Η ΑΕΚ μπαίνει απόψε στη league phase του Conference League και η μοίρα της φέρνει απέναντί της έναν… γνώριμο «ερυθρόλευκο».

Ο Άλμπερτ Ριέρα, άλλοτε αριστερό εξτρέμ του Ολυμπιακού και νυν τεχνικός της Τσέλιε, στήνει την ομάδα του για να περιορίσει τα ατού της Ένωσης και να κεφαλαιοποιήσει το μομέντουμ από το εμφατικό 3-0 επί της Μάριμπορ.

1

Στο πρόσωπό του συνοψίζεται μια σπάνια ελληνική ποδοσφαιρική «κυκλική ιστορία»: από την αποθεωτική άφιξη στο «Ελ. Βενιζέλος» και το 6-0 επί της ΑΕΚ το 2011, έως το σημερινό ταμπλό όπου ζητείται αποτελεσματικότητα, πειθαρχία και «κυνισμός» στα 90 λεπτά.

Η οικονομία μιας καριέρας

Ο Ριέρα υπέγραψε στον Ολυμπιακό στις 23 Ιουλίου 2010 με τετραετές συμβόλαιο που άγγιζε τα 6 εκατ. ευρώ (4 εκατ. ευρώ συν μπόνους 2 εκατ. ευρώ), ενώ ο ετήσιος μισθός του προσέγγιζε τα 2,5 εκατ. ευρώ. Για τα ελληνικά δεδομένα της εποχής, επρόκειτο για επένδυση «βιτρίνας» – ένα ποδοσφαιρικό asset που ήρθε απευθείας από τη Λίβερπουλ για να υπηρετήσει την επιστροφή των τίτλων. Ο Ισπανός ανταπέδωσε με 28 επίσημα παιχνίδια, 6 γκολ, 11 ασίστ και –κυρίως– με την αύρα ενός σταρ που τραβούσε την κατανάλωση, τα εισιτήρια και τα εμπορικά.

Σήμερα, η αξία του δεν αποτιμάται σε μεταγραφικά ποσά αλλά σε «προπονητικό κεφάλαιο»: σχέδιο αγώνα, διαχείριση καταστάσεων, ικανότητα να «κλειδώνει» ρυθμό. Έχοντας ζήσει από πρώτο χέρι τη βιομηχανία των «μεγάλων», δείχνει ότι σε πιο μικρές αγορές ξέρει να μετατρέπει λίγους πόρους σε υψηλή απόδοση.

Τερίμ, ένταση, πειθαρχία

Στα προπονητικά του πρώτα βήματα υπήρξε βοηθός του Φατίχ Τερίμ στη Γαλατάσαραϊ. Ο σκληρός καθρέφτης του τουρκικού ποδοσφαίρου –με απαιτήσεις, ταχύτητα και κυνισμό– τον «σκλήρυνε».

Ο ίδιος δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του: από τα «βαριά» σχόλια στη Λίβερπουλ για τον Ράφα Μπενίτεθ, μέχρι τα επεισόδια με τον Φελίπε Μέλο στις προπονήσεις. Αυτός ο ευέξαπτος χαρακτήρας, που κάποτε τον τιμώρησε, σήμερα μοιάζει να λειτουργεί ως καύσιμο έντασης στον πάγκο: απαιτεί ένταση στο πρέσινγκ, μηδενική χαλαρότητα και άμεση αντίδραση στη δεύτερη μπάλα.

Η διπλή θητεία στην Τσέλιε

Μετά την Ολίμπια Λιουμπλιάνας (2022-23), ο Ριέρα πέρασε για πρώτη φορά από την Τσέλιε το καλοκαίρι του 2023, με γρήγορη αποχώρηση τον Οκτώβριο – παρότι είχε την ομάδα στην κορυφή. Ακολούθησε το στοίχημα της Μπορντό (32 αγώνες), προτού επιστρέψει στην Τσέλιε το καλοκαίρι του 2024. Έκτοτε μετρά 75 παιχνίδια με μέσο όρο 1,85 βαθμούς, ένα πρωτάθλημα και δύο κύπελλα – αποδείξεις ότι το μοντέλο του «γράφει» στην πράξη.

Κοινός παρονομαστής; Συμπαγής άμυνα, στοχευμένες μεταβάσεις και εκμετάλλευση στατικών φάσεων.

Η… 6άρα απέναντι στην ΑΕΚ

Ο Ριέρα έχει «παρελθόν» με την ΑΕΚ. Θυμάται τον τραυματισμό του στο ΟΑΚΑ στις 27/11/2010 (1-0), αλλά και τον θρίαμβο 6-0 στο Φάληρο (20/3/2011), όπου έγραψε ασίστ στο γκολ του Χολέμπας. Εκείνο ήταν ποδόσφαιρο ισχύος με «υπεροχή υλικού».

Απόψε η Τσέλιε δεν έχει τα ίδια μέσα, έχει όμως ξεκάθαρο σχέδιο: να ρίξει την ένταση της ΑΕΚ στα άκρα, να σπάσει την κυκλοφορία της στο δεύτερο τρίτο του γηπέδου και να «χτυπήσει» την πρώτη αμυντική ανισορροπία. Το σενάριο του Ριέρα για απόψε θυμίζει «τείχος»: κοντές αποστάσεις, συγκεντρωμένη μεσαία ζώνη, άμεσο παιχνίδι στην πλάτη.

Παιδί των μεγάλων αποδυτηρίων

Η Τσέλιε έρχεται από ντέρμπι με τη Μάριμπορ που «έδεσε» την αυτοπεποίθησή της. Ο Ριέρα, παιδί των μεγάλων αποδυτηρίων, ξέρει να πουλάει στην ομάδα του το αφήγημα του αουτσάιντερ που «δαγκώνει». Από την άλλη, η ΑΕΚ κουβαλά φρέσκια αήττητη κανονικότητα και ένα περιβάλλον που δεν τρομάζει από «σφιχτά» ευρωπαϊκά εκτός. Το πρώτο δεκάλεπτο θα είναι τεστ νεύρων: αν η Ένωση επιβάλει παλμό και κερδίσει μέτρα, η ζυγαριά γέρνει.

Ο Ριέρα δεν φοβάται τις «αντισυμβατικές» λύσεις ρόλων (τον έζησε και ως παίκτης, όταν ο Τερίμ τον κατέβαζε μπακ). Μην αποκλείσετε προσαρμογές-έκπληξη για να κλείσει passing lanes του άξονα της ΑΕΚ. Στην Ένωση, το ροτέισον του Νίκολιτς είναι εργαλείο: διατηρεί ένταση στο πρέσινγκ και φρεσκάδα στο τελείωμα των φάσεων. Η διαχείριση των αλλαγών από το 60’ και μετά ίσως κρίνει το αποτέλεσμα.

Από τα μπόνους του 2010 στο «τείχος» του 2025

Ο Άλμπερτ Ριέρα αποτελεί μια «περιουσία εμπειρίας» που χτίστηκε ακριβά, γυαλίστηκε σε δύσκολα περιβάλλοντα και τώρα αποδίδει σε πάγκους που δεν έχουν την οικονομική πολυτέλεια των «μεγάλων». Στην πρεμιέρα της ΑΕΚ, ο «γαύρος» του 2010 στήνει τείχος – όχι για να εντυπωσιάσει, αλλά για να επιβιώσει.

Για την Ένωση, το πρόσταγμα είναι καθαρό: σοβαρότητα, πειθαρχία, γκολ νωρίς. Για τον Ριέρα, το μότο παραμένει ίδιο: «σκληρά, έξυπνα, χωρίς φόβο». Κι αν κάτι μας έμαθε το πέρασμά του από την Ελλάδα, είναι πως σε νύχτες σαν την αποψινή δεν αρκεί το όνομα – μετρά το σχέδιο.