Ο Χρυσοχοΐδης, οι καταλήψεις, το φάντασμα του Νικόλα Άσιμου και ένα τελεσίγραφο

Όταν το πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη του ’81 γινόταν η πρώτη κατάληψη στη χώρα μας – στο «περίφημο» διόροφο της Βαλτετσίου 42, στα Εξάρχεια – ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης , στα 26 του,  προαλειφόταν για μία επίζηλη θέση της εποχής: Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Ημαθίας – μια από τις μεγαλύτερες Οργανώσεις του κόμματος που είχε μόλις αναλάβει την εξουσία,  με 48%.

Ήταν η περίοδος που κανείς δεν ήξερε να απαντήσει στο ερώτημα ποιος είχε μεγαλύτερη εξουσία σε μία περιοχή – ο γραμματέας της Νομαρχιακής ή ο βουλευτής; Στην πραγματικότητα, ο καθένας θεωρούσε σιωπηρά ότι η απάντηση ήταν ο εαυτός του. Και η ζωή συνεχιζόταν…

Πριν ακόμα αναλάβει την θέση του γραμματέα, η κατάληψη εκείνη – παρά την παρουσία «σταρ» της περιόδου, όπως ο Νικόλας Άσιμος και η Κατερίνα Γώγου – είχε ήδη εκκενωθεί από τα ΜΑΤ. Το ίδιο είχε συμβεί και στις άλλες «ρομαντικές» καταλήψεις που είχαν επιχειρηθεί μετά από την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, που είχε αλλάξει εντελώς την ατμόσφαιρα στην χώρα, μόλις επτά χρόνια μετά από την κατάρρευση της χούντας.

Τριανταοκτώ χρόνια μετά από το ’81, ο 64χρονος Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχει μεγάλη πείρα από καταλήψεις – και όχι μόνον. Και γνωρίζει πολύ καλά, ότι το πνεύμα του ’81 έχει πεθάνει προ πολλού – τα σπίτια που καταλαμβάνονται εδώ και πολλά χρόνια χρησιμεύουν σε ο,τιδήποτε άλλο παρά για «στέκι» νεαρών που έχουν μία ρομαντική διάθεση να τα αλλάξουν όλα, χωρίς να χρειαστεί να πειράξουν κανέναν.

Παρ’ όλα αυτά, η χθεσινή του ανακοίνωση ξάφνιασε: δίνει διορία 15 ημερών σε όσους συμμετέχουν στις καμιά 80αριά καταλήψεις που έχουν καταγραφεί σε όλη την Ελλάδα , είτε να τις εγκαταλείψουν, είτε να τα βρουν με τον ιδιοκτήτη του ακινήτου και να συνάψουν μισθωτήριο συμβόλαιο – που σύμφωνα με τα ισχύοντα, θα πρέπει να είναι και ηλεκτρονικό , με ΑΦΜ και όλα τα σχετικά – για παράδειγμα, να πάρει κάποιος τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος στο όνομά του…

Η προθεσμία αρχίζει λίγες ημέρες μετά από το Πολυτεχνείο και λήγει τις παραμονές της θλιβερής επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Παραδοσιακά, είναι μία περίοδος έντασης, κατά τη διάρκεια της οποίας οι ομάδες που δραστηριοποιούνται στις καταλήψεις διευρύνονται λόγω της συναισθηματικής σχέσης που έχουν πολλοί νέοι και νέες με τις δύο επετείους.

Είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή για ένα τέτοιο τελεσίγραφο; Μήπως ο υπουργός διακινδυνεύει την δημιουργία ενός «κινήματος» υπέρ – κάποιων , τουλάχιστον – καταλήψεων; Και από την άλλη πλευρά, αυτές οι δουλειές συνήθως γίνονται στα κρυφά – επειδή έτσι είναι πιο αποδοτικές.

Η εμπειρία του Πολυτεχνείου έδειξε ότι επί Χρυσοχοΐδη, η ΕΛ.ΑΣ έχει την δυνατότητα να μπαίνει μαζικά στα Εξάρχεια, να ανεβαίνει σε ταράτσες, να κατάσχει «πυρομαχικά» και – κυρίως – να κάνει συλλήψεις, εκεί που δεν υπήρχαν ούτε προσαγωγές για πολλά χρόνια.

Και επειδή στην πολιτική – σχεδόν – όλα είναι εικόνα, μία πρόσφατη δημοσκόπηση  έδειξε μεταξύ άλλων ότι η ελληνική κοινωνία επιλέγει σε αυτή τη φάση τον Χρυσοχοΐδη με μεγάλη διαφορά από την προκάτοχό του, Όλγα Γεροβασίλη , παρά το γεγονός ότι ήταν πρώτη γυναίκα υπουργός στο Δημόσιας Τάξης – αλλά και δεν απέφυγε να βγάλει κάστανα από τη φωτιά…

Βέβαια, όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος: ποτέ κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να πάει στραβά σε τέτοιες υποθέσεις. Πάντως το φάντασμα του Άσιμου θα είναι εκεί – αν και ουδείς μπορεί να ξέρει τι θα έλεγε ο μακαρίτης για τους σημερινούς καταληψίες…