Ελλάδα – Τουρκία: Τα όπλα που έχουν οι δύο χώρες – Ποιος υπερτερεί σε στεριά, θάλασσα και αέρα

Πόσο άλλαξε η ισορροπία δυνάμεων με την Τουρκία σε στεριά, θάλασσα και αέρα με τους νέους εξοπλισμούς που απέκτησε ή πρόκειται να αποκτήσει η Ελλάδα;

Ας δούμε τα στοιχεία που πρώτη φορά από το mononews.gr προβάλλονται:

Μετά την οικονομική κρίση για μια ολόκληρη δεκαετία, η ανακοίνωση από την ηγεσία του Μακροπρόθεσμου Προγραμματισμού Αμυντικών Εξοπλισμών (ΜΠΑΕ) για τη δωδεκαετία 2025 – 2036, δεικνύει φανερά ότι η Ελλάδα προσπαθεί να αποκαταστήσει το ισοζύγιο ισχύος με την Τουρκία.

Ήδη αρκετά προγράμματα έχουν συμβασιοποιηθεί και βρίσκονται σε φάση υλοποίησης.

Οφείλουμε όμως να σημειώσουμε ότι η πιο μεγάλη πρόκληση για την Ελλάδα αποτελεί η ισορροπία στη θάλασσα. Στην άλλη πλευρά του Αιγαίου Πελάγους, το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό (Turk Deniz Kuvvetleri – TDK), μεθοδικά και συστηματικά, ακολουθώντας ένα πρόγραμμα ναυπηγήσεων νέων πλοίων, επιδιώκει να αντικαταστήσει τις παλιές φρεγάτες κλάσεως Oliver Hazard Perry και τις MEKO 200TN Track I, με τις νέες φρεγάτες ISTIF.

Επιπλέον προχωρεί στον εκσυγχρονισμό των φρεγατών MEKO 200TN Track IIA/IIB, τοποθετώντας οπλικά και ηλεκτρονικά συστήματα τουρκικής κατασκευής και προελεύσεως.

Την παρούσα χρονική περίοδο το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) διαθέτει 12 γηραιές φρεγάτες. Σιγά σιγά όμως με την έλευση των 3 γαλλικών φρεγατών τύπου FDI («ΦΟΡΜΙΩΝ», «ΚΙΜΩΝ» και «ΝΕΑΡΧΟΣ») και την επικείμενη ενεργοποίηση της προαίρεσης για την απόκτηση ακόμη μίας (θα καλείται «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ») πρόκειται να αρχίσουν να αντικαθίστανται οι παλαιότερες φρεγάτες τύπου S. Επίσης οι 4 φρεγάτες ΜΕΚΟ 200 διαφαίνεται ότι θα υποστούν τελικά έναν μερικό εκσυγχρονισμό (κυρίως στα ηλεκτροοπτικά συστήματα, όπως των συσκευών ραντάρ, των ηλεκτρονικών και των συστημάτων διαχείρισης μάχης). Ενώ η περίπτωση απόκτησης δύο (ή και τεσσάρων συνολικά) ελαφρά μεταχειρισμένων φρεγατών κλάσης BERGAMINI από το ιταλικό ναυτικό, εξετάζεται πάρα πολύ σοβαρά. Μάλιστα υφίστανται διαβουλεύσεις μεταξύ των Υπουργείων Αμύνης των δύο χωρών.

Διαπιστώνουμε δηλαδή πως μέχρι το 2030 το ΠΝ θα έχει από 12 έως 14 μονάδες κρούσης, «ένα θαλάσσιο τείχος», για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις αποστολές του, αλλά και να προβάλει την ισχύ του.

Επιπρόσθετα το ΠΝ παραλαμβάνει τις νέες γερμανικές τορπίλες SeaHake Mod4, για τα «αθόρυβα» υποβρύχια κλάσης «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» (τύπου 214) και «ΩΚΕΑΝΟΣ» (εκσυγχρονισμένο τύπου 209/ΑΙΡ). Αναμένει την ολοκλήρωση παραλαβής των υπόλοιπων 4 ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων ΜΗ-60 ROMEO (από τα 7 συνολικά που έχουν παραγγελθεί), με σκοπό τον εντοπισμό και την εξουδετέρωση των αντίστοιχων τουρκικών υποβρυχίων τύπου 214 (κλάσης Reis). Καθόσον το ΤDΚ καθέλκυσε το πρώτο τέτοιο υποβρύχιο και ναυπηγεί άλλα 5, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει το πλεονέκτημα του ΠΝ (υφιστάμενο εδώ και 10 έτη).

Τονίζεται πως το ΠΝ συνεχίζει τον εξοπλισμό των πολεμικών του πλοίων με τους φονικούς αντιπλοϊκούς πυραύλους ΜΜ – 40 EXOCET Block 3/3c. Επιπλέον έχει σχεδιάσει τον εκσυγχρονισμό μέσης ζωής τόσο των υποβρυχίων κλάσης «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ», όσο και των πυραυλακάτων «ΡΟΥΣΣΕΝ».

Η μάχη στον αέρα

Στον αέρα η κατάσταση θα λέγαμε πως είναι υπέρ της Πολεμικής μας Αεροπορίας (ΠΑ). Διαθέτει αφενός μεν ικανό αριθμό μαχητικών, αφετέρου δε και ποιότητα (F-16/ RAFALE/ MIRAGE 2000 – 5/ F – 4Ε PHANTOM).

Καταρχάς διαθέτει 24 RAFALE (με πυραύλους ΜΕΤΕΟR), ενώ παρήγγειλε και 20 στελθ (αόρατα) αεροσκάφη F-35. Ήδη έχουν εκσυγχρονισθεί 38 F-16 σε επίπεδο VIPER, ενώ απομένουν άλλα 45 (τα οποία αποκτούν δικτυοκεντρικές δυνατότητες και με το ραντάρ ΑΕSA θα συνεργάζονται τόσο με τα F-35, όσο και τα γαλλικά RAFALE). Ακόμη παραλαμβάνονται οι υπερηχητικοί Ισραηλινοί πύραυλοι RAMPAGE (με εμβέλεια άνω των 150 χιλιομέτρων) και οι Ισραηλινές συλλογές SPICE 1000/2000, που μετατρέπουν τις απλές βόμβες σε κατευθυνόμενες.

Η Τουρκία έχει έναν σημαντικό στόλο από F-16 (προηγούμενης γενεάς όμως, που υστερούν σε σχέση με τα ελληνικά VIPER) καθώς και PHANTOM.

Καταβάλλει προσπάθειες να κλείσει την ψαλίδα με την ΠΑ, με τους εξής τρόπους: επιχειρεί την παράκαμψη των κυρώσεων CAATSA, που της έχουν επιβληθεί (κατόπιν της έλευσης του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ) για να αποκτήσει μαχητικά F – 35, ενώ παράλληλα βρίσκεται σε συζητήσεις για απόκτηση 40 νέων F – 16 VIPER και 40 EUROFIGHTER από το Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει αναπτύξει προηγμένα Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα (Unmanned Aerial Vehicles UAVs) BAYRAKTAR, AKINCI, ΑΝΚΑ, ASKUNGUR, που αποτελούν μια οικονομική λύση για αποστολές συλλογής πληροφοριών/επιτήρησης, αλλά και για επιχειρήσεις.

Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν μικρότερο αριθμό UAVs (SPERWER & ΠΗΓΑΣΣΟΣ ΙΙ, ξεπερασμένης τεχνολογίας) αλλά κάνουν ήδη βήματα τόσο με την προμήθεια νέων UAVs (όπως των γαλλικών PATROLLER, των Ισραηλινών HERON, των αμερικανικών V – BAT) όσο και με τη δημιουργία οικοσυστήματος αμυντικής βιομηχανίας, με σκοπό την εγχώρια κατασκευή των. Προγραμματίζεται η ενίσχυση του υπάρχοντος θόλου για αντιαεροπορική/ αντιβαλλιστική/ αντιπλοϊκή/ ανθυποβρυχιακή και εναντίον UAVs άμυνα.

Στις χερσαίες δυνάμεις, όσον αφορά το στρατιωτικό δυναμικό, τα τεθωρακισμένα οχήματα και τους βαλλιστικούς πυραύλους, η Τουρκία υπερέχει. Ο Ελληνικός Στρατός όμως έχει δρομολογήσει σειρά ενεργειών, για να εξισορροπήσει την κατάσταση. Προχωρεί κανονικά τα υπογεγραμμένα προγράμματα απόκτησης των Ισραηλινών αντιαρματικών πυραύλων SPIKE NLOS για το Πεζικό, των 35 αμερικανικών ελικοπτέρων UΗ-60Μ BLACKHAWK (με σκοπό την αντικατάσταση των γηραιών HEUY) για την Αεροπορία Στρατού και των 1200 τροχοφόρων τεθωρακισμένων οχημάτων αναγνώρισης Μ – 1117 από τις ΗΠΑ. Εκσυγχρονίζει τα επιθετικά ελικόπτερα APACHE με Ισραηλινά ηλεκτρονικά συστήματα και πυραύλους SPIKE.

Ενισχύει το πυραυλικό Πυροβολικό (με αγορά νέων πολλαπλών εκτοξευτών και νέων βλημάτων με βεληνεκές 300 χλμ). Προμηθεύεται αμερικανικά περιπλανώμενα πυρομαχικά (ντρόουν «καμικάζι») SWITCHBLADE 300/600 για χρήση από τις Ειδικές Δυνάμεις.

Τα Τάγματα Πεζικού αποκτούν UAVs για αναγνώριση/επιτήρηση (24/7). Ενεργοποιείται το πρόγραμμα του «Σύγχρονου Μαχητού» του 2030, με την απόκτηση υλικών όπως αλεξίσφαιρα/αλεξίθραυσμα γιλέκα, κράνη KEVLAR, ωτασπίδες, ασυρμάτους, τάμπλετ, τυφέκια με διόπτρες, νέες στολές ωπαραλλαγής με αισθητήρες.

Εν κατακλείδι καταβάλλεται σοβαρή και συστηματική προσπάθεια από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου, για να αποκατασταθεί η ισορροπία ισχύος (που είχε ανατραπεί όπως προαναφέρθηκε), τόσο στο Αιγαίο, όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Μια ισορροπία που θα εξασφαλίζει την εθνική κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την ανεξαρτησία μας.