Μέση Ανατολή: Το μεγάλο παιχνίδι

Η ανακοίνωση ότι Ισραήλ και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έδωσαν τα χέρια και ότι θα ομαλοποιήσουν τις σχέσεις τους ξάφνιασε ευχάριστα, αν και τα σημάδια ότι οι δύο χώρες εργάζονταν προς αυτό τον σκοπό ήταν ορατά εδώ και καιρό.

Το γεγονός ότι τώρα έφτασε στο σημείο να γίνει πραγματικότητα δημιουργεί νέα δεδομένα, που ξεπερνούν τις δύο χώρες και που έχουν σημαντική σημασία για ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.

Μέχρι τώρα, οι μόνες αραβικές χώρες οι οποίες συνδέονταν με το Ισραήλ με διπλωματικές σχέσεις και συμφωνίες ασφαλείας ήταν η Αίγυπτος και η Ιορδανία. Ενδεχομένως, τώρα και άλλα κράτη να ακολουθήσουν όπως το Μπαχρέιν, ο Λίβανος και το Ομάν ή ακόμη και κάποιες από τις μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής.

Πιο κοντά τα τελευταία χρόνια επίσης ήλθε το Τελ Αβίβ και με το Ριάντ, αλλά είναι απομακρυσμένο προς το παρόν το ενδεχόμενο να δούμε ανάλογη κίνηση και με τη Σαουδική Αραβία.

Οι Συμφωνίες του Αβραάμ, όπως ονομάστηκαν, έμμεση αναφορά στις κοινές ρίζες που θεωρείται πως έχουν Εβραίοι και Άραβες, αλλάζουν τους όρους του παιχνιδιού και δείχνουν ξεκάθαρα πως το Ισραήλ έχει σταματήσει εδώ και καιρό να θεωρείται ο μπαμπούλας της περιοχής.

Παράλληλα, το γεγονός πως οι Παλαιστίνιοι για άλλη μια φορά νιώθουν προδομένοι και αντιδρούν, ανήμποροι ωστόσο να σταθούν απέναντι στις νέες εξελίξεις, επιβεβαιώνει ξεκάθαρα πως το Παλαιστινιακό έχει μπει στο περιθώριο για τον αραβικό κόσμο και πως αποτελεί απλά ένα βαρίδι για αυτόν.

Την ίδια στιγμή, ισχυρό μήνυμα στέλνει η επίτευξη της συμφωνίας προς την πλευρά του Ιράν αλλά και της Τουρκίας. Η ομαλοποίηση των σχέσεων του Ισραήλ με τα αραβικά κράτη επιτρέπει στην Ουάσινγκτον να παίξει και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στη Μέση Ανατολή και εντείνει τη στρατηγική διαμάχη για ηγεμονία που βρίσκεται εν εξελίξει μεταξύ των σεΐχηδων του Κόλπου, του Ταγίπ Ερντογάν και των Ιρανών αγιατολάχ.

Ενδυναμώνοντας τους δεσμούς του με τα αραβικά κράτη που, επίσης, βρίσκονται απέναντι στο Ιράν αλλά και την Τουρκία, το Ισραήλ και κατ’ επέκταση οι ΗΠΑ επιδιώκουν να περιορίσουν τη δύναμη της Τεχεράνης, αλλά και της Άγκυρας.

Αν όντως οι Συμφωνίες του Αβραάμ παίξουν καταλυτικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση είναι κάτι που θα φανεί στο μέλλον. Προς το παρόν, όλες οι πλευρές αναδιατάσσονται και είναι σε θέση μάχης.