Τι θα συμβεί αν η Τουρκία πάρει τα Eurofighter – Θα είναι ανίκητη ή έχει η Ελλάδα το πλεονέκτημα;

Ουδείς θα έπεσε από τα σύννεφα από την «αρχική» έγκριση του αιτήματος που υπέβαλαν οι  -εξ ανατολών- γείτονες μας  για την αγορά 40 μαχητικών αεροσκαφών «made in Europe», τα γνωστά σε όλους «Eurofighter» των οποίων η επίσημη ονομασία είναι «Εurofighter Typhoon».

Το αίτημα προκειμένου να γίνει δεκτή η Τουρκία σε ένα αμιγώς ευρωπαϊκό πρόγραμμα παραγωγής αμυντικού υλικού ενέκρινε μετά τη Γερμανία (όπως πρώτο έγραψε το mononews.gr για την kolotoumpa του Καγκελάριου Μερτς) και το Ηνωμένο Βασίλειο, με Μνημόνιο Συνεργασίας (Memorandum of Understanding – MoU) που υπέγραψαν ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ με τον Βρετανό ομόλογό του, Τζον Χίλι.» Εκείνο που έχει σημασία είναι το ότι προέκυψε αυτή η έγκριση δεν σημαίνει αυτομάτως ότι η τουρκική αεροπορία θα εντάξει στη δύναμή της τα δελταπτέρυγα ευρωπαϊκά μαχητικά.

Η συμφωνία είναι προκαταρκτική, κάτι το οποίο την προσδιορίζει απλά ως άλλο ένα βήμα που μπορεί να φέρνει την Άγκυρα πιο κοντά μεν, αλλά εκκρεμούν όμως και περαιτέρω ρυθμίσεις μέχρι την τελική συμφωνία δε. Φυσικά και δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα για μια πλήρη συμφωνία και επακόλουθη σύμβαση προκειμένου να αποκτηθεί ένα σύγχρονο αεροσκάφος όπως το Typhoon, το οποίο παράγεται μέσω κοινοπραξίας και όχι από τη Βρετανία και τη Γερμανία μόνο.

Στην κοινοπραξία -ή αλλιώς και consortium αγγλιστί- κατασκευής του Eurofighter συμμετέχουν οι Γερμανία, Βρετανία, Ιταλία και η Ισπανία οι οποίες εκπροσωπούνται από τις Airbus, BAE Systems και Leonardo. Οι υπόψη χώρες έχουν από παλιά καλές σχέσεις με την Τουρκία και αυτό γιατί οι αγαπημένοι μας γείτονες είναι καλοί πελάτες και φροντίζουν να κάνουν τα ψώνια τους από τις εν λόγω αγορές.

Γερμανικά υποβρύχια, βρετανικά αεροσκάφη

Σημειώνεται ότι στις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι ενταγμένα γερμανικά υποβρύχια τύπου 214, τα οποία διαθέτει εδώ και καιρό και το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, καθώς επίσης και άλλα γερμανικά οπλικά συστήματα, όπως το άρμα μάχης Leopard 2. Από την άλλη, η Βρετανία θεωρεί την Τουρκία βασικό στρατηγικό εταίρο και η αμυντική εταιρεία BAE Systems είναι κύριος «παίκτης» του προγράμματος κατασκευής του μαχητικού αεροσκάφους KAAN της Τουρκίας.

Ισπανία και Ιταλία επίσης τα έχουν τακιμιάσει με την Άγκυρα (από το τουρκικό takim που σημαίνει γίναμε γίναμε φίλοι) μιας και το καμάρι του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, το πλοίο ANADOLU, είναι πιστό αντίγραφο του αντίστοιχου Juan Carlos και ταυτόχρονα η μεγαλύτερου επιπέδου αμυντική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Παράλληλα, στην Ιταλία ο γαμπρός του Ερντογάν εξαγόρασε την Piaggio Aerospace, ενώ η αμυντική συνεργασία είναι πάντα ψηλά στις συνομιλίες μεταξύ των ηγετών των 2 χωρών.

Σίγουρα θα διερωτάστε γιατί τα κάνει όλα αυτά η Τουρκία και «καίγεται» τόσο πολύ προκειμένου να αποκτήσει καινούρια αεροσκάφη; Να σας λύσω την απορία και να σας πω λοιπόν ότι όλα αυτά τα κάνει γιατί ανησυχεί. Ναι πολύ καλά καταλάβατε, ανησυχεί και οι λόγοι της ανησυχίας αυτής είναι τρεις: Ισραήλ, ΗΠΑ και Ελλάδα.

Η Τουρκία απέναντί της έχει ένα Ισραήλ με πολύ μεγάλες δυνατότητες και δυσανεξία στις προκλήσεις και αμφισβητήσεις στα συμφέροντά του και μια Αμερική που δεν την αφήνει να μπει στο πρόγραμμα των F-35. Και πως να την αφήσει δηλαδή αφού αγόρασε το ρωσικής κατασκευής σύστημα αεράμυνας S-400, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από το πρόγραμμα των αμερικανικών μαχητικών και το 2020 να της επιβληθούν κυρώσεις στο πνεύμα του νόμου για την αντιμετώπιση των εχθρών της Αμερικής, γνωστού ως CAATSA (Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act).

Τα Rafale και οι ΟΧΙΕΣ

Ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος όμως για τους Τούρκους είναι ποιος άλλος… εμείς! Την ώρα που οι Τούρκοι ψάχνουν να αγοράσουν αεροσκάφη νέας γενιάς, η Ελλάδα έχει ήδη εντάξει στο οπλοστάσιό της υπερσύγχρονα μαχητικά 4,5 γενιάς. Η Πολεμική μας Αεροπορία εξοπλίστηκε και συνεχίζει να εξοπλίζεται με πολύ ικανά συστήματα. Τα γαλλικά μαχητικά Rafale και οι «ΟΧΙΕΣ» (αναβαθμισμένα F-16 VIPER) -τα οποία διαθέτουν τα κορυφαία ραντάρ AESA- είναι από καιρό ενταγμένα σε επιχειρησιακές Μοίρες και σχέδια και οι πιλότοι μας εκπαιδεύονται συνεχώς σε αυτά.

Τα Rafale και τα VIPER αποτελούν πλατφόρμες με δικτυοκεντρικές ικανότητες και δυνατότητες συνεργασίας με τα αναμενόμενα Stealth αεροσκάφη F-35 (η αεροπορική βάση στην Ανδραβίδα ήδη ετοιμάζεται πυρετωδώς για να τα φιλοξενήσει πολύ σύντομα). Αυτές οι πλατφόρμες σε συνδυασμό με τα φονικά οπλικά τους συστήματα μπορούν και τηρούν ισορροπίες. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας. η αλήθεια είναι ότι δεν τηρούν απλά ισορροπίες αλλά ενδεχομένως να γέρνουν και τη ζυγαριά υπέρ της χώρας μας.

Για να το διευκρινίσω περαιτέρω, το ότι τα  μαχητικά μας αεροσκάφη είναι ενταγμένα σε επιχειρησιακές Μοίρες και αυτό μεταφράζεται στο ότι μπορούν να αξιοποιηθούν σε επιχειρήσεις, κάτι το οποίο δεν είναι απλό. Εκτός δηλαδή από το απαραίτητο αεροπορικό δυναμικό και τους κορυφαίους χειριστές της Πολεμικής Αεροπορίας, έχουμε και τα απαραίτητα πυρομαχικά -όπως τους πυραύλους αέρος/αέρος Meteor που φέρουν τα ελληνικά Rafale- τα οποία εξοπλίζουν τα ελληνικά αεροσκάφη.

Αυτό είναι σημαντικό γιατί η Τουρκία έχει απόσταση να διανύσει για κάτι τέτοιο. Μια πιθανή συμφωνία για πώληση όπλων στην Τουρκία, προκειμένου να εξοπλίσει αεροσκάφη τα οποία πιθανά να αποκτήσει, είναι μια άλλη διαδικασία, το ίδιο χρονοβόρα και δύσκολη όσο και η αγορά των μαχητικών και βεβαίως ότι και η χώρα μας δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια.

Η Ελλάδα είναι σε συνεχή επαγρύπνηση και η ελληνική κυβέρνηση καταβάλλει εργώδεις προσπάθειες σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου να διατηρείται η αποτρεπτική δυνατότητά μας και οι ισορροπίες με ένα κράτος γείτονα που αρέσκεται στο να ταράζει τα νερά και τους αιθέρες, και ας κάνει τον καλό τώρα τελευταία.