Βουλή: Ένα εξάωρο πολιτικό πόκερ, που δεν αφορά στους πολίτες

Άλλη μια εξάωρη κοινοβουλευτική μονομαχία ολοκληρώθηκε, κατά τη διάρκεια της οποίας κυβέρνηση κι αντιπολίτευση ανέπτυξαν τις θέσεις τους, έβγαλαν τους «άσσους» που είχαν στα μανίκια τους, πέταξαν με την απαραίτητη θεατρικότητα τις «ατάκες» τους και… αυτά!

Οι πολίτες, φυσικά, δεν έγιναν σοφότεροι από αυτή την πολύωρη μάχη. Τελικά είναι μεσάζων ο Παπαδόπουλος ή όχι; Δεν αποσαφηνίστηκε. «Ενδιάμεσο» τον είπε ο πρωθυπουργός, «μεσάζοντα» ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, ενώ η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ένα τόνο πιο ψηλά από τον κ. Μητσοτάκη, είπε ότι δεν μπορεί να παρακολουθήσει την κυβέρνηση εν μέσω τόσων μεσαζόντων.

Τι δουλειά έκανε ο Παπαδόπουλος; Τι ο Σφακιανάκης; Ακόμα και οι δημοσιογράφοι, που δουλειά μας είναι να παρακολουθούμε και να βγάζουμε συμπεράσματα, δεν έχουμε αποκρυσταλλωμένη άποψη. Χαρτιά από εδώ, έγγραφα από εκεί, κάποτε ο ένας είχε επισκεφθεί τον πατέρα Μητσοτάκη, κάποτε ο άλλος μιλούσε στο τηλέφωνο με τον Καμμένο, η πρεσβεία είπε το άλφα, το Ριάντ είπε το βήτα… βράσε όρυζα…

Ένα είναι βέβαιο: Ότι ούτε η σημερινή κοινοβουλευτική μάχη αφορούσε στους πολίτες. Δεν έγινε επί προγραμμάτων, επί διαφορετικών προτάσεων για επίλυση των προβλημάτων ενός λαού που επί οκτώ χρόνια αδικείται, υποφέρει, βλέπει με τον πιο επώδυνο τρόπο να μειώνεται το επίπεδο ζωής του και δεν υπάρχει στον ορίζοντα καμία προοπτική πραγματικής εξόδου από την κρίση, καθώς οι μεν εκλογές αργούν (μάλλον…) η δε κυβέρνηση εκλαμβάνει τα φιλοδωρήματα που βαπτίζει «μέρισμα» ως… απόδειξη ανάπτυξης.

Με δεδομένο ότι η μάχη στη Βουλή ήταν περισσότερο μια παράσταση, παρά μια πραγματική πολιτική αντιπαράθεση, ίσως μόνο τρία πράγματα να έχουν κάποιο ενδιαφέρον για τους πολίτες:

Το πρώτο είναι ότι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης διατύπωσε έξι ερωτήματα προς τον πρωθυπουργό, κι απάντηση δεν πήρε σε κανένα. Τι σόι κοινοβουλευτική αντιπαράθεση είναι αυτή, όταν η αντιπολίτευση ασκεί τον συνταγματικό της ρόλο ελέγχοντας και ρωτώντας την κυβέρνηση, αλλά εκείνη, απλώς δεν απαντά;

Το δεύτερο είναι ότι ο πρωθυπουργός με απόλυτη σαφήνεια διατύπωσε μια πολύ βαριά κατηγορία, την οποία άφησε αναπόδεικτη: Είπε δηλαδή, ότι η Νέα Δημοκρατία είναι εξαρτημένη από επιχειρηματικά συμφέροντα στον χώρο των Μέσων Ενημέρωσης και «φωτογράφισε» τρία εκδοτικά συγκροτήματα. Σε ολόκληρη τη δημοκρατική Δύση, όμως, Μέσα Ενημέρωσης πρόσκεινται αν όχι σε κόμματα, πάντως σε πολιτικούς χώρους: Ποιος θα αμφισβητήσει, για παράδειγμα, ότι οι Financial Times ακολουθούν μια γραμμή φιλελεύθερη, ή ότι η γαλλική Liberation είναι μαι εφημερίδα που στηρίζει αριστερές πολιτικές δυνάμεις; Ποτέ, όμως, κανείς πολιτικός ηγέτης δεν ταύτισε κόμματα με Μέσα Ενημέρωσης, και κατά μείζονα λόγο ποτέ δεν κατηγόρησε τους πολιτικούς του αντιπάλους ότι «παίρνουν γραμμή» από επιχειρήσεις της ενημέρωσης. Κι εδώ ο κύριος Τσίπρας έχει τη θλιβερή πρωτιά.

Και το τρίτο είναι ότι η «παρά φύσιν» πολιτική συμμαχία Τσίπρα- Καμμένου, δηλαδή ενός κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς με ένα παραδοσιακό δεξιό κόμμα θα φτάσει ως το τέλος. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν αναζητεί έως τις εκλογές άλλον πολιτικό σύμμαχο. Πήγε στη Βουλή, στήριξε τον Πάνο Καμμένο κι έτσι ενδυνάμωσε τις σχέσεις των δυο κυβερνητικών εταίρων. Πλην εξαιρετικού απροόπτου, δηλαδή, η συμμαχία Τσίπρα- Καμμένου θα ολοκληρωθεί την ημέρα των προσεχών βουλευτικών εκλογών.

Τίποτε άλλο από τις πολιτικές καντρίλιες των κομμάτων στη Βουλή, δεν αφορά πραγματικά στους πολίτες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Κ. Μητσοτάκης: Δεν τελειώνει εδώ το θέμα – Α. Τσίπρας: Καληνύχτα σας, κ. Μητσοτάκη

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τσίπρας: Ο Τζον Σφακιανάκης είπε στον πρέσβη του Ριάντ πως ο Παπαδόπουλος δεν είναι εκπρόσωπος των Αράβων

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Επίθεση Μητσοτάκη σε Τσίπρα: «Εκτός από αυταπάτες και ψέματα, ηγείστε και μιας ανήθικης κυβέρνησης»