Αριστερά ο Σπύρος Τυπάλδος, δεξιά ο Λεόντιος Τεργιάζος (πηγή φωτογραφίας Μηχανή του Χρόνου)
Η οικογένεια Τυπάλδου συνέδεσε το όνομά της με την ανάπτυξη της ελληνικής ακτοπλοίας των νησιών του Αιγαίου και της Κρήτης, αλλά και με την δολοφονία του εφοπλιστή Λεόντιου Τεργιάζου και με το πολύνεκρο ναυάγιο του “Ηρακλείου”.
Ωστόσο, το τέλος για τον Χαράλαμπο Τυπάλδο ήταν τραγικό, αφού βρήκε φρικτό θάνατο από την “Εταιρεία Δολοφόνων” για να κληρονομήσουν την περιουσία του.
Στο βιβλίο του Ρεγκαβέ, Livre dor dea Noblesse Jounier, η καταγωγή της οικογένειας Τυπάλδου εντοπίζεται στη Γερμανία τον 8ο αιώνα. Κατά τον 14ο αιώνα η οικογένεια Τυπάλδου εγκαταστάθηκε στη Νάπολι της Ιταλίας. Το 1404 ο βασιλιάς Λαντίβλας, τοποθέτησε τον Κόντε Κολτέλα Τυπάλτο στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς, προκειμένου να καταστείλει εξέγερση των Κεφαλληνίων. Έκτοτε, η οικογένεια των Τυπάλδων ρίζωσε στην Κεφαλονιά.
Από αυτή την οικογένεια προέρχονται τα αδέλφια Σπύρος και Χαράλαμπος Τυπάλδος, που σταδιοδρόμησαν επιχειρηματικά στην ελληνική ναυτιλία. Τα περισσότερα μέλη της οικογένειας ήταν δικηγόροι.
Όμως, ο Σπύρος, που γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς στις 4 Ιανουαρίου 1893, ακολούθησε το δικό του ξεχωριστό δρόμο με μεγάλη επιτυχία. Ωστόσο και αυτός σπούδασε νομικά, εκπληρώνοντας το καθήκον του προς τους γονείς του.
Στο σεισμό του 1953 που έγινε στην Κεφαλονιά, ο Σπύρος Τυπάλδος διέθεσε τα πλοία του για να στεγαστούν οι σεισμοπαθείς συμπατριώτες του.
Μετά τον πόλεμο ο Σπύρος Τυπάλδος καθιέρωσε το θεσμό των κατασκηνώσεων στην Ελλάδα, αφού ίδρυσε δύο κατασκηνώσεις στην Κεφαλονιά και στο Ξυλόκαστρο.
Στο νησί του, την Κεφαλονιά, διέθεσε πολλά χρήματα. Ίδρυσε το Γηροκομείο, στη Φιλαρμονική.
Το 1936 σκότωσε τον εφοπλιστή Λεόντιο Τεργιάζο της “Πατριωτικής Ακτοπλοίας” για οικονομικές διαφορές. Ο Τεργιάζος ήταν εφοπλιστής, καταγόμενος από την Κωνσταντινούπολη και ασχολείτο και με το εμπόριο γαιανθράκων. Ο Λεόντιος Τεργιάζος που είχε προμηθεύσει γαιάνθρακες τον Σπύρο Τυπάλδο και οι οφειλές ανέρχονταν σε 1.400.000 δραχμές, προχώρησε σε κατάσχεση του πλοίου “Αμβρακικός” του Τυπάλδου και ο πλειστηριασμός είχε προγραμματιστεί για την Κυριακή 8 Νοεμβρίου 1936.
Την παραμονή, δηλαδή στις 7 Νοεμβρίου, ο Σπύρος Τυπάλδος πήγε με επιθετικές διαθέσεις στο γραφείο του Τεργιάζου για να του ζητήσει αναβολή του πλειστηριασμού. Τότε, ο εξαγριωμένος Τυπάλδος, έβγαλε το περίστροφο του και πυροβόλησε τον Τεργιάζο στην καρδιά, ο οποίος μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Σε εκείνο το περιστατικό πυροβολήθηκε και ο κλητήρας του γραφείου του Τεργιάζου.
Όμως, το 1941 με τον ερχομό του Γερμανών, ο Τυπάλδος αποφυλακίστηκε παρά το γεγονός ότι δεν είχε εκτίσει την ποινή του.
Σε όλη την τη διάρκεια της επαγγελματικής του ενασχόλησης, αλλά κυρίως της κοινωνικής του σταδιοδρομίας του, είχε συμπαραστάτη τη γυναίκα του Σουζάνα Τυπάλδου. Επίσης, ο Σπύρος Τυπάλδος, αγόρασε και διέσωσε το εξοχικό σπίτι του ποιητή Άγγελου Σικελιανού στο Συκιά Ξυλοκάστρου.
Τα αδέλφια Σπύρος και Χαράλαμπος Τυπάλδος πρωτοστάτησαν στην ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού στην Ελλάδα. Ήταν πρωτοπόροι στην καθιέρωση μαζικών, λαϊκών κρουαζιερών και υλοποίησαν το πρώτο διαφημιστικό φιλμ για τα αξιοθέατα των ελληνικών νησιών.
Ο Σπύρος και ο Χαράλαμπος Τυπάλδος, αγόρασαν το έτος 1934 ένα ναρκαλιευτικό πλοίο, που ναυπηγήθηκε το 1918 στη Γαλλία. Το πλοίο το μετασκεύασαν σε επιβατηγό. Το πλοίο «Αμβρακικός», ήταν το πρώτο πλοίο των αδελφών Τυπάλδου.
Το 1948 τα αδέλφια ξεκίνησαν και πάλι τις εφοπλιστικές τους δραστηριότητες αγοράζοντας το πλοίο “’Έλλη” και ακολούθησαν το “Αγγέλικα”, το “Μεντιτεράνεαν”, το “Αιγαίον”
Όμως, η σημαντική δραστηριότητα τους στην ακτοπλοία είχε άδοξο τέλος. Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου του 1966, το επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο “Ηράκλειο” βυθίστηκε κοντά στο ξερονήσι Φαλκονέρα, με αποτέλεσμα να πνιγούν συνολικά 217 επιβάτες και μέλη του πληρώματος.Το πλοίο είχε αποπλεύσει από τη Σούδα των Χανίων με προορισμό τον Πειραιά.
Το ναυάγιο αυτό είναι το πιο πολύνεκρο ναυάγιο που έχει γίνει στην ιστορία της χώρας. Αυτό το γεγονός συνετέλεσε ώστε η οικογένεια Τυπάλδου να αποσυρθεί οριστικά από την επιβατηγό ναυτιλία.
Πρόεδρος της εταιρείας ήταν ο Χαράλαμπος Τυπάλδος, οποίος καταδικάστηκε από την Δικαιοσύνη. H απόφαση του Δικαστηρίου για το ναυάγιο του πλοίου “Ηράκλειον” ανακοινώθηκε στις 21 Μαρτίου 1968. Ο Xαράλαμπος Τυπάλδος και ο διευθυντής της εταιρείας Παναγιώτης Κόκκινος καθώς και δύο αξιωματικοί του πλοίου καταδικάστηκαν με ποινές φυλάκισης από πέντε ως και επτά έτη.
Κατά τη συζήτηση στη Βουλή, την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 1966, για το ναυάγιο του “Ηρακλείου”, ο τότε υπουργός της Ένωσης Κέντρου Σταύρος Μπίρης, ομολόγησε ότι εκείνη την περίοδο τα αδέλφια Τυπάλδου ήταν πανίσχυροι. Ισχυρίστηκε ο Στ. Μπίρης: «Η αλήθεια είναι ότι το 1964 εύρομεν την εταιρίαν Τυπάλδου πανίσχυρον. Την εύρομεν κυρίαρχον εις τας ακτοπλοϊκάς συγκοινωνίας, την εύρομεν πρώτην εις τας μεγάλας γραμμάς, τας ακτοπλοϊκάς. Δεν εδημιουργήσαμεν ημείς την εταιρίαν Τυπάλδου το 1964 πανίσχυρον. Ούτε το “Ελλη” εδρομολογήσαμεν ημείς 35 ετών, ούτε το “Αγγέλικα” 58 ετών, ούτε το “Αιγαίον” 53 ετών, ούτε το “Κρήτη” 35 ετών, ούτε το “Λήμνος” 21 ετών, ούτε το “Ελλάς” 30 ετών. Επί ΕΡΕ έλαβεν η εταιρία Τυπάλδου δάνειον δεκάδων χιλιάδων λιρών από το ΝΑΤ».
Βέβαια, ο βουλευτής της ΕΡΕ Λεωνίδας Μπουρνιάς, επιχείρησε να αντιστρέψει το γενικότερο κλίμα και υποστήριξε ότι «οι αδελφοί Τυπάλδοι μετέφερον διά των πλοίων των κατά χιλιάδας τους ψηφοφόρους της Ενωσης Κέντρου».
Τον επόμενο έτος τα αδέλφια Τυπάλδου, όπως γράφηκε αργότερα στις εφημερίδες συμμετείχαν ενεργά στην αποστασία βουλευτών της Ένωσης Κέντρου.
Τα αδέλφια Σπύρος και Χαράλαμπος Τυπάλδος ήταν πράγματι πανίσχυροι και έχαιραν της εμπιστοσύνης της ναυτιλιακής κοινότητας. Το αποτέλεσμα αυτής της αποδοχής ήταν ότι ο Σπύρος Τυπάλδος εξελέγη το 1953 πρόεδρος στην Ένωση Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας και τον διαδέχθηκε το 1955 στην θέση του προέδρου ο Χαράλαμπος, μέχρι τη χρονιά βύθισης του “Ηρακλείου”.
