Η αυριανή βράβευση του Κώστα Καραμανλή, από το Ελληνοκινεζικό Επιμελητήριο θα γίνει στην σκιά της χθεσινής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας- ΗΠΑ για την μετατροπή του λιμανιού της Ελευσίνας και του Θριάσιου σε logistic hub.

Όπως επισημαίνουν με νόημα κυβερνητικά στελέχη «η συμφωνία δεν είναι απλώς μια οικονομική επένδυση, αλλά αποτελεί μια στρατηγική κίνηση με γεωπολιτικές προεκτάσεις». Η ONEX και η αμερικανική υποστήριξη αποτελούν μέρος της στρατηγικής της Αθήνας να ενισχύσει τη θέση της ως περιφερειακός κόμβος μεταφορών και ενέργειας, ενώ παράλληλα στέλνει μήνυμα αξιοπιστίας σε Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες.

1

Η κληρονομιά Καραμανλή

Στα πολιτικά πηγαδάκια υπενθυμίζουν τη στάση Κώστα Καραμανλή, το 2008 που είχε προχωρήσει την παραχώρηση του λιμένα Πειραιά στην COSCO. Μπορεί τότε η επιλογή του πρώην πρωθυπουργού να είχε θεωρηθεί τολμηρή και ενίοτε «αντιαμερικανική» ωστόσο σήμερα φαίνεται να έχει ξεπεραστεί από τα γεγονότα. Μάλιστα, η διαχρονική του αποστασιοποίηση από τις ΗΠΑ ενδεχομένως και να λειτουργεί υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη, που τον καθιστά στα μάτια των ψηφοφόρων ως «έμπειρο διπλωματικό παίκτη». Κυβερνητικά στελέχη με μακρά εμπειρία υπενθυμίζουν πως η παραχώρηση του Πειραιά στην κινεζική εταιρεία έγινε από τον Κ. Καραμανλή σε μια κρίσιμη περίοδο, εν μέσω οικονομικής κατάρρευσης, όταν η Κίνα ήταν η μόνη που κατέθεσε επενδυτική πρόταση.

Είναι προφανές ότι από το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρούν αυτή την ώρα να κρατήσουν ισορροπίες ανάμεσα στην εκμετάλλευση των κινεζικών επενδύσεων στον Πειραιά και στις πόρτες για νέες αμερικανικές επενδύσεις και σε άλλους λιμένες. Επιπλέον, η αίσθηση ότι η Ελλάδα συνεργάστηκε ήδη με την Κίνα χωρίς να διαταραχθούν οι σχέσεις με τη Δύση, δημιουργεί ένα «χαρτί» που μπορεί να παίξει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στις συζητήσεις με την Ουάσινγκτον, για να αποδείξει ότι η χώρα μπορεί να προσελκύει επενδύσεις και από διαφορετικά μέτωπα, χωρίς να χάνει γεωπολιτικό έλεγχο.

Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι κινεζικές επενδύσεις δεν οδηγούν σε μονομερή εξάρτηση και ότι οι στρατηγικές υποδομές παραμένουν υπό ελληνικό έλεγχο και εποπτεία. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να συνεχίσει να αξιοποιεί την κινεζική επένδυση στον Πειραιά μέσω της COSCO, καθώς το λιμάνι αποτελεί κρίσιμο διαμετακομιστικό κόμβο και πύλη προς την Ευρώπη.

Η περίπτωση Σαμαρά

Όμως παρά τις αρχικές προβλέψεις φαίνεται πως και η επανεμφάνιση του Αντώνη Σαμαρά στο πολιτικό σκηνικό μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η πρόσφατη παρέμβαση Σαμαρά αναζωπυρώνει τη συντηρητική δεξαμενή ψηφοφόρων και ενισχύει τη συσπείρωση γύρω από τη Νέα Δημοκρατία, κάτι που το έχει ανάγκη αυτή την στιγμή ο πρωθυπουργός.

Η συντηρητική ατζέντα του πρώην πρωθυπουργού δίνει χώρο στον Κυρ. Μητσοτάκη να κινηθεί «ελεύθερα» προς το μεσαίο χώρο που επιθυμεί να κερδίσει προωθώντας φιλελεύθερες και μεταρρυθμιστικές πολιτικές.

Είναι προφανές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι διατεθειμένος να «χαρίσει» τον μεσαίο χώρο που με τόσο κόπο κατέκτησε από το 2019. Από το Μέγαρο Μαξίμου φαίνονται πεπεισμένοι ότι ο μεσαίος χώρος είναι αυτός που βγάζει κυβέρνηση και εμφανίζονται αισιόδοξοι πως οι όποιες διαρροές υπάρξουν προς το κόμμα Σαμαρά αυτές θα μπορέσουν να εξισορροπηθούν από το μεσαίο χώρο.

Παράλληλα, όμως η παρουσία Σαμαρά και ο τρόπος διαχείρισης της από το Μέγαρο Μαξίμου δημιουργεί την αίσθηση στους ψηφοφόρους ότι η ΝΔ μπορεί να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τις εσωκομματικές διαφωνίες. Επιπλέον, οι δημόσιες παρεμβάσεις του πρώην πρωθυπουργού συχνά πλαισιώνονται έτσι ώστε, ακόμη και όταν φαίνονται κριτικές, να ενισχύουν έμμεσα την κυβερνητική γραμμή, αναδεικνύοντας τον Μητσοτάκη ως σταθερό, συνθετικό και ικανό ηγέτη.

Η διαχείριση αυτή εκπέμπει μήνυμα εσωτερικής συνοχής και στρατηγικής ωριμότητας, γεγονός που ενισχύει την εικόνα της ΝΔ ως κόμματος που μπορεί να συνδυάζει παραδοσιακές συντηρητικές αξίες με σύγχρονες πολιτικές αναγκαίες για την προοπτική της χώρας.