Σώμα.
Η επέτειος συμπίπτει με έναν νέο μεγάλο αγώνα για την Πυροσβεστική, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με σοβαρά πύρινα μέτωπα στην Αττική και την υπόλοιπη Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα επικρατούν ακραίες καιρικές συνθήκες με πρωτόγνωρες υψηλές θερμοκρασίες και ισχυρούς ανέμους που δυσχεραίνουν το έργο των Πυροσβεστών.
Ο άγγελος με τα πύρινα φτερά που ονειρευόταν να γίνει πυροσβέστης
Η απώλεια του Δημήτρη Καραμολέγκου αποτέλεσε μία τεράστια τραγωδία για το εθελοντικό κίνημα, καθώς ήταν ο πρώτος εθελοντής δασοπυροσβέστης, που έχασε τη ζωή του εν ώρα καθήκοντος στην Ελλάδα.
Γεννημένος το 1978, ο Καισαριανιώτης Δημήτρης Καραμολέγκος από μικρός ονειρευόταν να γίνει πυροσβέστης. Την περίοδο που συνέβη το τραγικό συμβάν, ετοιμαζόταν να εκτίσει τη στρατιωτική του θητεία.
Μέλος της Ομάδας Εθελοντικής Δασοπροστασίας του Δήμου Καισαριανής από το 1995, είχε παρακολουθήσει την εκπαίδευση από την οποία περνούν όλοι όσοι θέλουν να γίνουν εθελοντές δασοπυροσβέστες. Να σημειωθεί δε, ότι η βασική εκπαίδευση πραγματοποιείται με τη συμμετοχή του συνόλου των εθελοντών και την πολύτιμη βοήθεια του Πυροσβεστικού Σώματος, του Εθνικού Κέντρου Aμεσης Βοήθειας, της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων και Αδειούχων Ραδιοερασιτεχνών.
Ο Δημήτρης κατά τη διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου έκανε περιπολίες στον Υμηττό μαζί με τους υπόλοιπους εθελοντές.
Η Ομάδα Εθελοντικής Δασοπροστασίας του Δήμου Καισαριανής είναι μία από τις παλαιότερες και πιο δραστήριες εθελοντικές ομάδες. Ιδρύθηκε το 1985 με πρωτοβουλία του κ. Σάκη Εξαρχόπουλου και τριών ακόμα μελών, με την υποστήριξη του εκλιπόντος Επίτιμου Δημάρχου Καισαριανής, Παναγιώτη Μακρή. Ο σκοπός της είναι να περιφρουρεί το Δάσος του Υμηττού για τον έγκαιρο εντοπισμό και την αναγγελία της φωτιάς, αλλά και τη γρήγορη κατάσβεσή της, συμβάλλοντας στο έργο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και της Πολιτικής Προστασίας.
Με βάση το νόμο υπ’αριθμόν 4029, που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (Αριθμός φύλλου 245) στις 22 Νοεμβρίου 2011, που αντικατέστησε τον νόμο Ν. 1951/1991, που θεσμοθετεί για πρώτη φορά την εθελοντική δασοπροστασία, ορίζονται τα καθήκοντα και ένα νομικό πλαίσιο για αυτόν τον θεσμό. Ο νόμος απαγορεύει ρητά την οποιαδήποτε χρήση πυρός στο βουνό από 1η Μαΐου έως και 31 Οκτωβρίου. Ειδικότερα, στον Υμηττό απαγορεύεται η οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα πέραν της ερευνητικής.
Το κόκκινο πυροσβεστικό όχημα καταφθάνει στο πυροφυλάκιο. Μόλις έχει τελειώσει ακόμα μία περιπολία. Οι εθελοντές δασοπυροσβέστες είναι πάντα σε επιφυλακή αυτούς τους μήνες.
Η φωτιά τους είχε περικυκλώσει
22 Ιουλίου 1998. Ο Δημήτρης ακούγοντας τις σειρήνες της Πυροσβεστικής, πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του για να πάει να βοηθήσει στο έργο της κατάσβεσης.
«Πού πας τρέχοντας Δημήτρη;», τον ρώτησε ο γείτονάς του, βλέποντάς τον ανήσυχο και βιαστικό.
«Φεύγω! Έπιασε φωτιά στον Υμηττό…», απάντησε και έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Μάλιστα, έφτασε πρώτος από όλους στο μέτωπο της φωτιάς κοντά στο μοναστήρι του Καρέα.
Τα υπόλοιπα μέλη της Ομάδας Εθελοντικής Δασοπροστασίας δεν είχαν φτάσει ακόμα. Αποφάσισε να μην περιμένει και να βοηθήσει τρεις έμπειρους άνδρες του Πυροσβεστικού Σώματος, που προσπαθούσαν με ένα όχημα να περιορίσουν την πυρκαγιά. Ήταν εκπαιδευμένος. Πίστευε πως αν πάει μαζί τους θα μπορέσει να προσφέρει περισσότερα και να είναι πιο ασφαλής.
Ο άνεμος ήταν αρκετά δυνατός, με αποτέλεσμα η κατεύθυνση της φωτιάς να αλλάξει. Οι τέσσερις άνδρες προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά όλα ήταν μάταια. Η φωτιά τους είχε περικυκλώσει.
Ακόμα πιο τραγικές ήταν οι στιγμές αναγνώρισης των απανθρακωμένων σωμάτων από τους οικείους τους.
Εκείνες τις στιγμές, μέχρι να επιβεβαιωθεί ότι ο Δημήτρης και οι υπόλοιποι τρεις άνδρες του Πυροσβεστικού Σώματος είχαν θυσιαστεί, πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί στη γειτονιά που μεγάλωσε ο εθελοντής, ελπίζοντας ότι ο Δημήτρης ήταν ακόμα ζωντανός.
Ο άγγελος με τα πύρινα φτερά, που ονειρευόταν να γίνει πυροσβέστης δεν ήταν πια εδώ.
Ως ένδειξη τιμής, ο δρόμος που ανεβαίνει προς το βουνό στην Καισαριανή, πήρε το όνομά του, όπως επίσης το πυροφυλάκιο και το 1ο Γυμνάσιο Καισαριανής, όπου ήταν και μαθητής, ενώ η οικογένειά του έλαβε μετάλλια τιμής για την προσφορά του.
Στο σημείο όπου θυσιάστηκαν οι τέσσερις άνδρες που ήρθαν αντιμέτωποι με την πυρκαγιά, ο Δήμος Ηλιούπολης το 2000 ανέγειρε μνημείο, ενώ κάθε χρόνο τελείται επιμνημόσυνη δέηση.
Ένα χρόνο αργότερα, στις 15 Ιουλίου 1999, στη θέση Κρεμαστός Λαγός στη Βάρη Αττικής, έχασαν τη ζωή τους κατά τη μετάβαση τους σε συμβάν πυρκαγιάς οι 27χρονοι Πυροσβέστες Παύλος Σκούρτης και Ανδρέας Μπόσινας, όταν το πυροσβεστικό όχημα στο οποίο επέβαιναν εξετράπη της πορείας του.
Στη λίστα του Πυροσβεστικού Σώματος, από το 1911 καταγράφονται 65 Πυροσβέστες – πεσόντες εν ώρα καθήκοντος, εκ των οποίων οι δύο είναι εθελοντές. Ο ένας είναι ο Δημήτρης Καραμολέγκος και ο άλλος ο Εθελοντής Αρχιπυροσβέστης Παναγιώτης Πλεξίδας, που έχασε τη ζωή του το 2020 σε ηλικία 27 ετών, όταν κατά τη διάρκεια κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς στη θέση Χαραυγή της Τ.Κ. Καινούργιου του Δήμου Αγρινίου, ένιωσε αδιαθεσία και μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Κάθε φορά η μάχη με τις φλόγες δεν ξέρουμε τι κόστος μπορεί να έχει. Άλλοτε χάνονται σπίτια, άλλοτε δάση και άλλοτε ανθρώπινες ψυχές, που δε γυρίζουν πίσω με το φως της επόμενης ημέρας. Ο Νίκος Καζαντζάκης έγραφε «Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δεν σωθεί εγώ φταίω». Αυτή η ρήση ακολουθεί όλους τους πυροσβέστες ανεξαρτήτως εποχής. Όποιο όνομα και όποια ιστορία κι αν έχουν. Ας τους σεβόμαστε και ας τους ευχαριστούμε για το κοινωνικό έργο που μας προσφέρουν.
Διαβάστε επίσης:
Δερβενοχώρια: Μάχη της Πυροσβεστικής για να μην περάσει η φωτιά στην Πάρνηθα
Μίλαν Κούντερα: Ο αντισυμβατικός συγγραφέας που σατίριζε κάθε έκφανση του ολοκληρωτισμού
Χρήστος Γιανναράς: Οι πολίτες είναι απλώς οι παίκτες σε ένα παιχνίδι εξουσίας
