Ποιο είναι το κεντρί που μπορεί να δηλητηριάσει τον Κυριάκο, εάν δεν προσέξει

Με τη νίκη αρχίζουν τα δύσκολα. Τα πολύ δύσκολα. Κατ’ αρχάς η λαϊκή βάση της Ν.Δ. εμφανίζεται βαθιά διχασμένη. Ο Β. Μεϊμαράκης στηρίχτηκε από ένα εξαιρετικά συντηρητικό στρώμα, πολιτών μεγάλης ηλικίας και καθορισμένων (παραδοσιακών) αντιλήψεων, που αντιμετωπίζουν την κοινωνία με όρους του 1960-1970. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, από νεότερους σε ηλικία και αντιλήψεις άτομα, που προσβλέπουν στη μετουσίωση της Ν.Δ. σ’ ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό κεντροδεξιό κόμμα. Η απόσταση, που χωρίζει τα δύο στρατόπεδα είναι μεγάλη –αν όχι αγεφύρωτη.

Πρόκληση για την ενότητα Νο 1.

Κατά δεύτερο λόγο, η ήττα του Καραμανλικού στρατοπέδου έρχεται σε συνέχεια της προσωπικής ήττας του Κώστα Καραμανλή στο θέμα του δημοψηφίσματος και του χρεώνεται αντίστοιχα. Κατά πάσα πιθανότητα, το στρατόπεδο θα επιχειρήσει τη σταδιακή ανάδειξη νέας –κληρονομικής ή όχι — ηγεσίας. Στο πλαίσιο αυτό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αντιμετωπίζει ένα διαρκώς ανοιχτό μέτωπο, μία συνεχή προσπάθεια αποδόμησης του.

Πρόκληση για την ενότητα Νο 2. 

Η… «παρά φύση» στήριξη του Αντώνη Σαμαρά στον Κυριάκο Μητσοτάκη μπορεί να συνεισέφερε στη νίκη, μπορεί όμως και ν’ αποδειχθεί δηλητηριώδες κεντρί για το νέο πρόεδρο. Σε συνδυασμό με την ήττα του Καραμανλισμού, η έμμεση νίκη Σαμαρά ανοίγει τις πόρτες για την επαναφορά του στα πράγματα.  Η επιρροή του, που έτεινε να μειωθεί δραματικά μετά τις διαδοχικές ήττες του στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα, ανακάμπτει. Θα απαιτηθούν λεπτοί χειρισμοί εκ μέρους του Κυριάκου Μητσοτάκη για να μην εγκλωβιστεί στον κόσμο των κκ. Λαζαρίδη, Κρανιδιώτη, Μπαλτάκου κλπ.

Πρόκληση για την ενότητα Νο 3.

Για τη επιτυχία του ο Κυριάκος Μητσοτάκης στηρίχτηκε σε ετερόκλητα στοιχεία: από τη λαϊκή δεξιά των Α. Γεωργιάδη και Μ. Βορίδη, μέχρι το ανεξάρτητο κέντρο της ίδιας της Ν.Δ. και τον μετακινούμενο ψηφοφόρο που τον πίστεψε,  ελπίζοντας πως με τις πράξεις του θα τους βοηθήσει να επανακάμψουν στο κόμμα και να του δώσουν την εκλογική νίκη. Ο συγκερασμός αυτών των πολυποίκιλων απόψεων, η δημιουργία μίας κοινής πλατφόρμας που θα είναι πιστευτή ως εναλλακτική πρόταση εξουσίας, θα αποτελέσει ένα εξαιρετικά δύσκολο –αν όχι επώδυνο—έργο.

Πρόκληση για την ενότητα Νο 4. 

Τα μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης δεν αποτελούν πρόβλημα για το νέο πρόεδρο. Το Ποτάμι δεν έχει πλατφόρμα και το ΠΑΣΟΚ βλέπει τα χάσματα των άλλων και όχι τα δικά του. Η πέμπτη πρόκληση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Πρωθυπουργός βρίσκεται σε δεινή θέση με αναφορά στους δανειστές και το κόμμα του, αλλά προσωπικά κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό. Ο άξονας Βρυξελλών- Βερολίνου –Φρανκφούρτης – Ουάσιγκτον θα τον στηρίζει όσο και μέχρι να πάρει όλα τα σκληρά μέτρα –χωρίς κοινωνική αναταραχή. Όσο και μέχρι να υπάρξει αξιόπιστη αντιπολίτευση. Μετά θα του τραβήξει το χαλί. Στον Κυριάκο Μητσοτάκη εναπόκειται να πείσει –τους «έξω» όπως και τους «μέσα»—ότι πράγματι αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξουσίας.