Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αγία Παρασκευή του Βόλου. Ένα παιδί που μεγάλωσε σε μια γειτονιά όπου οι μπάλες έσκαγαν στα μπαλκόνια και οι φίλοι έβαζαν στοίχημα για το ποιος θα ντριμπλάρει πρώτος τον μεγάλο της παρέας. Από νωρίς ξεχώριζε όχι για τη δύναμη ή την ταχύτητά του, αλλά για τη σκέψη του. Ήξερε να πασάρει εκεί που δεν υπήρχε χώρος, να αποφασίζει μισό δευτερόλεπτο νωρίτερα από όλους. Στην τοπική ομάδα της Αγίας Παρασκευής έγινε το «παιδί-θαύμα» της περιοχής.

Ο Ολυμπιακός τον είχε εντοπίσει, όμως ο ΠΑΟΚ κινήθηκε πρώτος και με διαφορετικό τρόπο. Ο τότε επικεφαλής των Ακαδημιών, Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος, δεν πήγε απλώς να τον «κλείσει». Πήγε να γνωρίσει την οικογένειά του, να τους πείσει πως στη Θεσσαλονίκη δεν θα βρει απλώς ένα μεγάλο όνομα, αλλά ανθρώπους που θα τον προσέξουν. Έτσι, σε ηλικία μόλις 11 ετών, ο μικρός Γιάννης άφησε τον Βόλο και φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ.

1

Οι πρώτες σκιές και το πρώτο μεγάλο στοίχημα

Στην Τούμπα πέρασε από όλες τις ηλικιακές ομάδες, από την U15 έως την U19, με φυσικότητα σχεδόν προκλητική. Όσοι τον έβλεπαν στις προπονήσεις έλεγαν πως «αυτός δεν μαθαίνει, θυμάται». Είχε μια αίσθηση του χώρου και του χρόνου που δεν διδάσκεται. Ήταν διαφορετικός. Όταν ήρθε η ώρα για το ανδρικό, ο ΠΑΟΚ τον έστειλε για έξι μήνες δανεικό στην Εουπεν του Βελγίου. Ήταν το πρώτο δύσκολο βήμα, το σημείο που πολλά παιδιά της ηλικίας του «χάνονται». Ο Κωνσταντέλιας όμως γύρισε πιο ώριμος, πιο σκληραγωγημένος, με άλλον αέρα. Στο Βέλγιο κατάλαβε πως το ταλέντο χωρίς σκληρή δουλειά δεν αρκεί.

Όταν επέστρεψε, ο Ραζβάν Λουτσέσκου είδε έναν παίκτη που ήξερε πια να παίζει με σώμα και μυαλό. Έναν δημιουργό που δεν «έτρεχε» το παιχνίδι, αλλά το κατεύθυνε. Από εκείνη τη στιγμή, ο ΠΑΟΚ κατάλαβε πως έχει στα χέρια του κάτι σπάνιο.

Το χάρισμα που σε κάνει να πληρώνεις εισιτήριο

Η μεγαλύτερη αρετή του Κωνσταντέλια δεν είναι το κοντρόλ ή η ντρίμπλα. Είναι ο τρόπος που διαβάζει τον χώρο. Κρατά το κεφάλι ψηλά, υπολογίζει τις αποστάσεις, αλλάζει ρυθμό μέσα σε μισό μέτρο. Μπορεί να σου δώσει πάσα την ώρα που νομίζεις ότι δεν υπάρχει καμία διέξοδος. Και το κάνει χωρίς φανφάρες. Είναι ο ποδοσφαιριστής που κάνει τους άλλους καλύτερους, αυτός για τον οποίο πληρώνεις εισιτήριο για να τον δεις.

Η ασίστ-ποίημα στον Νάρεϊ, πεσμένος στο χορτάρι απέναντι στην ΑΕΚ, ήταν μια στιγμή που αποτύπωσε όλο του το ταλέντο. Όλοι πίστεψαν ότι η φάση είχε τελειώσει, εκτός από εκείνον. Όπως και στη Λεωφόρο, όταν με μια κίνηση και ένα τελείωμα γεμάτο ψυχραιμία, σκόραρε και ανάγκασε όλο το γήπεδο να σηκωθεί και να χειροκροτήσει. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί λίγους μήνες νωρίτερα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», όταν βγήκε αλλαγή και οι οπαδοί του Ολυμπιακού τον αποχαιρέτησαν όρθιοι. Στην Ελλάδα, τέτοια πράγματα δεν γίνονται συχνά.

Από τις σειρήνες στο «μένω εδώ για να ηγηθώ»

Οι ομάδες του εξωτερικού παρακολουθούσαν στενά την πορεία του. Είχε περάσει από δοκιμές στη Μασία της Μπαρτσελόνα, η Άρσεναλ και η Σάλτσμπουργκ είχαν ενδιαφερθεί, ενώ η Ατλέτικο Μαδρίτης είχε στείλει σκάουτερ για να τον δουν. Το καλοκαίρι του 2025 η Στουτγκάρδη έκανε πρόταση με αποδοχές πάνω από 2 εκατομμύρια τον χρόνο και σχεδόν 20 εκατ. ευρώ στον ΠΑΟΚ. Εκεί όμως μπήκε στο παιχνίδι ο Ιβάν Σαββίδης. Προσωπική συνάντηση, απευθείας κουβέντα, σαφές μήνυμα: «Θέλουμε να χτίσουμε πάνω σου». Και ο Κωνσταντέλιας είπε το μεγάλο «μένω».

Ο ΠΑΟΚ απάντησε με την πιο δυνατή κίνηση που έχει κάνει ποτέ για Έλληνα παίκτη: νέο τετραετές συμβόλαιο ως το 2029, με αποδοχές που ξεπερνούν το 1,3 εκατομμύριο ετησίως. Μια συμφωνία που δεν είναι απλώς οικονομική, αλλά συμβολική. Ο ΠΑΟΚ του αύριο χτίζεται γύρω από τον «Ντέλια».

Η εκτόξευση της αξίας και η πρόβλεψη Μαχλά

Η αξία του, που πριν δύο χρόνια δεν ξεπερνούσε το ένα εκατομμύριο, σήμερα βρίσκεται στα 17 εκατομμύρια ευρώ σύμφωνα με το έγκυρο Transfermarkt. Είναι ο πιο ακριβός Έλληνας ποδοσφαιριστής της Super League και το πιο «καυτό» εξαγώγιμο προϊόν του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο Νίκος Μαχλάς, γνωρίζοντας καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει ευρωπαϊκή αγορά (με τεράστια πορεία στην Ευρώπη, στα ντουζένια του), δήλωσε πρόσφατα πως «ο Κωνσταντέλιας μπορεί να φτάσει τα 80-90 εκατομμύρια». Δεν το είπε για εντυπωσιασμό· το είπε γιατί ξέρει ότι το προφίλ του παίκτη, η ηλικία του και η σπανιότητα των χαρακτηριστικών του τον καθιστούν «είδος πολυτελείας»: «Αυτά που κάνει είναι εκπληκτικά. Δεν έχω λόγια για αυτό το παιδί. Το έλεγα από πέρσι και πρόπερσι. Εκπληκτικό ταλέντο που εμφανίζεται σπάνια στα χρόνια μας. Όλοι βλέπουμε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, βλέπεις ότι αυτό το παιδί κάνει πράγματα που δεν είναι συνηθισμένα για την Ελλάδα» πρόσθεσε.

Και πράγματι, αν δει κανείς τα δεδομένα, δεν είναι υπερβολή. Ο Κωνσταντέλιας είναι 22 ετών, διεθνής, έχει αριθμούς, διάρκεια, ωριμότητα. Δεν είναι «one-season wonder», αλλά παίκτης με ανοδική πορεία και σταθερή εξέλιξη.

Η χρονιά που τον έκανε ηγέτη

Η περσινή σεζόν τον βρήκε με 14 γκολ και 9 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Οδήγησε τον ΠΑΟΚ σε τίτλους, σε ευρωπαϊκές πορείες, σε μεγάλα παιχνίδια. Φέτος, πριν τον προδώσει ο δικέφαλος μηριαίος, είχε ήδη 7 γκολ και 5 ασίστ. Το αποκορύφωμα ήρθε στο 4-0 επί της Γιούνγκ Μπόις, όπου βαθμολογήθηκε με 9,8 στο SofaScore. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε εκείνο το ματς, αλλά το πραγματικό κέρδος ήταν η απόδειξη πως ο Κωνσταντέλιας έχει φτάσει στο σημείο να καθορίζει παιχνίδια ευρωπαϊκού επιπέδου.

Ο τραυματισμός του τον φρενάρει προσωρινά, όχι όμως τη δυναμική του. Ο Λουτσέσκου τον θεωρεί αναντικατάστατο. Κι όχι μόνο για τα νούμερα, αλλά γιατί ο τρόπος που κινείται, συντονίζει και ενώνει γραμμές κάνει όλη την ομάδα να λειτουργεί διαφορετικά.

Χαμηλά το κεφάλι, καθαρό μυαλό

Ο «Ντέλιας» είναι ίσως ο πιο προσγειωμένος ποδοσφαιριστής της γενιάς του. Δεν έχει το ύφος του σταρ, δεν κάνει δηλώσεις για να προκαλέσει, δεν «πουλάει» εικόνα. Μιλάει με την μπάλα. Δουλεύει με πείσμα, αναλύει τις κινήσεις του, βελτιώνει τις αποφάσεις του. Οι προπονητές του μιλούν για έναν παίκτη που παρακολουθεί τα παιχνίδια του καρέ-καρέ για να δει πού άργησε, πού έκανε λάθος επιλογή. Είναι σπάνιο αυτό για Έλληνα παίκτη τέτοιας ηλικίας.

Η ωριμότητά του αποτυπώνεται και στην αντιμετώπιση της δημοσιότητας. Δεν αφήνει να τον παρασύρει η επιτυχία. Στον Βόλο, όταν πηγαίνει, είναι ακόμη ο Γιάννης της γειτονιάς, το παιδί που παίζει με τους μικρούς στα 5×5.

Ο ΠΑΟΚ του αύριο

Η απόφαση να τον κρατήσει δεν είναι απλώς επένδυση σε έναν ποδοσφαιριστή. Είναι επένδυση σε ένα μοντέλο. Ο ΠΑΟΚ δείχνει πως μπορεί να στηριχθεί σε Έλληνες, να χτίσει αξία, να παράγει και όχι μόνο να αγοράζει. Για τον ίδιο τον Κωνσταντέλια, το στοίχημα είναι ακόμη πιο μεγάλο: να γίνει ο πρώτος Έλληνας της νέας εποχής που θα φύγει στο εξωτερικό όχι ως «υποσχόμενος», αλλά ως έτοιμος σταρ.

Η ευρωπαϊκή αγορά βλέπει πλέον τον Έλληνα χαφ-δεκάρι με νέο μάτι. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι έχει δημιουργηθεί ένα νέο brand γύρω του – ένας συνδυασμός τεχνικής, χαρακτήρα και ωριμότητας που σπάνια συναντάται.

Η προοπτική και το μέλλον

Στην Εθνική Ελλάδας έχει ήδη αρχίσει να παίρνει τη θέση που του αξίζει. Είναι ο ποδοσφαιριστής που μπορεί να σπάσει γραμμές, να δημιουργήσει αριθμητικό πλεονέκτημα, να ξεκλειδώσει παιχνίδια. Ο Γιοβάνοβιτς τον εμπιστεύεται γιατί βλέπει σε αυτόν τον παίκτη που δεν φοβάται την ευθύνη, που παίρνει την μπάλα όταν καίει. Η διεθνής σκηνή θα είναι το μεγάλο του βήμα.

Ο τραυματισμός του είναι απλώς μια μικρή παύση. Οι μεγάλοι παίκτες γυρίζουν πιο δυνατοί, και ο Κωνσταντέλιας έχει δείξει πως κάθε δυσκολία την κάνει καύσιμο. Ο δρόμος μπροστά είναι μακρύς, αλλά οι βάσεις έχουν μπει.

Ο πιτσιρικάς που έγινε λόγος να πας γήπεδο

Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας είναι κάτι παραπάνω από το «καλύτερο ελληνικό ταλέντο». Είναι ο λόγος που φίλαθλοι αντίπαλων ομάδων σηκώνονται να χειροκροτήσουν, ο λόγος που ένα γήπεδο σωπαίνει για μια ντρίμπλα. Είναι ο ποδοσφαιριστής που φέρνει πίσω τη χαμένη αθωότητα του παιχνιδιού. Ο ΠΑΟΚ έκανε το δύσκολο και αυτονόητο μαζί: τον κράτησε, τον αντάμειψε και του έδωσε τη σκηνή που του αξίζει.

Αν συνεχίσει έτσι, τα 17 εκατομμύρια θα γίνουν 30, τα 30 θα γίνουν 50, και τότε ίσως η πρόβλεψη του Μαχλά για τα 80-90 εκατομμύρια να μην μοιάζει υπερβολή. Να μοιάζει απλώς με τη φυσική κατάληξη ενός παιχταρά που έμαθε να παίζει σαν μεγάλος και να εμπνέει σαν παιδί.