Νυχτερίδες στο φως

Η Φώφη Γεννηματά έχει να διαχειριστεί μία παράξενη κατάσταση στο Κίνημα Αλλαγής: οι ψηφοφόροι που το επέλεξαν στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, περίπου ένας στους οκτώ στο σύνολο του εκλογικού σώματος, έχουν κατά βάση ψυχολογία αντι-ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εκείνη είναι υποχρεωμένη να ασκεί αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, σε συναγωνισμό με το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.

Η τελευταία εκδοχή της αντιπολιτευτικής τακτικής του Κινήματος Αλλαγής εκφράστηκε με την κοκκινόμαυρη αφίσα που κατέκλυσε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με το σύνθημα να θυμίζει άλλες εποχές: «Η κυβέρνηση θα μας βρει μπροστά της, μέσα κι έξω από τη Βουλή». 

Λίγες ώρες πριν από την δημοσιοποίηση της αφίσας αυτής, η Metron Analysis του Στράτου Φαναρά δημοσιοποιούσε μία ενδιαφέρουσα δημοσκόπηση. Με βάση τα αποτελέσματά της, οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ βλέπουν θετικά την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε ποσοστά ελάχιστα χαμηλότερα από εκείνα των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε κάποιες από τις -κλασικές- ερωτήσεις της εταιρείας, πάνω από 9 στους 10 ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ εκφράζονται θετικά για την νέα κυβέρνηση και για τον πρωθυπουργό προσωπικά. 

Πώς συμβιβάζεται μία τέτοια δημοσκοπική εικόνα με την κοκκινόμαυρη αφίσα; Και ποιο είναι το μήνυμα του Κινήματος Αλλαγής, όχι μόνον προς ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, αλλά κυρίως προς τους ψηφοφόρους του; 

Η ηγεσία του τρίτου κόμματος απαντά με τον τρόπο αυτόν σε εκείνους που, στο πλαίσιο της αμφισβήτησης της ηγεσίας Γεννηματά, διαφημίζουν την επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ, όπως λέμε επιστροφή στο χωριό, ενόψει του συνεδρίου που έχει προγραμματιστεί για τα τέλη της χρονιάς.  Το νόημα είναι ότι δεν υπάρχει ασυνέχεια λόγω της ύπαρξης του ΚΙΝΑΛ, αλλά αντίθετα το κόμμα διατηρεί τα αντιδεξιά χαρακτηριστικά του ΠΑΣΟΚ και ασκεί σκληρή, δομική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. 

Η αγωνία στην Χαριλάου Τρικούπη έχει να κάνει και με την αναμενόμενη «πρόσκληση» του Αλέξη Τσίπρα, από το ύψος του 31,5% που εξασφάλισε στην κάλπη, προς τις «λοιπές προοδευτικές δυνάμεις». Μία πρόσκληση, την οποία ορισμένοι στο ΚΙΝΑΛ δύσκολα κρύβουν ότι θα τους γοήτευε, μιας και θα μπορούσε να είναι το διαβατήριο για την αναρρίχησή τους σε μία θέση δημάρχου, λέμε τώρα. Περιμένουν την πρόσκληση, όπως οι νυχτερίδες το σκοτάδι…

Η κατάσταση είναι, λοιπόν, πραγματικά παράξενη: οι ψηφοφόροι δηλώνουν ότι έλκονται από τον Μητσοτάκη, ενώ κάποια στελέχη υπαινίσσονται ότι προσβλέπουν στον Τσίπρα και στο μεσοδιάστημα αντιπολιτεύονται την πρόεδρό τους. Μοιάζει σαν το τέλειο αδιέξοδο, για έναν χώρο που θέλει να είναι απέναντι και στους δύο. 

Στην πραγματικότητα, όλα όσα συμβαίνουν είναι τα επακόλουθα του εκλογικού αποτελέσματος: το ΚΙΝΑΛ έχασε -προς το παρόν- την μάχη της Κεντροαριστεράς, μόλις έγινε αντιληπτό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον δεν κατέρρευσε στην κάλπη του Ιουλίου, αλλά ανέβασε το ποσοστό του χάνοντας μόλις 150.000 ψηφοφόρους μετά από 4,5 χρόνια κυβερνητικής φθοράς. 

Όμως, για αρκετό καιρό, ακόμα και το ποσοστό του Τσίπρα είναι σαν να παίρνεις το πρωτάθλημα της Α2.

Η Νέα Δημοκρατία άγγιξε το 40% του εκλογικού σώματος εξασφαλίζοντας άνετη αυτοδυναμία, και όπως είναι γνωστό, στην πολιτική μας σκηνή ισχύει ο νόμος του ΝΒΑ, ότι ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος είναι τίποτα.

Πόσο μάλλον ο τρίτος…