• LIFE&STYLE

    “Τι αξία έχει το Νόμπελ ειρήνης αν γίνουμε εμείς οι ίδιοι οικονομικοί μετανάστες”

    • NewsRoom


    Οι εικόνες που μεταφέρονται καθημερινά από τα νησιά της χώρας “λυγίζουν” και τους πιο άκαμπτους. Η προσφυγική κρίση μαστίζει την χώρα και η κυβέρνηση μοιάζει “ανήμπορη” να αλλάξει την κατεύθυνση της που οδηγεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο γκρεμό.

    Η Αφροδίτη Βάτη Μαριόλα, δασκάλα από το νησί της Λέσβου, κοινοποίησε  ένα κείμενο στο λογαριασμό της στο Facebook που “κόβει” την ανάσα, αναφερόμενη στις επιπτώσεις του προσφυγικού στην τοπική κοινωνία του νησιού.

    lesvos

    Διαβάστε το κείμενό της παρακάτω:

    «Η μια μετά την άλλη ακυρώνονται οι πτήσεις τσάρτερ στο όμορφο νησί μας, την Λέσβο για την καλοκαιρινή σεζόν του 2016. Οι αρχικοί μας φόβοι επιβεβαιώθηκαν και είναι η αρχή ενός ανεξέλεγκτου σπιράλ.

    Δεν μιλάμε πλέον για μια μικρή μείωση του τουρισμού. Βλέπουμε, μια μείωση του τουρισμού άνω του 80% – ποσοστό που θα υπήρχε μόνο αν ήμασταν σε κατάσταση πολέμου. Μέχρι σήμερα, ο κόσμος είχε επικεντρωθεί στο πως θα αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση, τα ανθρώπινα δικαιώματα των ανθρώπων που εγκαταλείπουν τις χώρες τους αλλά κανείς δεν έχει ασχοληθεί με τις τοπικές κοινότητες που ζουν αυτή τη νέα πραγματικότητα και έχουν επίσης επηρεαστεί από αυτήν και έχουν μπει στην άκρη τα δικά τους ανθρώπινα δικαιώματα επίσης.

    Έχουμε δώσει την ολόψυχη υποστήριξή μας και έχουμε ως προτεραιότητα τους συνανθρώπους μας που έχουν περισσότερη ανάγκη από εμάς. Έχουμε βάλει στην άκρη τις ζωές μας, τις ανάγκες μας, τα θέλω μας, τα όνειρά μας έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε το κύμα των προσφύγων που περνούν στην κυριολεξία μέσα από τις αυλές μας.

    metanastes
    Τώρα όμως έχουμε φτάσει στο σημείο που κι εμείς πρέπει να ρωτήσουμε πως θα μας υποστηρίξουν η κυβέρνησή μας και η διεθνής κοινότητα. Τι μέτρα θα ληφθούν έτσι ώστε να μας σώσουν από ολοκληρωτική οικονομική και ψυχολογική απόγνωση; Σκεφτόμαστε τις τοπικές επιχειρήσεις που δεν θα ανοίξουν φέτος γιατί δεν έχουν την δυνατότητα να λειτουργήσουν κάτω από αυτές τις συνθήκες.

    Σκεφτόμαστε όλους εκείνους που δεν θα προσληφθούν για να δουλέψουν φέτος στο νησί, αφού δεν θα υπάρχουν δουλειές. Πως θα βάλουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι φαγητό στο τραπέζι τους και θα παρέχουν ασφάλεια και υγιείς συνθήκες για τις οικογένειες και τα παιδιά τους; Πως θα διατηρήσουμε την ποιότητα ζωής μας με αξιοπρέπεια; Σκεφτόμαστε ήδη τους φίλους και τα μέλη των οικογενειών μας που κάνουν ήδη σενάρια να φύγουν από το νησί. Σκεφτόμαστε πως θα πληρώσουμε τα δάνειά μας, τους φόρους μας, τις ασφαλιστικές μας εισφορές και τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού.

    metansate-lesvos

    Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι οι επιχειρήσεις μας έχουν “ανθίσει” από την προσφυγική κρίση αλλά είναι τόσο λάθος! Ναι, υπάρχουν επιχειρήσεις που έχουν βγάλει χρήματα από αυτή την υπόθεση αλλά μετριούνται στα δάχτυλα των δυο χεριών. Πρέπει να έχει κανείς την εικόνα όλου του νησιού και να λάβει υπόψιν του τις επιχειρήσεις, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα τουριστικά μαγαζιά, τους κινηματογράφους, τα χρυσοχοεία κ.τλ. τα οποία δεν έχουν ανοίξει ακόμα! Ο “εθελοντικός τουρισμός” δεν μπορεί να κρατήσει ανοικτές όλες αυτές τις επιχειρήσεις, όλες αυτές τις οικογένειες γιατί πρέπει να λάβετε υπόψιν σας ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις που ασχολούνται με τον τουρισμό είναι οικογενειακές.

    Υπάρχουν άρθρα που μιλούν για την “ανθρωπιστική καρδιά” της Λέσβου και οι άνθρωποι ψηφίζουν για να πάρουμε το Νόμπελ Ειρήνης. Τους ευχαριστούμε όλους γι’ αυτό αλλά αλήθεια στα δικά μου μάτια όλα τα Νόμπελ Ειρήνης του κόσμου δεν σημαίνουν τίποτα για τους ανθρώπους που γνωρίζω και είναι άνεργοι, δεν έχουν οικονομική ασφάλεια, δεν έχουν πίστη στο μέλλον τους και με κοιτάζουν με μάτια κλαμένα και φοβισμένα γιατί ξέρουν ότι δεν θα έχουν σύντομα να φάνε ούτε εκείνοι ούτε οι οικογένειές τους!

    Δεν θα έχει αξία το Νόμπελ Ειρήνης όταν και εμείς οι ίδιοι θα αναγκαστούμε να γίνουμε οικονομικοί μετανάστες και να εγκαταλείψουμε την πατρίδα μας. Μακάρι να ήμουν μελοδραματική αλλά δυστυχώς δεν είμαι. Οι συνεταίροι μας και τα ταξιδιωτικά πρακτορεία κοιτάζουν μόνο το τι συμβαίνει και μας έχουν γυρίσει την πλάτη αντί να παλέψουν μαζί μας να βρούμε δημιουργικές λύσεις για να υποστηριχτούμε και να μας προωθήσουν. Το ίδιο κάνουν και οι χώρες – μέλη της Ε.Ε μας έχουν γυρίσει την πλάτη, κλείνοντας τα σύνορά τους και εγκλωβίζοντας χιλιάδες πρόσφυγες στην Ελλάδα οι οποίοι δεν έχουν που να πάνε. Και αναρωτιόμαστε: πόσο καιρό θα εθελοτυφλούν και θα κουνούν το δάχτυλο στην Ελλάδα;

    Η οικογένειά μου είναι στην πρώτη γραμμή βοηθώντας στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης από τον περασμένο Απρίλιο και έχουμε παίξει τον δικό μας ρόλο υποστηρίζοντας τα δικαιώματα και την ασφαλή άφιξη όλων όσων φτάνουν στις ακτές μας. Είμαι όμως και μητέρα και δασκάλα. Τι είδους μάνα θα ήμουν αν δεν λάμβανα υπόψιν το μέλλον των παιδιών μου και τα δικαιώματά τους; Τι είδους δασκάλα θα ήμουν αν δεν υπερασπιζόμουν το μέλλον και τα δικαιώματα των μαθητών μου;

    ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

    Δεν ξέρω πως τι να αισθανθώ πλέον… ντροπή, οργή, πόνο, απόγνωση, απογοήτευση, φόβο…Μετά κοιτάζω έξω από το παράθυρο και βλέπω τα παιχνίδια του φωτός τις αμυγδαλιές που ανθίζουν στον κήπο μου και τα παιδιά μου που παίζουν στην αυλή. Σκέφτομαι όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που γνώρισα σε αυτό το “ταξίδι” και που στήριξαν εμάς και το νησί μας. Σκέφτομαι όλες τις νέες φιλίες που έκανα σε αυτό το ταξίδι. Όλες αυτές οι σκέψεις, οι ήχοι και οι εικόνες μου δίνουν την δύναμη να αρνηθώ να εγκαταλείψω την ελπίδα τιμώντας όλους αυτούς και για το δικό μου καλό.

    Ζητούμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξη όχι μόνο για τους πρόσφυγες αλλά και για τις τοπικές κοινότητες που έχουν επηρεαστεί από όλο αυτό. Ζητούμε από τους ανθρώπους να επισκεφθούν το όμορφο νησί μας και να στηρίξουν τις επιχειρήσεις μας. Είμαστε στο σημείο που πρέπει να παλέψουμε για να μείνουμε ζωντανοί».



    ΣΧΟΛΙΑ