Αυτό ήταν το μεγάλο μυστικό του Κυριάκου για την μεγαλειώδη νίκη

Οι απανταχού «ειδικοί» είχαν από καιρό βγάλει την ετυμηγορία τους: νικητής των εσωκομματικών εκλογών στη Νέα Δημοκρατία και επόμενος πρόεδρος του κόμματος θα ήταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Η στήριξή του από το πανίσχυρο καραμανλικό μπλοκ θεωρήθηκε από τους περισσότερους ως ο κρίσιμος παράγοντας που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορούσε να αντισταθμίσει ό,τι κι αν έκανε.

Αντίθετα, αν παρακολουθούσε κανείς τα social media, η εικόνα ήταν πολύ διαφορετική: ο «αέρας» που είχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ειδικά στο δεύτερο γύρο, μετά την απομάκρυνση από την κούρσα του (επίσης εξαιρετικά δημοφιλούς στα κοινωνικά δίκτυα) Άδωνι Γεωργιάδη, ήταν εντυπωσιακός, απέναντι σε έναν ανύπαρκτο διαδικτυακά Βαγγέλη Μεϊμαράκη, που φάνηκε να επαναπαύεται στις δάφνες του καραμανλισμού και να μην προσπαθεί καν να προσεγγίσει κομμάτια του πληθυσμού στα οποία δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, και ειδικά τους νέους.

Σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση, λοιπόν, συνέβη το εξής παράδοξο: τα κοινωνικά δίκτυα, οι απλοί πολίτες δηλαδή, προέβλεψαν τον νικητή με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία όχι μόνο από τις (αποδεδειγμένα πλέον χρεοκοπημένες) δημοσκοπήσεις, αλλά και από ανθρώπους που ασχολούνται κυριολεκτικά όλη μέρα με τα τεκταινόμενα στη Νέα Δημοκρατία και είχαν σίγουρη την επικράτηση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Δε θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης τους τελευταίους μήνες παρέδωσε μαθήματα για το πώς γίνεται μία άρτια, επιτυχημένη διαδικτυακή καμπάνια. Επιστρατεύοντας το hashtag #metonKyriako και απαντώντας τακτικά σε ερωτήσεις πολιτών μέσω Facebook και Twitter, έδειξε πως ανήκει σε μία εντελώς άλλη εποχή σε σχέση με τον αντίπαλό του και τους κομματικούς μηχανισμούς που τον υποστήριξαν, έδειξε ένα σύγχρονο πρόσωπο που ήταν πολύ ελκυστικό για τους νεότερους ψηφοφόρους.

Γιατί κακά τα ψέματα: καλή η προβολή που εξασφαλίζει ένας πολιτικός με μία τηλεοπτική συνέντευξη, όμως η άμεση αλληλεπίδραση με τον ψηφοφόρο μέσα από το Διαδίκτυο έχει άλλη χάρη, και πλέον αυτό είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ για τους Έλληνες πολιτικούς, που λογικά θα πάρουν το μάθημά τους και θα ασχοληθούν πιο ενεργά με τα κοινωνικά δίκτυα (τουλάχιστον όσοι ακόμα τα θεωρούν… του διαβόλου).

Καταλαβαίνει κανείς, λοιπόν, πόσο μεγάλη ήταν η επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη αν σκεφτεί το εξής: την ώρα που ο αντίπαλός του στηριζόταν σχεδόν εξ ολοκλήρου σε έναν παλαιοκομματικό μηχανισμό, ποντάροντας στη στήριξη πολιτικών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, εκείνος ανοίχτηκε στους απλούς πολίτες – προσοχή: όχι στους απλούς ψηφοφόρους της ΝΔ, αλλά στους απλούς πολίτες, ανεξαρτήτως χρώματος, θέλοντας να απευθυνθεί σε τμήματα της ελληνικής κοινωνίας που είχαν γυρίσει την πλάτη στη Νέα Δημοκρατία τα τελευταία χρόνια. Και για να το πετύχει αυτό, το ιδανικό μέσο δεν ήταν η τηλεόραση, ούτε οι ανοιχτές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, αλλά το Διαδίκτυο, χάρη στην αμεσότητα που προσφέρει με το ευρύ κοινό.

Σίγουρα θα ήταν πρόωρο να πει κανείς ότι το Διαδίκτυο έχει «σκοτώσει» τα παραδοσιακά ΜΜΕ, όμως θα πρέπει να είναι και τυφλός κανείς για να μη δει πόσο ισχυρές είναι οι τάσεις που καλλιεργούνται στο Twitter, το Facebook και τα άλλα κοινωνικά δίκτυα, τάσεις οι οποίες φυσικά δεν περιορίζονται στα στενά όρια του Internet, αλλά διαδίδονται και μέσω των παραδοσιακών διαύλων επικοινωνίας – κάποιος, π.χ., που διαβάζει κάτι ενδιαφέρον στο Twitter θα το πει φωναχτά και στον περίγυρό του, «μεταφέροντας» το μήνυμα του Διαδικτύου και στον… έξω κόσμο.

Ας ελπίσουμε ότι αυτοί που υποτιμούν το Internet και απορρίπτουν τα social media απλώς ως ένα χώρο όπου ο καθένας βγάζει τα απωθημένα του, να κατάλαβαν το λάθος τους…