Ο βιβλικός όρος «Μελχισεδέκ» σημαίνει «βασιλιάς Ειρήνης» ή «βασιλιάς Δικαιοσύνης». Στην Παλαιά Διαθήκη δε εμφανίζεται ως ιερέας του υψίστου Θεού και ως βασιλιάς της Σαλήμ, μετέπειτα Ιερουσαλήμ.

Σπουδαίοι τίτλοι όπως αντιλαμβάνεστε για την θρησκευτική ιστορία της Ορθοδοξίας. Και ίσως ο κατά κόσμον Παναγιώτης Αμπελικάκης, να επέλεξε το συγκεκριμένο όνομα για να αναδείξει και το δικό του μεγαλείο ή την προσωπική του φιλοδοξία για να ανέλθει στις τάξεις της Εκκλησίας της Κρήτης.

1

Ο Παναγιώτης Μελχισεδέκ Αμπελικάκης, έγινε πασίγνωστος ανά την Ελλάδα μετά την αποκάλυψη των συνομιλιών της μαφίας της Κρήτης, όπου εμπλέκονται πάνω από 100 άτομα σε υποθέσεις ναρκωτικών, όπλων, εκβιασμών, αρπαγής περιουσίας, αλλά και γιατί πουλούσαν «πολιτικές διασυνδέσεις», ότι έλυναν κι έδεναν για θέματα ακόμη και εκκλησιαστικά, που είχαν σχέση με την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Κρήτης, που θα μπορούσαν να ανεβάσουν και να κατεβάσουν μητροπολίτες.

Η συνομιλία ενός εκ των εγκεφάλων της μαφίας με τον πρώην αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και πρώην υπουργό Αμυνας, Πάνο Καμμένο, έχει γίνει viral. Και πρωταγωνιστής (εκουσίως ή ακουσίως θα το ψάξει η Δικαιοσύνη) είναι ο Μελχισεδέκ Αμπελικάκης. Οι μαφιόζοι του νησιού φέρεται να έχουν απειλήσει κι εκβιάσει αρχικά τον αρχιμανδρίτη με «ροζ» βίντεο και στη συνέχεια να τον έχουν «στρατολογήσει» θέλοντας να τον κάνουν και Μητροπολίτη.

Το αντάλλαγμα θα ήταν να δώσει ο Αρχιμανδρίτης τμήματα από λείψανα Αγίων. Ο Αρχιμανδρίτης αναφέρει ότι κατέχει γνήσια Λείψανα Αγίων και ότι θα αποδώσει στον αρχιμαφιόζο, γνήσιο τεμάχιο Λειψάνου του Αγίου Λαζάρου. Τότε ο αρχηγός τον ρωτάει αν είναι όντως γνήσιο το Λείψανο, ή αν είναι ψεύτικο από ζώο και Αρχιμανδρίτης αστειευόμενος του αναφέρει τη φράση «σκάσε ρε μαλάκα μη λες μαλα…», εξηγώντας του ότι το έχει προμηθευτεί από Ηγούμενο Μονής στην Κύπρο και επειδή είναι σε μεγάλη ποσότητα θα του αποδώσει ένα τεμάχιο.

Βεβαίως, κύκλοι του Αρχιμανδρίτη αποκρούουν κάθε κατηγορία και λένε ότι ο ίδιος δεν έχει καμιά σχέση με τις υπόγειες συναλλαγές, ωστόσο, οι διάλογοι που έπιασε ο «κοριός» λένε άλλα. Αλλά και με επίσημη δήλωση του ο Μελχισεδέκ τα ρίχνει σε σκοτεινούς κύκλους που αντιμάχονται τον Πατριάρχη: «Ουδέποτε παρέδωσα σε οποιονδήποτε ιερά λείψανα ως “αντάλλαγμα”… Η επαφή μου με τον συγκεκριμένο άνθρωπο περιορίζεται στο πλαίσιο τις λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας μας…»

Και τα πάντα ξεκινούν από τον έλεγχο της Εκκλησίας και από Μητροπόλεις – κλειδιά για να κάνουν τη δουλειά τους πιο άνετα.

Μια τέτοια Μητρόπολη είναι αυτή της Κυδωνίας και Αποκορώνου. Η διαδικασία κάλυψης της χηρεύουσας θέσης είναι σε εξέλιξη και μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα έβγαινε «λευκός καπνός».

Η εκλογή νέου Μητροπολίτη στη συγκεκριμένη περιοχή έχει πολύ… παρασκήνιο. Στην Κρήτη λέγεται ότι προωθούνταν η μετακίνηση του τοποτηρητή Κισσάμου και Σελίνου, κ. Αμφιλόχιου, ο οποίος φέρεται να είναι κοντά στην οικογένεια Βαρδινογιάννη, αλλά να μην είναι αρεστός από την κεντρική εξουσία. Τελικά επελέγη η εκλογή κι όχι η μετακίνηση καθώς έγινε σχετική ερμηνεία του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας Κρήτης.

Σε κάθε περίπτωση, είτε μετακινούταν ο κ. Αμφιλόχιος είτε όχι, «μνηστήρες» της Μητρόπολης (είτε Κισσάμου είτε Κυδωνίας) εμφανιζόταν ο Μελχισεδέκ Αμπελικάκης καθώς και ο Νικηφόρος Κουνάλης και ο πρωτοσύγγελος της Αρχιεπισκοπής κ. Βαρθολομαίος.

Στην Κρήτη, η Εκκλησία είναι κάτι παραπάνω από πίστη· είναι ταυτότητα, ιστορία, παρηγοριά και εξουσία. Ισχυρή δύναμη που πολλές φορές εμπλέκεται με τοπικές εξουσίες, καπετανάτα, οικογένειες και… μαφίες.

Εξ’ ου και στη συνομιλία του με τον Καμμένο, ο αρχηγός της μαφίας λέει ότι ο αρχιμανδρίτης είναι «δικός του άνθρωπος» και τον θέλει και ο ίδιος ο… Τραμπ γιατί είναι στο Ακρωτήρι που ενδιαφέρει τους Αμερικανούς.

Στην καρδιά αυτής της παράδοσης βρέθηκε ο Αρχιμανδρίτης Μελχισεδέκ Αμπελικάκης, ένας άνθρωπος που η ζωή του έμοιαζε να έχει γραφτεί για να αποδείξει ότι η Εκκλησία μπορεί ακόμη να γεννά χαρισματικούς, μορφωμένους αλλά και λαοπλάνους λειτουργούς. Μέχρι που το όνομά του συνδέθηκε με μία από τις πιο σκοτεινές ποινικές δικογραφίες της Κρήτης, ένα κύκλωμα βίας, εκβιασμών και διαπλοκής.

Από μικρός στην Εκκλησία

Ο Μελχισεδέκ γεννήθηκε στις Στέρνες Ακρωτηρίου Χανίων, στις 20 Οκτωβρίου 1980. Ήταν το παιδί που, σύμφωνα με ανθρώπους της περιοχής, έδειχνε από μικρός κλίση στα γράμματα και στη λειτουργία. Σπούδασε στην Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης «Άγιος Ματθαίος», πέρασε από τη Ριζάρειο, τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, έκανε μεταπτυχιακά στην Κύπρο και κατέκτησε τον τίτλο του Διδάκτορα Θεολογίας από το ΕΚΠΑ μόλις τον περασμένο Ιούλιο, με άριστα. Η διατριβή του είχε τίτλο: «Η κατάσταση και η διοίκηση της Εκκλησίας της Κρήτης από τον Θ΄ αιώνα έως την έναρξη της Φραγκοκρατίας». Και σε ανακοίνωσή της η εξορία Στέρνες έγραψε: «Εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, των Κατηχητικών Σχολείων, της Ερανικής Επιτροπής και ολόκληρης της Ενορίας, εκφράζουμε την ειλικρινή μας ευαρέσκεια για αυτή τη σημαντική στιγμή. Ευχόμαστε στον π. Μελχισεδέκ να είναι πάντοτε φωτισμένος, να συνεχίσει το λειτούργημά του με την ίδια αγάπη και ζήλο, καθώς αρθρώνει με λόγο θεολογικό την πορεία της Εκκλησίας μας στο χρόνο.Και τώρα και πάντα Άξιος!».

Οι σπουδές του Μελχισεδέκ κάλυπταν Πατερική Γραμματεία, Εκκλησιαστική Ιστορία, Οικουμενικό Δίκαιο. Το ακαδημαϊκό του προφίλ τον έφερνε σε θέση να μιλά με άνεση όχι μόνο σε εκκλησιαστικά συνέδρια, αλλά και σε ακαδημαϊκά φόρα.

Στην πράξη, δεν έμεινε ποτέ κλεισμένος στον ακαδημαϊκό πύργο. Ως εφημέριος της Ενορίας Στερνών, οργάνωσε κατηχητικά σχολεία, ανέλαβε την αναστήλωση ναών, λειτούργησε ως συντονιστής ημερίδων, δημιούργησε ηλεκτρονικό περιοδικό με τίτλο «Ο Φάρος», έγραφε άρθρα, μιλούσε σε εκδηλώσεις. Το κοινό του τον περιέγραφε ως χαρισματικό ρήτορα, καλοσυνάτο, με ζήλο και μεράκι, άνθρωπο που μπορούσε να συνδυάσει την παράδοση με τη σύγχρονη προσέγγιση της πίστης.

Όμως, πίσω από τον μανδύα της θεολογικής διαύγειας, τα τελευταία χρόνια άρχισαν να κινούνται σκιές. Σύμφωνα με τα επίσημα δικόγραφα και τις αποκαλύψεις που ήρθαν στο φως μέσα στο καλοκαίρι του 2025, ο Αρχιμανδρίτης βρέθηκε μπλεγμένος — αρχικά ως θύμα — σε ένα εκβιαστικό κύκλωμα. Η υπόθεση αφορά ένα οργανωμένο δίκτυο που φέρεται να συνδέει ξενοδόχους, επιχειρηματίες, μπράβους, ακόμα και πολιτικά πρόσωπα, με πρακτικές που θυμίζουν σενάριο μαφιόζικου θρίλερ.

Τα δημοσιεύματα περιγράφουν ότι ο Μελχισεδέκ έπεσε θύμα πιέσεων, αρχικά για οικονομικά ζητήματα, και ότι η πίεση μετατράπηκε σε μια αμφιλεγόμενη συναλλαγή: εκεί όπου η προστασία, η σιωπή και οι μελλοντικές «διευκολύνσεις» άρχισαν να μπαίνουν στη ζυγαριά. Από θύμα, κατέληξε να κατηγορείται ως συνεργός.

Στο κέντρο της δικογραφίας υπάρχει ένα κομμάτι που μοιάζει σχεδόν απίστευτο: οι συνομιλίες και οι απαιτήσεις που αφορούσαν κειμήλια. Αναφέρονται αιτήματα για Ιερά Οστά, ακόμη και για τμήμα του Τιμίου Ξύλου, ως «αντάλλαγμα» για την εξασφάλιση υποστήριξης ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την εκλογή νέου Μητροπολίτη Κυδωνίας & Αποκορώνου — θέση που, κατά τις καταγραφές, ο ίδιος ο Αρχιμανδρίτης φέρεται να επιθυμούσε.

Το σκηνικό θυμίζει αρχαία τραγωδία: η Εκκλησία γίνεται χώρος συναλλαγών, υποσχέσεων και πιέσεων, με συνομιλίες όπου μπλέκονται αγιορείτικα κειμήλια, κοσμικές φιλοδοξίες και ωμή κρητική σκληράδα. Σε απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες, που διέρρευσαν στον Τύπο, οι τόνοι κυμαίνονται από ειρωνικά χαμόγελα μέχρι βωμολοχίες, από θεολογικά επιχειρήματα μέχρι μαφιόζικα παζάρια.

Δεν είναι τυχαίος ιερωμένος

Για την κοινωνία των Χανίων, το σοκ ήταν μεγάλο. Ο Μελχισεδέκ δεν ήταν ένας τυχαίος ιερωμένος. Είχε, μέχρι την αποκάλυψη της υπόθεσης, χτίσει φήμη που δύσκολα θα άφηνε κανείς να καταρρεύσει. Είχε τιμηθεί για το ακαδημαϊκό του έργο, είχε επαινεθεί από ενορίτες και κληρικούς. Ήταν ο άνθρωπος που έφερνε κόσμο πίσω στην Εκκλησία, όχι με φόβο αλλά με λόγο.

Κι όμως, η υπόθεση δείχνει πώς ένας θεσμός που κουβαλά αιώνες κύρους μπορεί να γίνει πεδίο εξουσιαστικών συγκρούσεων και, κυρίως, πώς η γραμμή ανάμεσα στην υπακοή και στη συνέργεια, ανάμεσα στη θυματοποίηση και στη συνενοχή, μπορεί να σπάσει σχεδόν αθόρυβα, μέχρι να εκραγεί με πάταγο.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο ίδιος ο Αρχιμανδρίτης, μέσω κύκλων του, αρνείται την ενοχή του και επιμένει πως υπήρξε στόχος εγκληματικού κυκλώματος που τον χρησιμοποίησε ως εργαλείο και ενδιάμεσο. Η δικαστική διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη, η ενοχή ή η αθωότητα μένει να κριθεί, και το τεκμήριο της αθωότητας παραμένει νομικά ισχυρό.

Αλλά σε επίπεδο κοινωνικής αφήγησης, το κακό έχει ήδη γίνει. Ο συνδυασμός της υψηλής θεολογικής κατάρτισης, της εκκλησιαστικής αποστολής, της λαϊκής εκτίμησης και τώρα της δικαστικής διερεύνησης δημιουργεί μια ιστορία που δεν αφορά μόνο τον ίδιο. Αγγίζει το ίδιο το κύρος της Εκκλησίας στην Κρήτη, την αξιοπιστία των θεσμών, τη σχέση πίστης και εξουσίας, τη λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ θρησκευτικού λειτουργήματος και πολιτικής φιλοδοξίας.

Στην Κρήτη, όπου οι τοπικές ισορροπίες συχνά διατηρούνται με συνεννοήσεις κάτω από το τραπέζι, η υπόθεση του Αρχιμανδρίτη είναι ίσως το πιο εκρηκτικό μείγμα παράδοσης και διαφθοράς που είδε το νησί τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν είναι απλώς ένας κληρικός υπό έρευνα. Είναι ο καθρέφτης ενός μηχανισμού που, σε στιγμές, μοιάζει ικανός να διαστρέψει ακόμη και την πίστη προς όφελος της ισχύος.

Κι έτσι, ο Μελχισεδέκ Αμπελικάκης, από παιδί με κλίση στη θεολογία, από ρήτορας με κύρος και επιστημονικός ερευνητής, βρίσκεται τώρα στο κέντρο μιας ιστορίας που ξεπερνά το πρόσωπό του. Είτε αθωωθεί είτε καταδικαστεί, η ζημιά στην εικόνα έχει γίνει — και η Κρήτη, για άλλη μια φορά, θυμάται πως κάτω από το άγιο ράσο μπορεί να χτυπάει η καρδιά της πιο γήινης, σκληρής, επικίνδυνης πραγματικότητας.

Η κομβική μητρόπολη

Στα Χανιά, η Εκκλησία δεν είναι απλώς θρησκευτική αρχή· είναι πολιτικός, οικονομικός και κοινωνικός παίκτης. Οι ενορίες αποτελούν κόμβους κοινωνικής συνοχής, αλλά και πεδία μικρών (και μερικές φορές όχι τόσο μικρών) πολιτικών συμμαχιών. Η θέση του Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου, που σύμφωνα με τα δημοσιεύματα αποτέλεσε στόχο διεκδίκησης, δεν είναι μια απλή τιμητική βαθμίδα. Είναι θέση επιρροής σε έναν τόπο όπου η Εκκλησία συνομιλεί με την τοπική αυτοδιοίκηση, τις επιχειρήσεις, τα πανεπιστήμια, τις πολιτιστικές δομές, ακόμα και με την εφοπλιστική και ξενοδοχειακή ελίτ που κινεί χρήματα και συμφέροντα.

Εδώ ακριβώς είναι που η ιστορία του Αρχιμανδρίτη συναντά το «σύστημα». Αν οι ισχυρισμοί της δικογραφίας αληθεύουν, δεν μιλάμε απλώς για έναν κληρικό που «παρασύρθηκε». Μιλάμε για ένα περιβάλλον όπου οι πνευματικές επιθυμίες — ακόμη και οι προσωπικές φιλοδοξίες — μπορούν να γίνουν μοχλός πίεσης. Όταν οι υποσχέσεις για «στήριξη» συνδέονται με παλιά κειμήλια, όταν οι συναντήσεις γίνονται όχι στα μοναστήρια αλλά σε ξενοδοχειακές σουίτες, τότε το πνευματικό αφήγημα υποχωρεί και το παιχνίδι της εξουσίας παίρνει τη θέση του.

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις που ήρθαν στο φως, το κύκλωμα λειτουργούσε με χειρουργική ακρίβεια. Στόχευε ανθρώπους με ευάλωτα σημεία: οικονομικές εκκρεμότητες, φιλοδοξίες, ακόμη και προσωπικά μυστικά. Εκεί, η πίεση χτιζόταν σταδιακά, με υποσχέσεις και απειλές να εναλλάσσονται. Στην περίπτωση του Αμπελικάκη, η δικαιοσύνη τώρα ερευνά αν ο ίδιος, αντί να αποστασιοποιηθεί ή να καταγγείλει το κύκλωμα, βρέθηκε να το τροφοδοτεί — συνειδητά ή από φόβο. Η διαχωριστική γραμμή είναι λεπτή, και γι’ αυτό ακριβώς η υπόθεση είναι τόσο εκρηκτική.

Το μεγάλο ερώτημα είναι τι γίνεται τώρα. Οι ενορίτες που αγαπούσαν τον Αρχιμανδρίτη βρίσκονται ανάμεσα σε σοκ και πίκρα. Η Ιερά Μητρόπολη καλείται να κρατήσει ισορροπία: από τη μια να σεβαστεί το τεκμήριο της αθωότητας, από την άλλη να προστατεύσει την υπόληψή της. Η Δικαιοσύνη πρέπει να αποδείξει ή να απορρίψει με στοιχεία, όχι με φήμες. Κι η κοινωνία της Κρήτης χρειάζεται να κοιτάξει πιο ώριμα το πρόβλημα: ότι η πίστη δεν αρκεί να καθαρίζει αυτόματα τους κινδύνους της εξουσίας.

Γιατί, όπως απέδειξε η υπόθεση Αμπελικάκη, το ράσο δεν είναι άτρωτο. Όπως ακριβώς ένας πολιτικός μπορεί να παρεκτραπεί, όπως ένας επιχειρηματίας μπορεί να διαφθαρεί, έτσι κι ένας κληρικός, ακόμη και με τον πιο θεολογικά στιβαρό βίο, μπορεί να γίνει μέρος ενός μηχανισμού που δεν έχει τίποτε το ιερό.

Και τότε, η Εκκλησία δεν μοιάζει με καταφύγιο — μοιάζει με σκηνή. Σκηνή όπου παίζεται ένα δράμα με πρωταγωνιστές ιερείς, μαφιόζους, ξενοδόχους, πολιτικούς, δημοσιογράφους, ανακριτές. Ένα δράμα στο οποίο η λύση δεν θα έρθει με λιβάνι, αλλά με δικαστικές αποφάσεις.

Διαβάστε επίσης

Αρχιμανδρίτης Μελχισεδέκ: Είχα επαφή με τον κατηγορούμενο στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής ζωής, δε γνωρίζω αν είχε παράνομη δραστηριότητα

Μαφία της Κρήτης: Θυρίδες κατηγορούμενων σε τράπεζες με χρήματα και όπλα εντόπισαν οι Αρχές

Βουρλιώτης: Στο μικροσκόπιο σχεδόν 200 πρόσωπα για ξέπλυμα μαύρου χρήματος μέσω στοιχηματικών εταιρειών