Google doodle: Ποιος είναι ο «πατέρας» του Δημιουργισμού που τιμά σήμερα η Google

Στον Χιλιανό ποιητή Vicente Huidobro είναι αφιερωμένο το σημερινό google doodle της Google

H Google τιμά σήμερα τον σπουδαίο ποιητή από την Χιλή, Vicente Huidobro, με αφορμή τη συμπλήρωση 127 χρόνων από τη γέννησή του.

Ο Vicente Huidobro, ή Vicente García Huidobro Fernández όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 10 Ιανουαρίου 1893, στο Σαντιάγο της Χιλής. Έγινε ευρέως γνωστός ως «πατέρας του λογοτεχνικού κινήματος Creacionismo (Δημιουργισμός)».

Ο Huidobro έγινε ποιητής, ακολουθώντας τα χνάρια της μητέρας του. Έκανε την πρώτη του δημοσίευση σε ηλικία 12 ετών. Λίγα χρόνια αργότερα, σπούδασε λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο. Σταδιακά, άρχισε να αισθάνεται περιορισμένος από τα παραδοσιακά ποιητικά πρότυπα και το 1914 τα απέρριψε στο μανιφέστο του «Non Serviam» (Δεν θα υπηρετήσω).

Ο Vicente Huidobro μετακόμισε στο Παρίσι, για να συνεργαστεί με τους σουρεαλιστές ποιητές Guillaume Apollinaire και Pierre Reverdy στο λογοτεχνικό περιοδικό Nord-Sud (Βορρά-Νότου). Στο Παρίσι εφηύρε το Creacionismo, την ιδέα ότι οι ποιητές πρέπει να δημιουργήσουν τους δικούς τους, φανταστικούς κόσμους, αντί να γράφουν για τη φύση σε παραδοσιακά στυλ και με την παραδοσιακή γλώσσα.

Τα Poemas árticos («Arctic Poems», 1918) and Saisons Choisies («Chosen Seasons», 1921) είναι μερικά παραδείγματα, αλλά το 1931 με το long form ποίημα Altazor βάζει τη σφραγίδα στον «Δημιουργισμό».

Έγραψε πάνω από 40 βιβλία, συμπεριλαμβανομένων θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Πέθανε στις 2 Ιανουαρίου 1948, στο Σαντιάγο.

Το σημερινό doodle έχει φιλοτεχνήσει η καλλιτέχνιδα Luisa Rivera, που έχει ως βάση της το Λονδίνο.

Μερικοί στίχοι από το ποίημα Altazor, με το οποίο έβαλε τη σφραγίδα του στον «Δημιουργισμό»:

«Αλταζώρ ο Υψιέραξ ήτοι Πλους αλεξιπτώτου», Εκδόσεις «Μανδραγόρας»

«Ω Αλταζώρ γιατί έχεις χάσει την αρχέγονη γαλήνη σου;
Ποιος φθονερός αρχάγγελος στάθηκε εμπρός στην πύλη του χαμόγελού σου
Κραδαίνοντας ρομφαία;
Ποιος στα λιβάδια της ματιάς σου την αγωνίαν έσπειρε ωσάν στολίδι θεϊκό;
Γιατί μια μέρα ξαφνικά ένιωσες φρίκη για την ύπαρξή σου;
Κι εκείνη η φωνή που σου φώναζε ζεις μα δεν φαίνεται να ζεις
Ποιος έκανε τους στοχασμούς σου να συγκλίνουν στο σταυροδρόμι των ανέμων της οδύνης;

Του ονείρου σου ο αδάμας θρυμματίσθηκε σ’ έναν ωκεανό εμβροντησίας
Είσαι χαμένος Υψιέρακα
Μόνος εν μέσω του σύμπαντος
Μόνος σαν νότα που ανθίζει στις κορυφές του κενού
Δεν έχει πια καλό κακό μήτε έχει αλήθεια τάξη ή ομορφιά
Πού είσαι, Αλταζώρ;»
[…]