Αλέξανδρος Μωραϊτάκης: Για ένα καλύτερο μέλλον

Σε μια ύστατη προσπάθειά του, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να περιορίσει τη μαζική διαρροή των ψηφοφόρων του, πολώνοντας, διχάζοντας, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις των πολιτικών του αντιπάλων και κυρίως πηγαίνοντας κόντρα στη λογική και την πραγματικότητα.

Λέει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι είναι «με τους πολλούς», ενώ η Νέα Δημοκρατία «με τις ελίτ». Πάμε λοιπόν να δούμε με παραδείγματα από την πράξη, για το αν έχει δίκιο ή όχι.

Η Νέα Δημοκρατία υποστηρίζει ότι με μείωση της φορολογίας και με διαμόρφωση ευνοϊκού-φιλοεπιχειρηματικού περιβάλλοντος, θα έρθουν επενδύσεις στη χώρα, θα αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς το ΑΕΠ και αυτό θα ωφελήσει ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες.

Ας πάρουμε το παράδειγμα της Ρουμανίας που δεν έχει τόσα πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα όπως η χώρα μας.

Στη Ρουμανία λοιπόν, των ελκυστικών φορολογικών συντελεστών και της περιορισμένης γραφειοκρατίας, οι μισθοί των εργαζομένων κάθε χρόνο αυξάνονται με διψήφιο ποσοστό και οι επιχειρήσεις αγωνίζονται να διατηρήσουν το προσωπικό τους από τον ανταγωνισμό. Και από την άλλη πλευρά, κανείς επιχειρηματίας δεν αποχωρεί από τη Ρουμανία, επειδή βλέπει την εγχώρια ζήτηση να ανεβαίνει συνεχώς.

Κάτι παρόμοιο θέλει να κάνει και η Νέα Δημοκρατία. Να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας μέσα από φρέσκο επενδυτικό χρήμα που θα μπει στη χώρα και θα διαχυθεί σε ολόκληρη την κοινωνία.

Γιατί μόνο έτσι, θα δημιουργηθούν περισσότερες και καλά αμειβόμενες θέσεις  εργασίας, μόνο έτσι θα μειωθεί η ανεργία, μόνο έτσι θα επιστρέψουν στην Ελλάδα τα νέα παιδιά (και τα «καλά μυαλά», όπως πιστεύω) που αναζήτησαν τις τύχες τους στο εξωτερικό.

Μια τέτοια πολιτική εξυπηρετεί τις «ελίτ», όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ή «όλους τους Έλληνες» όπως υποστηρίζει η Νέα Δημοκρατία;

Άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το «κόμμα των πολλών» όταν υπερφορολογεί τα πάντα και τους πάντες; Όταν οι νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται αμείβονται συνήθως με 300 και 400 ευρώ το μήνα; Όταν αντί για καλές δουλειές και αξιοπρέπεια, δίδονται προεκλογικού τύπου επιδόματα και βολέματα σε «ημετέρους»;

Ερωτώ τον ΣΥΡΙΖΑ: Υπάρχουν άραγε νέοι άνθρωποι που θα δημιουργήσουν οικογένεια βασιζόμενοι σε μισθούς των 300 και των 400 ευρώ το μήνα; Υπάρχουν Έλληνες του εξωτερικού που θα επιστρέψουν στη χώρα για να φορολογούνται με πραγματικό συντελεστή 70% και 80%;

Και συνεχίζω:

Εμείς με την πολιτική μας (μείωση ΕΝΦΙΑ και λοιπών φόρων, οικονομική ανάπτυξη) θα επηρεάσουμε θετικά τις τιμές ακινήτων, όταν το μέσο ελληνικό νοικοκυριό διαθέτει δύο σπίτια, συνήθως ένα στην πόλη και ένα στον τόπο καταγωγής του. Τα εκατομμύρια των Ελλήνων που θα δουν τις περιουσίες τους να αυγατίζουν είναι άραγε οι «ελίτ», ή μήπως είναι οι «πολλοί»;

Εμείς με την πολιτική μας είχαμε παραδώσει μια ΔΕΗ που ήταν κερδοφόρος και μέσω ενός μακροχρόνιου σχεδίου που είχαμε ψηφίσει θα αναπτυσσόταν περαιτέρω. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις ιδεοληψίες του οδήγησε τη ΔΕΗ το 2018 σε ζημία ενός δις ευρώ, η οποία όπως όλα δείχνουν θα επαναλαμβάνεται λίγο-πολύ κάθε χρόνο, αν από την 8^η Ιουλίου δεν παρέμβουμε δυναμικά και αποτελεσματικά ως νέα κυβέρνηση.

Ρωτώ λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ: Την «τρύπα» του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ το χρόνο που η δική σας κυβέρνησή δημιούργησε θα την πληρώσουν «οι ελίτ», ή μήπως το σύνολο των πολιτών της χώρας μέσα από την υπερφορολόγησή τους;

Και καταλήγω:

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία για κοινωνική αναλγησία και για αδιαφορία προς τους φτωχούς συμπολίτες μας. Το εντελώς αντίθετο συμβαίνει.

Οι παρεμβάσεις μας στο μέτωπο της πρόνοιας και στην ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας θα συνεχιστούν, θα ενισχυθούν και θα γίνουν περισσότερο αποτελεσματικές.

Το κυριότερο ωστόσο είναι πως με την πολιτική μας θα δώσουμε καλές δουλειές στους Έλληνες και όχι «επιδόματα φτώχειας». Θα τους δώσουμε αξιοπρέπεια, αισιοδοξία και τα εφόδια για να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Γιατί το μέλλον της χώρας, είναι τα παιδιά της!

Η ΝΔ με το πρόγραμμα της και ο Κυριάκος Μητσοτάκης εγγυώνται την επιτυχία της πολιτικής αυτής. Δεσμεύομαι και προσωπικά να δίνω καθημερινά τη μάχη μέσα στη Βουλή με γνώσεις και εμπειρία που αποκτούν οι άνθρωποι της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας ώστε να επιτευχθεί η πολιτική της ανάπτυξης, των επενδύσεων και της προόδου.