Υπάρχουν χρονιές μεγάλες και υπάρχουν χρονιές καθοριστικές. Το 2025 ανήκει στη δεύτερη κατηγορία και φέρει καθαρά την υπογραφή του Αρμάντ Ντουπλάντις. Όχι επειδή κέρδισε. Αυτό το κάνει συστηματικά. Αλλά επειδή μετέτρεψε την απόλυτη κυριαρχία σε αφήγηση, σε θέαμα, σε παγκόσμιο γεγονός.

Τέσσερις φορές παγκόσμιο ρεκόρ μέσα σε μία χρονιά.

1

Δεκαέξι αγώνες, δεκαέξι νίκες. Παγκόσμιος πρωταθλητής σε κλειστό και ανοικτό στίβο. Τρίτος συνεχόμενος παγκόσμιος τίτλος. Δεύτερη σερί διάκριση ως World Sport Star of the Year από το BBC, έπειτα από δημόσια ψηφοφορία. Και φυσικά, κορυφαίος άνδρας αθλητής της χρονιάς από τη World Athletics. Αυτά δεν είναι απλώς στατιστικά. Είναι περίληψη εποχής.

Όταν η τελειότητα γίνεται μετρήσιμη

Ο ίδιος απορρίπτει τον όρο «τέλεια σεζόν». Λέει ότι δεν υπάρχει. Κι όμως, το 2025 τον διαψεύδει. Διότι αν η τελειότητα ορίζεται ως η μέγιστη δυνατή απόδοση χωρίς πτώση, χωρίς ρωγμές και χωρίς δεύτερες σκέψεις, τότε αυτό ακριβώς παρέδωσε.

Το 6,27 στο Κλερμόν-Φεράν. Το 6,28 στη Στοκχόλμη. Το 6,29 στη Βουδαπέστη. Και το 6,30 στο Τόκιο, στην τελευταία προσπάθεια, μπροστά σε ένα στάδιο που αρνήθηκε να φύγει μέχρι να τον δει να επιχειρεί το αδύνατο. Τέσσερα παγκόσμια ρεκόρ μέσα σε οκτώ μήνες. Κανείς άλλος δεν το έκανε ποτέ έτσι.

Η κυριαρχία που δεν γίνεται βαρετή

Η ιστορία έχει δείξει ότι η απόλυτη κυριαρχία συχνά σκοτώνει το ενδιαφέρον. Ο Ντουπλάντις είναι η εξαίρεση. Κάθε άλμα του μοιάζει με πρεμιέρα. Το κοινό δεν περιμένει αν θα κερδίσει, αλλά πόσο ψηλά θα πάει και με ποιον τρόπο.

Σε αντίθεση με προηγούμενους μεγάλους του αγωνίσματος, πιο ψυχρούς και μηχανικούς, ο Σουηδός λειτουργεί σαν performer. Χαμογελά, πειράζει συναθλητές, παίζει με το κοινό. Δεν αποστειρώνει τον πρωταθλητισμό, τον εξανθρωπίζει. Και κάπως έτσι, το επί κοντώ ξαναγίνεται αγώνισμα πρώτης γραμμής. Η εικόνα από το Παρίσι, με το φιλί στη Ντεζιρέ Ινγκλάντερ αμέσως μετά το παγκόσμιο ρεκόρ και το ολυμπιακό χρυσό, δεν ήταν απλώς μια ρομαντική στιγμή. Ήταν η μετάβαση. Από κορυφαίος αθλητής, σε παγκόσμια αναγνωρίσιμη φιγούρα πέρα από τον στίβο.

Από την κατάθλιψη, βασιλιάς των αιθέρων! Η ζωή σαν ταινία του «Μανόλο» Καραλή

Ο ίδιος επιμένει ότι δεν υπήρχε σχέδιο. Κι αυτός είναι ο λόγος που λειτούργησε. Ο κόσμος αναγνώρισε την αυθεντικότητα. Το ίδιο συνέβη και στο Τόκιο. Ίδιο σκηνικό, ίδιο ξέσπασμα, ίδια παγκόσμια απήχηση. Ο Ντουπλάντις δεν προσποιείται τον σταρ. Είναι.

Η επιστήμη πίσω από το άλμα

Δεν υπάρχει μυστικισμός στο αφήγημά του. Μόνο φυσική, ταχύτητα και λεπτομέρεια. Η διαφορά του από τους υπόλοιπους δεν είναι μόνο στο άλμα, αλλά στη διαδρομή πριν από αυτό. Η ταχύτητα στον διάδρομο, η μεταφορά ενέργειας, το timing. Τα παπούτσια του, με το χαρακτηριστικό «νύχι» μπροστά, δεν είναι γκάτζετ εντυπωσιασμού. Είναι εργαλείο. Και η επόμενη εκδοχή τους στοχεύει ξεκάθαρα στα 6,40 μέτρα. Όχι ως ρεκόρ-όνειρο, αλλά ως επόμενο τεχνικό ορόσημο.

Από τον Ιούλιο του 2023 μέχρι σήμερα, παραμένει αήττητος σε 37 συνεχόμενους αγώνες. Έχει κατακτήσει τα τελευταία οκτώ παγκόσμια χρυσά μετάλλια που τέθηκαν σε διεκδίκηση στο αγώνισμα, σε κλειστό και ανοικτό στίβο. Έχει περισσότερα άλματα πάνω από τα έξι μέτρα από οποιονδήποτε άλλον στην ιστορία.

Σε ηλικία 26 ετών, έχει ήδη κερδίσει ό,τι υπήρχε να κερδηθεί. Κι όμως, δεν δείχνει κορεσμένος. Αντίθετα, μοιάζει να βρίσκεται στην πιο ώριμη εκδοχή του εαυτού του.

Ζωή πέρα από τον πήχη

Η μουσική δεν είναι χόμπι βιτρίνας. Τα τραγούδια του μετρούν εκατομμύρια ακροάσεις. Το γκολφ δεν είναι επίδειξη. Το χάντικαπ του είναι μονοψήφιο. Και οι σκέψεις για μελλοντική ενασχόληση με τη διοίκηση του στίβου δεν ακούγονται αστείες, αλλά λογικές.

Ο Ντουπλάντις έχει αυτό που λείπει από πολλούς πρωταθλητές. Προοπτική. Δεν φοβάται το «μετά», γιατί το χτίζει ήδη.

Το 2025 δεν ήταν απλώς μια μεγάλη χρονιά για τον Ντουπλάντις. Ήταν η χρονιά που έκλεισε οριστικά κάθε συζήτηση. Όχι μόνο για το ποιος είναι ο κορυφαίος επικοντιστής όλων των εποχών, αλλά για το ποιος ήταν ο κορυφαίος αθλητής στον κόσμο, ανεξαρτήτως αγωνίσματος.

Δεν είναι ερώτηση. Είναι διαπίστωση. Και είναι από αυτές που μένουν.