Αρθρο παρέμβαση: Την «Ιθάκη» να την φτιάχνουμε κάθε μέρα, όλο και πιο ζωντανή…

Τι σου είναι η ζωή ορισμένες φορές. Μεγάλες συμπτώσεις και μεγάλα πολιτικά και οικονομικά γεγονότα που σημαδεύουν ολόκληρη τη χώρα.

Ας θυμηθούμε μια τέτοια σύμπτωση:

Πρώτος σταθμός: Τον Απρίλιο του 2010 μπήκαμε στο Μνημόνιο με τον Γ. Παπανδρέου να προαναγγέλλει από το Καστελόριζο μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό, ισχυριζόμενος όμως ότι «ξέρουμε τον δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά.»

Τη δική του… Ιθάκη την έχασε βεβαίως, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.

Δεύτερος σταθμός: Τον Αύγουστο του 2018, ο ανακουφισμένος Α. Τσίπρας, αφού εφάρμοσε το πιο σκληρό μνημόνιο που υπεγράφη ποτέ, ανακοίνωνε από την Ιθάκη ότι «αφήσαμε πίσω μας τις Συμπληγάδες» συμπληρώνοντας. «Η Ιθάκη είναι μόνο η αρχή».

Ηταν λίγους μήνες πριν την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές και ο κ. Τσίπρας «πούλαγε» την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια. Τι ειρωνεία για κάποιον που ξεκίνησε τη θητεία του στο Μέγαρο Μαξίμου «σκίζοντας τα μνημόνια». Ή για κάποιον που έχτισε όλη του την πολιτική καριέρα πάνω στην οργή του κόσμου, στις πλατείες και στους Αγανακτισμένους των μνημονίων.

Τρίτος σταθμός: Τον Οκτώβριο του 2023 ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας μετά από την επιστροφή της ΕΚΤ στην Ελλάδα, και την επιστροφή της Ελλάδας στην επενδυτική βαθμίδα, παραθέτει γεύμα στους κεντρικούς τραπεζίτες στο εστιατόριο Ιθάκη.

Δεν ξέρω αν είναι τυχαία η επιλογή του συγκεκριμένου εστιατορίου, αν και όσοι ξέρουν τον διοικητή της ΤτΕ είναι σίγουροι ότι η επιλογή έχει τη δική του σφραγίδα.

Αυτό που ξέρουμε μετά από τόσα πολλά χρόνια κρίσεων, χρεοκοπιών, μνημονίων, τραγωδιών στην ελληνική κοινωνία, είναι ότι βαδίζουμε σε μια κανονικότητα. Ότι επιστρέψαμε στην κανονικότητα μέσω… Ιθάκης.

Αυτό το πανέμορφο νησί του Ιονίου, η μυθολογική πατρίδα του Οδυσσέα, εκεί όπου επέστρεψε μετά από 20 χρόνια ταλαιπωριών. Αυτό το νησί που ταυτίστηκε με ιστορικές περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και χρησιμοποιήθηκε το όνομά του για να αναδείξει τον προορισμό της Ελλάδας.

Εκεί δηλαδή που θα έπρεπε να φτάσει έπειτα από τα βάσανα της οικονομικής κατάρρευσης.

Η Ιθάκη, η μυθολογία, ο Καβάφης, ο προορισμός που είναι σημαντικός όσο και το ταξίδι.

Τις τελευταίες ημέρες ζήσαμε στη χώρα μας αυτό που ονομάζουμε κανονικότητα.

Η χώρα επέστρεψε στην επενδυτική βαθμίδα, μεγάλες ξένες επενδύσεις μπορούν να πάρουν μπροστά, οι ξένοι δεν μας βλέπουν πλέον σαν το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης.

Οι διεθνείς οίκοι αποθεώνουν την Ελλάδα, τις προσπάθειες που έκαναν οι πολίτες, τις θυσίες που κάπου έπιασαν τόπο.

Και αν θέλετε, κανονικότητα είναι το γεγονός ότι δεν γίναμε τριτοκοσμική χώρα, όπως ήθελαν κάποιοι που απεργάζονταν σχέδια εξόδου από το ευρώ.

Κανονικότητα είναι ότι μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία κι όχι με τη μαυρίλα της μνημονιακής περιόδου ή όταν περιμέναμε στα ΑΤΜ να πάρουμε 60 ευρώ.

Πολλά ακόμη είναι κανονικότητα, αλλά θα συμφωνήσω με τον Αλέξη Τσίπρα ότι η Ιθάκη είναι μόνον η αρχή.

Διότι κανονικότητα είναι κι άλλα πολλά:

Είναι η ανάγκη για βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών και της βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης για όλους.

Είναι ο εκσυγχρονισμός του κρατικού μηχανισμού, κι όχι μόνο να στεκόμαστε στο – εξαιρετικά σημαντικό- έργο της ψηφιοποίησης του κράτους.

Είναι η βελτίωση των υποδομών ώστε να μην σκοτώνονται τα παιδιά μας στους δρόμους και στα τρένα.

Είναι η οργάνωση της Πολιτικής Προστασίας ώστε να μην καιγόμαστε στις φωτιές και να μην πνιγόμαστε στις πλημμύρες.

Είναι η βελτίωση της Παιδείας και της Υγείας αλλά και η διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών ώστε να γυρίσουν από την ξενιτιά τα παιδιά μας.

Και τέλος είναι να ξαναγυρίσουμε σε βασικές παραδοσιακές αξίες, όπως η αλληλεγγύη, ο κοινωνικός ακτιβισμός χωρίς παρωπίδες, η αντιμετώπιση των άκρων και των πολιτικών που πληγώνουν τη Δημοκρατίας μας.

Οπως έγραψε ο μεγάλος ποιητής μας, Οδυσσέας Ελύτης:

Την Ανοιξη αν δεν τη βρεις την φτιάχνεις: Κάθε φορά από την αρχή. Όλο και πιο ζωντανή. Όλο και πιο ποτισμένη».

Το ίδιο και την Ιθάκη…