Άρθρο-παρέμβαση της Σοφίας Ζαχαράκη: «Αυτογκόλ»

Η κυβέρνηση των Τσίπρα – Καμμένου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο θα μνημονεύεται στο μέλλον για την διαπραγμάτευση – φάρσα του 2015, που είχε την κατάληξη που όλοι θυμόμαστε. Αλλά τα παθήματά της, που τα πληρώσαμε και τα πληρώνουμε όλοι μας ακριβά, δεν της έγιναν μαθήματα.

Βάζοντας, λοιπόν, για άλλη μια φορά μπροστά τις «αυταπάτες» της, κατά τον όρο που η ίδια προτιμά, η κυβέρνηση των Τσίπρα – Καμμένου έκανε την εκτίμηση, ότι η τρέχουσα εκλογική, για πολλές ευρωπαϊκές χώρες, χρονιά αποτελούσε την ευκαιρία για να φορέσει ξανά την στολή του διαπραγματευτή – καμικάζι. Και να πετύχει ένα «πολιτικό» κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και συγχρόνως μια έστω επικοινωνιακής αξίας δέσμευση για το χρέος.

Και παρ’ ότι όχι καμία ρεαλιστική ένδειξη δεν στήριζε την εκτίμησή της αυτή, αλλά αντίθετα ήταν από την αρχή φανερό ότι η παράταση της αβεβαιότητας είχε ολέθριες συνέπειες για την οικονομία, η κυβέρνηση έσπρωξε χρονικά την αξιολόγηση, ώστε αυτή να συμπέσει με τις εκλογές σε Ολλανδία και Γαλλία και να πλησιάσει όσο το δυνατόν περισσότερο τον χρόνο των γερμανικών εκλογών.

Η επιλογή αυτή δεν ήταν, βεβαίως, τίποτε άλλο, παρά μία προσπάθεια να εκβιαστεί μια λύση σε «πολιτικό επίπεδο», με την ελπίδα ότι οι Ευρωπαίοι θα γίνονταν υποχωρητικοί μπροστά στον φόβο το ελληνικό θέμα να αποτελέσει κεντρικό ζήτημα της προεκλογικής συζήτησης στις χώρες τους και κυρίως στην Γερμανία.

Είναι ένα έργο που, δυστυχώς, είχαμε ξαναδεί και πριν από δύο ακριβώς χρόνια, όταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο τότε υπουργός του των Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, έφεραν την χώρα με το ένα πόδι στον γκρεμό, περιμένοντας να τους προσφερθεί «πολιτική λύση» στο ελληνικό ζήτημα για να μην πατήσουν την σκανδάλη του Grexit. Όλοι ξέρουμε, βεβαίως, ποια κατάληξη είχε το περίφημο αυτό chicken game, όπως το είχε περιγράψει ο θεωρητικός της φάρσας αυτής, Γιάνης Βαρουφάκης. Αλλά όταν η ίδια η κυβέρνηση το κατάλαβε, ήταν πια αργά.

Αυτήν την φορά η «απειλή» ήταν ότι η συντήρηση του «ελληνικού προβλήματος» θα ενίσχυε τον ευρωσκεπτικισμό στις χώρες που αντιμετώπιζαν κάλπες – με την ίδια την Μαρίν Λεπέν να κατονομάζει ως αδελφό ελληνικό κόμμα τον κυβερνητικό εταίρο ΑΝΕΛ.

Κι αυτήν την φορά, η κατάληξη ήταν η ίδια. Και φτάσαμε στον Ιούνιο, για να εκπληρωθεί η προφητεία του Ευκλείδη Τσακαλώτου, πως «άμα φτάσουμε μέχρι Μάϊο – Ιούνιο καήκαμε».

Πριν φτάσουμε εδώ, η κυβέρνηση είχε ήδη αναγκαστεί να τρέχει την τελευταία στιγμή και άρον-άρον να ψηφίζει μέτρα πρωτοφανούς σκληρότητας, τα οποία όπως αποδεικνύεται ούτε καν διαπραγματεύθηκε. Και μάλιστα χωρίς ανταλλάγματα. Μέτρα τα οποία δεν βρίσκονταν καν στο τραπέζι πριν από ένα χρόνο. Και ήδη την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η κυβέρνηση φέρνει στην Βουλή τροπολογίες για προαπαιτούμενα της δεύτερης αξιολόγησης, προσπαθώντας να τις κρύψει στο νομοσχέδιο για την Αλιεία.

Σήμερα, η χώρα εξακολουθεί να κινείται μέσα στην αβεβαιότητα, αφού το Eurogroup της 22ας Μαϊου δεν έδωσε το πράσινο φως για το κλείσιμο της αξιολόγησης και κανείς δε γνωρίζει τι θα γίνει στο προσεχές Eurogroup της 15ης Ιουνίου.

Είναι πια αντιληπτό σε όλους, ότι η κυβέρνηση δεν έχει άλλο στόχο, παρά να πάρει με όποιο τίμημα την δόση της δεύτερης αξιολόγησης και να της δοθεί μια ευγενική διατύπωση για μελλοντικές παραμετρικές επεμβάσεις στην αποπληρωμή του χρέους, που να μπορεί να την «πουλήσει» στους βουλευτές της για «φύλλο συκής».

Όμως η ζημιά έχει γίνει.

Αν χρησιμοποιούσαμε ποδοσφαιρική ορολογία, θα λέγαμε ότι η κυβέρνηση πέτυχε ένα ακόμα αυτογκόλ. Τον λογαριασμό για άλλη μια φορά θα τον πληρώσουν οι πολίτες, στο όνομα του συμφέροντος των οποίων η κυβέρνηση αυτή υποτίθεται ότι «διαπραγματεύεται».

Κείμενο: Σοφία Ζαχαράκη

Η Σοφία Ζαχαράκη είναι αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας