Το επιχειρηματικό εφοπλιστικό ρίσκο ή οι Έλληνες ναυτικοί έφεραν την «πρωτιά» του ελληνόκτητου στόλου

Πρόσφατα, ο πρόεδρος του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδας Δρ. Γιώργος Πατέρας, επισήμανε την ανάγκη δημιουργίας περισσότερων υποδομών στη ναυτική εκπαίδευση στην Ελλάδα για την εισαγωγή περισσότερων σπουδαστών, δεδομένου ότι χρειαζόμαστε περίπου 3.500 νέους ναυτικούς το χρόνο για τα επόμενα 20 χρόνια για να καλυφθούν οι ανάγκες των ελληνόκτητων πλοίων.

Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή των ναυτικών που υπηρετούσαν στα υπό ελληνική σημαία πλοία, που έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου του 2020, καταγράφηκαν 15.667 ναυτολογημένοι ναυτικοί, ενώ μόνο 9.322 ήταν Έλληνες και 6.345 αλλοδαποί ναυτικοί.

5.514 πλοία στον ελληνικό στόλο

Από την άλλη, τα στοιχεία δείχνουν ότι ο ελληνόκτητος στόλος, σύμφωνα με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών ανέρχεται πλέον σε 5.514 πλοία. Με έναν απλό υπολογισμό, αν πολλαπλασιάσουμε τον αριθμό των πλοίων που είναι 5.514 πλοία επί 12, που είναι ένας μέσος όρος των ναυτικών που ναυτολογούνται πάνω σε ένα πλοίο, τότε ο ελληνόκτητος στόλος απασχολεί 66.168 ναυτικούς!

Οι απόψεις που διατυπώνονται τελευταία για την προσέλκυση των νέων στα ναυτικό επάγγελμα, διαφοροποιούνται ως προς το βασικό δόγμα που είναι: «χωρίς Έλληνες ναυτικούς, δεν θα υπάρχει Ελληνική Ναυτιλία». Στο πρόσφατο ναυτιλιακό συνέδριο που έγινε στην Ύδρα, ο Νίκος Τσαβλίρης τόνισε ότι «αν χάσουμε την ναυτοσύνη θα εκλείψει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της ελληνόκτητης ναυτιλίας».

Ο πάντα αιρετικός στις απόψεις του Πάνος Λασκαρίδης, διαφοροποιήθηκε από αυτήν την άποψη και διατύπωσε με ευθύτητα την σκέψη του: «Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ο ελληνόκτητος στόλος έχει αυξήσει την διαφορά του από τις άλλες ναυτιλίες, την Κινεζική και Ιαπωνική ναυτιλία και αυτό οφείλεται στην ανάληψη ρίσκου από τους Έλληνες εφοπλιστές και την διαίσθηση τους».

Είναι γεγονός ότι το επιχειρηματικό ναυτιλιακό δαιμόνιο ρίσκαρε τα προηγούμενα χρόνια όταν άρχισε να ναυπηγεί πλοία μεταφοράς LNG και LPG και σήμερα κατέχει δεσπόζουσα θέση στον παγκόσμιο ναυτιλιακό πεδίο.

Στο συνέδριο που έγινε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στις Οινούσες, ο πρόεδρος του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, Γιώργος Πατέρας, επανέλαβε την βασική του θέση για την ενίσχυση του ρόλου της ναυτικής εκπαίδευσης και την προσέλκυση νέων στο ναυτικό επάγγελμα. Είπε χαρακτηριστικά:

«Τον ναυτικό τον έχουμε πολύ ανάγκη. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι ένα μήνα το μπάρκο ή δύο μήνες. Χρειαζόμαστε Έλληνες καπεταναίους, χρειαζόμαστε πρώτους μηχανικούς αλλά και πληρώματα για να επανδρώσουμε τα πλοία και αργότερα τα γραφεία μας. Το πόσο θα καθίσει στο πλοίο είναι άσχετο. Εάν δεν έχουμε τους Έλληνες ναυτικούς όχι μόνο αξιωματικούς αλλά και κατώτερα πληρώματα, τότε θα υπάρξει πρόβλημα. Τα γραφεία μας πρέπει να είναι επανδρωμένα με ελληνικά στελέχη να έχουν θαλάσσια υπηρεσία, σε διαφορετική περίπτωση θα χαθεί η ελληνική ναυτιλιακή τεχνογνωσία και η ναυτιλία μας».

Μια άλλη προσέγγιση διατυπώνει ο Κωστής Φραγκούλης ιδρυτής της ναυτιλιακής εταιρείας Franman, ο οποίος απαντώντας στο ερώτημα “εάν μπορούμε να φέρουμε περισσότερους Έλληνες  στα πλοία”, είπε: 

«Οι εποχές έχουν αλλάξει που πήγαινε ο κόσμος να γίνει ναυτικός στις δεκαετίες του ’30 μέχρι το ΄60 και έχουν αλλάξει γιατί  απλά έχει ανέβει το βιοτικό επίπεδο. Για αυτό  στις αναπτυγμένες χώρες η νεολαία δεν πάει στη θάλασσα και δεν βλέπουμε πληρώματα. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Είμαστε σε εποχές που συζητάμε αν θα γυρίσει  το προσωπικό στα γραφεία ή θα δουλεύει από το σπίτι. Μιλάμε για 4ημέρο εργασίας. Τα ελληνόκτητα πλοία δεν μπορούν να επανδρωθούν αυτά μόνο από Έλληνες. Μακάρι να μπορούσε να γίνει. Όμως, είναι σημαντικό να πηγαίνει μεγαλύτερο ποσοστό νέων στη ναυτιλία, όχι απαραίτητα στα πλοία. Το ναυτιλιακό cluster  είναι μεγάλο και θα μεγαλώνει συνεχώς και γι αυτό θέλουμε και χρειάζεται όλο και περισσότεροι νέοι και νέες να στραφούν στα ναυτιλιακά επαγγέλματα».

Η Δανάη Μπεζαντάκου, διατύπωσε την άποψη που επικεντρώνεται κυρίως στο στελεχιακό δυναμικό των γραφείων των ναυτιλιακών εταιρειών και τα προσόντα που πρέπει να έχουν.

Ας την παρακολουθήσουμε:

«Οι νέοι πρέπει να εκμεταλλευτούν τον χρόνο που βρίσκονται στο Πανεπιστήμιο συμμετέχοντας σε εθελοντικούς οργανισμούς ώστε να αναπτύξουν soft & hard skills. Είναι επίσης πολύ σημαντικό να έχουν τελειοποιήσει τα Αγγλικά τους. Δεν πρέπει να βιάζονται για το μεταπτυχιακό, καλό είναι να έχουν ξεκινήσει δουλειά και κατόπιν να επιλέξουν τι τους ταιριάζει. Απαραίτητο το προφίλ στο  Linkedin και η αξιοποίηση των κοινωνικών δικτύων και του διαδικτύου ώστε να είναι ενήμεροι για το τι συμβαίνει στην αγορά και φυσικά να διαβάζουν και να εξελίσσονται συνεχώς. Ακόμα πολύ βασικό είναι το ηθικό κομμάτι! Πρέπει οι νέοι που εισέρχονται στο χώρο να έχουν αρχές, να μην ξεχνούν από που ξεκίνησαν και ποιοι τους βοήθησαν και να είναι υπέρμαχοι του ευ αγωνίζεσθαι».

Ο Κώστας Κόντες, στέλεχος της V.Ships που ειδικεύεται στην στελέχωση και διαχείριση πλοίων, επισημαίνει: «Δεν χρειάζεται  οι νέοι και οι νέες σήμερα να κάνουν καριέρα στη θάλασσα όπως  έκαναν οι παλαιότεροι. Μπορούν να ταξιδεύουν για πιο σύντομα χρονικά διαστήματα. Μπορούν να πάνε στο Πανεπιστήμιο  και να κάνουν ένα μεταπτυχιακό. Ακόμα και αυτοί που δεν συνεχίζουν στη θάλασσα είναι χρήσιμοι για αυτό που θέλουμε να πετύχουμε, δηλαδή να διατηρήσουμε την ελληνική τεχνογνωσία στη ναυτιλία γιατί οι νέοι και οι νέες που βγαίνουν από τη Θάλασσα κάνουν καριέρα στις ναυτιλιακές εταιρείες προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες.

Μια συγγενή προσέγγιση διατυπώνει η Έλπη Πετράκη, πρόεδρος της WISTA Hellas: «Τα θέλω των νέων ανθρώπων έχουν αλλάξει. Δεν υπάρχει νομίζω κανένα πρόβλημα να προσαρμοστούμε σε αυτό. Δεν χρειάζεται να είναι καριέρες 20 ετών στη θάλασσα. Μπορούν να είναι ακόμα και πέντε ετών. Στις βόρειες χώρες κάνουν και δίμηνες ναυτολογήσεις και οι νέοι βγάζουν τα λεφτά που θα έβγαζαν σε έναν χρόνο. Θέλουμε την ελληνική νεολαία στην ναυτιλία για να συνεχίσει να αναπτύσσεται και να κυριαρχεί παγκοσμίως. Να δούμε τι θέλουν οι νέοι και να προσαρμοστούμε».

Υπέρμαχος της προσέλκυσης νέων στο ναυτικό επάγγελμα είναι ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος, ο οποίος μιλώντας σε νέους για να τους προσελκύσει στο ναυτικό επάγγελμα, είπε:

«Κι εγώ ξεκίνησα, από τη Ναυτική Σχολή του νησιού μου, της Χίου. Ο πατέρας μου ταξίδευε και έλειπε από το νησί κοντά δέκα χρόνια. Εγώ, στα δικά μου ταξίδια, έλειψα μόνο τέσσερα! Σήμερα, ο ναυτικός λείπει μόνο για τέσσερις έως έξι μήνες. Και οι απολαβές του είναι κατά πολύ μεγαλύτερες από ό,τι στην ξηρά. Ελάτε στη θάλασσα, είναι εκείνη που χαρίζει στην πατρίδα μας τη μοναδική μεγάλη της δύναμη, καθώς η Ναυτιλία μας είναι πρώτη στον κόσμο. Αλλά, χωρίς εσάς, τους Έλληνες ναυτικούς, δεν θα υπάρχει για πολύ ελληνική Ναυτιλία!

Σήμερα, αναγκαζόμαστε και προσλαμβάνουμε ξένους αξιωματικούς να επανδρώσουν τα καράβια μας και τους μεταδίδουμε τα μυστικά, την τέχνη μας, την ναυτοσύνη μας. Κι ύστερα τους βρίσκουμε μπροστά μας σαν ανταγωνιστές! Ελάτε στη θάλασσα! Στελεχώστε, άνδρες και γυναίκες, τη Ναυτιλία μας!».

Ο διάλογος για την προσέλκυση νέων στο ναυτικό επάγγελμα άνοιξε άτυπα, αλλά φαίνεται ότι ο εφοπλιστικός κόσμος διαφοροποιείται για τον ρόλο του Έλληνα ναυτικού και το μέλλον του. Εστιάζονται περισσότερο, ορισμένοι ναυτιλιακοί παράγοντες, στην εκπαίδευση του στελεχιακού δυναμικού των ναυτιλιακών γραφείων, άλλοι όμως, υποστηρίζουν με θέρμη την συνέχιση της ναυτικής τεχνογνωσίας.

Ανεξάρτητα με το τι πιστεύει ο καθένας, το σίγουρο είναι ότι ο διάλογος πρέπει να διεξαχθεί συντεταγμένα και να γίνει σχεδιασμός για μια πολυεπίπεδη προσέλκυση ναυτικών, οικονομολόγων, ναυπηγών και άλλων εξειδικευμένων ειδικοτήτων στη νέα εποχή της ψηφιακής ναυτιλίας.

Διαβάστε επίσης:

Νικόλας Λυκιαρδόπουλος: Επένδυσε 10 εκατ. ευρώ στην Air Cycladic και κατέχει το 80% των μετοχών – Ξεκινάει δρομολόγια με 3 Cessna Grand Caravan EX