Συνολική κοινωνική ευθύνη για το ακορντεόν

Η κοινή λογική θα έλεγε πως το «άνοιξε-κλείσε» δεν είναι λύση. Τουλάχιστον όχι οικονομική. Υπάρχει κόστος και στο άνοιγμα και στο κλείσιμο που επιβαρύνει τα αποτελέσματα.

Η κοινή λογική θα έλεγε, επίσης, πως είναι προτιμότερο να κλείσουν τα πάντα για 3-4 εβδομάδες, να αντιμετωπιστεί έτσι η πανδημία, να καταστεί γνωστό το κόστος και, στην συνέχεια, να ξαναβρεί η κοινωνία την ισορροπία της και η οικονομία την προοπτική της.

Η κυβέρνηση δεν έλαβε αυτήν την απόφαση. Επέλεξε το «άνοιξε-κλείσε». Διότι αυτό θέλησε η κοινωνία.

Ας μην εθελοτυφλούμε: η επιλογή ήταν στα χέρια μας. Την απεμπολήσαμε γιατί δεν δεχτήκαμε ποτέ την προσωπική ευθύνη.

Το σκληρό lockdown έχει νόημα όχι επειδή έτσι εξαφανίζεται ο κορονοϊός αλλά επειδή έτσι σταματά η ανεξέλεγκτη μετάδοση του. Η μάχη, όμως, συνεχίζεται γιατί ο κορωνοϊός δεν έχει φύγει. Εκεί είναι και ελλοχεύει.

Θα οφείλαμε, λοιπόν, να τηρήσουμε όλα τα μέτρα προστασίας – από το πλύσιμο των χεριών και την μάσκα μέχρι την κοινωνική απόσταση και την αποφυγή συναθροίσεων.

Εμείς επιλέξαμε το αντίθετο. Μετά από κάθε περιορισμό το…ρίχναμε έξω: άσκηση στην Βούλα με κατοικία στην Κηφισιά. Πάρτι χωρίς κοινωνικές αποστάσεις, φυσικά. Συναθροίσεις για γάμους, βαφτίσια, ονομαστικές γιορτές, γενέθλια. Γεμάτες εκκλησίες. Και, βέβαια, διαδηλώσεις:  για κάθε λόγο και αιτία από κάθε καρυδιάς καρύδι. Οι αριστεροί ως μαϊντανοί. Διότι οι μπαχαλάκηδες είχαν τον πρώτο λόγο και δεν μπορούσαν να τους αφήσουν το μονοπώλιο τη διαμαρτυρίας. Εξάλλου, η ιδεολογία είναι εμβόλιο. Το ίδιο λέει και το παπαδαριό: η πίστη μασάει τον κορονοϊό.

Μπροστά σ’ αυτήν την συμπεριφορά η κυβέρνηση δεν έχει και πολλές επιλογές. Ακορντεόν, λοιπόν. Αυτό, εξάλλου, δεν επιτάσσουν οι δημοκρατικές διαδικασίες;

Η κοινωνία ψήφισε με τα πόδια τον εγκλεισμό. Και είναι απόλυτα σίγουρο πως μόλις αρθούν τα νέα μέτρα, τέλος Φεβρουαρίου (μάλλον απίθανο) ή Μάρτιο (πιο πιθανό, διότι τώρα η Αττική θα ζήσει την εμπειρία της Θεσσαλονίκης) θα ξαναγίνουν τα ίδια.

Μάταια προσδοκούμε την απελευθέρωση με το εμβόλιο. Κατ’ αρχάς κανένας  δεν γνωρίζει την διάρκεια της ανοσίας που προσφέρει. Κατά δεύτερο λόγο, μάλλον φαίνεται ότι οι μεταλλάξεις οδηγούν στην πρακτική του ετήσιου εμβολιασμού. Και ας σταματήσουν οι υπερφίαλες δηλώσεις πως τα πράγματα θα είναι όπως με την γρίπη. Δεν λέω: κορονοϊός ο ένας, κορονοϊός ο άλλος. Δεν θυμάμαι, όμως, να φέρνει μπόλικες δεκάδες εκατομμύρια θανάτους ο H1N1.

Όσο για την οικονομία, η κοινωνία έχασε κάθε δικαίωμα να ζητά οτιδήποτε από τον Χρήστο Σταϊκούρα και τον Θόδωρο Σκυλακάκη. Από εδώ και πέρα θαύματα να ζητά από τον Θεό – όσοι πιστεύουν.

Γιατί απ’ ότι γνωρίζω ούτε ο ένας ούτε ο άλλος ισχυρίστηκε ποτέ πως είναι θαυματοποιός.

Οι υπόλοιποι να ελπίζουν ότι η παγκόσμια κοινότητα των κρατών θα έχει την ευελιξία σκέψης και την ανεξαρτησία γνώμης, να αντιμετωπίσει την κρίση με νέα και ασυνήθιστα όπλα.

Το τεράστιο χρέος που έχει δημιουργηθεί και που θα εξακολουθήσει να δημιουργείται, ο μακρύς χρόνος που θα χρειαστεί να διανύσουμε μέχρι να αντιμετωπιστεί η πανδημία σε παγκόσμιο επίπεδο, τα προβλήματα που θα ανακύψουν καθώς θα βαδίζουμε σε αβέβαιο, ουσιαστικά σε άγνωστο, περιβάλλον, θα μας υποχρεώσουν να προστρέξουμε σε κινήσεις και λύσεις που μέχρι σήμερα ήταν απορριπτέες…από χέρι.

Η άτεγκτη Γερμανία δεν είναι αυτή που συγκατατέθηκε στην έκδοση κοινού ευρωπαϊκού χρέους;

Κάπως έτσι ξεκινούν οι αληθινές επαναστάσεις, οι επαναστάσεις στο σύστημα αξιών και στην κουλτούρα.

Η κρίση φέρνει αλλαγές. Και η μεγάλη κρίση μεγάλες αλλαγές. Πέρασαν σχεδόν 100 χρόνια από την τελευταία—του 1928-1932.

Σήμερα βρισκόμαστε σε αντίστοιχο σημείο καμπής.

Διαβάστε επίσης:

Κυριάκος Μητσοτάκης: Αυστηρό lockdown στην Αττική από την Πέμπτη έως τις 28 Φεβρουαρίου

Ο «λογαριασμός» του νέου lockdown