Με ποιoν τρόπο o Putin αγαπά τον Trump;

Κατ’ αρχάς, υπάρχει νοσταλγία. Η συναισθηματική λαχτάρα για ένα παρελθόν, που ποτέ δεν υπήρξε, ήταν πάντα το κεντρικό κίνητρο της πολιτικής του Putin και εδραίωσε την εξουσία του καπηλευόμενος τη νοσταλγία για τη Σοβιετική Ένωση. Αλλά η προσωπική νοσταλγία του Putin είναι για τότε, που ήταν ένα από τα αγόρια στη σκηνή του κόσμου.

Πηγαίνοντας πίσω στο 2001, ο George W. Bush κοίταξε τον Putin στα μάτια και είδε την ψυχή του. Κανείς δεν έχει επαναλάβει το κατόρθωμα από τότε, αλλά ο Donald Trump, όπως φαίνεται, θα εκτιμούσε πολύ την ευκαιρία. «Νομίζω ότι θα τα πήγαινα πολύ καλά μαζί του», είπε τον Οκτώβριο. Αναφέρθηκε στον Putin και τον εαυτό του ως «σταθερά κολλητούς», επειδή οι συνεντεύξεις τους είχαν μεταδοθεί από το «60 Minutes» η μία μετά την άλλη.

Τότε, η Ρωσία είχε μόλις αρχίσει τον βομβαρδισμό της Συρίας, και ενώ ο πρόεδρος Obama φαίνεται να διαμορφώνει μια αντίδραση, ο Trump είχε έτοιμη τη δική του: ήταν εντάξει με τον Putin που βομβάρδιζε τη Συρία – ή, όπως φαίνεται, με τους βομβαρδισμούς σε οποιοδήποτε μέρος, που δεν βρίσκεται ο Trump. Όπως είπε αργότερα, «υπάρχει μια μεγάλη ανοησία στον κόσμο αυτή τη στιγμή …. Πολλές δολοφονίες». Αυτό ήταν την Παρασκευή, όταν ο οικοδεσπότης του “MSNBC” ρώτησε τον Trump για τη θέση του σχετικά με τη συνήθεια του Putin να δολοφονεί δημοσιογράφους και ακτιβιστές της αντιπολίτευσης. Υπάρχει μια μεγάλη ανοησία, δηλαδή, και ο Trump είναι χαρούμενος, που αφήνει τον Putin να έχει την ανοησία του έξω από την Αμερική, ενώ ο Trump έχει την ανοησία του μέσα στην Αμερική.

Το οποίο μας εξηγεί τον δεύτερο λόγο, που ο Putin αγαπά τον Trump. Οι δύο άνδρες μοιράζονται μια προσέγγιση στην πολιτική. Περιγράφεται καλύτερα ως ηθική χαζομάρα. Και στους δύο άνδρες αρέσει να κάνουν ακατάλληλα αστεία – συχνά ακατάλληλα, όχι μόνο με την έννοια ότι είναι άσεμνα ή προσβλητικά ή και τα δύο, αλλά με την έννοια ότι είναι ανακόλουθα. Το αγαπημένο ακατάλληλο αστείο του Putin είναι, «Αν ο παππούς είχε μπαλάκια, τότε θα ήταν η γιαγιά».  Το έχει χρησιμοποιήσει για να απαντήσει σε ερωτήσεις μπροστά σε κοινό τουλάχιστον δύο φορές (θυμηθείτε, ο Putin δεν απαντά σε πολλά ερωτήματα μπροστά στο κοινό). Πέρυσι, για παράδειγμα, το είπε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Μιλάνο, όταν ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε σχετικά με την επίδραση των Δυτικών κυρώσεων στη ρωσική οικονομία.

Aυτό είναι παρόμοιο με ένα τυπικό stand-up που έκανε ο Trump σε ένα συλλαλητήριο στη Γεωργία πριν από λίγες εβδομάδες, όπου συνέκρινε το μέγεθος των συλλαλητηρίων του με το μέγεθος των συλλαλητηρίων του Bernie Sanders και στη συνέχεια ευχήθηκε στον Δημοκρατικό υποψήφιο: «Αναπαύσου εν ειρήνη» μετά την επέμβαση της κήλης του. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Putin δεν είναι τόσο ανόητος, όσο θέλει ν’ ακούγεται – ότι είναι θέατρο. Ποιο θα ήταν το νόημα μιας τέτοιας πράξης; Θα μπορούσε να επιπλήττει όλες τις πολιτικές ταυτόχρονα. Ανεβαίνοντας επάνω στη σκηνή, ή στην καρέκλα του προέδρου, και αρνούμενος ακόμη και να προσπαθήσει να καταλάβει προς τι όλη αυτή η αναστάτωση, από το ISIL μέχρι την αλλαγή του κλίματος στις δημοκρατικές εκλογές, είναι μια επαναστατική πράξη.