Γιατί το τέρας του ασφαλιστικού ΔΕΝ θα… καταπιεί τον Τσίπρα

Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι δύσκολα για τον Αλέξη Τσίπρα. Το Ασφαλιστικό δεν είναι παίξε-γέλασε, και αυτό το έχουν καταλάβει κατά το παρελθόν όλες οι κυβερνήσεις που τόλμησαν να ασχοληθούν μαζί του. Και μάλιστα, οι περισσότερες από αυτές τις κυβερνήσεις δεν είχαν καν πάνω από κεφάλι τους μία τρόικα που να ζητά συνεχώς όλο και περισσότερα.

Από κοινωνικής άποψης, το ζήτημα του Ασφαλιστικού είναι σήμερα πιο σοβαρό από ποτέ: σε μία χώρα με πληθυσμό που ολοένα γερνά, το ασφαλιστικό σύστημα είναι ήδη σήμερα μη βιώσιμο, και η κατάσταση μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει στο μέλλον αν δε γίνουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Αυτό ευτυχώς φαίνεται να το γνωρίζει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που μιλώντας σε δημοσιογράφους την παραμονή της Πρωτοχρονιάς παραδέχθηκε πως χωρίς μεταρρυθμίσεις «σε πέντε χρόνια δεν θα μπορούσαμε να δίνουμε συντάξεις».

Το θέμα, βέβαια, είναι τι σημαίνουν πρακτικά αυτές οι μεταρρυθμίσεις. Μειώσεις συντάξεων; Σίγουρα – το αν αυτές τελικά θα αφορούν μόνο στις επικουρικές συντάξεις ή θα επεκταθούν και στις κύριες, όπως ζητούν οι δανειστές, μένει να το δούμε. Αυξήσεις εισφορών για εργοδότες και εργαζομένους; Πιθανότατα. Συντάξεις με πολλά… αν για όσους θα βγουν στη σύνταξη τα επόμενα χρόνια; Προφανώς – η «εθνική σύνταξη» των 384 ευρώ θα δίνεται πιθανότατα με προϋποθέσεις και εισοδηματικά κριτήρια, ενώ αβέβαιο είναι το αποτέλεσμα της «μάχης» κυβέρνησης-δανειστών για το ποσοστό αναπλήρωσης των κύριων συντάξεων, αν και ξέρουμε ποιος έχει συνήθως το προβάδισμα σε τέτοιες «μάχες»…

Επίσης, στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος εντάσσονται και πρωτοβουλίες όπως η ενοποίηση όλων των ταμείων κύριας ασφάλισης σε έναν φορέα, ένα υπερ-ταμείο θα έλεγε κανείς, με κοινούς κανόνες παροχής των συντάξεων για ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ, ΕΤΑΑ και ΕΤΑΜ-ΜΜΕ.

Είναι φανερό ότι, μολονότι πρόκειται για μεταρρυθμίσεις αναγκαίες για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, πρόκειται παράλληλα και για πολιτικά δύσκολες μεταρρυθμίσεις, και η διατήρηση της συνοχής του κυβερνητικού συνασπισμού αυτή τη φορά θα είναι μάλλον η πιο δύσκολη αποστολή του Αλέξη Τσίπρα στον ένα σχεδόν χρόνο διακυβέρνησής του.

Μέχρι τώρα οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης είναι περιορισμένες, με δεδομένο και ότι οι προτάσεις του υπουργείου Εργασίας για το Ασφαλιστικό δεν έχουν ακόμη ανακοινωθεί επίσημα, και όλα όσα γνωρίζουμε βασίζονται περισσότερο σε διαρροές. Όμως όταν οριστικοποιηθούν οι μεταρρυθμίσεις και έρθουν στη Βουλή ως νομοσχέδιο, είναι ορατός ο κίνδυνος να βρεθούν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝΕΛ που θα δυσκολευτούν να ψηφίσουν τα πιο δύσκολα μέτρα.

Ο κίνδυνος αυτός ήταν άλλωστε που έφερε το… φλερτ στελεχών της κυβέρνησης με την Ένωση Κεντρώων, στην οποία ορισμένοι έβλεπαν έναν πρόθυμο εταίρο που θα «κάλυπτε» το κενό που θα άφηναν ενδεχομένως τα «όχι» κάποιων βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ένα φλερτ πάντως που για την ώρα βρίσκεται στον «πάγο», αν και δεν αποκλείεται να… ξεπαγώσει σύντομα.

Ερωτηματικό παραμένει εξάλλου το τι θα πράξουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με δεδομένο ότι το Ασφαλιστικό ήταν πάντα ένα θέμα-καυτή πατάτα – σε περίπτωση που η κυβέρνηση κινδυνεύσει με κατάρρευση, θα στηρίξουν ένα νομοσχέδιο που και τα ίδια σε μεγάλο βαθμό θεωρούν απαραίτητο, ανοίγοντας το δρόμο για μία οικουμενική κυβέρνηση, ή θα τα παίξουν όλα για όλα ποντάροντας στις πρόωρες εκλογές;

Πάντως, από το Μαξίμου διαμηνύουν πως οι 153 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ θα ψηφίσουν το νομοσχέδιο, δε θα υπάρξουν απώλειες, και τα σενάρια περί οικουμενικής θα παραμείνουν «όνειρα θερινής νυκτός» – αν και αυτή η αισιοδοξία είναι μάλλον πρόωρη…