Ο άθλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο Ασπρόπυργος και τα… ζιζάνια της Βουλής

Πλώρη για να καταστεί ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, προερχόμενος από την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, βάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Έχει ήδη κυβερνήσει τη χώρα επί 46 μήνες κι αν εξαντλήσει τη νέα τετραετία που ανοίγεται μπροστά του, τότε θα φτάσει συνολικά στους 94 μήνες, συνεχούς πρωθυπουργικής θητείας. Όταν ο ιδρυτής της παράταξης Κωνσταντίνος Καραμανλής κυβέρνησε 83 μήνες (από τον Νοέμβριο του 1974 έως τον Μάιο του 1980) και ο Κώστας Καραμανλής ο νεότερος 67 μήνες.

Έχοντας αποκτήσει την ξεκάθαρη κυριαρχία στο πολιτικό σκηνικό, μετά τον «άθλο» της επικράτησης του σε τρεις σερί εκλογικές αναμετρήσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης γράφει ιστορία. Καθώς μπορεί να ισοφαρίσει και τον… Ανδρέα Παπανδρέου, που ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, συμπλήρωσε 94 μήνες συνεχόμενης θητείας ως πρωθυπουργός. Στο διάστημα από τον Οκτώβριο του 1981 έως τον Ιούλιο του 1989. Μεταγενέστερα βέβαια (το 1993) ο ιστορικός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ ξανάγινε πρωθυπουργός για άλλους 27 μήνες.

Το απόλυτο ρεκόρ στη συνεχή διακυβέρνηση της χώρας το κατέχει ο Κώστας Σημίτης και αυτό είναι 98 μήνες. Δηλαδή 8 χρόνια και 2 μήνες, την περίοδο από τον Ιανουάριο του 1996 έως τον Μάρτιο του 2004.

Το αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα γίνει ο…νέος Σημίτης (με όρους συνεχούς παραμονής σε θέση πρωθυπουργού), είναι κάτι που σαφώς και θα το δείξει ο χρόνος. Το σίγουρο όμως είναι ότι η Νέα Δημοκρατία θα πάρει «κεφάλι» σε ό,τι αφορά τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, που αναδείχθηκαν στη 49χρονη ιστορία της μεταπολίτευσης.

Έως τώρα η Ν.Δ. έχει ασκήσει την κυβερνητική εξουσία για 238 μήνες εν συνόλω, ενώ οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν παραμείνει επί 244 μήνες.

Στο ίδιο διάστημα της μεταπολίτευσης ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε (μαζί με τους Αν. Ελλ.) 54 μήνες, ενώ 31 μήνες έμεινε στην εξουσία η κυβέρνηση Σαμαρά, με τη σύμπραξη Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Από εκεί κι έπειτα οι συμμαχικές κυβερνήσεις Τζαννετάκη, Ζολώτα, Παπαδήμου, όπως επίσης και οι υπηρεσιακές, έχουν συνολική θητεία 47 μηνών.

Η σιγουριά της νίκης έφερε χαλάρωση

Στις χθεσινές εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε μεν την άνετη αυτοδυναμία (158 από τις 300 έδρες) αλλά όχι την παντοδυναμία. Όπως θα συνέβαινε αν η Ν.Δ. είχε φτάσει στα επίπεδα των 165-170 εδρών, που φάνταζε εφικτός στόχος.

Η σιγουριά της νίκης, που είχε εμπεδωθεί από τις κάλπες της 21^ης Μαίου, φαίνεται να διαμόρφωσε κλίμα χαλάρωσης σε ένα σημαντικό κομμάτι του εκλογικού σώματος. Γεγονός που μετουσιώθηκε είτε σε αποχή, είτε σε πριμοδότηση… ζιζανίων της Βουλής. Αντισυστημικής υφής.

Έτσι, από τη μια πλευρά οι ψηφοφόροι κράτησαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στα ίδια ποσοστά με εκείνα του περασμένου Μαΐου, αλλά από την άλλη του… εξαφάνισαν την αντιπολίτευση. Συμπιέζοντας ακόμη περισσότερο την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, τα πολιτικά αποθέματα του οποίου εξαντλούνται με ταχύτατους ρυθμούς.

Ποτέ άλλοτε σε ολόκληρη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, κυβερνών κόμμα δεν είχε τόσο ισχνή αντιπολίτευση… Σε μια περίοδο μάλιστα, κατά την οποία το αριστερό και αριστερόστροφο ακροατήριο χάνει έδαφος αισθητά.

Όταν τον Ιανουάριο του 2016 ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε τα ηνία της παράταξης, η Ν.Δ. βρισκόταν στο 28,09%. Αυτό το ποσοστό είχε πάρει ως δεύτερη την τάξει πολιτική δύναμη, τον Σεπτέμβριο του 2015.

Τότε, τα κόμματα που ήταν στα αριστερά της Ν.Δ. άθροιζαν ποσοστό 56,15%. Ενώ δεξιότερα από εκείνη ήταν κόμματα που συγκέντρωναν το 14,65%. Αφήνοντας ένα μικρό υπόλοιπο σε «αχαρτογράφητες» δυνάμεις.

Στις εκλογές του 2019 η Ν.Δ. ήρθε στην εξουσία ανεβάζοντας τα ποσοστά της στο 39,85%. Στα αριστερά της, η εμβέλεια των κομμάτων μειώθηκε κατά τι υποχωρώντας στο 51,22%. Ενώ εντονότερη ήταν η μείωση των κομματικών δυνάμεων στα δεξιά της, που έπεσε στο 8,86%.

Φθίνουσα πορεία για τις δυνάμεις του «αριστερού τόξου»

Στις προχθεσινές κάλπες η Ν.Δ. διατήρησε την πρωτοκαθεδρία της με ποσοστό 40,55%. Με τα κόμματα, όμως, που βρίσκονται στα αριστερά της να συρρικνώνουν αισθητά την απήχησή τους στο εκλογικό σώμα, καθώς το συνολικό τους ποσοστό έπεσε στο 44,2%.

Την ίδια στιγμή και στα δεξιά της Ν.Δ. υπήρξε αύξηση δυνάμεων σε σχέση με το 2019, καθώς το συνολικό ποσοστό των κομμάτων ανέβηκε στο 13,94%, ενώ το υπόλοιπο 1,31%  πήγε σε διάφορους άλλους σχηματισμούς.

Η φιλελεύθερη πολιτική Μητσοτάκη, με κεντροδεξιούς πυλώνες, ήταν εκείνη που έσπασε την «ηγεμονία» των αντιλήψεων της αριστεράς, βάζοντας πολύ δύσκολα για τη συνέχειά της. Ειδικά αν επιμείνει στην αναποτελεσματική ρητορική των αφορισμών. Χωρίς να αντιληφθεί τη δεξιόστροφη πορεία που ακολουθεί η κοινωνία, αναζητώντας πιο πρακτικές και ευανάγνωστες λύσεις για τα ζητήματα καθημερινότητας και όχι μόνον.

Στις εκλογές της Κυριακής οι ψηφοφόροι που πήγαν στις κάλπες ήταν 791.648 λιγότεροι από εκείνους του περασμένου Μαΐου. Με άλλα λόγια το εκλογικό σώμα σμικρύνθηκε κατά 13,06%. Τα έξι από τα κόμματα της βουλής (Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Κ.Κ.Ε, Ελληνική Λύση και Πλεύση Ελευθερίας) πήραν λιγότερες ψήφους από ότι στις προηγούμενες εκλογές.

Κόντρα στο ρεύμα πήγε το κίνημα Νίκη, που μοιάζει να κινείται με τη «λογική» θρησκευτικής σέχτας, καταφέρνοντας να ενισχύσει την εκλογική της βάση.

Ξεκινώντας από το μηδέν το νεοσύστατο κόμμα των Σπαρτιατών μπήκε με άνεση στη Βουλή, σιτιζόμενο εκλογικά από το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.

Οι Σπαρτιάτες τρίτη δύναμη στον Ασπρόπυργο

Είναι χαρακτηριστικό ότι στον Ασπρόπυργο οι Σπαρτιάτες αναδείχθηκαν τρίτη δύναμη με ποσοστό 12,71% και 1.512 ψήφους.

Στον ίδιο, υποβαθμισμένο Δήμο της Δυτικής Αττικής η Ν.Δ. παρέμεινε μεν πρώτη με 31,96%, έχοντας όμως χάσει 4,6 ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με τις εκλογές του Μαΐου. Δεύτερο κόμμα ήταν το Κ.Κ.Ε με αυξημένο ποσοστό 19,53%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε τέταρτος με 11,92%.

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, η Χρυσή Αυγή είχε αναδειχθεί επίσης Τρίτη δύναμη με ποσοστό 15,16…

Η τωρινή παρουσία των Σπαρτιατών φαίνεται να ακολουθεί τα βήματα της Χρυσής Αυγής, κάνοντας περισσότερη αισθητή την παρουσία της στις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά.

Κατά τα άλλα και αναφορικά με τη γεωγραφία της Βουλής, η κυριαρχία της Ν.Δ. είναι ξεκάθαρη, όπως και η περιδίνηση στην οποία βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΠΑΣΟΚ δεν έδειξε να έχει τις δυνάμεις για το κάτι παραπάνω, ενώ η παρουσία του Δημήτρη Κουτσούμπα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έστω και μικρή αύξηση της εμβέλειας του Κ.Κ.Ε.

Η Ελληνική Λύση διατηρήθηκε στα ίδια εκλογικά ποσοστά, έχοντας ένα συμπαγές ακροατήριο που καταναλώνει το ίδιο εύκολα με τις κηραλοιφές και τις οποιεσδήποτε θεωρίες συνωμοσίας.

Η Πλεύση Ελευθερίας μπήκε στη Βουλή, καθώς λόγω της αποχής μειώθηκε το εκλογικό μέτρο του 3%, το οποίο και κατάφερε να υπερκεράσει έχοντας λιγότερες ψήφους από τον περασμένο Μάιο…

Διαβάστε επίσης

Σταύρος Παπασταύρου: Η πολιτική μετά από την δικαστική και ηθική δικαίωση

Ο μονόδρομος της Ν.Δ., τα διλήμματα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, ο ρόλος των άκρων

Θεόδωρος Σκυλακάκης: Τα επόμενα βήματα για τα υπεράκτια αιολικά και ο γόρδιος δεσμός των ΑΠΕ