Κτήριο της Βουλής: Πώς θα αλλάξει η γερασμένη όψη του

Ρωγμές στους τοίχους και αποκολλήσεις, γήρανση των υλικών, διάβρωση και διείσδυση των ομβρίων υδάτων, υγρασία, απολεπίσεις, απώλεια του υλικού κατασκευής και σαθροποίηση. Και ακόμη, συσσώρευση ρύπων και αιθάλης, μπαλώματα με νέα μάρμαρα αλλά και μία άκρως αντιαισθητική εικόνα του συνόλου, που αντιλαμβάνεται ο καθένας: Τις δυσχρωμίες σε όλη την επιφάνεια των προσόψεών του, αποτέλεσμα καθαιρέσεων, συμπληρώσεων και γενικώς επισκευών του κονιάματος σε …διάφορες αποχρώσεις και σε βάθος ετών.

Το ιστορικό κτήριο της Βουλής των Ελλήνων πάσχει, είναι προφανές, αν και η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Έχοντας ηλικία σχεδόν δύο αιώνων -6 Αυγούστου του 1843 έγιναν τα εγκαίνιά του ως ανάκτορο του Όθωνα αρχικώς – χρήζει διαρκούς συντήρησης και αποκατάστασης, όπως αυτές που προβλέπονται λεπτομερώς στην μελέτη, που εγκρίθηκε χθες, με κάποιες παρατηρήσεις από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού.

Η μελέτη να σημειωθεί, αφορά μόνον τις εξωτερικές όψεις του κτηρίου, το οποίο επιβάλλεται τόσο με τον όγκο και την αρχιτεκτονική του, όσο κυρίως και με την συμβολική του σημασία σήμερα ως έδρα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ειδικότερα, οι προτάσεις αφορούν στην αποκατάσταση των όψεων, των λίθινων και των μεταλλικών στοιχείων, των ιστορικών επιχρισμάτων και των κονιαμάτων των τοίχων.

«Βαρύ και ακαλαίσθητο»

Με μήκος 94 μέτρα περίπου, πλάτος 76 και γενικό ύψος 22 το κτήριο διαθέτει εξωτερικά μαρμάρινη βάση, προστώα, γεισώματα, πλαίσια παραθύρων και θυρών διαφόρων τύπων και υλικών -αναλόγως της επισημότητας της κάθε θέσης-, παραστάδες, θριγκούς κ. ά. Πρόκειται για ένα λιτό, ορθογώνιο νεοκλασικό οικοδόμημα, που αποτελείται από τέσσερεις περιμετρικές πτέρυγες και μία κεντρική, περιβάλλεται από δωρικές κιονοστοιχίες και προπύλαια και σίγουρα είναι μία στιβαρή κατασκευή, που κυριαρχεί στο χώρο, άλλωστε αυτός ήταν και ο στόχος του.

Απέχει πολύ ωστόσο από το να θεωρείται κομψό, αντίθετα «βαρύ και ακαλαίσθητο» έχει χαρακτηρισθεί από τον αρχιτέκτονα και πολεοδόμο Κ. Η. Μπίρη («Τα πρώτα σχέδια των Αθηνών», Αθήνα 1933, «Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20ον αιώνα», Αθήνα 1966) ενώ ήδη από την εποχή της ανέγερσής του θεωρείτο ως «ομοιάζον με στρατώνα».

Τα σχέδια ανήκαν στον βαυαρό αρχιτέκτονα Φρίντριχ φον Γκέρτνερ της αυλής του Λουδοβίκου Α΄ -με δικά του χρήματα έγινε η ανέγερση ως δάνειο στον γιο του Όθωνα- ενώ η επιλογή της θέσης κοντά στην Πύλη της Μπουμπουνίστρας από την ομώνυμη πηγή στην γωνία λεωφόρου Αμαλίας και Όθωνος σήμερα είχε κριθεί ως περίοπτη, όπως και είναι αλλά και υγιεινή. Τα θεμέλια είχαν τεθεί στο 1836 αλλά οι εργασίες στο κτήριο συνεχίσθηκαν και χρόνια αργότερα μετά την εγκατάσταση του Όθωνα και της Αμαλίας. Όπως στο μεγάλο κλιμακοστάσιο και τον ζωγραφικό διάκοσμο.

Εκτός από τις δικτατορίες

Το κτήριο υπήρξε η βασιλική έδρα για επτά σχεδόν δεκαετίες, παρά τις δύο σοβαρές πυρκαγιές (1884 και 1909), οι οποίες προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές. Μετά την δεύτερη ωστόσο, και την δολοφονία του Γεωργίου Α΄ το 1913, η βασιλική κατοικία μεταφέρθηκε στην Ηρώδου Αττικού. Όσο για τα Παλαιά Ανάκτορα είχαν για μερικά χρόνια διάφορες χρήσεις, όπως νοσοκομείο κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας ώσπου η κυβέρνηση Βενιζέλου αποφάσισε την εγκατάσταση της Γερουσίας και της Βουλής.

Ήταν τότε, το 1930-1935, που έγιναν εκτεταμένες επεμβάσεις σε σχέδια του γερμανοσπουδαγμένου αρχιτέκτονα Ανδρέα Κριεζή, ο οποίος κατήργησε την κεντρική πτέρυγα –ερειπωμένη άλλωστε- τοποθετώντας στη θέση της τα αμφιθέατρα για τα δύο νομοθετικά σώματα ενώ στη βόρεια όψη του κτηρίου ανεγέρθηκε το νεοκλασικό πρόπυλο με έξι δωρικούς κίονες.

Τα εγκαίνια της Γερουσίας έγιναν τον Αύγουστο του 1934 και της Βουλής τον Ιούλιο του 1935 αλλά έναν χρόνο μετά καταργήθηκαν και τα δύο, λόγω της δικτατορίας Μεταξά και της Κατοχής που ακολούθησε. Εν τέλει και αφού στέγασε διάφορες χρήσεις στο ενδιάμεσο το κτήριο άρχισε να χρησιμοποιείται από το 1946 ως έδρα της Βουλής των Ελλήνων (με την εξαίρεση και πάλι των χρόνων της δικτατορίας). Φυσικά έγινε και πλήθος επεμβάσεων, εσωτερικά κυρίως, με την κατασκευή επιπλέον υπόγειου γκαράζ.

Σήμερα κουβαλώντας το βάρος των χρόνων του, το κτήριο έχει ανάγκη αποκατάστασης και στο εσωτερικό του αλλά αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες είναι θέμα προσεχούς απόφασης.

 

Διαβάστε επίσης 

Μάριος Φούρναρης: Η τέχνη μου είναι ένας διάλογος ανάμεσα στη φύση και τον άνθρωπο

Νέα Πρόεδρος ΔΣ του Ελληνικού Φεστιβάλ η Κατερίνα Σακελλαροπούλου

ΑΒΑΞ: Υποστηρικτής της 9ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης που ξεκινά στη Θεσσαλονίκη