Σενάρια σύγκρουσης απεργάζεται ο Ερντογάν – Οι «θερμές» ημερομηνίες «κλειδιά» για την επόμενη κίνηση του Τούρκου Προέδρου

Σενάρια περαιτέρω, μη λεκτικής αυτή τη φορά, κλιμάκωσης της σύγκρουσης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία βρίσκονται, σύμφωνα με πληροφορίες, πάνω στο τραπέζι του Ρ.Τ. Ερντογάν, αλλά και των Ελλήνων επιτελών, οι οποίοι, παράλληλα με την εντατικοποίηση της επιχείρησης διεθνοποίησης της τουρκικής επιθετικότητας και το σαφές μήνυμα ψυχραιμίας και αποφασιστικότητας, που εδώ και καιρό εκπέμπουν προς πάσα κατεύθυνση, είναι υποχρεωμένοι να επεξεργάζονται «όλα τα  ενδεχόμενα», ακόμα και το χειρότερο, αντιμέτωποι με την «πιο επικίνδυνη κατάσταση στις διμερείς σχέσεις μεταπολιτευτικά».

Πρώτο σενάριο: Το χρονικό διάστημα από τις 15- 30 Ιουνίου

Το σενάριο αυτό αντιμετωπίζει ως βεβαιότητα μια άμεση επιθετική κίνηση Ερντογάν «επί του πεδίου», από τον Έβρο, όλο το εύρος της περιοχής δυτικά του 28ου μεσημβρινού, το Καστελλόριζο ή και τη νότια Κρήτη, πριν από το επικείμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο είναι προγραμματισμένο για τις 23-24 Ιουνίου, αλλά και την Ετήσια Σύνοδο του ΝΑΤΟ, που θα λάβει χώρα 29-30 Ιουνίου στη Μαδρίτη.

Ο …μαινόμενος Τούρκος Πρόεδρος, σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, κάνει άμεσα πράξη τις δημόσιες απειλές για χρήση στρατιωτικής βίας κατά της Ελλάδας, απειλές που εξέφρασε αδίστακτα, on camera και με στρατιωτική στολή παραλλαγής από τα παράλια της Σμύρνης προ ημερών, κατά την στρατιωτική άσκηση «Efes 22». Αλλά και χθες, ενώπιον …νέων της γείτονος, μη διστάζοντας να εξαπολύσει νέα προσωπική επίθεση κατά του Πρωθυπουργού, του Ελληνισμού με την νέα αναφορά στη σφαγή της Σμύρνης, των ΗΠΑ για τις βάσεις στην χώρα μας, αλλά και της ίδιας της Δύσης.

Στο σενάριο του «θερμού επεισοδίου εντός του Ιουνίου», το υπό δημοσκοπική και οικονομική κατάρρευση τουρκικό καθεστώς, δεν έχει τίποτε να περιμένει από τους «27» και τον Μπάιντεν, ως αποτέλεσμα των εν λόγω Συνόδων. Ο Ερντογάν θεωρεί δεδομένη την νέα λεκτική καταδίκη των αναθεωρητικών κινήσεων του τελευταίου διαστήματος και τη στήριξη της ελληνικής κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, τόσο από τις Βρυξέλλες όσο και από την Ουάσιγκτον. Και ενδεχομένως, επιπλέον κυρώσεις κατά του παραπαίοντος καθεστώτος, ως προϊόν και της δεδηλωμένης βούλησης Μητσοτάκη, αυτή τη φορά, να εξασφαλίσει κάτι παραπάνω από συμμάχους και εταίρους, προκειμένου να μην αυτοαναιρεθεί το «ως εδώ, η σιωπή δεν συνεπάγεται αδυναμία» που εκπέμπουν εσχάτως κυβερνητικές πηγές, κυρίως όμως τα σαφή, αυστηρά δημόσια μηνύματα που στέλνει ο Πρωθυπουργός στην Άγκυρα μετά την επίσκεψη στο Λευκό Οίκο και την ιστορική ομιλία στο Κογκρέσο, τις καθημερινές παραβιάσεις και τις υπερπτήσεις, ακόμα και πάνω από την Αλεξανδρούπολη.

Ο Ερντογάν, κάνοντας πράξη τις απειλές που εκπέμπει με όλο και μεγαλύτερη ένταση και συχνότητα κατά πάντων, προχωρά σε έμπρακτη απόδειξη του «δεν σας υπολογίζω, δεν μπλοφάρω». Και, με την βεβαιότητα της «χρυσής  ευκαιρίας», του μεγαλείου της «νέας παγκόσμιας δύναμης», της υπέρβασης ακόμα και του Κεμάλ, μαζί με την Ελλάδα, εκθέτει την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τη διεθνή κοινότητα. Οι οποίες, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες, βρίσκονται αντιμέτωπες με έναν «νέο Πούτιν» και ουσιαστικά αδύναμες να αντιμετωπίσουν άμεσα και απολύτως, κόβοντας την στη ρίζα της, μια νέα σύγκρουση στην Ευρώπη του 21ου αιώνα, περιοριζόμενες σε λεκτικές καταδίκες, ψηφίσματα και κυρώσεις, οι οποίες, σε καμία περίπτωση δεν θα αναιρούν τα τετελεσμένα στο πεδίο.

Στο σενάριο αυτό, στο «Λευκό Παλάτι»  θεωρούν ότι η Ελλάδα, οι ΗΠΑ και η Γαλλία δεν θα προλάβουν ή δεν θα θελήσουν να  μεγιστοποιήσουν στρατιωτικά την αντίδρασή τους και θα περιοριστούν σε κινήσεις τύπου «Ιμίων», φοβούμενες ένα γενικευμένο πόλεμο. Ως εκ τούτου, ο Ερντογάν θα μπορέσει να περάσει στο επόμενο βήμα, που δεν είναι άλλο από μια εφ όλης της ύλης «διαπραγμάτευση» με τη χώρα μας, και τη Δύση, με την ατζέντα επιβαρυμένη κατά πολύ έναντι του 1996, όπως αποδεικνύουν και οι χάρτες που έδωσε στη δημοσιότητα το ΥΠΕΞ, και έχοντας στη φαρέτρα του τα νέα δεδομένα και τους όρους που διαμορφώνει, ιστορικά, κάθε ανάλογη de facto κίνηση.

Δεύτερο σενάριο: Το χρονικό διάσημα αμέσως μετά από τις 30 Ιουνίου

Στο σενάριο αυτό, ο Ερντογάν περιμένει τις συναντήσεις, τις διαβουλεύσεις και πιθανές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ. Οι αποφάσεις αυτές, εξαιτίας και των παρεμβάσεων του Έλληνα Πρωθυπουργού, αποτελούν σαφή καταδίκη της τουρκικής στάσης και του νέο-οθωμανικού αναθεωρητισμού. Η «κάνουλα» των Βρυξελλών έχει κλείσει, όπερ μεθερμηνευόμενον σημαίνει, για τον Ερντογάν, τέρμα τα κονδύλια για την «αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών», την απαναπροώθηση- εκδίωξη στην ουσία, της πλειονότητας των Σύρων προσφύγων- αίτημα που βρίσκεται ψηλά στην προεκλογική ημερήσια διάταξη στην Τουρκία. Δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή, για την κατασκευή ολόκληρων νέων πόλεων στη «ζώνη ασφαλείας» εντός της Συρίας, οι οποίες, ανεγειρόμενες από κατασκευαστές «φίλους» του καθεστώτος, θα στεγάσουν χιλιάδες από τους μετανάστες, που στοιβάζονται σήμερα στις γειτονιές της Κωνσταντινούπολης και των μεγάλων τουρκικών πόλεων.

Επιπλέον, ο ίδιος  δεν καταφέρνει να συναντηθεί με τον Μπάιντεν, ο οποίος, αντιθέτως, «βλέπει» για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες, τον Κ. Μητσοτάκη, και, συμβολικά ή ρητορικά, εκπέμπει νέο αμερικανικό μήνυμα εναντίον κάθε παραβίασης συνόρων, κυρίως μέσω σύγκρουσης  «συμμάχων», και μιας παντελώς ανιστόρητης και πρωτοφανούς διατάραξης της ενότητας και της σταθερότητας στη Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, σε αυτή τη συγκυρία.

Με το «επιχείρημα» ότι «εγώ εξάντλησα κάθε περιθώριο ανοχής και καλής πίστης απέναντι στην Ελλάδα και τη Δύση», ο Ερντογάν, ελλείψει νέου ευρωπαϊκού «παρά», την πόρτα του Λευκού Οίκου κλειστή, τον Μενέντεζ να έχει το «πάνω χέρι» στην υπόθεση της αναβάθμισης των F-16 (και παράλληλα, αρκετά «κλικ» πιο αποφασιστικό από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, να δηλώνει «πρέπει να καταστήσουμε σαφές ποιος είναι ο επιτιθέμενος», αναφερόμενος στα ελληνοτουρκικά) με την οικονομία και τη λίρα να συνεχίζουν το δρόμο προς τη χρεωκοπία και τις δημοσκοπήσεις να επιβεβαιώνουν την μη αναστρέψιμη πορεία προς την ήττα, με οποιονδήποτε συνυποψήφιο από την αντιπολίτευση απέναντί του, με ότι αυτό συνεπάγεται για το πολιτικό και προσωπικό μέλλον του Τούρκου Προέδρου (και τις πληροφορίες από τις ΗΠΑ να λένε πως «κάτι του ετοιμάζουν οι Αμερικανοί»), προχωρά στο «απονενοημένο διάβημα».

Κάνει το επόμενο βήμα στην επίσημη στρατηγική της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης. Και μετά από τις επιστολές στον ΟΗΕ, με τις οποίες αμφισβήτησε δημοσίως την κυριαρχία της Ελλάδος σε «στρατιωτικοποιημένα» ή «ενοικιασμένα» νησιά, την επιχείρηση να εμφανίσει την χώρα μας ως «αδιάλλακτη», την επίκληση των μεταναστών που «πνίγουμε», την προσωποποίηση των απειλών με ευθείες επιθέσεις κατά του Κ. Μητσοτάκη, του Ν. Δένδια, της ίδιας της Προέδρου της Δημοκρατίας, τον «κατευθυνόμενο ακήρυχτο πόλεμο»  στα τουρκικά ΜΜΕ κατά της «παράνομης» και «επιτιθέμενης» Ελλάδας, της χώρας που «εκπαιδεύει τρομοκράτες», το σχεδόν μεταμεσονύκτιο διάβημα, ημέρα Παρασκευή, στον Έλληνα Πρέσβυ στην Άγκυρα (διάβημα που δόθηκε στα ΜΜΕ προς επικοινωνιακή εκμετάλλευση και δραματοποίηση του κλίματος), τις ένστολες οθωμανικές πολεμικές ιαχές από τα παράλια της Σμύρνης, παρουσία Αμερικανών και Γάλλων συμμετεχόντων στην στρατιωτική άσκηση «πρόβα απόβασης», αλλά και την προσπάθεια απευθείας… αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας- εκφοβισμού του ελληνικού λαού με τα αλλεπάλληλα tweets στα ελληνικά, ο Ερντογάν, σύμφωνα με αυτό το σενάριο, διαβαίνει τον Ρουβίκωνα, αναλαμβάνοντας το κόστος απέναντι στην ειρήνη και την Ιστορία.

Τρίτο σενάριο: Το διάστημα εντός μιας ενδεχόμενης πρόωρης προεκλογικής περιόδου στην Ελλάδα

Σε αυτό το σενάριο, ο Τούρκος Πρόεδρος, ακολουθώντας την τακτική προκατόχων του, και παίρνοντας «μαθήματα» από τις διπλωματικές «λύσεις» στον πόλεμο της Ουκρανίας, περιμένει ένα «κενό εξουσίας» στην Ελλάδα, η οποία ματαίως αναμένει την έξωθεν βοήθεια. Κορυφώνει το παραληρηματικό αφήγημα με αποδέκτες ενθεν κακείθεν του Ατλαντικού, ότι η Ελλάδα, ως «πιόνι» των ΗΠΑ, επιτίθεται, ακόμα και με παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Τουρκίας, και η Άγκυρα οφείλει να αμυνθεί.

Η κοινή γνώμη στην Τουρκία έχει «ποτιστεί» μέχρι μυελού οστέων, με τρίωρα και τετράωρα «πολεμικά σόου εντολοδόχων αναλυτών», για την «αφιονισμένη» Ελλάδα και για τις «ιστορικές αδικίες» σε βάρος του Παντουρκισμού.. Το «παράθυρο ευκαιρίας» απέναντι στην αμετάκλητη αλλαγή των στρατιωτικών συσχετισμών δύναμης στο Αιγαίο, μετά από την απόκτηση φρεγατών, Rafale και F-35, πρέπει να χρησιμοποιηθεί, «ή τώρα η ποτέ».

Μπορεί η τουρκική οικονομία να συνεχίζει το βύθισμα στο κενό και οι πολίτες της χώρας να εξαγριώνονται μπροστά στην καθημερινή φτωχοποίηση και τα χρέη, όμως, εκείνος, αντιμέτωπος με τον ιστορικό ρόλο που έχει επιφυλάξει στον εαυτό του, αναθεωρεί τη Συνθήκη της Λωζάννης και αλλάζει τα σύνορα με νικηφόρο τρόπο. Παραβιάζει ευθέως, την ελληνική κυριαρχία ή περιοχές άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, με προκλητικότερο τρόπο από τη «δοκιμή Oruc Reis».

Ο Ερντογάν, σε αυτό το σενάριο, στοιχεία του οποίου εμπίπτουν και στα προηγούμενα, «τρυπά», με το νέο ή παλιότερο γεωτρύπανο, εντός τουρκολιβυκού Μνημονίου», με τη σύμφωνη γνώμη και πιθανότατα συμμετοχή της Τρίπολης. Η Ελλάδα αντιδρά στρατιωτικά. Οι στόλοι βρίσκονται αντιμέτωποι, τα μαχητικά στις αεροπορικές βάσεις απογειώνονται και οι στρατοί σε Εβρο και νησιά, οπλίζουν. Όλοι περιμένουν έναν «νέο Χόλμπρουκ», που δεν υπάρχει πια, και ο Ερντογάν αποδεικνύει πώς το πρότυπό του δεν είναι η Τσιλέρ….

Διαβάστε επίσης

Νέα επίθεση Ερντογάν σε Μητσοτάκη: Τα λόγια σου είναι γεμάτα ψέματα – Θα πάθετε ό,τι οι πρόγονοί σας πριν από 100 χρόνια