Βάσω Κίντη: Oι Ευρωπαίοι είναι κουτόφραγκοι και οι Συριζαίοι μάγκες

Tι πιστεύω για όσα συνέβησαν πέρυσι τέτοιον καιρό 1. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, ήδη πριν τις εκλογές του Ιαν 15, δεν ήθελαν και δεν σχεδίαζαν ρήξη με την Ευρώπη. Όχι από φιλοπατρία και φιλοευρωπαϊσμό αλλά για έναν και μοναδικό λόγο: γιατί είχαν συνείδηση της βαριάς ανικανότητάς τους. Κάθε απόπειρα εξόδου απαιτούσε να κάνουν πράγματα για τα οποία δεν είχαν ιδέα. Οπότε προτιμούσαν να παίρνουν λεφτά από την ΕΕ κι αυτοί να κάθονται και να διορίζουν.

2. Τι ήθελαν να κάνουν; Να εκβιάσουν την ΕΕ ώστε το καθισιό τους να είναι πιο άνετο, να μην χρειαστεί να πάρουν δυσάρεστα μέτρα. Πίστευαν ότι θα τους κάνουν να υποχωρήσουν γιατί οι Ευρωπαίοι είναι κουτόφραγκοι και οι Συριζαίοι μάγκες. Θα τους πουν για τη δημοκρατία που πρέπει να μετράει και θα καθαρίσουν.

3. Μήπως αυτό σημαίνει ότι τα Plan B και το δημοψήφισμα ήταν απλώς στάχτη στα μάτια για να κρύψουν αυτό που είχαν αποφασίσει εξ αρχής, δηλ. την παραμονή στην Ευρώπη; Όχι

4. Το Plan B δεν ήταν απλώς ένα παιχνιδάκι που έδωσαν στον Βαρουφάκη να παίζει με τους φίλους τους για να τους αφήσει ήσυχους, Ήταν το αμυντικό σχέδιο που είχαν από κοινού σε περίπτωση που πάει κάτι στραβά στον σχεδιασμό τους. Κάθε πολιτικός φορέας που σέβεται τον εαυτό του και τους κανόνες του παιχνιδιού, δηλαδή το πολίτευμα, όταν αποτυγχάνει να φέρει σε πέρας το σχέδιό του, παραιτείται.

Όχι όμως ο Συριζα. Είτε από προσωπική ιδιοτέλεια είτε από ιδεολογικό Μεσσιανισμό, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας ήταν διατεθειμένοι να μείνουν στην εξουσία ακόμη και με τα τανκς του Καμμένου στους δρόμους. Θα ήταν τα δικά τους τανκς. Του λαού. Πάνω απ’ όλα η εξουσία.

5. Το δημοψήφισμα ήταν για να διαχειριστούν τον δικό τους κόσμο και το image τους ώστε να παραμείνουν στην εξουσία. Είτε το αποτέλεσμα ήταν ναι είτε όχι, αυτοί θα έκαναν το ίδιο πράγμα: 17 ώρες διαπραγμάτευση για να δεχθούν τα πάντα (καθότι ανίκανοι για ο,τιδήποτε διαφορετικό).

6. Σημαίνει αυτό ότι το δημοψήφισμα δεν είχε σημασία; Όχι! Είχε πολύ μεγάλη. Όπως είπε ο Σταύρος Τσακυράκης το ίδιο το δημοψήφισμα ήταν το μόνο «παρατράγουδο» της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας και έπρεπε τα κόμματα να το καταγγείλουν.

7. Σημαίνει αυτό ότι η ενδεδειγμένη στάση ήταν η αποχή; Όχι. Στη θεωρία όταν ένα ερώτημα είναι λάθος δεν το απαντάς, το απορρίπτεις. Η πολιτική όμως δεν είναι θεωρία. Πολιτική είναι, πρωτίστως, παίρνω θέση. Και η θέση της αποχής δεν μπορούσε να υποστηριχθεί από τα αποδεκατισμένα κόμματα της αντιπολίτευσης που βρίσκονταν σε άμυνα ούτε από τον χύμα φιλοευρωπαϊκό κόσμο.

8. Είχε σημασία το ναι ή το όχι αφού λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έβρισκε τρόπο να υλοποιήσει το ναι; Ναι, είχε πολύ μεγάλη. Διότι η ισχυρή παρουσία του ΝΑΙ έδειξε στον Τσίπρα ότι δεν ήταν μόνος του στο γήπεδο και ότι δικές του στραβοτιμονιές θα τον έπαιρναν μπάλα. Και ο κόσμος του «Μένουμε Ευρώπη» θα πρέπει να είναι περήφανος που σχεδόν μαγικά στάθηκε να υπερασπιστεί τη δημοκρατία.

Είπε «είμαστε εδώ» και μην διανοηθείς να κάνεις το ο,τιδήποτε θέσει σε κίνδυνο τη χώρα. Αυτή η «μυστική» επικοινωνία και αλληλεγγύη του πλήθους ήταν μεγαλειώδης. Την αισθάνθηκαν και την υλοποίησαν αυτοί που ήταν εκεί. Οι άλλοι στάθηκαν απέναντι. Αυτή την κρίσιμη στιγμή σημείωσαν απουσία.

9. Μα μήπως όλο αυτό ήταν περιττό αφού, όπως είπα, ο Τσίπρας ήθελε να υλοποιήσει έτσι και αλλιώς το ναι; Όχι καθόλου περιττό! Διότι πέραν των σχεδιασμών του Τσίπρα υπάρχει και η πραγματικότητα. ΤΑ Γεγονότα. Υπάρχουν στιγμές κρίσιμες, όπως ήταν οι περυσινές, που ανεξάρτητα από προθέσεις, η φορά των γεγονότων, όσο και να θέλεις, δεν ελέγχεται.

10. Πηγή τέτοιων γεγονότων –εκτός του εξωτερικού (δανειστές, αγορές, κλπ)- ήταν το ανομοιογενές της κυβέρνησης και το χαμηλό κύρος του Τσίπρα στην παράταξή του. Ο Τσίπρας δεν είναι ούτε Καραμανλής (νέος ή γέρος) ούτε Ανδρέας ούτε καν ΓΑΠ που είχε το πριγκηπικό χρίσμα. Ήταν και είναι ένας απ’ όλους, με τους άλλους να είναι: ο Λαφαζάνης, ο Βαρουφάκης και Ζωή.

Ο καθένας απ’ αυτούς (ακόμη και ο Στρατούλης με τον Λεουτσάκο) μπορούσε να κάνει ανά πάσα στιγμή το δικό του χωρίς να του δώσει λογαριασμό και να προξενήσει αλληλουχία συνεπειών. Ποιος δεν θυμάται ότι ήμασταν με το ρολόι στο χέρι με τη Ζωή στη Βουλή ξημερώματα να μετράμε τα δευτερόλεπτα για να δούμε αν θα προλάβουν να ψηφιστούν κρίσιμα ν/σ ;

Ποιος δεν θυμάται τις ακριτομύθιες Λαφαζάνη περί Νομισματοκοπείου, του Βαρουφάκη για IOUs;

Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση Τσίπρα τότε και σήμερα: Μια επικίνδυνη κυβέρνηση για τη χώρα που πρέπει να φύγει μια ώρα αρχύτερα διότι είναι τόσο κυνική ώστε δεν απορρίπτει την εκτροπή για να παραμείνει στην εξουσία. Είναι ο μόνος τρόπος γι’ αυτήν διότι την κατέλαβε με εξαπάτηση. Και φοβάται ότι η εξαπάτηση δεν θα πιάσει πάλι.

Γι’ αυτό προσπαθεί όπως μπορεί κάνοντας συστηματικά το άσπρο μαύρο και χτίζοντας ένα ελεγχόμενο καθεστώς, ένα κουκούλι εξαπάτησης. Αλλά είμαστε κι εμείς εδώ. Ξέρουμε, και δεν θα της το επιτρέψουμε.

Η κ. Βάσω Κιντή είναι καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

http://www.mononews.gr/o-ilikrinis-ke-praos-fokion-karavias-eurobank-ta-kommata-ke-ta-chamena-ekatommiria/58938

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

http://www.mononews.gr/marinopoulos-antechi-gia-akoma-30-imeres-anikta-katastimata-alla-adia-rafia/58942