Πήτερ Γ. Λιβανός: Από την πρώτη επένδυση στην Aston Martin μέχρι τη δέσμευση και μεταφορά CO2!

Ο νεαρός που μπήκε στο υποκατάστημα της «Τσέις Μανχάταν» δεν χρειάστηκε να περιμένει στην ουρά, ούτε να ρωτήσει που έπρεπε να απευθυνθεί για το αίτημα του. Τα διευθυντικά στελέχη της Τράπεζας, μόλις αντιλήφθηκαν την παρουσία του σηκώθηκαν από τα γραφεία τους και έτρεξαν να τον εξυπηρετήσουν.

Η παρουσία του στην Τράπεζα ήταν ολιγόλεπτη. Δεν χρειάστηκε να φέρει χαρτιά, μελέτες, δικαιολογητικά. Το αίτημα του ικανοποιήθηκε και υλοποιήθηκε αμέσως: Με την εξασφάλιση της πίστωσης που του δόθηκε χωρίς καμία δεύτερη κουβέντα, ο νεαρός αγόρασε την αυτοκινητοβιομηχανία Aston Martin.

Ο νέος ιδιοκτήτης της αυτοκινητοβιομηχανίας ήταν ο Πήτερ Λιβανός, γιος του Γιώργου Λιβανού και εγγονός του Ιωάννη Μ. Καρρά. Οι τραπεζίτες άνοιξαν το θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας και χρηματοδότησαν τον Πήτερ. Η συγγένεια του ήταν καθοριστική για την άμεση ανταπόκριση της Τράπεζας, όμως, όταν το έμαθε ο πατέρας του Γ. Π. Λιβανός, έγινε «έξω φρενών» και άρχισε τις διαδικασίες να «ξεφορτωθεί» η οικογένεια την πρώτη επιχειρηματική πράξη του αυθόρμητου και παθιασμένου για τα πολυτελή αυτοκίνητα νεαρού Πήτερ.

Το γεγονός αυτό συνέβη το 1983. Η Aston Martin, τότε ανήκε στην εταιρεία Gauntlett’s Pace και στον επενδυτή CH Industries. Οι μετοχές της Gauntlett’s Pace Petroleum πουλήθηκαν στη συνέχεια στον Έλληνα γόνο των δύο μεγάλων εφοπλιστικών οικογενειών. Η αγάπη του για τα πολυτελή αυτοκίνητα και ο φίλος Νικόλαο Παπανικολάου, ναυλομεσίτης, τον ώθησαν για την παράτολμη πρώτη του επιχειρηματική του κίνηση.

Η εταιρεία του Πήτερ Λιβανού είχε την επωνυμία, Automotive Investments Incorporated, αλλά άφησαν την Gauntlett να την διευθύνει. Αμέσως, όμως, άρχισαν οι συζητήσεις για την πώληση των μετοχών του Πήτερ. Έτσι, το 1987, η Ford Motor Company αγόρασε το 75% της αυτοκινητοβιομηχανίας. Ωστόσο, στο διάστημα αυτό, τόσο ο Πήτερ Λιβανός, όσο και ο Victor Gauntlett είχαν συνειδητοποιήσει ότι η επόμενη γενιά Aston Martins απαιτούσε σημαντικές επενδύσεις. Ο ανταγωνισμός ήταν ισχυρότερος από ποτέ, η τελευταία νομοθεσία για την ασφάλεια και τις εκπομπές αερίων απαιτούσε περισσότερες έρευνες και να υιοθετηθούν νέες τεχνολογίες προκειμένου η Aston Martin να κάνει το τελευταίο της βήμα προς τη οικονομική ευρωστία.’

Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα του, σε μια επίσκεψη του Πήτερ Λιβανού στον Πειραιά, με κάλεσε για να συζητήσει για τα σχέδια του. Στη συνάντηση αυτή ήταν και άλλος ένας συνάδελφος, ο Γ. Σ. και μας μίλησε για τα σχέδια του, την απόφαση του να μην αποχωρήσει από την Ελλάδα και από την ναυτιλία. Είχε προηγηθεί ένα σχετικό αποκαλυπτικό κείμενο μου στον “Επενδυτή” για τις μελλοντικές προθέσεις του. Σε αυτή την συνάντηση μας εξομολογήθηκε για την αγορά της Aston Martin και τις έξαλλες αντιδράσεις του πατέρα του.

Λίγους μήνες μετά, τον Δεκέμβριο του 1998, η Citibank έκανε διερευνητικές επαφές με εφοπλιστές για την πώληση της εταιρείας Ceres Hydrofoils του Πήτερ Γ. Λιβανού. Επικρατέστερος, τότε αγοραστής, ήταν ο Περικλής Παναγόπουλος. Δημοσίευσα ένα Σάββατο στον «Επενδυτή» τη σχετική είδηση. Το ίδιο βράδυ βρήκα στο κινητό μου ένα μήνυμα από τον Παντελή Σφηνιά, που έλεγε: «ρε μπόι, η είδηση είναι αληθινή ή είναι σπέκουλα». Το πρωί της επόμενης ημέρας τον πήρα στο τηλέφωνο και του εξήγησα ποιος υπάλληλος της Citibank χειριζόταν το θέμα.

Την Δευτέρα η εταιρεία Ceres με ανακοίνωσή της διέψευσε ότι πουλάει τα σκάφη της.

Όμως, ο Π. Σφηνιάς με μια ταχύτατη κίνηση, επισκέφθηκε την Τράπεζα και εξασφάλισε την αγορά της εταιρείας Ceres, που διέθετε ένα «Καταμαράν», 3 «Mega Dolphins και 30 υδροπτέρυγα, τα οποία εκτελούσαν δρομολόγια στις Σποράδες και στον Αργοσαρωνικό.

Στις 4 Δεκεμβρίου, στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» ο πρόεδρος των «Μινωικών», Κώστας Κληρονόμος και ο Παντελής Σφηνιάς, ανακοίνωσαν συμφωνία με τον Π. Γ. Λιβανό σύμφωνα με την οποία αποκτούσαν το 70% των μετοχών της εταιρείας του, ενώ ο ίδιος ο Π. Γ. Λιβανός διατήρησε το 30%. Η εταιρεία θα είχε τα γράμματα CM και ως εμπορική ονομασία τo όνομα Minoan Flying Dolphins με κεφάλαια πάνω από 100.000.000 δολάρια. Λίγο αργότερα ο Πήτερ Γ. Λιβανός πώλησε το ποσοστό του στον επιχειρηματία Φίλιππο Βρυώνη.

Στη συνέχεια ο Πήτερ Λιβανός, ίδρυσε τη Seachem, η οποία εξειδικεύθηκε στη μεταφορά χημικών. Ο Πήτερ, άνθρωπος διορατικός και τολμηρός προχώρησε στην επόμενη κίνηση, που ήταν και μεγάλο επιχειρηματικό ρίσκο. Το 2001 ίδρυσε την GasLog, σε μια εποχή που το LNG ακούγονταν μόνο σε ορισμένες παρέες ερευνητών.

Σχεδόν ταυτόχρονα, προχώρησε στη συγχώνευση της εταιρείας του Seachem με τη νορβηγική Odfjell ASA για να εξελιχθεί σε πρώτη δύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο σε δεξαμενόπλοια μεταφοράς χημικών.

Μέχρι τον Ιανουάριο του 2016 συμμετείχε και στις εισηγμένες ναυτιλιακές εταιρείες Euronext και Euronav, που πρωταγωνιστούσαν στον τομέα των δεξαμενόπλοιων, παγκοσμίως, όμως τον Ιανουάριο του 2016, πούλησε 9 εκατομμύρια μετοχές έναντι 123,75 εκατομμυρίων δολαρίων και μείωσε το ποσοστό του στο 2,4%.

Το έτος 2012, ο Πήτερ Λιβανός εισήγαγε στο χρηματιστήριο της Nέας Yόρκης το νέο δημιούργημα του, την GasLog, η οποία επένδυσε ένα δισεκατομμύριο δολάρια σε ναυπηγήσεις πλοίων για τη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου – LNG.

H εισηγμένη στη Wall Street Gaslog Ltd, έχει αγοράσει επίσης το 20% του μετοχικού κεφαλαίου της Gastrade, η οποία αναπτύσσει στην θαλάσσια περιοχή της Αλεξανδρούπολης έναν υπεράκτιο πλωτό σταθμό υποδοχής, προσωρινής αποθήκευσης και αεριοποίησης LNG, που πρόκειται να αποτελέσει πύλη εισόδου φυσικού αερίου στις αγορές της Nοτιoανατολικής και Kεντρικής Eυρώπης.

Να υπενθυμίσουμε ότι τα κέρδη της GasLog Partners το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους ανήλθαν στα 35 εκατ. δολάρια, σημειώνοντας οριακή μείωση σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του περσινού έτους που διαμορφώθηκαν στα 35,4 εκατ. δολάρια.

Το τελευταίο επιχειρηματικό εγχείρημα του Πήτερ Γ. Λιβανού είναι η δημιουργία μιας νέας εταιρείας που δραστηριοποιείται στη δέσμευση, χρήση και αποθήκευση άνθρακα (CCUS- Carbon capture, utilisation and storage ), την EcoLog.

Σύμφωνα με τα πλάνα, η νέα εταιρεία φιλοδοξεί να γίνει η κορυφαία παγκοσμίως επιχείρηση με έναν εικονικό αγωγό 60 πλοίων, μαζί με συνδεδεμένα τερματικά εισαγωγής και εξαγωγής, θα μπορεί να μεταφέρει 50 εκατομμύρια τόνους CO2 ετησίως μέχρι το 2035.

Η νέα επιχείρηση αποτελεί μέρος της Ceres Shipping, τα συμφέροντα της οποίας καλύπτουν τους τομείς μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου και ξηρού χύδην φορτίου μέσω της GasLog και της DryLog, αντίστοιχα.

«Πιστεύουμε ότι η EcoLog θα βοηθήσει στην επιτάχυνση της επειγόντως απαιτούμενης υιοθέτησης του CCUS, προσφέροντας υπηρεσίες midstream σε κλίμακα και ταχύτητα», γνωστοποίησε η μητρική εταιρεία Ceres Shipping.

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, η EcoLog, τα πλοία της θα είναι σε κλίμακα που θα κυμαίνεται από 20.000 κυβικά μέτρα για τις περιφερειακές συναλλαγές και 85.000 κυβικά μέτρα ικανότητα μεταφοράς φορτίου για εμπορικές συναλλαγές μεγάλων αποστάσεων, και το καθένα θα μεταφέρει πάνω από 1 εκατομμύριο τόνους CO2 ετησίως μεταξύ των εισαγωγών του και τερματικά εξαγωγής.

«Τα πλοία και οι τερματικοί σταθμοί θα λειτουργούν σε πίεση 8 bar για να εξασφαλίσουν αποτελεσματική και ασφαλή μεταφορά μεγάλων όγκων CO2. Όλες οι τεχνολογίες που πρόκειται να αναπτυχθούν σε αυτό το δίκτυο έχουν καθιερωθεί εδώ και πολλά χρόνια, απλώς έχουν αναδιαμορφωθεί», πρόσθεσε η εταιρεία.

Τα έσοδα της εταιρείας διαμορφώθηκαν στα 85,5 εκατ. δολάρια το τρίμηνο που ολοκληρώθηκε στις 31 Μαρτίου 2022 έναντι 87,1 εκατ. δολαρίων την αντίστοιχη περυσινή περίοδο.

Το όνομα του Πήτερ Γ. Λιβανού κυριάρχησε την προηγούμενη εβδομάδα όταν ανακοινώθηκε από την ΔΕΣΦΑ ότι θα ναυλώσει ένα πλοίο – πλωτή δεξαμενή αποθήκευσης ΥΦΑ (FSU) για δώδεκα μήνες με σκοπό την αναβάθμιση της υποδομής της Ρεβυθούσας και τον ομαλό εφοδιασμό της χώρας.

Ποιός είναι ο Πήτερ Γ. Λιβανός

Ο Πέτρος Γ. Λιβανός που γεννήθηκε το 1958, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες και παγκόσμιους εφοπλιστές ναυτιλίας. Είναι ιδιοκτήτης της ελληνικής ναυτιλιακής εταιρείας Ceres Hellenic Shipping, που γιγάντωσε ο αείμνηστος πατέρας του, που επί δεκαετίες ήταν ο μεγαλύτερος εφοπλιστής με τον μεγαλύτερο στόλο.

Η μητέρα του είναι η Φωτεινή Καρρά και έχει μια αδελφή, την Μαρίνα. Με την σύζυγο του Λάρα, έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά. Το μεγάλο του πάθος είναι τα πολυτελή αυτοκίνητα που στη συλλογή του ανήκουν πάνω από 220 αυτοκίνητα.

Ο Πήτερ Λιβανός είναι απόφοιτος του The Buckley School στη Νέα Υόρκη, του Le Rosey στην Ελβετία και του Columbia University στη Νέα Υόρκη, από το οποίο αποφοίτησε με πτυχίο B.S. πτο 1981. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Διδάκτορας Επιστημών από τη Ναυτική Ακαδημία της Μασαχουσέτης. Κατά καιρούς η περιουσία ανέρχεται από 1,7 μέχρι και 3 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τους πίνακες Bloomberg και το Forbes.

Ο πατέρας του Γιώργος Π. Λιβανός (1926-1997)

Ο Γιώργος Πανταζή Λιβανός ήταν ο κυρίαρχος Έλληνας εφοπλιστής στη δεκαετία του ’80 και του ’90, αλλά ταυτόχρονα ήταν επικεφαλής του Ελληνικού “λόμπυ” στις ΗΠΑ. Ήταν ο άνθρωπος που προωθούσε τα ελληνικά συμφέροντα σε όλο τον Πλανήτη και συνομιλητής του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Με καταγωγή από τη ναυτομάνα Χίο, όμως, γεννήθηκε στην Νέα Ορλεάνη το 1926, αλλά μιλούσε άψογα ελληνικά, δεδομένου ότι σπούδασε στο Κολλέγιο Αθηνών. Υπηρέτησε στον Αμερικανικό στρατό στην διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και αργότερα στον Πόλεμο της Κορέας.

Από τις πρώτες επιχειρηματικές του κινήσεις ήταν να αγοράσει τα παροπλισμένα Liberty, να τα επαναλειτουργήσει, να εξασφαλίσει ναύλο για την Ιαπωνία, όπου είχε κλείσει συμφωνία για διάλυση. Ο ναύλος κάλυπτε τα έξοδα της αγοράς του πλοίου και της επισκευής του, οπότε το ποσό που εισέπραττε από την διάλυση του πλοίου ήταν καθαρό κέρδος.

Στη δεκαετία του ’60, ανέλαβε την διεύθυνση της ναυτιλιακής εταιρείας Ceres Hellenic Shipping Enterprises, που ίδρυσε ο θείος του, ο καπετάν Γιάννης Λιβανός στην Νέα Υόρκη στα 1950. Μετέφερε την έδρα της εταιρείας στην Ελλάδα και στράφηκε στα μικρά φορτηγά πλοία, κόντρα στις επιλογές των περισσότερων εφοπλιστών που ναυπηγούσαν μεγάλα πλοία. Ναυπήγησε 52 μίνι φορτηγά πλοία στην Ιαπωνία που ήταν ευέλικτα και μπορούσαν να μεταφέρουν 3.000 τόνους χύδην φορτίου.

Ίδρυσε επίσης τη Ceres Flying Dolphins, μια εταιρεία που έφερε και δρομολόγησε στην Ελλάδα τα υδροπτέρυγα. Επίσης, έχοντας, οικολογικές ευαισθησίες, πρωτοστάτησε στη δημιουργία, μαζί με άλλους πρωτοπόρους εφοπλιστές την HELMEPA, την Ελληνική Ένωση για την Προστασία του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος.

Στα τέλη της 10ετίας του ’70 υπέγραψε “μια επιστολή προθέσεων με τα ναυπηγεία Newport News στην Αμερική για την κατασκευή δύο πυρηνοκίνητων υπερδεξαμενόπλοιων. Τα δεξαμενόπλοια επρόκειτο να ναυπηγηθούν υπό Αμερικανική σημαία και η ιδέα ήταν να χρησιμοποιηθούν οι προηγμένες γνώσεις των Αμερικανών για την ναυτιλία που κινείται με πυρηνική ενέργεια σαν ένα εφαλτήριο για να μπει η χώρα στο προσκήνιο σε θέματα νέων ναυτιλιακών τεχνολογιών. Το έργο έφτασε ως την ακρόαση στο Κογκρέσο, αλλά υπονομεύτηκε από το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό που ανησυχούσε για την πιθανότητα φυγής έμπειρων με τα πυρηνικά πληρωμάτων από το Ναυτικό στον πολιτικό κόσμο.

Οι ικανότητες του αναγνωρίστηκαν διεθνώς και έτσι ήταν ο πρώτος Έλληνας που εξελέγη στην προεδρία του Baltic and International Maritime Council (BIMCO) απο το 1989 ως το 1991.

Ο Παππούς του Ιωάννης Μ. Καρράς (1915- 2008)

Ο Καρδαμυλίτης Γιάννης Μ. Καρράς είχε τις ρίζες του στη ναυτιλία από την εποχή των ιστιοφόρων. Ίδρυσε στο Λονδίνο το πρακτορείο Carras Ltd μαζί με τον πατέρα του Μιχαήλ Ι. Καρρά την παραμονή του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Στην διάρκεια του πολέμου μετεγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και εγκαταστάθηκε στην Καλιφόρνια.

Η εταιρεία του έχασε δύο ατμόπλοια στην διάρκεια της σύγκρουσης, το “Αδελφότης” και το “Ιωάννης Καρράς”. Στο τέλος του πολέμου ο Ι. Καρράς μετακόμισε στην Νέα Υόρκη και ήταν σε θέση να αποκτήσει ένα από τα 100 Liberty που είχαν διατεθεί στους Έλληνες πλοιοκτήτες. Το πλοίο ήταν το Frank J. Cuhel, κατασκευασμένο το 1944. Το μετονόμασε ‘Φωτεινή’ και το νηολόγησε υπό Ελληνική σημαία.

Το 1951, ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος εφοπλιστής που ναυπήγησε πλοίο στην Ιαπωνία. Το πλοίο ήταν το 19.700 τόννων Tini, το οποίο παραδόθηκε από την Hitachi Zosen τον Μάιο του 1952. Τρία αδελφά δεξαμενόπλοια ακολούθησαν και το 1958, ο Καρράς κατείχε έναν στόλο αποτελούμενο από 18 πλοία, περιλαμβανομένων 11 δεξαμενόπλοιων. Όμως, στράφηκε στα φορτηγά πλοία, αφού τα πρώτα ναυτικά ατυχήματα με δεξαμενόπλοια προκάλεσαν τεράστια οικονομικά προβλήματα στους πλοιοκτήτες τους.

Αξιοσημείωτη είναι η επιχειρηματική του κίνηση που έγινε σε ηλικία 92 ετών, όταν η εταιρία του Carras (Hellas) έγινε η πρώτη εταιρεία που έδωσε μια μεγάλη παραγγελία για φορτηγά χύδην φορτίων σε Ευρωπαϊκά ναυπηγεία, με στόχο να τα ενισχύσει, αλλά δεν αξιώθηκε να τα παραλάβει.