Του Τάκη Πουρναράκη, μηχανολόγου μηχανικού
Οι ταξιτζήδες μπορούν με βάση πρόσφατη υπουργική απόφαση να τοποθετήσουν διαχωριστικό προστασίας λόγω κορονοϊού.
Το διαχωριστικό προστασίας μπορεί να τοποθετείται ανάμεσα στα εμπρός και πίσω καθίσματα διαχωρίζοντας τον οδηγό από τους πελάτες για λόγους δημόσιας υγείας. Μάλιστα τις προηγούμενες μέρες υπεγράφη σχετική απόφαση από τον υφυπουργό Μεταφορών και Υποδομών, Γιάννη Κεφαλογιάννη.
Συγκεκριμένα, με την εν λόγω απόφαση ορίζεται η δυνατότητα τοποθέτησης διαχωριστικού, σε προαιρετική και προσωρινή βάση, σε Επιβατηγά Δημόσιας Χρήσης αυτοκίνητα για την προστασία επιβατών και οδηγού έναντι του κορονοϊού. Το διαχωριστικό σύμφωνα με την απόφαση πρέπει να είναι διαφανές, άχρωμο, ασφαλώς στερεωμένο και να μην επηρεάζει την ορατότητα.
Αν το διαχωριστικό δεν είναι μια εύκαμπτη μεμβράνη αλλά άκαμπτο ανθεκτικό πολυκαρβονικό, τότε σε περίπτωση βίαιης σύγκρουσης μπορεί ν’ αποτελέσει αιτία σοβαρού τραυματισμού των επιβαινόντων. Οποιοδήποτε μοντέλο αυτοκινήτου για να πάρει έγκριση Τύπου (πιστοποίηση καταλληλόλητας) ώστε να κυκλοφορεί εντός Ε.Ε. περνάει από αυστηρούς ελέγχους, crash test προτού πάρει τη σχετική άδεια. Τούτου δοθέντος απαγορεύονται αυτοσχέδιες προσθήκες για λόγους ασφαλείας. Δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι θα περνούσε ΚΤΕΟ ένα ταξί με άκαμπτο διαχωριστικό. Θα μου πείτε θα το βγάλει ο ταξιτζής για να περάσει ΚΤΕΟ. Άρα είναι παράνομο.
Δυσκολεύομαι να φανταστώ κάποια ασφαλιστική εταιρεία που θα δεχτεί να καλύψει τις ζημιές και τα νοσήλια από την βίαιη πρόσκρουση των κεφαλιών των πίσω επιβατών στο διαχωριστικό κάλυμμα. Πιστεύω πως οι ταξιτζήδες πρέπει να πάνε στη λύση της ποιοτικής εύκαμπτης μεμβράνης. Όχι για λόγους κόστους, αλλά για λόγους ασφαλείας.
