Ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει τα χεράκια του, και βγάζει τα ματάκια του

Ξεκίνησα τη σημερινή μέρα, την τελευταία εργάσιμη του Σεπτεμβρίου πληρώνοντας φόρους και πολλά άλλα. Και βρίζοντας, παράλληλα. Μπήκα από τον υπολογιστή στην τράπεζα κι άρχισα να μικραίνω, τον ήδη μικρό και γλίσχρο τραπεζικό μου λογαριασμό. ΕΝΦΙΑ και δόση εφορίας, με ξετίναξαν. Ξαναθυμήθηκα τις υποσχέσεις Τσίπρα για κατάργησή του και τα «καντήλια» πήγαιναν σύννεφο. Μετά ήλθε η δόση του τραπεζικού μου δανείου. Και μειωμένη που είναι, με πονάει πολύ, γιατί μειωμένα είναι όλα μου τα έσοδα. Έμεινα με ελάχιστα. Έτσι, μου φάνηκε βουνό που έπρεπε να βάλω και βενζίνη, ενώ η οικογένεια, το απόγευμα με περίμενε με το γνωστό, ένοχο χαμόγελο στα χείλια και τη λίστα του σούπερ μάρκετ στα χέρια. Η χαριστική βολή!

Έχω την τύχη, ή μάλλον την ατυχία, όπως σχεδόν δυο εκατομμύρια συμπολίτες μου, να εργάζομαι στο ιδιωτικό τομέα, που σημαίνει ότι αναμένω να πληρωθώ στις αρχές του άλλου μήνα (στην καλύτερη περίπτωση). Αν όμως θέλω να αποφύγω τα πρόστιμα, έπρεπε να πληρώσω σήμερα το κράτος, με τους φόρους που κάθε χρόνο αυξάνονται.

Η σημερινή ημέρα, τελευταία εργάσιμη του Σεπτεμβρίου, αποτελεί δυστυχώς τον κανόνα στην Ελλάδα των –πολλών- τελευταίων ετών. Το κράτος μου ζητάει ΟΛΕΣ μου τις υποχρεώσεις, που αυτό μονομερώς αποφασίζει, και τις ζητάει στην ώρα του. Ταυτόχρονα εκείνο δεν είναι ποτέ εντάξει στις δικές του υποχρεώσεις: αν παίρνω επιστροφή εφορίας, πάντα κάτι θα βρίσκει για να μου την μειώνει ή να την εξαφανίζει τελείως. Και κάθε φορά που διαβάζω, ρωτάω ή μαθαίνω για φόρους, μόνο για αύξηση ακούω. Ποτέ, μα ποτέ για μείωση.

Αυτό είναι το μεγάλο πολιτικό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ: Ενώ στα λόγια και στην πολιτική του στρατηγική, επικεντρώνει τη στόχευσή του στα μικρομεσαία στρώματα της κοινωνίας μας, στην πράξη με τη συνεχή, οριζόντια, άδικη και κυρίως αναξιόπιστη πολιτική του για υπερφορολόγηση, βάζει τα χεράκια του και βγάζει τα ματάκια του.

Η υπερφορολόγηση, που μάλιστα αλλάζει συνεχώς όχι σύμφωνα με τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών λαλά σύμφωνα με τις ανάγκες του κράτους, που συνηθέστατα αυξάνονται χωρίς να αυξάνεται και η ποιότητα των κρατικών υπηρεσιών προς τον πολίτη, πλήττουν κυρίως και πιο καθοριστικά τα ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας.

Δηλαδή, αυτά ακριβώς τα στρώματα, στα οποία προνομιακά απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολίτες που έχουν μπει στο εκλογικό στόχαστρο της σημερινής κυβέρνησης, ακούνε συνεχώς τον πρωθυπουργό και τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος να μιλούν για δικαιοσύνη, προστασία των αδυνάτων, ισότητα, ευκαιρίες κλπ. Την ίδια ώρα, ζουν στην καθημερινότητά τους την αδικία, την άνιση εκμετάλλευσή τους από το αδηφάγο κράτος, τη ληστρική επιδρομή του «αριστερού» κυβερνητικού επιτελείου επί των απροστάτευτων πορτοφολιών τους. Των πορτοφολιών, τα οποία γεμίζουν με κόπο, ιδρώτα και θυσίες κι αδειάζουν μονομιάς, στο βωμό της ολοένα και μεγαλύτερης αύξησης του κρατικού τέρατος, το οποίο ζει για να τρέφεται, κι όχι για να υπηρετεί τον Έλληνα και την Ελληνίδα.

Πώς να μην καταρρέει στις δημοσκοπήσεις και σε κάθε μέτρηση της κοινής γνώμης ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που στα λόγια εμφανίζεται να πασχίζει υπέρ αυτών, που στην πράξη κατακρεουργεί;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Οι υπέρογκοι φόροι «τροχοπέδη» για τον Κρατικό Προϋπολογισμό – Στα 1,7 δισ. ευρώ η τρύπα στα έσοδα

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ: Όλες οι χώρες μειώνουν τη φορολογία για να ενισχύσουν την ανάπτυξη και η Ελλάδα την αυξάνει

ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ: Αντώνης Κεφαλάς: O Τσιπρας θύμα της φιλοδοξίας του