53χρονη καθαρίστρια: «Ευχαριστώ όλο τον κόσμο που με στήριξε, πλέον θα είμαι πιο προσεκτική» (video)

Στις πρώτες δηλώσεις της προχώρησε η 53χρονη καθαρίστρια από το Βόλο, που βγήκε από τις γυναικείες φυλακές στον Ελεώνα Θηβών, αφού η εκτέλεση της ποινής της ανεστάλη μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής της στον Άρειο Πάγο.

Κατά την αποφυλάκισή της, η 53χρονη ευχαρίστησε όλους όσοι στάθηκαν στο πλευρό της αυτό το διάστημα, τόσο τον κόσμο που την υποστήριξε ηθικά, που την συγχώρησε για το αδίκημά της και που πήρε το μέρος της όπως ανέφερ, όσο και τους δημοσιογράφους, που έβγαλαν την ιστορία της προς τα έξω. Επίσης, ευχαρίστησε με την καρδιά της την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που ενδιαφέρθηκε για την υπόθεσή της.

Η καθαρίστρια ετοιμάζεται πλέον για ένα μεγάλο αγώνα, αφού, πέρα από το θέμα του ποινικού αδικήματος, βρίσκεται στο μηδέν ασφαλιστικά, καθώς τα ένσημα είκοσι χρόνων σκληρής δουλειάς θεωρούνται άκυρα. Παρά τα εμπόδια και τις δύσκολες συνθήκες που θα κληθεί να αντιμετωπίσει, είναι γεμάτη θάρρος, δύναμη και κουράγιο, ενώ δήλωσε πως είναι έτοιμη να παλέψει για το καλύτερο. Τα λόγια της, αλλά και η ιστορία της ολόκληρη, είναι γεμάτα αξιοπρέπεια, ψυχικό σθένος και αγάπη.

Δείτε παρακάτω τις δηλώσεις της:

«Την πράξη μου την παραδέχθηκα. Ψυχολογικά και σωματικά ήμουν χάλια. Δεν το είχα ξαναζήσει και φοβόμουν τι θα αντιμετωπίσω. Τρέμω ολόκληρη. Μου στάθηκαν κάποια κορίτσια. Ήταν συνέχεια δίπλα μου, μού λέγανε κάνε υπομονή. Ήμασταν εννέα αδέλφια, οι γονείς μας δεν μπορούσαν να μας μεγαλώνουν. Μας έστειλαν στο ορφανοτροφείο. Δούλεψα. Πολύ μικρή γνώρισα τον σύζυγό μου, μού έδωσε αγάπη και οικογένεια που δεν είχα ποτέ. Όλη μου την αγάπη την έδωσα στα παιδιά μου. Όπως την στερήθηκα εγώ από την ορφάνια, το ορφανοτροφείο που δεν πέρασα καλά».

«Είπα στα παιδιά μου μετά την απόφαση να κάνουν υπομονή. Να μην κλαίνε, να μην ντρέπονται και όλα θα πάνε καλά. Είναι δίπλα μου και δεν ντρέπονται. Μου λέγανε μαμά σ’ αγαπάμε και δεν ντρεπόμαστε. Ευχαριστώ όλο τον κόσμο. Είναι λίγο το ευχαριστώ που με συγχώρησαν, ειδικά οι μαμάδες. Τα χέρια μου έχουν κάλους από τη σφουγγαρίστρα- 20 χρόνια, από το 1996».

«Έβγαλα την έκτη τελικά και συνέχισα το γυμνάσιο στη φυλακή και θα συνεχίσω. Θα αγκαλιάσω τώρα τα παιδιά μου και τον άντρα μου. Πλέον θα είμαι πιο προσεχτική. Θα γίνω καλύτερος άνθρωπος γιατί η φυλακή είναι σκληρή. Πρέπει οι δικαστές να βλέπουν πιο ανθρώπινα. Γνώρισα πολλά κορίτσια μέσα, που πιθανόν να έχουν αδικηθεί. Θα ψάξω να βρω δουλειά. Δεν φοβάμαι τη δουλειά!»