Ελληνικά ομόλογα: Οι ανατροπές, τα κέρδη και οι επιφυλάξεις που καλά κρατούν

Ακόμη και σε μια χρονιά ρεκόρ για τις αγορές ομολόγων του πλανήτη, η Ελλάδα ξεχωρίζει. Και ήταν μόλις το 2012 όταν οι επενδυτές αποφάσισαν ότι το ελληνικό χρέος είχε βγει εκτός ελέγχου και αρνούνταν να δανείσουν την Αθήνα πάση θυσία.

Τώρα, ύστερα από ένα ράλι που έχει αφήσει έκπληκτους πολλούς, οι επενδυτές πληρώνουν την Ελλάδα για να της δανείσουν βραχυπρόθεσμα. Η απόδοση του 10ετούς ομολόγου κινείται στο επίπεδο του 1,2%, αρκετά κάτω από το αντίστοιχο κόστος δανεισμού των ΗΠΑ, και στον κόσμο των χαμηλών ή αρνητικών επιτοκίων της Ευρωζώνης η Ελλάδα δεν θεωρείται πλέον το πιο ριψοκίνδυνο στοίχημα. Είναι ενδεικτικό ότι αυτήν την εβδομάδα, οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων υποχώρησαν κάτω από εκείνες των ιταλικών, για πρώτη φορά από το 2008.

Η αποκατάσταση της αγοράς οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη σταδιακή ανάρρωση της ελληνικής οικονομίας, μετά τη βίαιη βουτιά και την επαναφορά της ηρεμίας στην πολιτική σκηνή, η οποία έβγαλε από το τραπέζι την πιθανότητα αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

Ωστόσο, ακόμη σημαντικότερο ρόλο έπαιξαν κάποιες εξωτερικές δυνάμεις. Οι πολύ χαμηλές αποδόσεις σε όλο τον κόσμο έχουν κάνει τους επενδυτές να αναζητούν απεγνωσμένα πιθανά κέρδη σε όλο και πιο επισφαλείς αγορές. Και ο χείμαρρος ρευστότητας που εισρέει στη μικρή ελληνική αγορά ομολόγων έχει συμπιέσει σε χαμηλά ρεκόρ τις αποδόσεις.

Η διαδικασία αυτή άρχισε τον Απρίλιο του 2014, όταν η Ελλάδα επέστρεψε στην αγορά ομολόγων μόλις δύο χρόνια μετά την αναδιάρθρωση του χρέους της. Η υποδοχή των επενδυτών υπήρξε ενθουσιώδης, «σκουπίζοντας» 3 δισ. ευρώ νέων πενταετών ομολόγων με απόδοση 4,75%. Κάποιοι από αυτούς πόνταραν στην ελπίδα ότι οι ιδιώτες ομολογιούχοι, οι οποίοι σήμερα διακρατούν μια πολύ μικρότερη μερίδα από το συνολικό χρέος της χώρας, δεν θα αναγκάζονταν ξανά να υποστούν ζημία.

«Ύστερα από αρκετές διασώσεις και μια πολύ οδυνηρή αναδιάρθρωση στην αγορά, αισθανθήκαμε ότι οι κανόνες του παιχνιδιού είχαν αλλάξει», λέει ο Keith Ney της γαλλικής εταιρείας asset management Carmignac Gestion, η οποία μπήκε στα ελληνικά ομόλογα το 2014.

«Από τη στιγμή που στη μεγάλη πλειοψηφία τους οι υποχρεώσεις είχαν περάσει στα χέρια και στον έλεγχο του επίσημου τομέα… θεωρήσαμε ότι οποιαδήποτε αναδιάρθρωση στο μέλλον δεν θα περιλάμβανε τον ιδιωτικό τομέα», προσθέτει.

Η Carmignac κράτησε τα ελληνικά ομόλογα όταν οι αποδόσεις έπιασαν ταβάνι, το 2015, καθώς η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έφερε τη χώρα στα πρόθυρα της εξόδου από την Ευρωζώνη, και έκτοτε συνεχίζει να επενδύει σε ελληνικούς τίτλους. Έτσι, σύμφωνα με στοιχεία του Bloomberg, έχει φτάσει να είναι σήμερα ο τέταρτος μεγαλύτερος ιδιώτης κάτοχος ελληνικών ομολόγων.

Ο κ. Ney υποστηρίζει ότι η επενδυτική θεωρία του εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα: «Έχουμε μακροπρόθεσμο (επενδυτικό) ορίζοντα και πιστεύουμε ότι υπάρχει κι άλλο περιθώριο ανόδου».

Η πιστοληπτική διαβάθμιση της Ελλάδας εξακολουθεί να είναι τρεις βαθμίδες μέσα στην κατηγορία junk. Ωστόσο, η πρόσβατη αναβάθμιση στο «BB-» από τον οίκο S&P έχει αναζωπυρώσει τις ελπίδες ενδεχόμενης επιστροφής σε επενδυτική βαθμίδα, εξέλιξη που θα ανοίξει τον δρόμο και για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο νέο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Ένα σταθερά κερδοφόρο ράλι

Το ράλι των ελληνικών ομολόγων υπήρξε πάντα κερδοφόρο από το 2014 και μετά. Όσοι αγόρασαν (και έχουν κρατήσει) 10ετή ομόλογα τον Απρίλιο του 2014, έχουν συνολική απόδοση 87%. Όσοι δε τυχεροί (ή αρκετά τρελοί) αγόρασαν στο απόγειο της κρίσης του 2015, είδαν τα χρήματά τους να υπερτριπλασιάζονται.

Ορισμένοι τα πήγαν ακόμη καλύτερα. Ο Αχιλλέας Ρισβάς είναι ο ιδρυτής του hedge fund Dromeus Capital, το οποίο αγόρασε ομόλογα τον Ιούνιο του 2012, μετά τις εκλογές.

«Όλοι θεωρούσαν ότι ήμασταν τρελοί», λέει.

Εμμένοντας όμως στην επένδυσή του, σήμερα ο κ. Ρισβάς έχει τετραπλασιάσει τα χρηήματά του.

Ωστόσο, τον τελευταίο έναν χρόνο περίπου, ο ίδιος έχει αρχίσει να μειώνει τη θέση του.

«Οι αποδόσεις δεν αντικατοπτρίζουν τους κινδύνους», εξηγεί.

Ένας από αυτούς τους κινδύνους είναι το δυσθεώρητο χρέος των 359 δισ. ευρώ της χώρας, το οποίο αντιστοιχεί σε ποσοστό μεγαλύτερο του 180% του ΑΕΠ. Παρ’ όλα αυτά, από το χρέος αυτό, στα χέρια επενδυτών βρίσκονται μόλις 67 δισ. ευρώ. Το υπόλοιπο χρέος, στο μεγαλύτερο μέρος του, είναι μακροπρόθεσμα δάνεια από τα κεφάλαια διάσωσης που πήρε η Ελλάδα από την ΕΕ και το ΔΝΤ, τα οποία και έχουν πολύ ευνοϊκά επιτόκια.

Συγκριτικά, η Ιταλία, το χρέος της οποίας ανέρχεται στο 134% του ΑΕΠ, είναι αναγκασμένη να το αναχρηματοδοτεί ολόκληρο από τις αγορές ομολόγων.

«Στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν έχει νόημα να κοιτάς τον λόγο του συνολικού χρέους προς το ΑΕΠ. Δεν είναι σαφές ότι έχει πραγματικά κάποιο νόημα», εξηγεί ο Chris Jeffery της Legal & General Investment Management, η οποία έχει επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα. Το ιταλικό χρέος, αντιθέτως, κουβαλά συνεχώς έναν «κίνδυνο μετακύλισης», προσθέτει.

Πώς άλλαξε το προφίλ των επενδυτών

Με το ράλι των ελληνικών ομολόγων, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) φρόντισε να προσελκύσει νέες κατηγορίες επενδυτών. Το April του 2014, το 30% των νέων ομολόγων αγοραζόταν από hedge funds, σύμφωνα με τον Lee Cumbes, επικεφαλής του τμήματος κρατικών ομολόγων της Barclays.

Φέτος, τα hedge funds απορρόφησαν χονδρικά το 5% των νέων ελληνικών εκδόσεων, στις οποίες κυριάρχησαν οι πιο συντηρητικοί και με αποκλειστικά μακροπρόθεσμο ορίζοντα asset managers.

Η επιφυλακτικότητα δεν έχει φύγει…

Ωστόσο, ακόμη και σε έναν κόσμο όπου πάνω από 12,5 τρισ. δολάρια ομολόγων προσφέρουν αρνητικές αποδόσεις, κάποιοι εξακολουθούν να είναι επιφυλακτικοί απέναντι στη φαινομενική μεταμόρφωση της Ελλάδας σε «κανονική» αγορά ομολόγων.

«Δεν θα με ενδιέφεραν καθόλου τώρα δεδομένων των αποδόσεων και των spreads», λέει ο Graham Neilson, διευθυντής επενδύσεων στην Fulcrum Asset Management στο Λονδίνο.

Και εξηγεί: «Στο 20% δεν τα άγγιζε κανείς και τώρα φωνάζουν “αγόρασέ με” με τις τράπεζες λιανικής και τις τοπικές τράπεζες να τα κυνηγούν στο 1,2%; Όχι, ευχαριστώ. Δεν θα πάρω».

---

© The Financial Times Limited 2024. All Rights Reserved. Not to be redistributed, copied or modified in any way.
mononews.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation.

---