Τριάντα χρόνια μετά την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τα φαντάσματα του ’93 επιστρέφουν στη Νέα Δημοκρατία. Από τις χθεσινές τοποθετήσεις του, ο Αντώνης Σαμαράς δείχνει να βρίσκεται ξανά στο ίδιο σταυροδρόμι — έτοιμος να τραβήξει για δεύτερη φορά το χαλί κάτω από τα πόδια ενός Μητσοτάκη. Και αυτή την φορά η ρήξη προβάλλεται ως ιδεολογική. Όμως, πίσω από αυτό διακρίνεται η επιμονή του πρώην πρωθυπουργού για πολιτική δικαίωση μέσα από μια σύγκρουση χωρίς όρια.

Για πάνω από δύο ώρες, στη χθεσινή του συνέντευξη μίλησε για τα πάντα, για την ιστορία της Νέας Δημοκρατίας, για τις «αξιακές διαφορές» του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, για την ανάγκη «πατριωτικής αναγέννησης» της, ακόμα και τις εμπειρίες του ως πρωθυπουργός. Τοποθετήθηκε για όλους και για όλα. Όμως, δεν απάντησε ξεκάθαρα στο μείζον ερώτημα. Αν θα ιδρύσει νέο κόμμα ή όχι.

1

Εν αναμονή

Η δίωρη τηλεοπτική συνέντευξη του, δοκιμάζει τη δυναμική της δημόσιας εικόνας του χωρίς να αναλάβει ρίσκο. Η αναφορά του ότι «το κόμμα αυτό δεν υπάρχει, αλλά το είδα να φτάνει μέχρι και το 16%» δείχνει πως χρησιμοποιεί τις ίδιες τις δημοσκοπήσεις ως εργαλείο πίεσης προς τη ΝΔ, επιχειρώντας να αποδείξει ότι υπάρχει κοινωνική βάση για έναν νέο φορέα.

Ο ίδιος υποστήριξε πως κινείται από αίσθημα καθήκοντος κι όχι από προσωπικές φιλοδοξίες. Όπως είπε είναι ένας πολιτικός που έχει κατακτήσει όλα τα αξιώματα στη διαδρομή του και έφτασε στο ψηλό σκαλί, να γίνει πρωθυπουργός της χώρας. «Δεν είναι το κίνητρό μου οι προσωπικές φιλοδοξίες ή οι ματαιοδοξίες ή οι μωροφιλοδοξίες» είπε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε « ασφαλώς, έχω μέσα μου και το μεγάλο πόνο μου για το παιδί μου. Δεν μου ‘ναι καθόλου εύκολο. Είμαι άνθρωπος». Όμως όπως είπε έχει μέσα του την αίσθηση του εθνικού καθήκοντος.

Με αυτά τα λόγια προσπάθησε να καταλάβει τον ιδεολογικό χώρο δεξιότερα της ΝΔ, να εκμεταλλευτεί την κυβερνητική φθορά και να κεφαλαιοποιήσει την απομάκρυνση των συντηρητικών ψηφοφόρων από την ΝΔ.

Αν και δεν απάντησε με σαφήνεια για το αν θα ιδρύσει νέο κόμμα είπε ξεκάθαρα πως βρίσκεται εν αναμονή. « Σταθμίζω την όλη κατάσταση με μεγάλη προσοχή. Παρακολουθώ τα πάντα. Όσα συμβαίνουν εντός κι εκτός Πατρίδας. Θα κρίνω με ψυχραιμία. Και όταν λάβω τις αποφάσεις μου, όποιες κι αν είναι αυτές, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα τις εξηγήσω καθαρά και ξάστερα στο μόνο σταθερό σύμμαχο της πορείας μου, εδώ και 50 σχεδόν χρόνια: στον ελληνικό λαό.

Το του οφείλω. Αλλά μην περιμένετε σήμερα να σας πω ένα ναι ή ένα όχι» πρόσθεσε. Με αυτό τον τρόπο φάνηκε ξεκάθαρα πως είναι έτοιμος να εκμεταλλευτεί οποιοδήποτε κενό ή αποτυχία της τωρινής κυβέρνησης. Παράλληλα, επιχείρησε να επανατοποθετήσει τον εαυτό του ως κεντρικό παράγοντα της δεξιάς και της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα.

Ο παλιός είναι αλλιώς

Σε ερώτηση για το αν το νέο θα μπορούσε να προκύψει από το παλιό, ο Αντ. Σαμαράς, που είναι 74 ετών, υποστήριξε ότι η ηλικία δεν είναι πρόβλημα. Μάλιστα, αναφέρθηκε σε ιστορικά παραδείγματα σπουδαίων πολιτικών ανδρών, όπως ο Παπάγος, 0 Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδ. Παπανδρέου και ο Ντε Γκολ, που είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν κάτι νέο. Κι επέλεξε να συγκρίνει αυτά τα «μεγαθήρια» της πολικής με τον Αλέξη Τσίπρα λέγοντας πως «νέοι πολιτικοί συχνά κόμιζαν παλαιοπωλεία ιδεών, ενώ ανέφερε τον Τσίπρα ως παράδειγμα πολιτικού που «κόμισε μαυσωλείο». Με αυτόν τον τρόπο, προέβαλε τον εαυτό του ως μοναδικό φορέα μιας πολιτικής παράδοσης που μπορούσε να αναγεννήσει το πατριωτικό και αξιακό DNA της παράταξης.

Που ποντάρει

Μιλώντας ο Αντ. Σαμαρά για «πατριωτισμό», «μάχες ιδεών» και «νέα αρχή για την πατρίδα», προβάλλει τον εαυτό του ως θεματοφύλακα της «αληθινής Νέας Δημοκρατίας» την ίδια ώρα που αποστασιοποιείται πλήρως από τη σημερινή της ηγεσία. Απευθύνθηκε στους νοσταλγούς της «πατριωτικής δεξιάς» και ταυτόχρονα σε όσους νιώθουν ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει μετατοπίσει το κόμμα προς έναν τεχνοκρατικό, αποϊδεολογικοποιημένο φιλελευθερισμό.

Και αυτή την φορά η ρήξη παρουσιάστηκε ως αξιακή και ιδεολογική και όχι ως προσωπική διαμάχη με Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο πρώην πρωθυπουργός υποστήριξε ότι η σημερινή Νέα Δημοκρατία είχε «μεταλλαχθεί» και είχε «πάρει το δρόμο προς τα βράχια», με αποτέλεσμα οι παραδοσιακές αξίες της δεξιάς και της κεντροδεξιάς να υποχωρούν κάτω από έναν «υβριδικό Σημιτικό χαρακτήρα με μπλε χρώμα». Το μήνυμα προς την κοινωνία και την παράταξη ήταν σαφές: ο Σαμαράς παρέμενε στο προσκήνιο, σταθμίζοντας και παρατηρώντας, ενώ μπορούσε ανά πάσα στιγμή να κινηθεί, όπως είχε κάνει το 1993, με τις γνωστές συνέπειες.

 

Διαβάστε επίσης 

Γιατί χτύπησε τώρα ο Σαμαράς – Τι μηνύματα στέλνει και σε ποιους;

Αποκάλυψη: Πώς ο Μητσοτάκης μπλόκαρε τη συγχώνευση τράπεζας με την Εθνική – Δήλωση Στουρνάρα στο mononews

Πρεμιέρα σήμερα για το επίδομα θέρμανσης – Βήμα βήμα η υποβολή αίτησης στην πλατφόρμα «MyΘέρμανση»