Sorry JP Morgan, το μαύρο κοστούμι ποτέ δεν πεθαίνει!

Αν και οι τραπεζίτες το εγκαταλείψουν, ποιος θα μείνει να υποστηρίξει το επαγγελματικό κοστούμι; Οι δικηγόροι; Οι άνθρωποι στις κηδείες; Oι αποτριχωμένοι hipsters;

Η αρχή έγινε με την JP Morgan η οποία σε υπόμνημα προς τους 237.000 υπαλλήλους της, τους ανακοίνωσε  ότι πλέον χαλαρώνει ο τρόπος ντυσίματός τους. Αναμφίβολα πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία της ένδυσης. Τα στελέχη της κορυφαίας τράπεζας, καλούνται τώρα να φορούν κοστούμι κατά περίσταση, έτσι ώστε αυτό να αντικατοπτρίζει τον τρόπο, που εργάζονται.

Όποιος έλαβε αυτή την απόφαση για την τράπεζα, πιθανόν κάποιος από το ΗR, άφησε να εννοηθεί ότι ένα πουκάμισο πόλο και ένα παντελόνι είναι μια χαρά για όλη την εβδομάδα. Αυτό που ίσχυε στην Casual Friday θέλησαν να το εφαρμόσουν και στις υπόλοιπες εργάσιμες ημέρες.

 Γιατί άραγε θα μπορούσε να ενοχληθεί από αυτή την απόφαση;

Ίσως ένας σημαντικό λόγος να είναι ότι φορώντας κοστούμι μοιάζει με τον πατέρα του.

“Ο πατέρας μου φορούσε κοστούμι κάθε μέρα και πήγαινε στη δουλειά του. Ως εκ τούτου, το γεγονός ότι φοράω κοστούμι κάθε ημέρα σημαίνει ότι είμαι ένας ενήλικας, ικανός να πετύχω μεγάλα πράγματα”.

Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι, που δεν χρειάζονται στηρίγματα για να πείσουν τους εαυτούς τους ότι δεν είναι υπεύθυνοι για την διάπραξη απάτης σε βάρος του υπόλοιπου κόσμου. Τα επίσημα ρούχα μας στηρίζουν και τα χρειαζόμαστε.

Εάν υπάρχουν, τους συγχαίρω. Τα επίσημα ρούχα μας στηρίζουν, και τα χρειαζόμαστε.
Ο δεύτερος λόγος για να φορέσει κάποιος ένα κοστούμι συνοψίζεται με αυτόν τον τρόπο:
Ένα κοστούμι είναι περισσότερο ή λιγότερο περίπλοκο ένδυμα σχεδιασμένο για να φοριέται με μια γραβάτα και με ένα ασορτί πουκάμισο. Έτσι ξεκινά το παιχνίδι της αυτο-έκφρασης με διάφορους τρόπους. Μια ολόκληρη σειρά από συναισθηματικά, κοινωνικά και αισθητικά μηνύματα μπορούν να σταλούν, με θρασύτητα ή λεπτότητα

Αυτό είναι το σημείο που ο Mark Zuckerberg χάνει. Λέει ότι φοράει το ίδιο είδος του γκρι T-shirt και τζιν κάθε μέρα, ώστε να μπορεί να επικεντρωθεί σε πιο σημαντικές αποφάσεις.
Ανοησίες.

Αν είχε μια αίσθηση του στιλ, διαλέγοντας τα ρούχα του θα ήταν μια χαρά, όχι μία επιπλέον αγγαρεία.

Και όλα τα είδη που περιέχονται στις ντουλάπες μπορούν να ρυθμιστούν με έναν αυτόματο πιλότο. Ο Zuckerberg υποστηρίζει ότι τα ρούχα δεν είναι σημαντικά. Ωστόσο, δεν είναι.

Πολλοί άνθρωποι, κυρίως άνδρες, γουρλώνουν τα μάτια τους ακούγοντας αυτή την ιδέα. Αυτό είναι μισαλλοδοξία. Πολλοί από αυτούς τους ίδιους ανθρώπους βρίσκουν νόημα σε μια ομάδα ανθρώπων που κλοτσούν μια πάλα. Και έχουν απόλυτο δίκιο να το πράξουν.

Όπως αυτό εκφράζεται στο Cormac McCarthy’s Blood Meridian: «Οι άνθρωποι γεννιούνται για τα παιχνίδια. Τίποτα άλλο. Κάθε παιδί ξέρει ότι το παιχνίδι είναι ευγενέστερο από την εργασία”. Το ντύσιμο είναι ένα ευγενές παιχνίδι και έχει το νόημά του που υπάρχει. Αν ο Zuckerberg κάνει παρόμοιες παρατηρήσεις σχετικά με το φαγητό που έφαγε, ή την αρχιτεκτονική του γραφείου του, ή τις εικόνες στους τοίχους του, τότε δικαίως θα απορρίπτονταν ως Φιλισταίος.

Αυτός είναι ο λόγος που το κοστούμι δεν είναι ένα λάθος.

“Εμείς φορούμε στολές διότι η δουλειά που κάνουμε είναι σημαντική, κύρια δουλειά μας για παράδειγμα, είναι να επιβλέπουμε μια καθημερινή στήλη που λέει ως επί το πλείστων δυσάρεστα πράγματα για τον τρόπο που οι εταιρείες κινούνται”.

Τι θα ήθελε κάποιος μετά από την κρίση, έναν τραπεζικό τομέα που να είναι λιγότερο σημαντικός, λιγότερο καλά αμειβόμενος και λιγότερο λαμπερός. Αν ο τραπεζίτης είναι ο στόχο, τότε δεν θα πρέπει να είναι ντυμένος σαν διευθυντής εργοστασίου αυτό χρειαζόμαστε; Για εμένα δεν είναι τόσο συναρπαστικό όσο αυτό το μήνυμα: φόρεσε κοστούμι, είναι τα χρήματα άλλων ανθρώπων.

Μου αρέσουν τα πουκάμισα Polo. Φοράω ένα σχεδόν κάθε Παρασκευή, και θεωρώ ότι είναι μια ωραία αλλαγή από τις άλλες ημέρες της εβδομάδας. Μια ντουλάπα εργασίας που θα αποτελείται εξ ολοκλήρου από χακί και πόλο θα έχουν το σημαντικό και ισότιμο πλεονέκτημα ότι είναι φθηνά για να τα αγοράσει κανείς και να τα διατηρήσει, ενώ θα του αφήσουν και περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να σκεφτούμε άλλα πράγματα. Η ιδέα ότι τίποτα δεν θα χαθεί κατά τη μετάβαση είναι, ωστόσο, απλά λάθος.

Η αλήθεια είναι πάντως ότι αν είσαι αφεντικό μπορείς να ντύνεσαι όπως θέλεις (αν και σε αυτό πολλοί θα διαφωνίσουν), σε αντίθεση με τους υπαλλήλους, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις ενδυματολογικές προσταγές των προϊσταμένων τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: 

http://www.mononews.gr/maria-sharapova/52137

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

http://www.mononews.gr/machi-ton-filon-giati-vatheni-misthologiko-chasma-stis-neoiserchomenes-stin-agora-ergasias/52101