Τι τρέμει ο Τσίπρας στο θέμα των offshore και δεν λέει mea culpa (όπως είχε πει κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου)

Λοιπόν τα πράγματα έχουν έως εξής: Η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν δημοσιογράφο επί ημερών Τσίπρα είναι να κατανοήσει αν τα απανωτά ολισθήματα στα οποία υποπίπτει η κυβέρνησή του και μεμονωμένα στελέχη της αποτελούν απλώς αθώες γκάφες, που αποδίδονται σε απειρία ή σε επιπολαιότητα, ή ενορχηστρωμένες ενέργειες με «ύποπτες» στοχεύσεις και δόλια κίνητρα. Όμως ειδικά στο θέμα που έχει ανακύψει με τις… υπουργικές offshore, είναι δύσκολο να μην καταλογίσει κανείς δόλια κίνητρα στην κυβέρνηση. Τη στιγμή που οι εξοντωτικοί φόροι πλήττουν ανελέητα τους απλούς Έλληνες φορολογούμενους, με την επίμαχη διάταξη η κυβέρνηση έδινε τη δυνατότητα σε υπουργούς και βουλευτές να… γλιτώνουν φόρους, διαθέτοντας δικές τους offshore εταιρείες, και μάλιστα νομιμοποιώντας την πρακτική τους αυτή αναδρομικά!

Το γεγονός ότι η διάταξη αυτή πέρασε εν κρυπτώ (και ανακαλύφθηκε μερικές μέρες αργότερα, θαμμένη κάπου ανάμεσα στις 7.500 σελίδες του πολυνομοσχεδίου-τέρατος) από μόνο του προκαλεί απορία: αν δεν υπάρχει κάτι ύποπτο σε όλη αυτήν ιστορία, τότε γιατί τέτοια μυστικοπάθεια;

Επιπλέον, δεν μπορεί κανείς να μη σκεφτεί πως κάποιος κρύβεται πίσω από αυτήν τη διάταξη, κάποιο πολιτικό πρόσωπο που είχε συμφέρον να νομιμοποιήσει τη συμμετοχή του σε κάποια offshore – αλλιώς ποιος ο λόγος να περάσει μία τέτοια διάταξη;

Υπό το βάρος αυτών των απολύτως λογικών αποριών, η κυβέρνηση υποχώρησε, καταθέτοντας τροπολογία με την οποία επιβάλλει καθολική απαγόρευση συμμετοχής πολιτικών προσώπων σε εταιρείες του εξωτερικού – μία κίνηση που ναι μεν «ακυρώνει» την επίμαχη διάταξη, αλλά παράλληλα επιβεβαιώνει τις υποψίες αυτών που έκαναν λόγο για «ύποπτη» διάταξη.

Το παράδοξο είναι ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη… μεταμέλειας από την κυβέρνηση. Καταργεί μεν την επίμαχη διάταξη, αλλά μοιάζει σαν να κατηγορεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης για τις αντιδράσεις τους (που στο κάτω-κάτω, αν δεν υπήρχαν αυτές οι αντιδράσεις δεν θα είχε πάρει χαμπάρι κανείς τη διάταξη για τις offshore), αποφεύγοντας να αναλάβει την ευθύνη ενός «mea culpa» (όπως είχε πει κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου στο Davos) και προσπαθώντας με μισόλογα να αντιστρέψει τα επιχειρήματα των άλλων κομμάτων.

Με την τροπολογία που κατατέθηκε σήμερα, πιθανόν να ξεχαστούν οι αντιδράσεις, όμως δύσκολα θα ξεχάσουν οι πολίτες ότι η «κυβέρνηση της Αριστεράς» επιχείρησε να νομιμοποιήσει τις δραστηριότητες υπουργών που σχετίζονται με offshore εταιρείες. Αυτό που «κατάφερε» τελικά η κυβέρνηση με τη σκανδαλώδη διάταξή της (και κατόπιν τη μεγαλειώδη «κωλοτούμπα» της) ήταν να επιδεινώσει έτι περαιτέρω την αρνητική εικόνα που έχουν οι πολίτες για τους Έλληνες πολιτικούς.

Το «όλοι ίδιοι είναι», που αποτελεί μία ατάκα επικίνδυνη για μία δημοκρατία, ακούγεται όλο και περισσότερο από απογοητευμένους ανθρώπους που πλέον δεν έχουν καμία πίστη σε ένα πολιτικό σύστημα – και ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει, όταν ακόμα και αυτοί που σε κάθε ευκαιρία διαφήμιζαν το… ηθικό τους πλεονέκτημα, κάνουν αυτά ακριβώς για τα οποία κατηγορούσαν τους άλλους…

Διαβάστε ακόμα στο mononews.gr:

http://www.mononews.gr/kafta-erotimata-zitoun-apantisis-gia-tis-offshore-ton-ipourgon/49960