Δύο επιλογές έχει ο Tσακαλώτος: Επώδυνο συμβιβασμό ή νέο θρίλερ

Πλέον τα περιθώρια για την κυβέρνηση δεν είναι απλά στενά, αλλά ασφυκτικά: η κατάσταση όσον αφορά τις συζητήσεις για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης αρχίζει να θυμίζει επικίνδυνα καλοκαίρι του 2015 και η αβεβαιότητα γύρω από την ελληνική οικονομία χτυπάει “κόκκινο”, καθώς το αδιέξοδο γύρω από τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου παραμένει.

Το πρόβλημα, όπως παραδέχονται πλέον όλοι, είναι το εξής: Το ΔΝΤ συνδέει τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα με τη νομοθέτηση επιπλέον μέτρων από το 2018 και μετά, εκτιμώντας ότι θα είναι απαραίτητα για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι και να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό που προβλέπει, με προοπτική να μην εφαρμοστούν αν τελικά αποδειχθεί ότι κάνει λάθος. Η κυβέρνηση δεν θέλει να νομοθετήσει “προληπτικά” μέτρα, υποστηρίζοντας πως κάτι τέτοιο θα ήταν παράνομο και αντιδημοκρατικό (αλλά και συνυπολογίζοντας ότι αυτά τα μέτρα δύσκολα θα περνούσαν από την εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή). Οι δε Ευρωπαίοι, αν και επίσης θεωρούν πως αυτά τα μέτρα δεν είναι απαραίτητα, δε θέλουν να χαλάσουν το… χατίρι του ΔΝΤ, καθώς κρίνουν απαραίτητη τη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα, εκτιμώντας πως σε αυτήν τη φάση δεν είναι εφικτή η αντικατάστασή του από τον ESM (σημειώστε εξάλλου ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να περάσει η αντικατάσταση αυτή από τη γερμανική Βουλή, κάτι που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δε θέλει ούτε να σκέφτεται).

Και κάπως έτσι, η Αθήνα βρίσκεται σε κατάσταση ομηρείας, με τις επιλογές της κυβέρνησης να διαμορφώνονται πλέον ως εξής: επώδυνος συμβιβασμός με αποδοχή νέων μέτρων (ναι, ακόμη και “προληπτικών”), ή “ηρωική” διαπραγμάτευση και νέο θρίλερ στα πρότυπα του 2015. Στο πρώτο σενάριο, η δεύτερη αξιολόγηση θα κλείσει μεν εντός του Φεβρουαρίου, όμως το πλήγμα θα είναι βαρύ για την κυβέρνηση και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στην κατάρρευσή της. Στο δεύτερο σενάριο, οι διαπραγματεύσεις θα παραταθούν επ’ άπειρον, καθώς από τον Μάρτιο ξεκινά μία μακρά προεκλογική περίοδος στην Ευρώπη, με εκλογικές αναμετρήσεις μεταξύ άλλων στην Ολλανδία και τη Γαλλία που μπορεί να διαταράξουν τις ισορροπίες στην Ευρωζώνη, ενώ τον Σεπτέμβριο έχουμε και τις εκλογές στη Γερμανία, οι οποίες επίσης θα είναι καθοριστικές για την πορεία της Ευρώπης. Είναι προφανές ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα θα είναι πολύ δύσκολο να ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση για την Ελλάδα, κι έτσι η αβεβαιότητα θα κατοικοεδρεύει στη χώρα μας για πολλούς μήνες, καταβαραθρώνοντας τις πιθανότητες ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.

Αυτό είναι εν τέλει και το διακύβευμα του σημερινού Eurogroup, στο οποίο δεν αναμένεται κάποια απόφαση για την Ελλάδα, όμως θα διαφανεί αν υπάρχει προοπτική ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης, με πρώτο ερωτηματικό το αν θα επανέλθουν στην Αθήνα τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών προκειμένου να επιτευχθεί μία τεχνική συμφωνία που θα ανοίξει το δρόμο για την άρση του αδιεξόδου. Για την ώρα φαίνεται δύσκολη η επάνοδος των τεχνικών κλιμακίων, καθώς οι εκκρεμότητες είναι αρκετές, ενώ η ασάφεια γύρω από το τι μέλλει γενέσθαι με το ΔΝΤ επιτείνει αυτό το αρνητικό κλίμα γύρω από τις διαβουλεύσεις.

Σε κάθε περίπτωση, το σημερινό Eurogroup αναμένεται στην καλύτερη περίπτωση να αποτελέσει ένα “σκαλοπάτι” προς την αντίστοιχη συνεδρίαση της 20ής Φεβρουαρίου, η οποία θα είναι η πλέον κρίσιμη και θα καθορίσει τις εξελίξεις γύρω από το ελληνικό πρόγραμμα, και κατ’ επέκταση θα καθορίσει και τις τύχες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Süddeutsche Zeitung: Άλλοι αποφασίζουν για την Ελλάδα

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Κυριάκος Μητσοτάκης: Η λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν άφησε τίποτα όρθιο στο πέρασμά της…

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Ένωση Τραπεζών: Τα ηνία στην (κομψή) Ελένη Λουρή