Τόλμησε η Δόμνα Μιχαηλίδου να ψελλίσει την λέξη «απόλυση» και άνοιξε η γη να την καταπιεί. Απορώ που δεν κήρυξε απεργία η ΑΔΕΔΥ.

Αλλά, για ποιο λόγο; Εδώ και πενήντα χρόνια, οι δημόσιοι υπάλληλοι κρατούν αιχμάλωτο τον πολιτικό κόσμο. Που να τολμήσει να μην του κάνει αυτά που θέλουν.

Αντί για απόλυση όσων αρνούνται να εμβολιαστούν, σιγοψιθυρίζεται η άνευ αποδοχών διαθεσιμότητα. Να προβλέψω ότι ούτε αυτή θα συμβεί;

Δυστυχώς, καμία κυβέρνηση δεν τολμά να σπάσει το απόστημα. Στην μεταπολίτευση, ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος έγινε αντικείμενο κομματικής επίθεσης φιλίας. Έχει ανταποκριθεί υποστηρίζοντας τον εκάστοτε πλειοδότη στην προσφορά προνομίων. Παρά την μείωση που υπέστη σε αριθμό ως αποτέλεσμα των μνημονίων, η ισχύς παραμένει.

Και οι αριθμοί, εξάλλου, την ανιούσα έχουν πάρει ξανά.

Ας πούμε χονδρικά 700.000 δημόσιου υπάλληλοι, επί 2,5 για την μέση οικογένεια (κοντά στο 3 θα είναι για την συγκεκριμένη τάξη, όπου τα προνόμια της εγκυμοσύνης είναι εντυπωσιακά), 1.400.000 ψήφοι είναι αυτοί (δεν μετράω τα παιδιά).

Θυμάται κανείς ότι στην δεκαετία 2010-2020 όταν όλοι χάναμε αμοιβές και συντάξεις και 13^ο και 14^ο μισθό, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν υπέστησαν καμία μείωση;

Θυμάται κανείς να έχουν υποφέρει οικονομικά από την πανδημία – όπως ο ιδιωτικός τομέας με απολύσεις και διαθεσιμότητες;

Αντίθετα, αν ήσουν δημόσιος υπάλληλος η πανδημία ήταν μία τέλεια δικαιολογία να καθίσεις σπίτι σου και να μην απαντάς καν στα τηλέφωνα.

Οι μόνοι πραγματικά προνομιούχοι Έλληνες είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Τα υπόλοιπα είναι για τις δημόσιες σχέσεις—τις εντυπώσεις δηλαδή.

Για τις εντυπώσεις πάντως δεν φαίνεται να νοιάζεται η Εκκλησία. Χλιαρά στηρίζει τους εμβολιασμούς—δύσκολες φαίνεται να είναι οι ισορροπίες στην ΔΙΣ.

Χλιαρές και οι ιδιωτικές εταιρείες. Όταν θέλουν να απολύσουν βρίσκουν δεκάδες δικαιολογίες που να στέκουν νομικά. Τώρα, που μπορούν εύκολα να επιβάλλουν τον εμβολιασμό, εύκολα να θέσουν σε διαθεσιμότητα, μάλλον εύκολα να απολύσουν, οι περισσότερες περιμένουν από την κυβέρνηση να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Στο μεταξύ τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται, τα κρεβάτια γεμίζουν και η πίεση στο ΕΣΥ σύντομα θα εμφανιστεί.

Παράλληλα, δεκάδες χιλιάδες εγχειρήσεις, επεμβάσεις, θεραπείες έχουν ακυρωθεί. Και αντί να συζητείται πως θα χτιστεί ξανά το ΕΣΥ, σε σύγχρονα θεμέλια, με αναφορά στα πραγματικά  δεδομένα ως προς τον πληθυσμό και τα νοσήματα, με εργαλείο την ψηφιακή τεχνολογία και με διοικήσεις που να έχουν γνώσεις, η αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθεί να αποκομίσει κομματικά οφέλη διαμαρτυρόμενη για πιθανές συγχωνεύσεις.

Χωρίς να έχει καν ακούσει τους λόγους, πολύ περισσότερο χωρίς να έχει καν επιβεβαιωθεί η πρόθεση, χωρίς να έχουν δημοσιευτεί τα τεχνικά και ιατρικά στοιχεία που οφείλουν να καθοδηγήσουν, ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται.

Αυτό ξέρει να κάνει, αυτό κάνει. Μόνο αυτό.

Όλα αυτά, όμως, δεν αφαιρούν από τις ευθύνες του υπουργού υγείας ο οποίος εξακολουθεί να μην έχει σχέδιο ούτε για το πώς θα καλυφθούν οι καθυστερήσεις μηνών ούτε για το πώς το ΕΣΥ θα μεταβεί στον 21^ο αιώνα.

Ας προσέξει η κυβέρνηση.

Τα βαρίδια αρχίζουν να πληθαίνουν.