Ανδρέας Δρακόπουλος – Άννα Μπουσδούκου: Ενα love story… μυστήριο που καταλήγει σε γάμο

«Μέχρι στιγμής μονάχα μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια έχει ειπωθεί για τον έρωτα: ότι αποτελεί “μυστήριο μέγα”» καθόριζε ο Αντον Τσέχωφ, προτρέποντας μας όλους, να αντιμετωπίζουμε, την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, δίχως να γενικεύουμε, οφείλοντας «όπως λένε και οι γιατροί, να εξατομικεύουμε το κάθε περιστατικό».

Στο απολύτως συγκεκριμένο, λοιπόν, περιστατικό, ο έρωτας -ο μοναδικός τρόπος απόλυτης βίωσης της ύπαρξης, για πολλούς- οδήγησε σε μια αναγγελία του γάμου, που έκανε παταγωδώς τον γύρο σε όλα τα δημοσιογραφικά ή μη σάιτ της χώρας, κάνοντας τόσο πυροτεχνηματικό κρότο, που δεκαετίες είχε να ξαφνιάσει την Αθήνα.

Ο Ανδρέας Δρακόπουλος, ο πρόεδρος του κοινωφελούς Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και η διευθύντρια επικοινωνίας του Ιδρύματος, πρώην παρουσιάστρια και – κατά τεκμήριο – δημοσιογράφος, Άννα Μπουσδούκου, θα παντρευτούν στην Αθήνα, αν και πηγαινοέρχονται Νέα Υόρκη – Αθήνα εξαιρετικά συχνά.

Γιατί, τώρα, αν και γνωρίζονται από το 2016, που εκείνη, αρχικά, συμμετείχε σε προγράμματα υποτροφιών και εκπαίδευσης για δημοσιογράφους και για ποιο λόγο; απόρησαν με κομψότητα οι παροικούντες την πολιτιστική, αλλά και κοσμική μας Ιερουσαλήμ, που αν τους άκουγε, πολύ θα τους μάλωνε ο Τσέχωφ!

Το ζευγάρι κρατούσε τη σχέση του έξω από κάθε δημόσια, κοινή εμφάνιση. Ούτε εκδηλώσεις, ούτε φωτογραφίες, ούτε ίχνος επίσημης επιβεβαίωσης. Για χρόνια, τίποτα.

Μόλις το 2022 ανέβηκε η πρώτη και μοναδική κοινή τους φωτογραφία, καλοκαιρινή, ανέμελη, πάνω σε ένα – τι άλλο; – σκάφος, που ως υποψία αχνοφαινόταν, με φόντο μπλε γαλήνια θάλασσα.

Είχαν ήδη περάσει έξι χρόνια από τότε που βρέθηκαν για πρώτη φορά στον ίδιο επαγγελματικό χώρο, πέντε από τότε που η Άννα Κύνθια – όπως είναι ολόκληρο το όνομά της – ανέλαβε την Εκτελεστική Διεύθυνση της πρωτοβουλίας «ΙΣΝ Διάλογοι» και περίπου ένας χρόνος από το διαζύγιό της.

Μα ποιος μετράει χρόνια, όταν ο ίδιος ο έρωτας είναι μια απόδειξη ότι τη ζωή διαφεντεύουν -ταυτόχρονα- το τυχαίο και η μοίρα, όπως και η φαντασία και το όνειρο!

Ανδρέας Δρακόπουλος: Από το σύστημα, αλλά όχι μέσα σ’ αυτό

Εκείνος, ο Ανδρέας Δρακόπουλος, μια από τις πιο επιδραστικές προσωπικότητες της κοινωνικής προσφοράς με διεθνή δράση, είναι ο πρόεδρος του κοινωφελούς Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος ή ΙΣΝ όπως λέγεται σύντομα, το οποίο ιδρύθηκε το 1996, μετά τον θάνατο του θείου του, του πατριάρχη των θαλασσών, του bigger than life Σταύρου Νιάρχου.

Γεννήθηκε πριν 58 χρόνια και μεγάλωσε στην Αθήνα. «Ήμουν ένα συνηθισμένο παιδί, αλλά όταν γυρίζω στις σελίδες της παιδικής ηλικίας συνειδητοποιώ τη βαρύτητα της φιλίας» λέει για τα παιδικά τους σε μια από τις λιγοστές συνεντεύξεις του.

Βέβαια, ως γιός του Κωνσταντίνου Δρακόπουλου και της Ελένης Μερκάτη, που από την πλευρά του πατέρα του κατάγεται από την οικογένεια Νιάρχου και είναι εγγονός της Μαρίας Νιάρχου, αδελφής του εφοπλιστή Σταύρου Νιάρχου, ενώ από την πλευρά της μητέρας του κατάγεται από την παλαιά ζακυνθινή οικογένεια Μερκάτη και είναι δισέγγονος του Αλέξανδρου Μερκάτη, κτηματία και αυλάρχη του βασιλιά Κωνσταντίνου, μόνο «συνηθισμένη» περίπτωση δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ακόμη και στην πιο ταπεινή αυτοκριτική! Ανήκοντας σε τέτοια οικονομική τάξη, που ό,τι πιο κοντινό έχουμε σε αριστοκρατία και ευγενή καταγωγή, φυσικά και αποφοίτησε από το Κολέγιο Αθηνών.

Στη συνέχεια σπούδασε στη διαβόητη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων Wharton του κορυφαίου Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνιας, απ’ όπου αποφοίτησε με Bachelor of Science στις Οικονομικές Επιστήμες.

Είναι ένας από τους κληρονόμους του Σταύρου Νιάρχου, ο μόνος πέραν των παιδιών του. Ο γιος του ανιψιού του, που επιλέχθηκε από τον ίδιο τον εφοπλιστή να βρεθεί δίπλα του και να αναλάβει ευθύνες από πολύ νεαρή ηλικία. Έτσι, με την διαθήκη του Σταύρου Νιάρχου του κληροδοτήθηκε το 10% της Willow Trust Company, της εταιρείας, δηλαδή, που διαχειριζόταν την περιουσία του.

Με την ίδια διαθήκη ιδρύθηκε το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, στο οποίο κληροδοτήθηκε το 20% της ίδιας εταιρείας, με τον Δρακόπουλο να αναλαμβάνει τη θέση του προέδρου.

Από τον θείο του, τον θρυλικό Σταύρο Νιάρχο κρατά πάντα δύο φράσεις, που του έλεγε. «Ποτέ να μη ζητάς κάτι που δεν μπορείς να κάνεις ο ίδιος» και «πρώτα απ’ όλα να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου, κι ύστερα με τους άλλους»!

Και με αυτές τις αρχές, αφιέρωσε τη ζωή του στην υποστήριξη πρωτοβουλιών στους τομείς της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού και της κοινωνικής συνοχής, με το ΙΣΝ να έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 5.100 δωρεές σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στην Αθήνα.

Και επειδή το κρασί παίρνει το σχήμα των μπουκαλιών και ο πλούτος το σχήμα του χαρακτήρα αυτών που τον έχουν, όπως έλεγε Σωκράτης, ο Ανδρέας Δρακόπουλος, που όπως έχει δηλώσει δεν έχει ανάγκη τίποτε από το ελληνικό «κατεστημένο» και γι’ αυτό μπορεί να λέει ελεύθερα την άποψή του, κάνει όσο καλό μπορεί και δυσφορεί με τους  πολύ πλούσιους Έλληνες, που αδιαφορούν για τις δραματικές συνθήκες της εποχής.

«Είμαι πολύ ενοχλημένος με αυτή την τάξη των ανθρώπων. Δεν είναι προσωπικό. Ξέρω κάποιους απ’ αυτούς. Είναι φίλοι μου, παλιοί συμμαθητές» έχει πει και συνέχισε πως «αλλά πρέπει να το πούμε πια πως ηθικά, πρακτικά, δεν κάνουν αρκετά.

Θα μπορούσαν να κάνουν πολύ περισσότερα. Εχουμε πολλούς ανθρώπους που έχουν χρήματα, αλλά δεν κάνουν κάτι, δεν κάνουν τίποτε απ’ αυτά που θα έπρεπε να κάνουν. Δεν κάνουν φιλανθρωπίες, δεν πληρώνουν φόρους, δεν ξεκινούν επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Δεν κάνουν ούτε ένα από τα τρία πράγματα που θα μπορούσαν να κάνουν…».

Ο πλούτος θνητός, η δόξα αθάνατος

Ο Ανδρέας Δρακόπουλος συμμετέχει ενεργά και σε άλλα διοικητικά συμβούλια οργανισμών υψηλού κύρους όπως το Πανεπιστήμιο Rockefeller, το Johns Hopkins, το CSIS στην Ουάσινγκτον, αλλά και η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης.

Είναι επίσης πίσω από την ίδρυση του Dracopoulos iDeas Lab στο CSIS και του Dracopoulos-Bloomberg Bioethics iDeas Lab στο Johns Hopkins, υποστηρίζοντας την καινοτομία και τον διάλογο στη βιοηθική και τις διεθνείς σχέσεις. Εχει δε, αναγνωριστεί διεθνώς με αμέτρητες τιμητικές διακρίσεις, βραβεία, τιμές, παράσημα και ανάμεσα τους, το βραβείο Enlightened Philanthropy Award από το Πανεπιστήμιο Rockefeller,  ενώ ανακηρύχθηκε «Ζωντανό Ορόσημο» από τον οργανισμό New York Landmarks Conservancy. Έχει επίσης τιμηθεί από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, το Πυροσβεστικό Σώμα της Νέας Υόρκης, την Ελληνική Δημοκρατία, τη Γαλλική Δημοκρατία, τα πανεπιστήμια Simon Fraser, Johns Hopkins και το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με τίτλους Επίτιμου Διδάκτορα.

Πέρα από το ΙΣΝ, ο Ανδρέας Δρακόπουλος έχει προσφέρει προσωπικές δωρεές για την ενίσχυση της παιδείας, της τέχνης, της υγείας και της καινοτομίας. Και όσο και αν στην Ελλάδα και ίσως στον κόσμο η φιλανθρωπία αντιμετωπίζεται, αρκετά, με καχυποψία, πως παρακινείται με κίνητρα που έχουν στόχο ή το όφελος ή το να κρύψουν κάτι, ο ίδιος πιστεύει πως το ΙΣΝ έχει αναδείξει πως το ίδρυμα στηρίζει, έμπρακτα, προγράμματα που συμβάλλουν στη συνεργασία φορέων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ως αποτελεσματικά μέσα υποστήριξης του κοινού καλού.

Δικαιούται έτσι να μιλά, τονίζοντας πως «οι πλούσιοι άνθρωποι μπορούν να επενδύσουν περισσότερα σε τοπικές επιχειρήσεις, να πολεμήσουν την ανεργία ή να δώσουν φθηνά δάνεια σε νέους επιχειρηματίες.

Και μη σας ξεγελάσει κανείς αν λένε το αντίθετο. Είναι μια τάξη ανθρώπων που θα μπορούσε να κάνει πολλά». Και μπορεί να αμφισβητεί το άρθρο 107 του Συντάγματος, όπως έχει κάνει στο παρελθόν, αδιαφορώντας για το αν θα είναι δημοφιλής στους «παλιούς τους συμμαθητές».

«Το άρθρο του Συντάγματος που επιτρέπει φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές ανήκει σε μια άλλη εποχή» δήλωνε πριν χρόνια στον δημοσιογράφο του περιοδικού «TIME» Σάιμον Σούστερ, προκαλώντας έναν δημόσιο διάλογο σε ημέρες συγκρουσιακές και συνέχιζε τονίζοντας πως «τότε που ο Ωνάσης και ο θείος μου επέστρεψαν στην Ελλάδα, έχτισαν διυλιστήρια, έδωσαν δουλειές.

Ήταν ένας νόμος για διαφορετικές συνθήκες. Τότε, η Ελλάδα χρειαζόταν επενδύσεις τέτοιου είδους. Νομίζω όμως πια ότι αυτός ο νόμος έχει κακοποιηθεί». Μα, αυτά είναι θέμα προσωπικών επιλογών για έναν εκείνον, που προφανώς συντάσσεται με την Αριστοτέλεια φράση πως «όλη η αξία του πλουτισμού είναι στη χρήση του και όχι στην απόκτησή του».

Έτσι σε ερώτηση του  Γιάννη Πανταζόπουλου για το αν έχουν νόημα οι  ιδεολογίες σήμερα, είχε αποκριθεί με ελεύθερη -ας πούμε- φρασεολογία: «Αρχ@@@! Με όλη τη σημασία της λέξης! Δεν υπάρχει δεξιά ή αριστερά, παρά μόνο το σωστό: να υπηρετείς το δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό».

Wakanda Forever

Κατά τα άλλα, πήγε στην Αμερική για σπουδές και δεν γύρισε, ουσιαστικά ποτέ, επιλέγοντας ως τόπο κατοικίας του την Νέα Υόρκη, των ρετιρέ και των private equity. Έχει τρία παιδιά, ηλικίας, σήμερα, περίπου 21, 18 και 15 ετών και ήταν παντρεμένος με Ελληνίδα, αλλά για το πότε χώρισε ή τι ακολούθησε, δεν έχει ποτέ μαθευτεί, αφού ο Ανδρέας Δρακόπουλος κρατά την προσωπική του ζωή και την οικογένεια του, πάντα εκτός δημοσιότητας.

Μάλιστα, είναι τόσο προστατευμένοι οι δικοί του άνθρωποι, που μόλις τα ονόματα δύο παιδιών του, της Αριάννας και του Κωνσταντίνου είναι γνωστά.  Παλαιότερα, όποτε έκανε δημόσιες εμφανίσεις είχε την καθιερωμένη ανδρική πανοπλία – στολή, τύπου καλοραμμένο κοστούμι και μεταξωτή γραβάτα. Τα τελευταία, όμως χρόνια έχει υιοθετήσει μια πιο αντισυμβατική, ας την πούμε, εμφάνιση, με τζιν, μακό μπλουζάκια, μαύρα μπλουζάκια, πρόσφατα χίπστερ γενειάδα, πολλά βραχιόλια, κομποσκοίνια και αξεσουάρ και στα δυό χέρια, ακόμα και στις πλέον επίσημες εμφανίσεις.

Γιατι; Διότι, προφανώς μπορεί και όπως δηλώνει ο σεβασμός απέναντι στους άλλους δεν επιδεικνύεται με θεσμικές συμπεριφορές, αλλά με ποικίλους τρόπους και, κυρίως, με έργα. Για τα τόσα πολλά, ροκ βραχιόλια του έχει πει πως δεν τα αποχωρίζεται γιατί είναι «στιγμές της ζωής του που κουβαλά απ’ όλον τον κόσμο». Εκφράζεται ανοιχτά, με λόγο χειμαρρώδη και είναι συχνά αθυρόστομος, πιστεύοντας και αυτός σαν τον Ιωάννη Γρυπάρη πως «χυδαίες λέξεις δεν υπάρχουν, μόνο χυδαίοι άνθρωποι» και πως η γλώσσα δεν είναι ποτέ προσβλητική, μόνο οι προθέσεις. Λένε πως διαθέτει ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ και πως είναι ιδιαίτερα ειλικρινής. Αισθάνεται πολύ περήφανος που είναι Έλληνας.

Αγαπά τη ποίηση του Κωσταντίνου Καβάφη και θαυμάζει τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Θεωρεί σημαντικότερα στη ζωή την υγεία, την αγάπη, την φιλία και το πολύ γέλιο, πιστεύοντας πως «το να γελάς δεν είναι εύκολο, αλλά είναι μεγάλο φάρμακο».

Αν έγραφε ένα συνθημα στο τοίχο θα ήταν το «Wakanda Forever», από την ταινία Black Panther, για εκείνη την φανταστική αφρικανική χώρα Wakanda, που είναι ιδανικά μυστική, πανίσχυρη, τεχνολογικά προηγμένη, παρά την εξωτερική της ταπεινότητα και δεν έχει αποικιοκρατηθεί ποτέ.

Το όνειρο δηλαδή, μιας χώρας που συμβολίζει τη δύναμη της πολιτισμικής ταυτότητας, της υπερηφάνειας, της αυτοκυριαρχίας και της αντίστασης στην εκμετάλλευση και την παρακμή. Δεν φοβάται τον θάνατο και η έννοια του χρόνου δεν τον τρομάζει, μόνο τον στενοχωρεί που είναι τόσο φευγαλέος και περαστικός. Αισθάνεται πλήρης και δεν του λείπει τίποτα.  Ευτυχία για αυτόν σημαίνει απλά το «να ζεις».

Άννα, μα και Κύνθια Μπουσδούκου

Άννα Μπουσδούκου μας είχε συστηθεί το 30χρονο γλυκό κορίτσι με το baby face, όταν το 2013 είχε αναλάβει, αιφνιδιαστικά για το ευρύ κοινό, την πρωινή ζώνη του ΣΚΑΪ, μετά την αποχώρηση της Πόπης Τσαπανίδου.

Σήμερα, που έχει συν ιδρύσει και είναι διευθύνουσα σύμβουλος στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό iMEdD ή Incubator for Media Education and Development, με στόχο την ενίσχυση της διαφάνειας και της αξιοπιστίας στη δημοσιογραφία αλλά επιμελείται και τους «ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ» του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, προάγοντας τον δημόσιο διάλογο, μαθαίνουμε πως έχει δεύτερο, ωραιότατο όνομα, που λίγοι γνωρίζουν, μα λέει πολλά. Είναι Άννα και Κύνθια, έχοντας ένα από τα ποιητικά επίθετα της θεάς Άρτεμης, που γεννήθηκε στον Κύνθο, τον βράχο της Δήλου.

Το όνομα συμβολίζει την ανεξαρτησία, τη θηλυκή δύναμη, τη σεμνότητα, την αυτοκυριαρχία, τη σχέση με τη φύση, το φεγγάρι και τη γυναικεία ενέργεια και ταιριάζει τόσο στην Άννα, που σαν την θεότητα των κοριτσιών την Άρτεμις, προτιμά τη εργασία από τη προβολή και τη δημιουργικότητα από την έκθεση.

Η ίδια βέβαια, από όταν αιφνιδιαστικά και πάλι, αποχώρησε από τον ΣΚΑΪ μετα από 13 χρόνια εργασίας και 3 χρόνια παρουσίασης της πρωινής ενημέρωσης, εξηγώντας πως δεν είχε τη ματαιοδοξία των ανθρώπων, που δουλεύουν μπροστά από τις κάμερες διευκρίνιζε πως «δεν είμαι η Άννα η παρουσιάστρια, είμαι η Άννα – Κύνθια, που είναι ολόκληρο το όνομα μου».

Η Άννα-Κύνθια, λοιπόν, γεννημένη στις 16 Οκτωβρίου 1983 στην Αθήνα, είναι κόρη του ηθοποιού Νίκου Μπουσδούκου, ηθοποιού του Κουν και του Θεάτρου Τέχνης, με κινηματογραφική και κυρίως θεατρική παρουσία από τις πλέον συνεπείς και με μοναστική σχεδόν αφοσίωση στα σπουδαία έργα.  Αν και μεγαλωμένη λοιπόν, μέσα σε μια οικογένεια βαθύτητα καλλιτεχνική, σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με ειδίκευση στην Κοινωνιολογία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και ξεκίνησε από φοιτήτρια να εργάζεται στον ΣΚΑΪ.

Δούλεψε πρώτα στο ραδιόφωνο, αρχικά ως ασκούμενη, και στη συνέχεια ως ρεπόρτερ, συντάκτρια ειδήσεων και παραγωγός εκπομπών. Το 2011 ανέλαβε την παρουσίαση του δελτίου ειδήσεων του ΣΚΑΪ, ενώ από το, έως το 2018 παρουσίαζε την πρωινή ενημερωτική εκπομπή «ΣΚΑΪ Τώρα». Ήταν τότε, που σε τηλεοπτική της συνέντευξη σε ερώτηση πως βρέθηκε να παρουσιάζει πολύωρη ενημερωτική εκπομπή εν μια νυκτί, είχε απαντήσει «εν μια νυκτί; Εγω πάντως μέρα δουλεύω».

Μετά απο 13 χρόνια, ηρωικά και αγέρωχα έκανε την μεγάλη της έξοδο, βεβαιώνοντας πως, ναι, έμαθε πολλά πράγματα, αλλά δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός της η τηλεόραση. Ήταν κάτι, όμως, το οποίο της ήρθε, το ευχαριστήθηκε, το έζησε, την προβλημάτισε, το ζύγισε και κάτι που δεν φοβήθηκε ούτε όταν της ήρθε, αλλά ούτε όταν το διέκοψε. «Είμαι πολύ ικανοποιημένη με τα πράγματα που κάνω σήμερα στη ζωή μου και θέλω να αφοσιωθώ σε αυτά» είχε δηλώσει κατηγορηματικά στο Down Town, το 2019, κλείνοντας οριστικά κάθε προοπτική για τηλεοπτική παρουσίαση πλέον.

Και είχε ήδη από το 2016, ξεκινήσει τη συμμετοχή σε προγράμματα υποτροφιών και εκπαίδευσης για δημοσιογράφους στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Και μπορεί να αναφερόμαστε συνεχώς στους Νιάρχους, αλλά ας μνημονεύσουμε και τον Αριστοτέλη Ωνάση και τη ρήση του πως «ποτέ μην αρχίζεις μια δουλειά, μια μάχη, μια ερωτική σχέση αν ο φόβος της ήττας επισκιάζει την προοπτική της νίκης». Η Άννα Κύνθια την είχε σίγουρη!

Προωθώντας την ποιοτική δημοσιογραφία και ζώντας διακριτικό βίο

«Μια αγάπη, μια καριέρα, μια επανάσταση. Τόσα πράγματα που αρχίζει κανείς αγνοώντας την έξοδο» αφόριζε ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, μα η Άννα Κύνθια Μποσδούκου είχε κάνει, μόλις, είσοδο. Στην αρχή συνεργάζονταν με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος σε διεθνή δημοσιογραφικά προγράμματα και δράσεις, υποστηριζόμενα από το ΙΣΝ και δεν ήταν επισήμως μέλος, αλλά συνεργάτης σε πρωτοβουλίες του Ιδρύματος.

Τον Νοέμβριο του 2017 ξεκίνησε η πρωτοβουλία ΙΣΝ Διάλογοι, μια σειρά, δηλαδή, εκδηλώσεων με στόχο την «ενίσχυση του δημόσιου διαλόγου μέσα από ζωντανές συζητήσεις και πολυμεσικό περιεχόμενο».

Από την έναρξή της, η Άννα Κύνθια Μπουσδούκου είχε αναλάβει καθήκοντα ως Εκτελεστική Διευθύντρια της πρωτοβουλίας. Το 2018 ιδρύθηκε το iMEdD, ή Incubator for Media Education and Development, όπως έχουμε, ήδη, πει, ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός που χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το ΙΣΝ και εκείνη είναι συνιδρύτρια και Διευθύνουσα Σύμβουλος του οργανισμού από την αρχή, μαζί με τον δημοσιογράφο Στρατή Τριλίκη.

 

Το 2020 της απονέμεται το Βραβείο Δημοσιογραφικής Αριστείας «Γιώργος Καραγιάννης» για τη συμβολή της στο έργο του iMEdD αλλά και την προώθηση της ποιοτικής δημοσιογραφίας μέσω των ΔΙΑΛΟΓΩΝ του ΙΣΝ. Και μια και γίνεται λόγος για την «ποιοτική» και η ποιότητα δεν είναι ποτέ τυχαία, αλλά το αποτέλεσμα μιας έξυπνης προσπάθειας, έτσι η πρωτοβουλία των “Διαλόγων” επεκτάθηκε διεθνώς, με εκδηλώσεις στις ΗΠΑ και κυρίως στη Νέα Υόρκη.

Η ίδια δηλώνει, ξανά αλλά και έμπρακτα πλέον, ότι ο ρόλος της παρουσιάστριας δεν την καθόρισε ποτέ, υπογραμμίζοντας πως η στροφή της προς νέους ρόλους ήταν αποτέλεσμα μιας εσωτερικής ανάγκης για εξέλιξη και ουσιαστική συμβολή. Ετσι, το φθινόπωρο του 2024, η Άννα Κύνθια Μπουσδούκου  προσκλήθηκε ως επισκέπτρια διδάσκουσα στο Πανεπιστήμιο του Ντέλαγουερ, στο πλαίσιο του προγράμματος SNF Ithaca Initiative, διδάσκοντας σεμινάριο με θέμα «Media, Disinformation, and Democracy» ή «Θέματα δημόσιας πολιτικής: ΜΜΕ, παραπληροφόρηση και δημοκρατία».

Η Άννα Κύνθια Μποσδούκου, την εποχή που εργάζονταν στον ΣΚΑΪ, σε εκείνα τα χρόνια της κοινής δημοσιογραφίας, είχε γνωρίσει τον δημοσιογράφο της Καθημερινής, που τώρα και είναι και πολεμικός ανταποκριτής του ΣΚΑΪ, Σταύρο Ιωαννίδη.

Εκείνος, τότε, συνεργαζόταν με τον σταθμό ως ανταποκριτής στη Θεσσαλονίκη. Παρά την απόσταση, μετά την αμοιβαία συναδελφική εκτίμηση, δημιουργήθηκε μια σχέση, που το 2017 και ενώ η Άννα Κύνθια Μπουσδούκου είχε πολύ φορτωμένο πρόγραμμα ως Εκτελεστική Διευθύντρια της πρωτοβουλία ΙΣΝ Διάλογοι και τέσσερα χρόνια μετά την αρχική τους γνωριμία, παντρεύτηκαν σε μια λιτή και ρομαντική τελετή, όπως συνηθίζεται να γράφεται στην Αντίπαρο.

 

Ο γάμος τους, τότε, είχε γνωρίσει πολύ δημοσιότητα, αφού το ζευγάρι ήταν νέο και τόσο ωραίο και απλό, όσο το νησί που φιλοξένησε στην αμμουδιά του το νεανικό τους πάρτι. Μάλιστα ως νύφη η Άννα Κύνθια είχε εντυπωσιάσει με το αρχαιοελληνικού στιλ νυφικό της και τα χρυσά της, απλά και ίσια σανδάλια. Ο χωρισμός τους έγινε γνωστός το 2021 και χαρακτηρίστηκε από διακριτικότητα, αντίστοιχη των δημοσιών προφίλ και της στάσης ζωής και των δυο.

Μα μες στη σιγή, λένε, πως γεννιούνται οι πιο δυνατοί χτύποι της καρδιάς και πως η αγάπη δεν κάνει θόρυβο όταν μπαίνει, αλλά όλα αλλάζουν από τη στιγμή που ήρθε και έτσι λοιπόν, για την Άννα Κύνθια Μπουσδούκου και τον Ανδρέα Δρακόπουλο,  χρόνος δεν λειτουργεί πια ως αναμονή ή αναβολή, αλλά ως επιβεβαίωση.

Γιατί όταν κάτι αλλάζει βαθιά τη ζωές των άλλων δεν χρωστάνε και εξηγήσεις σε όλους εμάς τους κοινούς και πιθανόν όχι «ποιοτικούς» που τις παρατηρούμε. Άλλωστε ένας ψίθυρος συμφωνίας ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, δεν χρειάζεται δημόσιο λόγο για να επικυρώσει το πιο ιδιωτικό τους θαύμα, που σε λίγους μήνες θα φανεί γιορταστικό, με μεταξύ τους όρκους και λόγος δε μας πέφτει.