Οι μη τραπεζικοί πιστωτές ανθούν στο περιθώριο

Όταν έσκασε η φούσκα των dotcom, ο Chuck Doyle μυρίστηκε μια ευκαιρία: να χορηγεί δάνεια σε εταιρείες που απορρίφθηκαν από μεγάλες τράπεζες και ήταν πολύ μικρές για να απευθυνθούν στην αγορά ομολόγων. Και αποδείχθηκε πολύ γόνιμο έδαφος.

Η εταιρεία του, η Business Capital με έδρα το Σαν Φρανσίσκο, λέει ότι έχει βοηθήσει από τότε εκατοντάδες μικρότερες εταιρείες να συγκεντρώσουν χρήματα για να διατηρήσουν τη λειτουργία τους, να χρηματοδοτήσουν το στοκ τους ή να επεκταθούν. Όμως ο κ. Doyle, ένας πρώην πωλητής οπτικών ινών, λέει ότι οι συνθήκες στην αγορά «ιδιωτικού χρέους» εκτός τραπεζών και ομολόγων δεν ήταν ποτέ πιο φρενήρεις.

«Έχουμε περάσει μερικούς κύκλους, αλλά αυτό είναι τρελό», λέει. «Έχουμε δει απίστευτα εκρηκτική ανάπτυξη. Έχουμε δει συμφωνίες που οι τράπεζες δεν θα είχαν κάνει ακόμα πριν από την οικονομική κρίση».

Η έκρηξη στην αμερικανική αγορά εταιρικών ομολόγων μετά την κρίση και, πιο πρόσφατα, στον κλάδο των μοχλευμένων δανείων, έχει μονοπωλήσει την προσοχή των αναλυτών, των επενδυτών και των ρυθμιστικών αρχών. Αλλά είναι αναμφισβήτητα το υπογάστριο της αμερικανικής αγοράς χρέους που έχει δει τις περισσότερες αλλαγές τα τελευταία χρόνια.

«Είναι ένας χώρος άγριας δύσης, όπου όλοι ανταγωνίζονται για όλες τις συμφωνίες», λέει ο Oleg Melentyev, επικεφαλής πιστωτικής στρατηγικής υψηλής απόδοσης στην Bank of America Merrill Lynch. «Το όλο θέμα έχει εκραγεί σε μέγεθος, και όλοι μπαίνουν σε αυτό».

Δεν υπάρχει σαφής ορισμός για το αποκαλούμενο ιδιωτικό χρέος, το οποίο συχνά ονομάζεται επίσης άμεσος δανεισμός ή δανεισμός μέσης αγοράς. Συνίσταται ευρέως από εξατομικευμένα δάνεια από εξειδικευμένους δανειστές, όπως διαχειριστές κεφαλαίων, ασφαλιστές και οχήματα γνωστά ως «εταιρείες ανάπτυξης επιχειρήσεων».

Οι δανειολήπτες μπορούν να κυμαίνονται από σημαντικούς διεθνείς ομίλους μέχρι μικρές εταιρείες που αναζητούν χρήματα για ένα νέο κατάστημα – ή απλά μια ευκαιρία για μετρητά για να συνεχίσουν να λειτουργούν για άλλο ένα τρίμηνο. Σε αντίθεση με τα μοχλευμένα δάνεια, το ιδιωτικό χρέος συνήθως δεν διαπραγματεύεται ευρέως και, σε αντίθεση με τα ομόλογα, η αγορά είναι σε μεγάλο βαθμό αρρύθμιστη και αδιαφανής.

Η αμερικανική αγορά έχει διογκωθεί από περίπου 300 δισεκατομμύρια δολάρια το 2010 σε περίπου 700 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το τέλος του περασμένου έτους, σύμφωνα με την Bank of America, καθώς συνταξιοδοτικά ταμεία, ασφαλιστές και ακόμη και κρατικά επενδυτικά ταμεία έχουν επενδύσει χρήματα στην κατηγορία των assets. Πέρυσι, η συγκέντρωση κεφαλαίων ξεπέρασε τα 100 δισ. δολάρια για τέταρτη συνεχή χρονιά, σύμφωνα με τον Preqin.

Η ζήτηση έχει δύο κύριους παράγοντες: τις μειωμένες αποδόσεις που προσφέρονται από τα περισσότερα βασικά τμήματα της αγοράς χρέους και την επιθυμία διαφοροποίησης σε νέες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων που – θεωρητικά, τουλάχιστον – συσχετίζονται λιγότερο με τις διακυμάνσεις των μετοχών και των ομολόγων. Οι θεσμικοί επενδυτές στο ιδιωτικό χρέος στην πράξη ανταλλάσσουν τη ρευστότητα – τη δυνατότητα να εισέρχονται και να απομακρύνονται από θέσεις – με την προοπτική των πιο ευνοϊκών αποδόσεων.

Το ιδιωτικό χρέος «μπορεί να είναι ένας ισχυρός διαφοροποιητής», λέει η Maddi Dessner, διευθύνουσα σύμβουλος της JPMorgan Asset Management. «Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν ευκαιρίες, με τον κατάλληλο εταίρο».

Ωστόσο, η κλίμακα των εισροών προκαλεί ανησυχίες. Η οικονομική ανάπτυξη επιβραδύνεται και ενώ η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ μπορεί να εκπέμπει μια πιο επιφυλακτική στάση μετά τις αναταράξεις του Δεκεμβρίου στις αγορές, οι περισσότεροι οικονομολόγοι εξακολουθούν να υπολογίζουν ότι η κεντρική τράπεζα θα αυξήσει περαιτέρω τα επιτόκια το 2019. Ο συνδυασμός μιας ασθενέστερης οικονομίας και υψηλότερων επιτοκίων θα δοκιμάσει την αγορά εταιρικών χρεών και κάποιοι υποψιάζονται ότι οι ρωγμές θα εμφανιστούν πρώτα στο ιδιωτικό χρέος.

«Ο άμεσος δανεισμός είναι η στρατηγική της ημέρας – όταν βλέπουμε πιέσεις, πιθανότατα θα τις δούμε εκεί πρώτα», λέει ο Jim Smigiel, επικεφαλής ομάδας στρατηγικών χαρτοφυλακίων στην SEI Investments, κοντά στη Φιλαδέλφεια. Αμφισβητεί ότι η αγορά είναι αρκετά εκτενής ώστε να προκαλέσει συστημικά προβλήματα, αλλά «πολλοί άνθρωποι θα χάσουν πολλά χρήματα», προβλέπει.

Οι επενδυτές σε ιδιωτικό χρέος παραδέχονται ότι η πλημμύρα χρημάτων έχει διαβρώσει δραματικά τόσο τα στάνταρ, όσο και τις αποδόσεις. Η KKR εκτιμά ότι η μέση απόδοση του ιδιωτικού χρέους έχει μειωθεί τώρα στο 6-8%, από τα χαμηλά διψήφια ποσοστά πριν από λίγα χρόνια. Αυτό είναι μόνο ελαφρώς υψηλότερο από ό, τι στην αγορά των junk ομολόγων, η οποία έχει ενεργή διαπραγμάτευση και είναι πολύ πιο διαφανής.

«Με παραξενεύει», λέει ο επικεφαλής ενός hedge fund που έχει αποφύγει το ιδιωτικό χρέος. «Δανείζουν σε εντελώς σκ… με spread 100-150 μονάδων πάνω από την υψηλή απόδοση».

Ακόμη και στο εσωτερικό της αγοράς υπάρχουν ανησυχίες. Κάποιοι λένε ότι τα μειωμένα επιτόκια έχουν ωθήσει τους επενδυτές να δανειστούν μερικά από τα χρήματα που καταθέτουν στα κεφάλαια ιδιωτικού χρέους, σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν τις αποδόσεις. Ένας εκτελεστικός διευθυντής σε fund ιδιωτικού χρέους, μιλώντας υπό τον όρο της ανωνυμίας, βλέπει ακόμη ομοιότητες με την αγορά ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων προ της κρίσης.

Αν και το ιδιωτικό χρέος δεν έχει συνήθως τα χαμηλά “teaser” επιτόκια και τη βίαιη αναπροσαρμογή που αποδείχθηκε τόσο επιζήμια, πολλοί δανειολήπτες πιθανόν να μην μπορέσουν ποτέ να αποπληρώσουν τους δανειστές στο τέλος του δανείου. Αυτό σημαίνει ότι η αγορά εξαρτάται από μια συνεχή εισροή νέων κεφαλαίων για να επιτρέψει στους δανειολήπτες να τα αναχρηματοδοτήσουν, λέει.

«Υπάρχουν πολλοί παραλληλισμοί με την κρίση των ενυπόθηκων στεγαστικών», παραδέχεται. «Όσο [οι εταιρείες] μπορούν να συνεχίσουν την αναχρηματοδότηση, τα πράγματα είναι καλά. Αλλά αν υπάρχουν πληρωμές, τότε αυτό σημαίνει ότι μερικοί άνθρωποι δεν θα βρουν κάθισμα στη μουσική καρέκλα. Κάποιος θα κλαίει».

Ο κ. Doyle λέει ότι τα πρότυπα δανεισμού βελτιώθηκαν λίγο, μετά τις αναταράξεις στις αγορές του Δεκεμβρίου και τις αυξανόμενες ανησυχίες ότι το ιδιωτικό χρέος έχει γίνει υπερβολικά αδιαφανές. Αλλά είναι επίσης βέβαιος ότι η πρόσφατη έκρηξη θα καταλήξει κάποια στιγμή σε δάκρυα – ειδικά στο πιο σκοτεινό τμήμα της αγοράς των «προκαταβολών εμπορικών μετρητών» (MCA), όπου οι εταιρείες παίρνουν γρήγορο χρήμα πουλώντας τις απαιτήσεις τους με έκπτωση.

«Τα MCA είναι η κοκαΐνη της πιστωτικής αγοράς», λέει. «Θα έχει ενδιαφέρον, σίγουρα».

[ft_copy]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Κόντρα κυβέρνησης – τραπεζών για την προστασία της πρώτης κατοικίας

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:  Το παρασκήνιο στην τράπεζα Αττικής και ποιοι μιντιάρχες θέλουν να πουλήσουν

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ:  Andrew Kenningham (Capital Economics): «Θα ήταν λάθος να πιστέψει η Ελλάδα ότι μπορεί να δανειστεί με χαμηλά επιτόκια»

---

© The Financial Times Limited 2024. All Rights Reserved. Not to be redistributed, copied or modified in any way.
mononews.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation.

---