Ιβάν Σαββίδης: Το λιμάνι του Βόλου, το υπερβολικό τίμημα και οι Αμερικανοί

Ένα περίεργο παιχνίδι με επιχειρηματικό, γεωστρατηγικό και πολιτικό ενδιαφέρον εκτυλίσσεται γύρω από τα ελληνικά λιμάνια και την παραχώρησή τους σε Έλληνες και ξένους επενδυτές. Ένα παιχνίδι που έγινε ακόμη πιο περίεργο, μετά από την πρόσφατη παραχώρηση του λιμανιού του Βόλου (ΟΛΒ) στον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ), ο οποίος ελέγχεται από τον Ελληνορώσο επιχειρηματία, Ιβάν Σαββίδη.

Το υψηλότατο τίμημα, πέραν πάσης προσδοκίας, που δόθηκε από τον νικητή του διαγωνισμού δημιούργησε πολλά ερωτήματα σχετικά με το τι θέλει να κάνει ο Ιβάν Σαββίδης στον Βόλο και γενικότερα στην Ελλάδα.

Δημιούργησε, δε, κι ένα νέο θρίλερ γύρω από το αν ο επιχειρηματίας με τις άριστες σχέσεις (τουλάχιστον για πολλά χρόνια) με το Κρεμλίνο, θέλει να φύγει από την Ελλάδα ή θέλει να μείνει επενδυτικά και δίνει συνεχώς χρήματα.

Εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο δίνουν και παίρνουν οι φήμες ότι ο Ιβάν Σαββίδης θέλει να πουλήσει τα πάντα στη χώρα μας και να εγκατασταθεί μόνιμα στο Ροστόφ, κάτι που έχει κάνει βεβαίως από την πανδημία και μετά.

Η παντελής απουσία του από τα κοινά, αλλά και το γεγονός ότι δεν επενδύει στα assets που έχει αποκτήσει στην Ελλάδα, δίνουν ένα σήμα ότι θέλει να φύγει από τη χώρα μας.

Από την άλλη, πολλοί αναρωτιούνται: Αν ήθελε να φύγει γιατί π.χ. έδωσε 51 εκατ. ευρώ για το 67% του λιμανιού του Βόλου, ένα ποσό που η αγορά κρίνει υπερβολικό με βάση τα οικονομικά αποτελέσματα που έχει ο ΟΛΒ;

Μην ξεχνάμε επίσης ότι ο δεύτερος μνηστήρας για τον ΟΛΒ, η Goldair υπό τον Καλλίνικο Καλλίνικο, προσέφερε τα μισά για το 67%, δηλαδή 26 εκατ. ευρώ. Γιατί άραγε να έδωσε ο Ιβάν Σαββίδης 51 εκατ. αν είχε σκοπό να αποχωρήσει επιχειρηματικά από την Ελλάδα;

Ή μήπως πίσω από την κίνησή του αυτή κρύβονται τόσο γεωστρατηγικά συμφέροντα με πολιτικές προεκτάσεις όσο και σενάρια περί πώλησης «πακέτο» των λιμανιών που διαθέτει ο Σαββίδης;

Από την άλλη, όμως, γιατί να βρεθεί κάποιος επενδυτής που θα θελήσει να αγοράσει ΟΛΘ και ΟΛΒ μαζί όταν το τίμημα που δόθηκε για το δεύτερο είναι υπερβολικά υψηλό;

Εξωφρενικό τίμημα

Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, τα 51 εκατ. ευρώ που δίνει ο Σαββίδης για τον Βόλο είναι σχεδόν 15 φορές πάνω από τον τζίρο της εταιρείας ΟΛΒ με βάση τα αποτελέσματα του 2023 (5,4 εκατ. ευρώ).

Τα EBITDA επίσης είναι στα 1,69 εκατ. ευρώ, επομένως το τίμημα είναι 45 φορές υψηλότερο ενώ και ως προς τα προ φόρων κέρδη (περίπου 700 χιλ. ευρώ) είναι πάνω από 107 φορές.

Πρόκειται δηλαδή για μια επένδυση με εξαιρετικά άδηλο μέλλον…

Σε όλα αυτά τα «περίεργα» για το τίμημα που δόθηκε από τον ΟΛΘ θα πρέπει να προστεθεί το γεγονός ότι κατά πληροφορίες το ΤΑΙΠΕΔ που διενήργησε τον διαγωνισμό δεν περίμενε περισσότερα από 20 εκατ. ευρώ, ενώ παίρνει τώρα 51 εκατ. ευρώ, ένα ποσό που σημαίνει ότι η αποτίμηση της αξίας του 100% των μετοχών του ΟΛΒ ξεπερνά κατά πολύ τα 70 εκατ. ευρώ.

Ποσό αρκετά υψηλό για το λιμάνι του Βόλου…

Βεβαίως ο προτιμητέος επενδυτής μπορεί να βλέπει μεγάλη αύξηση της κερδοφορίας στο Βόλο τα επόμενα χρόνια, λόγω αύξησης του όγκου εργασιών και ίσως και των ναυτιλιακών τελών.

Μπορεί, επίσης, ο ιδιοκτήτης του 67% του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, κ. Σαββίδης, να μην ήθελε ανταγωνιστικό λιμάνι 200 χιλιόμετρα μακριά. Ωστόσο, πόσο ανταγωνιστικός μπορεί είναι άραγε ο Βόλος με τη μικρή δραστηριότητα (εξού και τα σχετικά χαμηλά οικονομικά αποτελέσματα – τζίρος μόλις 5,4 εκατ.);

Ειδικά από τη στιγμή που και το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ομίλου Grimaldi, παρουσιάζει ισχυρή δυναμική ως πύλη προς τη δύση καθώς από εκεί περνούν πλέον προϊόντα από την Τουρκία και την Ασία γενικότερα;

Από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τα χαμηλά τιμήματα που προσέφεραν οι άλλοι μνηστήρες, δηλαδή 26 εκατ., 17 εκατ. και 14 εκατ. Προφανώς γιατί αποτίμησαν ότι μια μεγάλη επένδυση δεν «βγαίνει» στο Βόλο.

Τι κάνουν οι Αμερικανοί;

Υπ’ αυτές τις συνθήκες γεννιούνται πολλά ερωτήματα σχετικά με το σκεπτικό του Ιβάν Σαββίδη γύρω από το Βόλο, αλλά και γύρω από τα γεωστρατηγικά συμφέροντα που έχουν Αμερικανοί, Κινέζοι και άλλοι στα ελληνικά λιμάνια.

Πολλοί απόρησαν π.χ. πώς ο αμερικανικός παράγοντας δεν παρενέβη ή δεν πίεσε προκειμένου να μην περάσει και το λιμάνι του Βόλου στα χέρια του ελληνορώσου επιχειρηματία.

Μπορεί να μη βρίσκεται ο Ιβάν Σαββίδης σε λίστα αμερικανικών κυρώσεων με αφορμή τον ουκρανικό πόλεμο, αλλά τόσο η Ουάσιγκτον όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση παρακολουθούν με προσοχή τις κινήσεις που κάνει τόσο αυτός όσο και πολλοί ακόμη Ρώσοι μεγιστάνες που συνδέονται με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Σε ερώτηση του mononews σε γνώστες των αμερικανικών προθέσεων, δεν διευκρινίζεται αν η Ουάσιγκτον πίεσε την ελληνική κυβέρνηση σχετικά με τον Ιβάν Σαββίδη και τη νέα του επένδυση στο Βόλο. Βεβαίως σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να μην πέρασε από το αμερικανικό «ραντάρ» η «απόβαση» του ελληνορώσου επιχειρηματία, όμως, η απουσία αντίδρασης (ενόχλησης ενδεχομένως) να σημαίνει πολλά άλλα.

Όπως για παράδειγμα να έλθουν σε δεύτερο χρόνο αμερικανικές εταιρείες και να εξαγοράσουν τα λιμάνια που έχει στα χέρια του ο Ιβάν Σαββίδης.

Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί το γεγονός ότι στις περισσότερες από τις τοποθετήσεις του Ιβάν Σαββίδη, οι υποσχόμενες επενδύσεις δεν έχουν υλοποιηθεί ποτέ.

Καλά πληροφορημένες πηγές λένε π.χ. ότι υπάρχει μεγάλη ενόχληση για το γεγονός ότι στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης δεν έχει προχωρήσει το σχέδιο εκσυγχρονισμού του, με την περίφημη 6η προβλήτα να παραμένει στα χαρτιά εδώ και χρόνια.

Στην περίπτωση του Πόρτο Καρράς, όπου το αγόρασε με ποσό άνω των 200 εκατ. ευρώ δεν έχει γίνει καμιά κίνηση εκσυγχρονισμού, πολλώ δε μάλλον η κατασκευή βιλών που θα προκαλούσαν το ενδιαφέρον επενδυτών με «χοντρά» πορτοφόλια.

Ακόμη και στην περίπτωση της «Σουρωτής» ο Σαββίδης δεν φαίνεται πρόθυμος να προχωρήσει στο πλάνο επενδύσεων ύψους 25 εκατ. ευρώ ενώ η εταιρεία παρουσιάζει συνεχώς μείωση τζίρου και ζημιογόνες χρήσεις.

Κανείς δε γνωρίζει αν η δυσχέρεια στις κινήσεις του Ιβάν Σαββίδη οφείλονται στην πρόθεσή του να αποχωρήσει από τις επενδύσεις στην Ελλάδα ή αν και λόγω του πολέμου στην Ουκρανία δεν είναι εύκολη η διακίνηση κεφαλαίων.

Ωστόσο, η τελευταία περίπτωση της εξαγοράς του λιμανιού του Βόλου αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον γύρω από το «μύθο» που έχει κτιστεί για τον ελληνορώσο επιχειρηματία σχετικά με την παρουσία του στην Ελλάδα.

Ο Ιβάν και η Ρωσία

Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι οι πληροφορίες του mononews αναφέρουν ότι οι άλλοι μνηστήρες για τον ΟΛΒ δε θα μείνουν με δεμένα τα χέρια αλλά φαίνεται ότι θα προχωρήσουν σε μια σειρά από κινήσεις.

Μία από αυτές είναι π.χ. να προχωρήσουν σε ενστάσεις για τον διαγωνισμό ο οποίος βρίσκεται για έλεγχο στο Ελεγκτικό Συνέδριο.

Μια άλλη είναι να ερωτηθούν οι Βρυξέλλες αν ελέγχεται ο Ιβάν Σαββίδης και οι επιχειρηματικές του κινήσεις κι αν τελικά η ΕΕ «βλέπει» να στήνεται στην Ελλάδα ένα δίκτυο λιμανιών που ελέγχεται από τον επιχειρηματία με τις γνωστές σχέσεις με το Κρεμλίνο.

Υπενθυμίζεται ότι σε εκτενές άρθρο της τον περασμένο Μάρτιο η γερμανική Handelsblatt αναφερόταν στις σχέσεις Σαββίδη – Πούτιν αλλά και στις κινήσεις του στην Ελλάδα. Ο τίτλος του άρθρου ήταν «Ο Ιβάν Σαββίδης βάζει στόχο τα ελληνικά λιμάνια».

Αναφερόμενη στο «Ελληνο-Ρώσο δισεκατομμυριούχο με στενούς δεσμούς με τον επικεφαλής του Κρεμλίνου Βλαντιμίρ Πούτιν» η γερμανική εφημερίδα προειδοποιεί ότι η συμμετοχή του Ιβάν Σαββίδη στους μνηστήρες για τα λιμάνια του Ηρακλείου και του Βόλου «θα μπορούσε να προκαλέσει πολιτική σύγκρουση».

«Στην πραγματικότητα η συμμετοχή του ΟΛΘ στο διαγωνισμό είναι πολιτικά άκρως εκρηκτική» αναφερόταν στο άρθρο.

«Η πλειοψηφία του μεγαλύτερου λιμανιού της Ελλάδας ανήκει στην Κίνα, το δεύτερο μεγαλύτερο σε έναν Ρώσο ολιγάρχη. Ο τελευταίος θέλει τώρα να επεκτείνει την επιρροή του – και να αγοράσει περισσότερα λιμάνια» αναφέρει ο υπότιτλος του άρθρου της Handelsblatt που αναφέρει:

«Η Ελλάδα επιταχύνει την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών της. Ήδη από το 2015, η τότε κυβέρνηση πώλησε μέρος της εταιρείας που εκμεταλλευόταν το λιμάνι του Πειραιά, το μεγαλύτερο της χώρας, στην κινεζική κρατική εταιρεία Cosco. Οι Κινέζοι κατέχουν πλέον το 67% του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά.

Τρία χρόνια αργότερα ήρθε η ιδιωτικοποίηση του δεύτερου μεγαλύτερου λιμανιού της Ελλάδας, της Θεσσαλονίκης, και τώρα του λιμανιού της βορειοδυτικής Ελλάδας, της Ηγουμενίτσας. Οι πωλήσεις αποτελούν όρο που επιβλήθηκε από διεθνείς δανειστές ως αποτέλεσμα της ελληνικής κρίσης χρέους».

Διαβάστε επίσης:

ΟΛΘ: Νέος Διευθύνων Σύμβουλος ο Arie Koppelaar

Το επόμενο 15ήμερο η τελική συμφωνία Σαββίδη – Κοκλώνη για το OPEN – Όλο το παρασκήνιο

Τσούνης: Μεγάλες προοπτικές για αμερικανικές επενδύσεις σε λιμάνια, logistics και ενέργεια

                                         

Αυτοδιοικητικές εκλογές 2023

Αυτοδιοικητικές εκλογές 2023: Όλες οι εξελίξεις

Οδηγός – Μάθε πού ψηφίζεις