Γκαλερί VST
Η γκαλερί VST συμμετέχει με έργο του Takis στην εμβληματική PAD του Λονδίνου, την κορυφαία φουάρ διεθνώς όσον αφορά το ντιζάιν, αντικείμενα τέχνης και διακόσμησης εσωτερικών χώρων του 20ού αιώνα, φωτογραφία και κοσμήματα.
Συγκεντρώνοντας από όλον τον κόσμο τις πιο επιδραστικές γκαλερί και χώρους τέχνης με τα περίπτερά τους για έξι ημέρες, η φετινή PAD ανοίγει σήμερα τις πύλες της για το VIP και αύριο για το ευρύ κοινό.
Ο «εκλεκτισμός» παραμένει το μότο και της δέκατης τρίτης διοργάνωσης, που ξεκίνησε ο Πατρίκ Περέν (Patrick Perrin) στο Παρίσι.
«Επειδή όμως η τέχνη και το ντιζάιν πάνε μαζί”, όπως εξηγεί η ιδιοκτήτρια της VST Λώρα Τσουκαλά, η έκδοση του Λονδίνου ως μητρόπολης της σύγχρονης τέχνης αποκτά ιδιαίτερο βάρος τόσο για τους συλλέκτες και τους μελετητές όσο και για τους ίδιους τους εμπόρους και το περίεργο κοινό. Εξού και πραγματοποιείται κάθε χρόνο ταυτόχρονα με το κολοσσιαίο γεγονός Frieze (3-6 Οκτωβρίου 2019), μία από τις μεγαλύτερες φουάρ σύγχρονης τέχνης στον κόσμο -“οπότε μοιράζεται τον κόσμο και το ίδιο momentum”, συμπληρώνει η ίδια (σ.σ. το ακρωνύμιο PAD προκύπτει από το “Pavilion” δηλαδή παβιγιόν-περίπτερο για την “Art” και το “Design”).
Ανάμεσα στις εξήντα περίπου γκαλερί που συμμετέχουν, ξεχωρίζει η Carpenter’s Workshop Gallery από την Αμερική και η γαλλική Marchillac.
Περίπτερα διαθέτουν σπουδαία ονόματα του ντιζάιν όπως ο Αλμπέρτο Πίντο (ο οποίος απεβίωσε πρόσφατα και τη διεύθυνσή του τώρα ανέλαβε η αδελφή του Λίντα Πίντο), διάσημος για τους εσωτερικούς χώρους που σχεδίασε για τα σκάφη μεγιστάνων ενώ art de la table σχέδιά του έχουν δημιουργήσει σχολή.
Εξίσου γνωστός και ο Ερβέ Βαν Ντερ Στράτεν (Herve Van Der Straeten), για τις κονσόλες, τους πολυελαίους και τα cabinets του, τον οποίο στην Ελλάδα εκπροσωπεί η VST. Ανάμεσα στους VIP παρευρισκόμενους περασμένων χρόνων, ο Πίτερ Μαρίνο, ο γαλλολιβανέζος Μορίς Ανιόν που τύπωνε το χρήμα, ο Βαλεντίνο…
Η VST δημιουργήθηκε από τη Λώρα Τσουκαλά το 2018 με αφορμή τη συμμετοχή της στην PAD στο Παρίσι – πρόκειται για τη μοναδική ελληνική γκαλερί που έχει συμμετάσχει.
Η Λώρα έχει βέβαια γαλουχηθεί εξ απαλών ονύχων στο ντιζάιν υψηλού επιπέδου και την ιστορία του. Πρόκειται για την κόρη της Βέτας Στεφανίδου Τσουκαλά, η οποία ως αρχιτέκτονας εσωτερικών χώρων και ιδιοκτήτρια της εταιρείας VST (έδρα της στο Μαρούσι, επί της Κηφισίας), με βάθος κουλτούρας και διασυνδέσεις σε όλον τον κόσμο, έχει σχεδιάσει ορισμένα από τα ωραιότερα σπίτια και σκάφη της Αθήνας (και όχι μόνο).
Η Λώρα χάραξε τη δική της πορεία, πέφτοντας ως μετεωρίτης στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης με την έκθεση για τον Takis που διοργάνωσε στη νεότευκτη τότε γκαλερί της λίγο πριν από το θάνατο του κορυφαίου γλύπτη, πριν ακόμη η Tate Modern παρουσιάσει την τωρινή αναδρομική προς τιμήν του.
“Ένας αυτοδίδακτος δημιουργός και εφευρέτης, που έπλασε με τον χρόνο, το χώρο και την ενέργεια”, σημείωνε τότε η Λώρα.
Η VST δημιουργεί φέτος περίπτερο με κυρίαρχο ελληνικό χαρακτήρα με τη συμμετοχή πέντε καλλιτεχνών και σχεδιαστών από την Ελλάδα. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Takis, που φυσικά απέχει παρασάγγας από τους άλλους όσον αφορά τη σημασία του στο διεθνές στερέωμα.
Η γκαλερί παρουσιάζει το έργο του με τίτλο “Flower”, “Λουλούδι”, standing statue ή αλλιώς γλυπτό που ίσταται, διαστάσεων 2,5 μέτρα και 22 εκατοστά, από μπρούτζο και πατίνα. Δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1950 και αγοράστηκε κατευθείαν από συλλέκτη (δεν αποκαλύπτεται το όνομά του), από τον οποιο και το προμηθεύτηκε η VST.
Καθώς παρουσιάζει τα έργα του περιπτέρου της στο mononews, περαστικοί στα σημερινά επίσημα εγκαίνια διακόπτουν συνεχώς τη Λώρα για να της ζητήσουν πληροφορίες: “Προσπαθεί να συλλάβει το πέρασμα του χρόνου και την αιωνιότητα με αυτήν τη σπιράλ κίνηση που δημιουργεί εδώ”, απαντάει εκείνη σε άπταιστα Αγγλικά. Αναφερόταν σε μία κονσόλα την οποία έχει δημιουργήσει η Λιάνα Βασάλλου “διότι την αγγίζει η έννοια του χρόνου, ότι τίποτα δεν πεθαίνει, πως ό,τι φεύγει μπορεί να ξανάρθει”.
Εξάλλου, η διαχρονικότητα απασχολεί πάντα το ντιζάιν: “Ψάχνω κομμάτια που να διαπερνούν και να συνδυάζουν διάφορες σχολές, να έχουν χαρακτήρα, να είναι δημιουργίες καλλιτεχνικές, το πολύ σε έξι με οχτώ exemplaires, αν όχι μοναδικές».
Υπάρχουν επίσης δημιουργίες της Βάνας Ξένου, όπως το μικρό τραπέζι το οποίο ονομάζει “Περσεφόνη” και στο οποίο αχνοφαίνονται επιρροές από τον Giacometti, δύο φωτιστικά εδάφους και ένας μικρός πίνακας. Παρουσιάζονται επίσης έργα του Κώστα Πανιάρα, πίνακες, έπιπλα και μία τραπεζαρία με βάση επίσης σπειροειδή από επιχρωματισμένο βινύλιο.
Τέλος, η VST εκθέτει έργο της διακεκριμένης ζωγράφου και γλύπτριας Μαρίνας Καρέλλα (κόρη του βιομήχανου Θεόδωρου Καρέλλα και σύζυγος του πρίγκιπα Μιχαήλ), εν προκειμένω μία καρέκλα (εποξική ρυτίνη και λευκό σατέν φινίρισμα) στην κορυφή της οποίας ξεχωρίζει το κεφάλι μίας γάτας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση χάνονται τα όρια μεταξύ διακοσμητικού αντικειμένου και καλλιτεχνικής δημιουργίας: “Κάθεσαι”, όπως παραδέχεται διστακτικά η Λώρα “αλλά περισσότερο παρουσιάζεται ως γλυπτό”. Υπάρχει σε λίγα αντίτυπα, σε άλλα χρώματα, και μπορεί κανείς ακόμη και να το παραγγείλει.
Όπως συμπληρώνει η Λώρα: “Επειδή παγκοσμίως έχει γίνει αυτή η έκρηξη στη σύγχρονη τέχνη, αυτή έχει περάσει και στο ντιζάιν. Δηλαδή ένα σπίτι δεν δύναται να φτιαχτεί με χαρακτήρα εάν τα αντίκειμενα μέσα σε αυτό προέρχονται μόνο από εταιρείες μαζικής παραγωγής. Ακόμη και τα χρηστικά αντικείμενα, έχει σημασία πλέον να φέρουν την υπογραφή ιδιαίτερων δημιουργών ή καλλιτεχνών και ιδανικά να βγαίνουν σε λίγα αντίτυπα”.
Όσο αντέχει το πορτοφόλι, τόσο πιο μοναδικό και το αντικείμενο… Ο απλός θεατής αρκεί να τα ορέγεται ιδίοις όμμασι.
