Ψέμα 1ο, Ψέμα 2ο, Ψέμα 3ο : Τo σχέδιο Τσίπρα των 18 μηνών

Πρώτα τίθενται τα θεμέλια με ψέματα.

Ψέμα 1^ο: «Μας ζητούν περισσότερα απ’ ότι συμφωνήσαμε τον Αύγουστο του 2105.» Κάθε άλλο. Δεν υπάρχει τίποτα το νέο. Η διαφωνία δεν είναι στους στόχους αλλά στην αποτελεσματικότητα των μέτρων που εμείς προτείνουμε.

Ψέμα 2^ο: «Το ΔΝΤ είναι ο εχθρός.» Κάθε άλλο. Το ΔΝΤ είναι ο μόνος σύμμαχος μας. Η βαθιά ελάφρυνση του χρέους είναι απαραίτητη –αν και όχι και ικανή – προϋπόθεση για να βγούμε από την κρίση.

Ψέμα 3^ο: «Εμείς εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας.» Κάθε άλλο. Η αξιολόγηση όφειλε να είχε κλείσει τον Οκτώβριο του 2015. Δεν έγινε διότι εμείς δεν εκπληρώνουμε όσα υπογράψαμε.

Αρχική επιδίωξη του Πρωθυπουργού ήταν να χωριστεί το στρατόπεδο των δανειστών στα δύο. Ορθά διαπιστώθηκε ότι λόγω προσφυγικού και του πιθανού Brexit η Ε.Ε. θα ήταν πιο ευέλικτη ως προς την υλοποίηση των στόχων του ελληνικού προγράμματος σε σύγκριση με το ΔΝΤ.

Αυτό που δεν εκτιμήθηκε σωστά ήταν ο βαθμός της ευελιξίας και η συσπείρωση των δανειστών που θα ακολουθούσε μετά τη «διαρροή». Έτσι, σήμερα, η ανικανότητα και η ιδεοληψία έχουν φέρει την Ελλάδα σε πλήρη ανυποληψία. Όσο για το προσφυγικό, εμείς έχουμε το πρόβλημα—διότι το θέμα της ασφάλειας υπερκαλύπτει τις ευαισθησίες του ανθρωπισμού. Με τα σύνορα κλειστά η Ευρώπη προφυλάσσεται από την κρυφή εισροή πρακτόρων του ISIS και εμείς έχουμε το πρόβλημα να διαχειριστούμε τις 60.000 που έχουν μείνει μόνιμα –όπως και όσους επιλέξει η Τουρκία να μας στείλει όταν το αποφασίσει.

Η δεύτερη επιδίωξη αφορά την αξιολόγηση. Με τη στάση του κατά του ΔΝΤ ο Σύριζα ελπίζει πως θα αποδυναμώσει τουλάχιστον τις απαιτήσεις του διεθνούς οργανισμού για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (άνοιγμα αγορών, απελευθέρωση επαγγελμάτων, αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις) και ότι κάτι θα πάρει για το χρέος.

Βασίζεται, δηλαδή, στο αδιέξοδο της Ευρώπης και στο sine qua non των ΗΠΑ: δεν θέλουμε κούρεμα του χρέους, δεν πρέπει να φύγει το ΔΝΤ. Στη βάση αυτή κάτι θα πετύχει η κυβέρνηση που η προπαγανδιστική μηχανή της ανερυθρίαστα θα πουλήσει ως επιτυχία.

Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης είναι να υπογράψει την τελευταία στιγμή (Ιούνιο) όποια και να είναι τα μέτρα για να ξεπεράσει τον σκόπελο του διμήνου Ιουλίου-Αυγούστου. Από εκεί και πέρα έχει περίπου 12 μήνες πριν έρθει η επόμενη κρίση του χρέους. Στους 12 αυτούς μήνες θα συνεχίσει να μην εφαρμόζει τα όσα θα έχει υπογράψει –ακριβώς όπως κάνει και τώρα—και να υλοποιεί το δικό της αυταρχικό πρόγραμμα.

Αυταρχικό πρόγραμμα 

Ενδείξεις υπάρχουν πολλές: οι 4 τηλεοπτικές άδειες, η μείωση της διαφάνειας στις δημόσιες προμήθειες και τα δημόσια έργα, η απαγόρευση δημοσιοποίησης βουλευτικών εγγράφων, η ελεύθερη δράση των μπαχαλάκηδων και αλληλέγγυων, το ξεχαρβάλωμα της παιδείας και η ριζική υποβάθμιση της ιδιωτικής, ο στόχος της υπονόμευσης της ιδιωτικής νοσηλείας, οι παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη κοκ.

Όλα αυτά με ανασχηματισμό φέτος το καλοκαίρι και εκλογές (με «ειδικές συνθήκες»!) του χρόνου το καλοκαίρι.

Που βρισκόμαστε σήμερα; Με την οικονομία μόνιμα φτωχοποιημένη. Την κοινωνία σε διαρκώς αυξανόμενο αναβρασμό. Την αστική τάξη με ανήκεστο βλάβη. Τα εθνικά θέματα επικίνδυνα ανοιχτά. Χωρίς υπόληψη στην Ευρώπη και χωρίς να υπάρχει πλέον λόγος να μας κρατήσουν στο ευρώ ή στην ίδια την Ε.Ε.

Brexit σημαίνει και  Grexit; 

Αν υπάρξει δε Brexit και εμβάθυνση των κινδύνων που διαφαίνονται για την παγκόσμια οικονομία τότε το Grexit θα πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο.

Τι μπορεί να μας σώσει; Μόνο η συνολική κατακραυγή κατά της βαθιάς ιδεοληψίας και της απόλυτης ανικανότητας της κυβέρνησης.

Κατά πολλούς «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.»