Οι Rothschild πωλούν το τελευταίο κομμάτι της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων μετά από 200 χρόνια

Περιεχόμενα

Η οικογένεια Rothschild, κάποτε ο κορυφαίος χρηματοδότης της αυτοκρατορίας των Αψβούργων, πωλεί το τελευταίο κομμάτι γης της στην Αυστρία, βάζοντας τέλος σε μια ιστορία 200 ετών που περιελάμβανε ανόδους, πτώσεις, συντριβές και πολέμους.

Το οικογενειακό παρακλάδι που εκπροσωπείται από την κληρονόμο Bettina Burr συμφώνησε να πουλήσει δύο καταπιστεύματα που κατέχουν περίπου 7.000 στρέμματα δάσους στην περιοχή της Κάτω Αυστρίας στην εταιρεία συσκευασιώ της Βιέννης Prinzhorn Holding GmbH, σύμφωνα με τρία άτομα εξοικειωμένα με τη συμφωνία, που ζήτησαν ανωνυμία δεδομένου ότι η συναλλαγή δεν έχει ακόμη προστεθεί στο κτηματολόγιο.

Το δάσος – περίπου 20 φορές μεγαλύτερο από το Central Park της Νέας Υόρκης – ανήκει σε ένα κτήμα που ο βαρώνος Albert von Rothschild αγόρασε το 1875. Οι ναζί κατέσχεσαν στη γη αφού η Γερμανία κατέκτησε την Αυστρία το 1938 και η γη επεστράφη μερικώς στην οικογένεια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κληρονόμος των Rothschild Bettina Looram επέστρεψε για να ζήσει εκεί μέχρι το θάνατό της, το 2012. Δύο παρακλάδια της οικογένειας στη συνέχεια χώρισαν την περιουσία αμφότερες έχουν πουληθεί τώρα στην Prinzhorn, η οποία αγόρασε το παρακείμενο δάσος πριν από ένα χρόνο.

«Αυτό βάζει τέλος σε μια αμφιλεγόμενη σχέση 200 χρόνων», ανέφερε σε συνέντευξή του ο Roman Sandgruber, ιστορικός που πέρυσι έγραψε το βιβλίο «Rothschild – Η άνοδος και η πτώση μιας κοσμοπολίτικης βιεννέζικης οικογένειας». «Οι Αψβούργοι σέβονταν την οικογένεια, την ανέδειξαν σε ευγενείς, καθώς επωφελήθηκαν από τις οικονομικές τους γνώσεις. Ωστόσο, οι Καθολικοί Αψβούργοι διατηρούσαν μια κάποια απόσταση από την εβραϊκή οικογένεια Rothschild».

Συμβιωτική σχέση

Ο Salomon Rothschild άρχισε να δραστηριοποιείται στη Βιέννη γύρω στο 1815. Η οικογένεια γρήγορα έγινε ο μεγαλύτερος χρηματοδότης της αυτοκρατορίας των Αψβούργων, επένδυσε σε σιδηρόδρομους και έργα σιδηρουργίας και αναδείχθηκε μέσα σε δεκαετίες στον μεγαλύτερο γαιοκτήμονα της χώρας. Ο εγγονός του Salomon, Albert, θεωρείτο ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Ευρώπη το 1910.

Οι τύχες της οικογένειας αντιστράφηκαν κατά την παγκόσμια οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1930, όταν η τράπεζά της, Creditanstalt, κατέρρευσε και χρειάστηκε να την αναλάβει το κράτος. Ένα πιο βίαιο πλήγμα ήρθε όταν οι ναζί κατέλαβαν την Αυστρία και απαλλοτρίωσαν τα περιουσιακά στοιχεία της οικογένειας.

Η εμβληματική έδρα της Creditanstalt πωλήθηκε από την UniCredit Bank Austria AG το 2014 και τώρα μετατρέπεται σε πολυτελές σούπερ μάρκετ. Η Burr, η κόρη της Looram, το 2015 δώρισε στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης έργα που είχαν λεηλατηθεί από τους Ναζί και επιστραφεί στην οικογένεια.

Η Αυστρία και η οικογένεια είχαν βελτιώσει τις σχέσεις τους τις τελευταίες δεκαετίες, δήλωσε ο Sandgruber. «Η σχέση ανάμεσα στην οικογένεια και την Αυστρία δεν ήταν η πιο εύκολη, αλλά υπήρξε κάποιο είδος αμοιβαίας εκτίμησης μετά τις τελικές επιστροφές έργων τέχνης πριν από περίπου 20 χρόνια», είπε.

Τα σχέδια της Prinzhorn

Ο αγοραστής της δεύτερης ιδιοκτησίας των Rothschild, Cord Prinzhorn, θα επανασυνδέσει τα δύο οικογενειακά δάση. Αγόρασε το μικρότερο μέρος, με έκταση 5.400 εκτάρια, πέρυσι για 92 εκατομμύρια ευρώ. Η τιμή του δεύτερου μέρους του δάσους είναι λίγο υψηλότερη από την πρώτη, σύμφωνα με δύο από τους ανθρώπους.

Η Prinzhorn Holding αρνήθηκε να σχολιάσει. Οι προσπάθειες εντοπισμού της Bettina Burr μέσω των αριθμών τηλεφώνου που αναγράφονται στον τηλεφωνικό κατάλογο ήταν ανεπιτυχείς.

Ο Prinzhorn ξεκίνησε με ένα μικρό χαρτοποιείο στο Pitten, περίπου μια ώρα νότια της Βιέννης, το 1853. Ο πατέρας του Cord Prinzhorn μετέτρεψε την εταιρεία σε Ευρωπαίο παίκτη αφού την ανέλαβε στη δεκαετία του 1970 και η εταιρεία επεκτείνεται τώρα σε όλη την Ευρώπη και σε χώρες όπως η Τουρκία.

Το δάσος που αγοράζει η Prinzhorn είναι γεμάτο από ιστορικά καταλύματα που χτίστηκαν πριν από περίπου 120 χρόνια και βρίσκεται σε μία από τις δημοφιλέστερες περιοχές πεζοπορίας, αλιείας και πρασίνου γύρω από τη Βιέννη. Αν και ο Prinzhorn έχει δηλώσει ότι βλέπει τα δάση ως ένα μακροπρόθεσμο αγαθό και μια ανανεώσιμη πηγή πρώτων υλών, θέλει επίσης να συντηρήσει τα ιστορικά κτίρια και να διατηρήσει τις εκτάσεις ως χώρους για τα ζώα και για τους ανθρώπους να περπατούν, να ψαρεύουν ή να απολαμβάνουν απλά την εξοχή.