“Οι επιχειρηματίες που δε θα πληρώσουν, θα νοσταλγήσουν τις τράπεζες ”. Τι λένε οι Έλληνες τραπεζίτες για τα funds που έρχονται

Και όμως , “Θα νοσταλγήσουν τις τράπεζες, οι επιχειρηματίες που σήμερα δεν πληρώνουν τα δάνειά τους”. Σαφής είναι η αποστροφή πολύπειρου τραπεζίτη όταν αναφέρεται στην πώληση δανείων στα λεγόμενα «κοράκια» και στην αντιμετώπιση που θα έχουν εφεξής οι επιχειρηματίες από τα funds που εισέρχονται στην ελληνική αγορά με άγριες διαθέσεις.  Ειδικά στην επιχειρηματική πίστη, τα δάνεια που θα πωλήσουν οι τράπεζες είναι αυτά που έχουν «ψωμί», το οποίο τα εξιδικευμένα funds, όπως τα Cerberus Capital Management, Oaktree Capital, Blackstone, Kohlberg Kravis Roberts & Co (KKR), Fortress, Apollo και Lone Star, θα επιχειρήσουν να μετατρέψουν με οποιονδήποτε τρόπο, σε … παντεσπάνι. Και όσοι επιχειρηματίες δεν συνεργαστούν εμπράκτως, εισφέροντας κεφάλαια, θα βρεθούν εκτός, επισημαίνουν γνώστες της αγοράς.

Δάνεια άνω των 20 δισ.ευρώ, το 50% των χορηγήσεων σε μεγάλες επιχειρήσεις, είναι στο «κόκκινο» και αναμένεται να είναι ο μοχλός που θα μεταβάλλει τον επιχειρηματικό χάρτη.

Μέχρι σήμερα οι τράπεζες αντιμετώπιζαν πιο χαλαρά τις περιπτώσεις μη εξυπηρετούμενων δανείων, επιδιώκοντας συναινετικές λύσεις – χωρίς επιτυχία – και βρίσκονταν ενώπιον επιχειρηματιών που εκμεταλλεύονταν την χαλαρότητα/ολιγωρία/προσωπικές σχέσεις για να μένουν στις εταιρείες χωρίς να βάζουν το χέρι στην τσέπη.

Η δυνατότητα πώλησης των δανείων αυτών λύνει και τα χέρια των τραπεζιτών που μεταφέρουν το μπαλάκι στους ειδικούς που δεν ορρωδούν προ ουδενός και όπως η διεθνής εμπειρία έχει δείξει, μπαίνουν στις επιχειρήσεις, απομακρύνουν τη διοίκηση και προχωρούν σε ριζικές κινήσεις αναδιάρθρωσης.

Να βάλουν το χέρι στην τσέπη οι επιχειρηματίες ειδάλλως θα δουν την …προστασία από τα funds 

Το νέο νομοθετικό πλαίσιο δίνει τα εργαλεία αφού συμπιέζει το χρόνο των πλειστηριασμών, στερώντας από τους κακοπληρωτές, την δυνατότητα του κατενάτσιο. Η απλοποίηση των διαδικασιών ρευστοποίησης, η συμπίεση του χρόνου εκπλειστηρίασης και η αλλαγή στη σειρά κατάταξης κατά τον πλειστηριασμό αλλάζουν άρδην τα δεδομένα για τους επιχειρηματίες.

Όλη αυτή η συζήτηση αφορά επιχειρήσεις με δυνατότητα βιωσιμότητας και άρα, όχι τα σαπάκια, κάτι που σημαίνει ότι οι ανακατατάξεις σε κλάδους θα είναι ριζικές τους επόμενους μήνες και πολλά επιχειρηματικά τζάκια θα πάψουν να υπάρχουν, εκτός αν βάλουν το χέρι στην τσέπη και προλάβουν τις εξελίξεις.

Για τις τράπεζες, η απειλή της πώλησης είναι σαφές μέσο πίεσης προς τους επιχειρηματίες που επικαλούνται δυσκολίες και δεν εξυπηρετούν τις υποχρεώσεις τους και η αναφορά στο mononews του γνωστού τραπεζίτη, είναι χαρακτηριστική. Oι επιχειρηματίες θα νοσταλγήσουν πράγματι τις τράπεζες ως αντισυμβαλλόμενους που κινούνται by the book και συνεκτιμούν το κοινωνικό κόστος που θα έχει μια ριζική αναδιάρθρωση στις επιχειρήσεις.

Στον αντίποδα, τα funds κινούνται στο όριο, έχουν ευελιξία και είναι οι «ξένοι» στην αγορά που δεν βλέπουν κοινωνικές επιπτώσεις για παράδειγμα, από το κλείσιμο μιας μονάδας παραγωγής, κίνηση που δεν μπορεί να αποκλειστεί στο πλαίσιο μιας ευρείας αναδιάρθρωσης.

Σε αυτή τη φάση, εμπόδιο για την πώληση δανείων σε ξένα funds είναι οι σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις τιμές που προσφέρονται και σε αυτές που θα μπορούσαν να δεχθούν οι τράπεζες, με δεδομένες τις υψηλές προβλέψεις. Για το λόγο αυτό, οι εγχώριοι όμιλοι θα προτιμήσουν στις περιπτώσεις να αναθέσουν τη διαχείριση και όχι να μεταβιβάσουν σε funds, ώστε να κρατήσουν οι ίδιοι την υπεραξία που θα προκύψει.

Ειδικά, όμως, σε μεγάλα επιχειρηματικά δάνεια, όπως τονίζουν έλληνες bankers, δεν μπορούμε να είμαστε ξενοδόχοι, βιομήχανοι, διαχειριστές ακινήτων και να πραγματοποιούμε πλέον με ίδιους πόρους τις αναδιαρθρώσεις. Στην κατεύθυνση αυτή, εξιδικευμένα funds θα αναλάβουν τις ενέργειες που οι τράπεζες δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να κάνουν, αλλάζοντας πλήρως τον επιχειρηματικό χάρτη.