Άρθρο απάντηση στον Γιώργο Παπαδόπουλο – Τετράδη (liberal.gr): Αν ο εκδότης δεν ήταν διαπλεκόμενος, τότε ο δημοσιογράφος δεν θα ήταν γλείφτης

Ένα από τα πράγματα που μάθαμε με βεβαιότητα από την σχεδόν τετράωρη συνέντευξη Τύπου του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ –από την οποία έφυγαν αποκαμωμένοι ακόμη και οι υπουργοί- είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν ήθελε με τίποτα να βρεθεί προ εκπλήξεως, αντιμέτωπος με σκληρές ερωτήσεις, για τις οποίες δεν θα είχε απαντήσεις. Ο Γιάννης Κατσίγιαννης από τον 98,4 κατήγγειλε ότι για να πάρει σειρά στις ερωτήσεις, έπρεπε να τις θέσει εν γνώσει του πρωθυπουργικού επιτελείου εκ των προτέρων, ενώ ο Άγγελος Κωβαίος του Βήματος «κόπηκε» για άλλη μια χρονιά από τη λίστα Τζανακόπουλου.

Και ξαφνικά στη συζήτηση μπήκε ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαδόπουλος – Τετράδης (ο θρυλικός «Καιρός» της Ελευθεροτυπίας), ο οποίος ούτε λίγο – ούτε πολύ με άρθρο του στο liberal.gr έριξε το ανάθεμα στους δημοσιογράφους, κατηγορώντας τους ευθέως για «γλείψιμο» στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ.

«Η συνέντευξη του πρωθυπουργού προχτές ήταν μια ακραία επίδειξη αντιδημοσιογραφικής, καθεστωτικής, εμετικής, δουλικής δημοσιογραφίας. Δεν είναι η πρώτη και δεν είναι και η τελευταία τέτοια. Η δουλικότητα και ο εκμαυλισμός της συνείδησης των δημοσιογράφων είναι παλιά ιστορία» λέει ο κ. Παπαδόπουλος – Τετράδης σε άρθρο του μετά τον σάλο που προκλήθηκε από τις κυβερνητικές πρακτικές ελέγχου πάνω στις δημοσιογραφικές ερωτήσεις που θα έφταναν στα αυτιά του πρωθυπουργού.

Κάτι θα ξέρει και ο κ. Παπαδόπουλος-Τετράδης, χρόνια δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας, εφημερίδα , που ξεκίνησε στηρίζοντας την αλλαγή, αλλά ελέγχοντας την εξουσία και κατέληξε υποδειγματική στο γλείψιμο των εξουσιών του Κώστα Σημίτη και του Κώστα Καραμανλή, στα χρόνια από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι και που έκλεισε.

Όμως, ο κ. Παπαδόπουλος-Τετράδης είναι άδικος όταν ρίχνει την ευθύνη αποκλειστικά στους δημοσιογράφους. Όντως πολλοί μπορεί να φιγουράριζαν στα pay rolls υπουργείων, τραπεζών, επιχειρήσεων, όντως πολλοί μπορεί να μην έκαναν τη δουλειά τους καλά. Όμως από αυτή την ιστορία δεν μπορεί να μένουν απέξω τα πραγματικά αφεντικά των Μέσων Ενημέρωσης, οι εκδότες και οι ιδιοκτήτες σταθμών και ραδιοφώνων.

Το δικό τους νταραβέρι με την εκάστοτε εξουσία είναι αυτό που ουσιαστικά βάζει στα χείλη των δημοσιογράφων τις ερωτήσεις που απευθύνουν στους πρωθυπουργούς, είτε ήταν την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, είτε την εποχή του Σημίτη, είτε την εποχή του Κώστα Καραμανλή. Το νταραβέρι του εκδότη με τους κυβερνητικούς μηχανισμούς είναι αυτό που ανοίγει και την όρεξη σε δημοσιογράφους να παίξουν άλλο ρόλο από αυτόν που πρέπει να επιτελεί η δημοσιογραφία.

Αν ο εκδότης-ιδιοκτήτης του μέσου, δεν είναι ξεκάθαρος στη θέση που στηρίζει το μέσο του, δεν έχει στόχο να αποκαλύψει την αλήθεια, παίζει τα δικά του παιχνίδια για τους δικούς του λόγους, τότε πώς μπορεί να αυτονομηθεί από αυτή την διαδικασία ο δημοσιογράφος;

Μόνο παίζοντας τη δουλειά του και τον μισθό –αν τον παίρνει κι αυτόν- κορώνα-γράμματα.

Με λίγα λόγια, τους κανόνες του παιχνιδιού δεν τους φτιάχνει ο δημοσιογράφος. Ο δημοσιογράφος θα αναλάβει να «ξεστραβώσει» τον πολίτη και να ρίξει φως στο σκοτάδι, όπως απαιτεί ο κ. Παπαδόπουλος – Τετράδης, αν του το επιτρέπει το μέσο, στο οποίο εργάζεται. Αυτή είναι η αλήθεια και ο κ. Παπαδόπουλος-Τετράδης σίγουρα τη γνωρίζει λόγω της τεράστιας εμπειρίας του στον χώρο της δημοσιογραφίας.

Όλα τα άλλα είναι υποκριτικά και προσχηματικά, για να θεωρητικολογούμε.