Την αιχμή της σύγχρονης τέχνης όπως εκφράζεται από έλληνες δημιουργούς παρουσιάζει η ομαδική έκθεση The State Of Emergency Has Become The Rule στην Can (Christina Androulidaki Gallery) -έτσι τουλάχιστον έχει συνηθίσει συλλέκτες και κοινό από συστάσεώς της το 2012.
Ο μακροσκελής τίτλος παραπέμπει στη διάσημη πλέον φιλοσοφική θεωρία του Τζόρτζιο Αγκαμπέν γύρω από την Κατάσταση εξαίρεσης: αντλώντας την καταγωγή της από το exceptio του ρωμαϊκού δικαίου, υποστηρίζει ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης συγκροτεί πλέον τη φυσιολογική τάξη των πραγμάτων. Ότι στα σύγχρονα πολιτεύματα η νομιμοποίηση της ανομίας όπως είχε σημειώσει και ο πολύς Γουόλτερ Μπέντζαμιν, μετατρέπει την εξαίρεση σε κανόνα.
Το αξιόλογο μπουκέτο των δημιουργών που φιλοξενεί η εν λόγω έκθεση αποπειράται να εξερευνήσει τα αίτια και τις επιπτώσεις στις σημερινές κοινωνίες όπου οι ισορροπίες και οι βεβαιότητες μοιάζουν διασαλεμένες και το πάλαι ποτέ καθαρό όριο ανάμεσα στη δημοκρατία και τον ολοκληρωτισμό ολοένα πιο ασαφές.
Ο καθένας με διαφορετικό αλλά διακριτό ύφος στο σύγχρονο εικαστικό αστερισμό: Μαρία Κριαρά, Νίκος Μάρκου, Γιώργος Πρίνος, Λευτέρης Τάπας, Δέσποινα Φλέσσα, Μανώλης Δ. Λεμός στον οποίο αξίζει να δοθεί μία ιδιαίτερη μνεία.
Η τελευταία του ατομική έκθεση με τίτλο Feelings ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο στην γκαλερί Can με την οποία συνεργάζεται σταθερά αλλά ο Λεμός έχει ξεχωρίσει και από κορυφαίους οργανισμούς του εξωτερικού.
Μεταξύ άλλων, το 2017 στο Palais de Tokyo στο Παρίσι παρουσίασε την έκθεση με τίτλο “Tomorrow’s Corporate Love (Forgetting from Athens)“.
Το 2018, το έργο Dusk and dawn look just the same (riot tourism) προβλήθηκε στο πλαίσιο της τριετούς διοργάνωσης Triennial με τίτλο “Songs for Sabotage” που διοργανώνει το New Museum στη Νέα Υόρκη με επιμέλεια των Άλεξ Γκάρτενφελντ (Alex Gartenfeld) και Γκάρι Κάριον Μουραγιάρι (Gary Carrion-Murayari).
Στο τρίλεπτο βίντεο σε λούπα ακολουθεί είκοσι τέσσερις ανθρώπους (μέσα σε ζωγραφισμένες καμπαρντίνες με κουκούλα) που αρχικά στοιχίζονται συμμετρικά στην οδό Αθηνάς αλλά ξαφνικά διαχέονται σε ένα βίαιο και ορμητικό ξέσπασμα προς την πλατεία Ομόνοιας.
Η αργή κίνηση και η πρωτότυπη μελωδία (αόριστα πάνω στο Μινόρε της αυγής) την οποία συνέθεσε μαζί με τον γάλλο ομότεχνό του και μουσικό, περφόρμερ, συγγραφέα και κριτικό Ζουλιέν Περέζ δημιουργούν μία οπτικοακουστική εμπειρία που αιωρείται ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο ή τον εφιάλτη.
Η τριενάλε λειτουργεί ως εποπτεία των πιο αξιομνημόνευτων νέων καλλιτεχνών διεθνώς οι οποίοι σύμφωνα με το Μουσείο «με τη δράση τους διαμορφώνουν το αφήγημα της σύγχρονης τέχνης». Ο Μανώλης Δ. Λεμός είχε τότε κλείσει τα είκοσι εννιά έτη ζωής.
‘Εργο του μόλις παρουσιάστηκε και στον πρωτοποριακό χώρο τέχνης PiK (Projektraum im KunstWerk) στην Κολωνία.
Από την άλλη, ο Λεμός αποτέλεσε πουλέν του New Museum από τότε που το μεγάλο αυτό μουσείο συνεργάστηκε με το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ για τον εορτασμό των 33 χρόνων του τελευταίου με την έκθεση Equilibrists στο Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς το 2016: μία ανθολογία των πιο νέων και χαρισματικών από τους καλλιτέχνες της Ελλάδας και της Κύπρου.
Σε μία από τις πιο πρόσφατες διοργανώσεις του προγράμματος Young Patrons (νέοι μαικήνες) του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης που τρέχουν η Βικτώρια Φασιανού και η Αλίκη Λαμπροπούλου, τα μέλη επισκέφτηκαν το στούντιο του Μανώλη στο Θησείο.
Απόφοιτος της ΑΣΚΤ και του περίφημου Central Saint Martins στο Λονδίνο, καλλιτέχνης που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει διάφορα εκφραστικά μέσα, τη ζωγραφική, το βίντεο, τη φωτογραφία, τη γλυπτική, την εγκατάσταση ήχου και φωτός.
Τα ιδρύματα Νιάρχος και Ωνάση έχουν αμφότερα συνεργαστεί μαζί του. Έχει δηλώσει ότι μία μούσα του Πικάσο στο σαλόνι του πατρικού σπιτιού του, αποτέλεσε μία από τις πρώτες εικόνες οι οποίες επηρέασαν την παιδική του φαντασία.
Η ομαδική έκθεση THE STATE OF EMERGENCY HAS BECOME THE RULE θα διαρκέσει ως τις 30 Ιανουαρίου 2020.
