Άρθρο παρέμβαση του Λ. Ρακιντζή: Το μεγάλο πρόβλημα είναι η βραδύτητα απονομής της δικαιοσύνης

Έχει γίνει κοινή πεποίθηση σε όλους ακόμα και για τα πολιτικά κόμματα, που αποτάσσονται τον καπιταλισμό, ότι η μόνη διέξοδος από την οικονομική κρίση, που μαστίζει επί σειρά ετών τη χώρα μας αποτελεί η οικονομική ανάπτυξη της.

Τη μαγική λέξη ανάπτυξη, που όλοι την προτείνουν ως πανάκεια , καθένας την αντιλαμβάνεται στα πλαίσια των ιδίων συμφερόντων και καλλιεργεί τις ανάλογες προσδοκίες χωρίς να γνωρίζει και να αποδέχεται τους συντελεστές της ανάπτυξης ούτε είναι διατεθειμένος να προβεί στις ανάλογες παραχωρήσεις και αλλαγή συμπεριφοράς, που είναι υποχρεώσεις μόνο των άλλων. Σαφώς απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας του Έλληνα, για την οποία χρειάζονται διεργασίες τουλάχιστον τριών γενεών.

Η μόνη ελπίδα είναι η επιστροφή των νέων που μετανάστευσαν κατά τα χρόνια της κρίσης για εξεύρεση εργασίας στο εξωτερικό, που όταν επιστρέψουν θα είναι συνειδητοί πολίτες με διαφορετική νοοτροπία, ώστε να παρασύρονται από τη σειρήνα του λαϊκισμού.

Ανάπτυξη σε γενικές γραμμές είναι η επωφελής πλήρης εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με επιλεγμένες επενδύσεις από ημεδαπά και αλλοδαπά κεφάλαια, που θα τις διαχειρίζονται ικανά και χαρισματικά άτομα επιλεγμένα με αξιοκρατικά και όχι πολιτικά κριτήρια.

Προσωπικά πιστεύω, ότι η κυριότερη ουκ άνευ προϋπόθεση για την ανάπτυξη είναι η επιλογή και χρησιμοποίηση των καταλλήλων προσώπων, τα οποία πρέπει να αμείβονται ανάλογα. Στο σημείο αυτό υπάρχει η εξής επιφύλαξη για τον δημόσιο τομέα , ότι κανενός οι αποδοχές δεν μπορεί να υπερβαίνουν τις αποδοχές το προέδρου του Αρείου Πάγου , που σημαίνει δυσκολία προσέλκυσης ικανών managers.

Σχεδόν όλοι συμφωνούν για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να επιφέρουν κάποιο αποτέλεσμα τα οποία πρέπει να ληφθούν συνολικά την κατάλληλη στιγμή και όχι ετεροχρονισμένα με οικονομικά και όχι πολιτικά-ψηφοφορικά κριτήρια.

Για να εισέλθει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης πρέπει να συντρέξουν πολλές προϋποθέσεις μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η ασφάλεια δικαίου και η δημόσια ασφάλεια, που θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε με τις παραμέτρους και επιπτώσεις τους.

Με την ασφάλεια δικαίου εννοούμε αφενός την ύπαρξη ενός νομοθετικού πλαισίου, που θα ρυθμίζει τους κανόνες και τις προϋποθέσεις της επενδύσεως σε τέτοιο βάθος χρόνου, ώστε να δημιουργεί και στον μη αισιόδοξο επενδυτή τη πεποίθηση, ότι το νομικό αυτό καθεστώς θα διαρκέσει μέχρι την ολοκλήρωση και λειτουργία της επένδυσης. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τις κατάλληλες νομοθετικές προβλέψεις, που θα έχουν συνταγματική κατοχύρωση ή την εγγύηση σχετικών οδηγιών της ΕΕ ως εσωτερικό δίκαιο [αρθ.28Σ], ώστε να μην είναι δυνατή η εκ μέρους του κράτους με κάθε κυβερνητική αλλαγή αυθαίρετη και μονομερή με οποιοδήποτε πρόσχημα μεταβολή των συνθηκών.

Το νομικό πλαίσιο πρέπει να περιλαμβάνει επίσης σταθερή φορολογική πολιτική, μέτρα για την εργασιακή ειρήνη, περιορισμό των συνδικαλιστών στα συνδικαλιστικά τους καθήκοντα και όχι να ασκείται πολιτική μέσω συνδικάτων. Ήδη έχουν εξαγγελθεί νέος συνδικαλιστικός νόμος με κήρυξη απεργίας μόνο με απόφαση της γενική συνέλευσης. των εργαζομένων.

Επίσης έχουν ψηφισθεί κάποια αναπτυξιακά μέτρα ως μνημονειακές υποχρεώσεις, αλλά κάποια δεν έχουν ακόμα εφαρμοσθεί για διαφόρους διαδικαστικούς λόγους.

Η αιτιολογημένη απόλυση εργαζομένου σαφώς περιορίζει τα διευθυντικά δικαιώματα της επιχειρήσεως και στη πράξη αποτελεί αντιστροφή του βάρους της αποδείξεως ως προς την ακυρότητα της απολύσεως.

Τέλος στην ασφάλεια δικαίου περιλαμβάνεται και η πάταξη της γραφειοκρατίας, κακοδιοίκησης και διαφθοράς στο δημόσιο τομέα, ώστε η έγκριση και υλοποίηση της επέδυνσης να γίνεται τάχιστα.

Αφετέρου το σύνηθες συμβαίνον είναι μια επένδυση μέχρι την ολοκλήρωση της να περάσει διάφορα στάδια δικαστικών και εξωδικαστικών διαδικασιών, που δεν μπορούν να προβλεφθούν , όπως επίσης η κατάληξη τους και η διάρκεια τους με το υπάρχον σήμερα νομικό καθεστώς της χώρας μας.

Ένα κρίσιμο σημείο είναι ο διάχυτος έλεγχος της συνταγματικότητας των διοικητικών πράξεων δηλαδή ένας ειρηνοδίκης μπορεί με μια προσωρινή διάταξη να σταματήσει λόγω αντισυνταγματικότητας της διοικητικής πράξεως την εκτέλεση ενός έργου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό όμως είναι ζήτημα αναθεωρήσεως του Συντάγματος και συνεπώς ζήτημα πολιτικό.

Οι διαφορές με το δημόσιο ή τους ΟΤΑ επιλύονται από τα διοικητικά δικαστήρια ή το ΣΤΕ και οι μεταξύ ιδιωτών διαφορές από τα πολιτικά δικαστήρια ή τα ποινικά κατά περίπτωση. Το μεγάλο πρόβλημα είναι βραδύτητα απονομής της δικαιοσύνης , που έχει φθάσει στα όρια της αρνησιδικίας και για το λόγο αυτό η χώρα μας έχει καταδικασθεί πάνω από 450 φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες εκ μέρους της Πολιτείας ακόμη και ως υποχρεώσεις από τα μνημόνια για την επιτάχυνση της αποδόσεως της δικαιοσύνης με αλλαγές στη πολιτική και ποινική δικονομία και απλουστεύσεις διαδικασιών με πενιχρά αποτελέσματα και σε βάρος της ουσιαστικής αποδόσεως της δικαιοσύνης.

Το βασικότερο αίτιο είναι η ευκολία με την οποία τα δικαστήρια με την επίκληση ανώτερης βίας δίνουν αναβολές εκδικάσεως των υποθέσεων με αποτέλεσμα να έχει σωρευθεί τεράστιος όγκος υποθέσεων προς εκδίκαση, πρόβλημα, που θα μπορούσε να επιλυθεί με την επιμήκυνση του ωραρίου λειτουργίας των δικαστηρίων, αλλά σ’ αυτό αντιτίθενται τα συνδικαλιστικά μικροσυμφέροντα. Ήδη η κυβέρνηση εξάγγειλε με νομοθετική ρύθμιση επιτάχυνση των δικαστικών διαδικασιών υποθέσεων , που αφορούν τις επενδύσεις.

Η λύση να μην αναστέλλονται οι εργασίες της επενδύσεως με δικαστικές αποφάσεις ενδεχομένως θα οδηγούσε σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις.

Είναι γεγονός ότι ο αστικός πληθυσμός των μεγαλουπόλεων κυρίως των υποβαθμισμένων περιοχών της Αθήνας ζει με το φόβο, ότι θα είναι το επόμενο θύμα εγκληματικής σε βάρος του ενέργειας εκ μέρους αλλοδαπών, επαγγελματιών κακοποιών, πενομένου μετανάστη ή πρόσφυγα ή Έλληνα τοξικομανούς. Ο διάχυτος αυτός φόβος που πλανάται σ’ όλη τη χώρα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία, στο επιχειρείν , την εκπαίδευση ,στην οικονομία και εν γένει το βιοτικό μας επίπεδο.

Τα συμβάντα είναι καθημερινά πάρα πολλά, ενώ στο αστυνομικό δελτίο και τα ΜΜΕ εμφανίζονται τα σοβαρότερα, όπως ένοπλες ληστείες ακόμα και μετά φόνου, κλοπές χρηματοκιβωτίων με τεράστια ποσά από εργοστάσια, τράπεζες, ΑΤΜ και σούπερ μάρκετ. Επίσης εκτεταμένες είναι οι κλοπές από Ρομά προϊόντων χαλκού από εργοστάσια οικοδομές, εργοτάξια και κανείς δεν τολμά να αντισταθεί.

Η κατάσταση έχει επιταθεί αφότου η προηγουμένη κυβέρνηση με το νόμο Παρασκευόπουλου και το νέο Ποινικό Κώδικα άνοιξε τις πόρτες των φυλακών και αποφυλακίστηκαν χιλιάδες σκληρών κακοποιών ιδίως αλλοδαπών, την εγκληματική δράση των οποίων η αστυνομία δεν μπορεί να ελέγξει πλήρως.

Η εγκληματική αυτή δραστηριότητα έχει προκαλέσει σε πολλές επιχειρήσεις πρόσθετα οικονομικά βάρη για ασφάλιστρα, ενίσχυση της φρούρησης, ζημιές από κλοπές και καθυστερήσεις στη παραγωγή κλπ. και επιβαρύνουν το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων.

Συνεπώς οι ελλείψεις κυρίως στην ασφάλεια δικαίου και στη δημοσία ασφάλεια σε μικρότερο βαθμό αποτελούν ανασταλτικούς συντελεστές στην ανάπτυξη και πρέπει η Πολιτεία να φροντίσει όχι μόνο νομοθετικά αλλά με σωστή επιλογή προσώπων σε θέσεις ευθύνης με παράλληλη συνεχή επαγρύπνηση και λήψη πρακτικών μέτρων να τις περιορίσει.

 

Λέανδρος Τ. Ρακιντζής , Αρεοπαγίτης ε.τ.