Αποκλειστικό: Όλη η πρόταση του ΣΕΒ για τη βιομηχανία και η απόσταση από το ιταλικό σχέδιο που ενέκρινε η Κομισιόν

Μια πρόταση για τη στήριξη του ενεργειακού κόστους σε 385 επιχειρήσεις υψηλής και μέσης τάσης και όχι μόνο την ενεργοβόρο βιομηχανία μεταξύ των οποίων  και 7 σουπερμάρκετ, έχει καταθέσει στην κυβέρνηση ο ΣΕΒ.

Το σύνολο των επιχειρήσεων που προτείνει να επιδοτηθούν έχουν κατανάλωση συνολικά   10 TWh  και περιλαμβάνονται δικαιούχοι μειωμένου ΕΤΜΕΑΡ και αλλά και άλλοι καταναλωτές Μέσης Τάσης  (εκτός περιμέτρου ΕΤΜΕΑΡ), ενώ το κόστος για τη στήριξη τους είναι πάνω από 285 εκ. ευρώ ετησίως, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέθεσε στο σχέδιο και έχει το Mononews.gr.
Η πρόταση αυτή ο ΣΕΒ εκτιμά ότι μπορεί να εγκριθεί από την Κομισιόν, στη βάση του ιταλικού σχεδίου για τη μείωση κόστους στη βιομηχανία, χωρίς καν να κοινοποιηθεί.

Μάλιστα η πρόταση έχει …και εναλλακτικές εκδοχές που ανεβάζουν το κόστος στα 367 εκ. ευρώ για 100% κάλυψη των καταναλώσεων συνολικά και των 385 εταιρειών, εκ των οποίων θυμίζουμε ότι τα 7 είναι σουπερμάρκετ…

Την πρόταση αυτή   οι εκπρόσωποι του Συνδέσμου συζήτησαν χθες, κατά πληροφορίες,σε συνάντησή τους με τον υφυπουργό Ενέργειας Νίκο Τσάφο. Ο Πρόεδρος του ΣΕΒ Σπύρος Θεοδωρόπουλος, εκτιμά, οτι δεν χρειάζεται κοινοποίηση στην Κομισιόν, και ότι καλύπτεται από την έγκριση που έλαβε το ιταλικό μοντέλο το σχέδιο για τη στήριξη της βιομηχανίας στην Ιταλία, που έλαβε Comfort Letter από την Κομισιόν…

Είναι όμως έτσι;

Το mononews.gr παρουσιάζει την πρόταση του ΣΕΒ  αλλά και τι προβλέπει το θεσμικό πλαίσιο της Κομισιόν και τι  επιτρέπει το Comfort Letter της Κομισιόν προς την Ιταλία, που προσδιόρισε πώς πρέπει να λειτουργήσει το ιταλικό μοντέλο, αλλά και ποια είναι η ανάλογη πρόταση της Βουλγαρίας, και επισημαίνουμε τις σημαντικές διαφορές τους.

Με δεδομένο ότι η πρόταση του ΣΕΒ αναφέρει ότι ο  “Ο μηχανισμός καθ’όσον ακολουθεί τον σχεδιασμό του Ιταλικού μοντέλου εκτιμάται ότι δεν απαιτεί κοινοποίηση σχήματος ενίσχυσης προς την Eυρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού”, εικάζεται ότι χρειάζεται αρκετή επεξεργασία και αλλαγές για να αποκτήσει ανάλογα χαρακτηριστικά…

  Επίσης εντοπίζονται αποκλίσεις  από το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο του CISAF, όπου οι «ενεργοβόροι χρήστες» είναι εταιρείες, ιδίως σε κλάδους όπως η χημική βιομηχανία, η χαλυβουργία, η χαρτοβιομηχανία και άλλοι, που καταναλώνουν σημαντικό μέρος της ετήσιας ηλεκτρικής ενέργειας και είναι επιλέξιμες για κρατικές ενισχύσεις. Ταυτόχρονα στο σχέδιο ΣΕΒ το σύνολο της επιδότησης,   περνά τα 285 εκ. ευρώ,  ενώ και το ποσοστό της κάλυψης κατανάλωσης ενέργειας  είναι 100% και 80% , όταν το ευρωπαϊκό πλαίσιο προβλέπει όριο τα 200 εκ. και ότι η επιδότηση πρέπει να είναι μέχρι 50% των καταναλώσεων. Επίσης δεν περιγράφονται οι κλάδοι δραστηριότητας, τη στιγμή που το ευρωπαϊκό πλαίσιο περιγράφει ακριβώς τους ΚΑΔ που μπορούν να ενταχθούν.

Το ιταλικό μοντέλο, όπως περιγράφεται παρακάτω μετά το Comfort Letter της Κομισιόν, μοιράζει 24TWh αναλογικά σε 3.400 επιχειρήσεις και καλύπτει 25% των καταναλώσεών τους και προβλέπει διενέργεια διαγωνισμού για τις ΑΠΕ. Αντίστοιχα, η βουλγαρική πρόταση είναι προϋπολογισμού 100 εκ. ετησίως, καλύπτει το 50% των αναγκών κατανάλωσης των ενεργοβόρων και κοινοποιείται στην Κομισιόν.

Τι προβλέπει το ευρωπαϊκό πλαίσιο του CISAF

Θυμίζουμε το θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει της ενισχύσεις  είναι σύμφωνα με την Ανακοίνωση C(2025) 7600 και το ειδικό καθεστώς CISAF ( CISAF) το οποίο είναι το ευρωπαϊκό πλαίσιο που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (DG COMP) για να καθορίζει πότε και με ποιους όρους μπορούν τα κράτη-μέλη να δίνουν κρατικές ενισχύσεις σε επιχειρήσεις, χωρίς να παραβιάζονται οι κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕ. Σημειώνεται στο πλαίσιο του CISAF η επιδότηση για την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι το 50% της κατανάλωσή τους είναι περιορισμένη στους ενεργοβόρους κλάδους της βιομηχανίας, διότι εκεί υπάρχει ο μεγαλύτερος κίνδυνος «διαρροής άνθρακα» (δηλαδή μεταφοράς παραγωγής εκτός ΕΕ σε χώρες με χαλαρότερους περιβαλλοντικούς κανόνες) και έχει ως οροφή τα 200 εκ. ευρώ.

Τι λέει η πρόταση του ΣΕΒ

Η πρόταση του ΣΕΒ προτείνει ένα σχέδιο οικονομικής στήριξης στο ενεργειακό κόστος όχι μόνο στην ενεργοβόρο βιομηχανία, αλλά σε 400 περίπου επιχειρήσεις,  προβλέπει κάλυψη των ενεργειακών τους καταναλώσεων κατά 80% και 100%, έχει κόστος 285 εκ. ευρώ και οι επιχειρήσεις που αφορά ξεπερνούν τα όρια της ενεργοβόρου βιομηχανίας περιλάμβάνουν και λοπούς καταναλωτές Μέσης Τάσης. Και όπως αποκαλύπτουν οι πίνακες του σχεδίου του ΣΕΒ,   περιλαμβάνονται στους πληττόμενους και  7 σουπερμάρκετ με ετήσια κατανάλωσης ενέργειας 652 MWH, όπως και 300 εταιρείες μέσης τάσης που δεν έχουν υπαχθεί στο ΕΤΜΕΑΡ με ετήσια κατανάλωση 1,718 TWh, και μαζί οι 78 επιχειρήσεις που έχουν ενταχθεί στο ΕΤΜΕΑΡ και έχουν κατανάλωση 8,13 TWh.

Στα εναλλακτικά σενάρια ανεβάζει την κάλυψη των αναγκών τους στο 100% και το κόστος στα 367 εκ. ευρώ.

 Το σχήμα βασίζεται σε μηχανισμό κατά τον οποίο προσφέρεται ενεργειακό δάνειο της τάξης των 10 TWh/έτος για 3 έτη από τον ΔΑΠΕΕΠ προς τους καταναλωτές. Τα δάνειο αυτό επιστρέφεται στο βάθος της επόμενης 20ετίας. Οι ωφελούμενοι του σχήματος οφείλουν να επιστρέψουν την διπλάσια ενέργεια από αυτή που δανείστηκαν σε βάθος 20ετίας, στηρίζοντας νέες ΑΠΕ της τάξης των ~1,75 GW φωτοβολταϊκών και αιολικών.

Ειδικότερα, τα προτεινόμενα κριτήρια επιλεξιμότητας ωφελούμενων εστιάζουν στο μέγεθος ενεργειακών καταναλώσεων και περιλαμβάνουν δύο κατηγορίες:

1.Επιλέξιμα μέρη του μειωμένου ΕΤΜΕΑΡ Βιομηχανικοί Καταναλωτές ΜΤ, Οι Κατηγορίες Α και Β της ΥΠΕΝ/Δ ΗΕ/58433/2038/2022 (εκτός των κατηγοριών Β3, Β4, Β51) ήτοι βιομηχανικοί καταναλωτές, δικαιούχοι μειωμένων χρεώσεων ΕΤΜΕΑΡ2. Σε αυτή τη κατηγορία προτείνεται να αντιστοιχεί ποσοστό κάλυψης της καταναλισκόμενης ενέργειας ίσο 100%. Εδώ αντιστοιχούν 11 επιχειρήσεις  Υψηλής Τάσης και  67 Μέσης Τάσης.

2. Μη επιλέξιμα μέρη μειωμένου ΕΤΜΕΑΡ >1GWh/έτος. Εδώ περιλαμβάνονται οι υπόλοιπες οντότητες της βιομηχανικής χρήσης της Μέσης Τάσης, οι οποίες δεν είναι επιλέξιμες για μειωμένο ΕΤΜΕΑΡ και έχουν ετήσια κατανάλωση μεγαλύτερη από 1 GWh/έτος/παροχή.  Σε αυτή τη κατηγορία προτείνεται ποσοστό κάλυψης της καταναλισκόμενης ενέργειας ίσο με 80%. Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται 300 επιχειρήσεις.

Το Εκτιμώμενο σύνολο των ωφελούμενων της πρότασης σχεδόν  400 επιχειρήσεις.

Η πρόταση προβλέπει συνολικό κόστος περίπου 285 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Στο πλαίσιο αυτό καταγράφεται η κατανάλωση και η οικονομική επιβάρυνση για διαφορετικές κατηγορίες βιομηχανικών καταναλωτών ηλεκτρικής ενέργειας, με βάση την επιλεξιμότητά τους στο μειωμένο ΕΤΜΕΑΡ και το επίπεδο τάσης στο οποίο είναι συνδεδεμένοι.

Συγκεκριμένα, οι επιλέξιμοι καταναλωτές υψηλής τάσης, συνολικά έντεκα εταιρείες, καταναλώνουν 6,452 TWh ετησίως και καλύπτονται σε ποσοστό 100%, με το σχετικό μέτρο να κοστίζει 256,4 εκατομμύρια ευρώ. Στην κατηγορία της μέσης τάσης, εξήντα επτά επιλέξιμες εταιρείες καταναλώνουν 1,687 TWh, επίσης με πλήρη κάλυψη, ενώ το αντίστοιχο κόστος περιλαμβάνεται στο συνολικό ποσό. Επιπλέον, περισσότερες από τριακόσιες βιομηχανίες μέσης τάσης, που δεν είναι επιλέξιμες στο καθεστώς μειωμένου ΕΤΜΕΑΡ αλλά καταναλώνουν περισσότερη από 1 GWh ανά παροχή, εμφανίζουν συνολική κατανάλωση 1,718 TWh και καλύπτονται σε ποσοστό 80%, με κόστος 28,9 εκατομμυρίων ευρώ.

Συνολικά, το σχήμα καλύπτει περισσότερες από τετρακόσιες επιχειρήσεις με κατανάλωση που φτάνει τις 9,857 TWh, ενώ το εκτιμώμενο ετήσιο κόστος ανέρχεται στα 285,3 εκατομμύρια ευρώ.

Για τη χρηματοδότηση του σχεδίου η πρόταση του ΣΕΒ προτείνει  κατά την πρώτη περίοδο (1.10.2025 – 30.9.2028) ότι μπορεί να βασιστεί σε
διάφορες πηγές χρηματοδότησης όπως το ΤΕΜ, ο ΕΛΑΠΕ και το Ταμείο Ανάκαμψης Ειδικότερα, αναφέρει:
” Η χρηματοδότηση εφαρμογής του Ιταλικού μοντέλου κατά την πρώτη περίοδο (1.10.2025 – 30.9.2028), αναμένεται να λάβει χώρα κατά κύριο λόγο μέσω του ΤΕΜ (Ταμείο Ενεργειακής Μετάβασης), εισροές του οποίου αποτελούν μεταξύ άλλων τα έσοδα από τη δημοπράτηση δικαιωμάτων αερίων ρύπων, ο ΕΛΥΚΩ, ο Κρατικός προϋπολογισμός κλπ. Η συνδρομή του RRF στο πρόγραμμα «Απόλλων» αναμένετο να είναι ύψους 100εκατ.€, ωστόσο καθυστερήσεις δεν επέτρεψαν την υλοποίηση του προγράμματος. Θα μπορούσε να αποτελεί δυνητική πηγή χρηματοδότησης. Σημειώνεται ότι στο επικαιροποιημένο RRP της Ελλάδας προβλέπονται ήδη επιλέξιμες δράσεις που συνιστούν «συγκοινωνούντα δοχεία» (βλ. ενδεικτικά δράση 16865, Αναδιάρθρωση και ενίσχυση των εσόδων του λογαριασμού ΑΠΕ–ΣΗΘΥΑ. Τμήμα του μέτρου θα μπορούσε να καλυφθεί μέσω κρατικού Δανεισμό του κρατικού ΠΟΥ ή του ΔΑΠΕΕΠ σε ποσοστό έως και 1/3 του συνολικού κόστους του μέτρου”.

Οι Καταναλωτές-επιχειρήσεις, αναφέρει το ελληνικό σχέδιο, ότι  πρέπει μέσα σε 20 χρόνια να επιστρέψουν διπλάσια ενέργεια από αυτή που δανείστηκαν στην 1η περίοδο.Κατά την δεύτερη περίοδο συνάπτεται μια νέα οικονομική συμφωνία τύπου CfD μεταξύ ΔΑΠΕΕΠ και Καταναλωτή, στην ίδια τιμή (π.χ. 60 €/MWh) της πρώτης περιόδου, με αναφορά στην τρέχουσα MCP της περιόδου. Συμφωνείται επιπλέον η ενέργεια εκκαθάρισης, ως η ενέργεια πουπαράγουν τα ΑΠΕ (μέχρι να καλυφθεί η ενέργεια δανεισμού, η υπόλοιπη διατίθεται στην αγορά).Ο Καταναλωτής συνάπτει PPA με παραγωγούς ΑΠΕ Μέσω των PPAs αυτών, ο Καταναλωτής επιστρέφει την ενέργεια που δανείστηκε από τον ΔΑΠΕΕΠ κατά την πρώτη περίοδο. Δηλαδή δεν προβλέπει τη δημιουργία νέων ΑΠΕ

Τι έκανε η Ιταλία και τι της ενέκρινε το Comfort Letter της Κομισιόν: Διαγωνισμό για τις νέες ΑΠΕ

Η Ιταλια με την υπουργική απόφαση αριθ. 268/2024 εισήγαγε το Energy Release 2.0, εφαρμόζοντας τον μηχανισμό βάσει του νομοθετικού
διατάγματος αριθ. 181/2023. Μετά την απάντηση της Κομισιόν και τις παρεμβάσεις της στο αρχικό σχήμα, η Ιταλία ετοιμάζεται να διαμορφώσει το νέο ιταλικό σχέδιο που αναμένεται τον επόμενο μήνα ως Energy Release 2.1.

Ειδικότερα, στις  23 Ιουλίου 2024, ο Ιταλός Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενεργειακής Ασφάλειας (MASE) είχε υπογράψει το Διάταγμα αριθ. 268, το οποίο έχει ως στόχο την υποστήριξη των ενεργοβόρων βιομηχανιών, γνωστών ως Energy Intensive Users (EIUs). Η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής της Ιταλίας για την ενίσχυση των βιομηχανικών καταναλωτών ηλεκτρικής ενέργειας, οι οποίοι επηρεάζονται άμεσα από τις διακυμάνσεις της αγοράς ενέργειας και τις υψηλές τιμές ηλεκτρισμού που παρατηρήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, η Ιταλία δεν είχε κοινοποιήσει το μέτρο στις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πριν από την εφαρμογή του. Ως αποτέλεσμα, οι υπηρεσίες της DG COMP έστειλαν στις 20 Σεπτεμβρίου 2024 αίτημα για πληροφορίες εκ του νόμου, βασιζόμενες σε στοιχεία που είχαν δημοσιευτεί στον τύπο.

Στους επόμενους μήνες, πραγματοποιήθηκαν αρκετές συναντήσεις μεταξύ των υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, συγκεκριμένα της DG COMP και της DG ENER, και των ιταλικών αρχών, με στόχο τη συζήτηση πιθανών αλλαγών στο μέτρο, ώστε να μειωθούν οι στρεβλώσεις στην αγορά και ο κίνδυνος υπερσυμπλήρωσης (overcompensation). Οι διαβουλεύσεις αυτές οδήγησαν στην αναθεώρηση του αρχικού μέτρου, η οποία και παρουσιάστηκε στις 25 Ιουνίου 2026 από τις ιταλικές αρχές.

Το μέτρο προβλέπει περίοδο 36 μηνών, κατά τη διάρκεια της οποίας η GSE μεταφέρει την υφιστάμενη ενέργεια σε ενεργοβόρες επιχειρήσεις στην τιμή μιας αποδοτικής νέας μονάδας ΑΠΕ, επιτρέποντας στους καταναλωτές να έχουν πρόσβαση σε σταθερό κόστος αμέσως μετά την κατασκευή νέας δυναμικότητας.

Η Κομισιόν στις 27 Ιουνίου του 2025 απέστειλε στην Ιταλία, εγκριτική επιστολή για  το σχήμα που αποδέχεται, απαντώντας στο αρχικό ιταλικό σχέδιο GSE Energy Release 2.0  Η Κομισιόν, προσδιόρισε ότι απαιτείται Διαγωνισμός για την κατασκευή των νέων ΑΠΕ με τον τρόπο που περιγράφεται στο Comfort Letter.

Ειδικότερα, η αναθεωρημένη μορφή του μέτρου προβλέπει ότι οι ενεργοβόροι χρήστες θα μπορούν να λαμβάνουν ηλεκτρική ενέργεια από τον Gestore dei Servizi Energetici (GSE), με συνολική δυνατότητα 24 TWh ανά έτος, μέσω ενός χρηματοοικονομικού συμβολαίου δύο κατευθύνσεων (2-way Contract for Difference, CfD) στην τιμή των 65 ευρώ ανά MWh για τρία χρόνια. Όλοι οι EIUs που είναι καταχωρημένοι στον επίσημο κατάλογο της Cassa per i servizi energetici e ambientali (CSEA) είναι αυτόματα επιλέξιμοι ως δικαιούχοι.

Σε περίπτωση που οι εκδηλώσεις ενδιαφέροντος από τους EIUs υπερβαίνουν τη διαθέσιμη χωρητικότητα των 24 TWh ανά έτος — όπως φαίνεται ότι συμβαίνει κατά το τρέχον διάστημα  αφού οι αιτήσεις για πρόσβαση στον μηχανισμό Energy Release 2.0, ήταν από ~3.400 ενεργοβόρες βιομηχανίες (παροχές)  για πάνω απο τις 70 TWh, τονίστηκε ότι η ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας που θα διατεθεί σε κάθε δικαιούχο κατά τα πρώτα τρία χρόνια θα καθοριστεί αναλογικά. Η εκχώρηση της ηλεκτρικής ενέργειας θα γίνεται με μηνιαίες δόσεις, οι οποίες θα καθορίζονται με βάση την ενέργεια που είναι διαθέσιμη στον GSE, η οποία με τη σειρά της αντικατοπτρίζει την παραγωγή από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) στο πλαίσιο των τρεχόντων καθεστώτων feed-in tariffs. Παράλληλα, για κάθε μήνα, οι EIUs θα λαμβάνουν αυτή την ενέργεια με σταθερό όγκο καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, ενώ η τιμή αναφοράς για τον υπολογισμό του CfD θα βασίζεται στον απλό μηνιαίο μέσο όρο.

Μετά τα πρώτα τρία χρόνια, ο GSE θα οργανώσει διαδικασία διαγωνισμού ανοικτή σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, τόσο σε EIUs όσο και σε κατασκευαστές ΑΠΕ, για την κατασκευή και λειτουργία νέων μονάδων παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας, όπως ηλιακές, αιολικές ή υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις, με διπλάσια χωρητικότητα από αυτήν που απαιτείται για να επιστραφεί η ηλεκτρική ενέργεια που διατέθηκε κατά τα πρώτα τρία χρόνια. Οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό θα υποβάλλουν προσφορά για ένα προκαταβολικό επίδομα (grant) που θα απαιτούν για να είναι διατεθειμένοι να κατασκευάσουν τη νέα εγκατάσταση. Στη συνέχεια, το 50% της παραγόμενης νέας ανανεώσιμης ενέργειας θα καλύπτεται από ένα 2-way CfD που θα συνάπτεται με τον GSE, στην τιμή των 65 ευρώ ανά MWh, για περίοδο 20 ετών. Το CfD θα ακολουθεί το σχέδιο που έχει ήδη εγκριθεί με την Απόφαση της Επιτροπής C(2024) 9136 final, ενώ οι συμμετέχοντες μπορούν να υποβάλουν ακόμα και αρνητικές προσφορές.

Για τους EIUs που ωφελούνται από τη μειωμένη τιμή ηλεκτρικής ενέργειας, εφαρμόζονται οι εξής κανόνες:

1. Μη συμμετοχή στον διαγωνισμό: Αν ένας EIU δεν υποβάλει προσφορά, θεωρείται ότι έχει υποβάλει την ελάχιστη αποδεκτή προσφορά, δεδομένου ότι οι EIUs που ωφελούνται από τις μειωμένες τιμές υποχρεούνται να κατασκευάσουν ή να αναθέσουν την κατασκευή και λειτουργία διπλάσιας χωρητικότητας από την ενέργεια που έλαβαν. Έτσι, οι EIUs θεωρούνται πάντοτε συμμετέχοντες στον διαγωνισμό με την χαμηλότερη αποδεκτή προσφορά.

2. Αποτυχία στον διαγωνισμό: Αν ένας EIU δεν επιτύχει στον διαγωνισμό, θα πρέπει να καταβάλει στον GSE το προκαταβολικό επίδομα που προκύπτει από την δημοπρασία, η οποία βασίζεται στη μαργινική τιμολόγηση. Στη συνέχεια, ο GSE θα αναθέσει την κατασκευή και λειτουργία των ΑΠΕ σε άλλον επιλεγμένο χειριστή και θα μεταφέρει το επίδομα σε αυτόν. Το 50% της νέας παραγόμενης ενέργειας θα καλύπτεται με CfD 20 ετών στην τιμή των 65 ευρώ ανά MWh.

3. Επιτυχία στον διαγωνισμό: Αν ένας EIU επιτύχει στον διαγωνισμό, θα είναι υπεύθυνος για την κατασκευή της νέας ΑΠΕ που θα παράγει διπλάσια ενέργεια από αυτήν που έλαβε τα πρώτα τρία χρόνια. Παράλληλα, θα συνάψει CfD 20 ετών με τον GSE για να επιστρέψει την ενέργεια που έχει λάβει, στην τιμή των 65 ευρώ ανά MWh. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα λάβει πρόσθετο επίδομα.

Με τη λήξη της 20ετούς περιόδου του CfD, ο GSE θα εκτιμήσει αν το 100% του οφέλους που έλαβαν οι EIUs κατά τα πρώτα τρία χρόνια έχει επιστραφεί μέσω του δεύτερου CfD. Εάν αυτό δεν έχει συμβεί, το CfD θα παραταθεί, με τιμή strike όχι υψηλότερη από τα λειτουργικά και διαχειριστικά κόστη (O&M) των φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων στην αρχή της περιόδου επιστροφής, μέχρι να επιστραφεί το πλήρες αρχικό όφελος. Η υποχρέωση επιστροφής του οφειλόμενου οφέλους αφορά τους νικητές του διαγωνισμού, επομένως αν ο διαγωνισμός κερδηθεί από τους κατασκευαστές ΑΠΕ, αυτοί θα είναι υπεύθυνοι για την παράταση του CfD και αναμένεται να λάβουν υπόψη αυτή την υποχρέωση κατά την προσφορά τους.

Η εκτίμηση του αρχικού οφέλους θα γίνεται με τον εξής τρόπο: θα υπολογίζεται η διαφορά ανάμεσα στην τιμή strike των 65 ευρώ/MWh και τις μελλοντικές μέσες τιμές που διαπραγματεύονται στην πλατφόρμα ηλεκτρικής ενέργειας EPEX για τα έτη 2025, 2026 και 2027. Το ποσό αυτό θα προεξοφλείται στην παρούσα αξία με επιτόκιο 4,25%, όπως δημοσιεύτηκε από την Τράπεζα της Ιταλίας τον Απρίλιο 2025. Στη συνέχεια, η επιστροφή του οφέλους θα εκτιμάται συγκρίνοντας τα συνολικά έσοδα από την πώληση ηλεκτρικής ενέργειας με το διοικητικά εκτιμώμενο κόστος παραγωγής (LCOE) των νέων ΑΠΕ. Για την ενέργεια που καλύπτεται από το CfD, τα έσοδα υπολογίζονται στην τιμή strike των 65 ευρώ/MWh, ενώ για την υπόλοιπη ενέργεια χρησιμοποιείται η τιμή αναφοράς. Το αρχικό LCOE ορίζεται σε 73 ευρώ/MWh και περιλαμβάνει όλα τα κόστη επένδυσης, λειτουργίας και κεφαλαίου. Η προσαρμογή του LCOE θα βασίζεται στα αποτελέσματα του πρώτου διαγωνισμού FERX TCTF, προκειμένου να εξασφαλιστεί η δίκαιη επιστροφή του οφέλους.

Στο τέλος της διαδικασίας, οποιαδήποτε διαφορά ανάμεσα στο εκτιμώμενο αρχικό όφελος και το ποσό που επιστράφηκε θα ανακτηθεί μέσω παράτασης του CfD, με τιμή strike όχι υψηλότερη από τα λειτουργικά κόστη των φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων, μέχρι το καθαρό παρόν αξίας (NPV) να γίνει μηδενικό.

Βουλγαρία: Πρόγραμμα κρατικής ενίσχυσης για ενεργοβόρους καταναλωτές – Τι προβλέπει

Η κυβέρνηση της Βουλγραίας ετοιμάζεται να κοινοποιήσει στην Κομισιόν τη δική της πρόταση. Ένα νέο πρόγραμμα στήριξης για τις επιχειρήσεις που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας και κινδυνεύουν να χάσουν την ανταγωνιστικότητά τους λόγω των υψηλών τιμών. Το σχέδιο προβλέπει τη χορήγηση αντισταθμίσεων υπό τη μορφή προσωρινής οικονομικής βοήθειας, με σκοπό αφενός να ανακουφίσει τις επιχειρήσεις από το κόστος ρεύματος και αφετέρου να τις υποχρεώσει να κατευθύνουν μέρος των ενισχύσεων σε επενδύσεις που θα μειώσουν τη μελλοντική κατανάλωση ενέργειας και θα επιταχύνουν την πράσινη μετάβαση.

Το πρόγραμμα έχει ως αφετηρία τον Ιούλιο του 2025 και προβλέπεται να ισχύσει για τρεις διαδοχικές περιόδους (μέχρι το 2029). Η πρώτη φάση συνοδεύεται από προϋπολογισμό 210 εκατ. BGN (περίπου 107 εκατ. ευρώ).